Io-11-wyk-Slajd62
JUnit – dobre praktyki programistyczne(9)
Często popełnianym błędem jest pisanie przypadków testowych zawierających efekty uboczne lub też zakładających pewną kolejność wykonywania się wariantów testu. Jednym z założeń przyświecających twórcom biblioteki JUnit jest niezależność poszczególnych przypadków testowych. Każdy z nich jest poprzedzony wywołaniem metody setUp , która ustawia stan testowanego systemu, oraz metody tearDown , która przywraca stan jaki był przed wykonaniem testu. Wszelkie sposoby ustawienia stanu systemu powinny być przeniesione z wariantów testu do metody setUp bądź tearDown .
Testowane powinny być metody biorące udział w interakcji z innymi obiektami. Do takich zalicza się metody publiczne i chronione. Czasem może zdarzyć się konieczność przetestowania metody prywatnej ze względu na jej nie trywialne zachowanie. W takim przypadku należy zastanowić się czy nie należy przerobić projektu klasy. Może to oznaczać, ze metoda ta powinna mieć mniej restrykcyjny zasięg. Jeśli oczywiście taka metoda ma być prywatna to jedynym rozwiązaniem jest wykorzystanie mechanizmu refleksji dostępnego w języku Java.
