ED-4.2-m05-1.0-Slajd24
Przykład (4)
Następnie dokonujemy transformacji bazy danych sekwencji do bazy danych sekwencji zawierających wyrazy składające się wyłącznie ze zbiorów częstych. W ten sposób usuwane są wszystkie te elementy, które nie są częste i tym samym, nie mogą wystąpić we wzorcach sekwencji. Jak powiedzieliśmy wcześniej, jeżeli sekwencja nie zawiera żadnych zbiorów częstych, to nie wchodzi ona do transformacji bazy danych. Brana jest ona jednak pod uwagę przy obliczaniu wsparcia wzorca sekwencji. Stąd, po zakończeniu kroku transformacji, każda sekwencja jest reprezentowana w bazie danych sekwencji DS w postaci uporządkowanej listy wyrazów z których każdy jest listą wyrazów będących zbiorami częstymi. Rozważmy przykład przedstawiony na slajdzie. Zacznijmy od sekwencji początkowej {(30),(90)}. Zauważmy, że pierwszy wyraz, który składa się ze zbioru częstego {30} nie zawiera elementów, które nie są częste zatem wyraz ten nie podlega transformacji i przechodzi do Sekwencji po transformacji. Podobnie z wyrazem drugim {90}, w konsekwencji sekwencja po transformacji ma postać {(30),(90)}, po odwzorowaniu {(1),(5)}. Rozważmy druga sekwencję trzywyrazową, która ma postać{(10 20),(30),(40 60 70)}. Pierwszy wyraz składa się z elementów które nie są częste, zarówno element {10} jak i {20} nie jest elementem częstym. Zatem usuwamy pierwszy wyraz sekwencji. Drugi wyraz jest zbiorem częstym {30}. Trzeci wyraz zawiera zbiór kilku elementów, element {60} nie jest częsty dlatego zostaje usunięty. Pozostają elementy {(40 70)}, zauważmy, że element {40},{70} oraz {(40 70)} są zbiorami częstymi. Stąd, ten wyraz sekwencji początkowej jest transformowany do listy zbiorów częstych następującej postaci {(30),(40),(70),(40 70)}. Po odwzorowaniu otrzymujemy sekwencję po odwzorowaniu {(1),(2,3,4)}. Podobnie postępujemy z pozostałymi sekwencjami.
