BD-2st-1.2-w11.tresc-1.1-Slajd12
Format logu (1)
Przejdźmy obecnie do formalnego zdefiniowania problemu odtwarzania bazy danych po awarii. Zacznijmy od fundamentalnego pytania: czy można podać taką strategię zarządzania buforem danych, aby dane w bazie danych były zawsze spójne? Innymi słowy, czy konieczny jest osobny mechanizm gwarantujący poprawne odtworzenie bazy danych po awarii? Odpowiedź na pierwsze pytanie brzmi – NIE, i, oczywiście, odpowiedź na pytanie drugie brzmi –TAK. Rozpocznijmy od prostego przykładu. Dana jest współbieżna realizacja zbioru dwóch transakcji T1 i T2 przedstawiona na slajdzie. Załóżmy dodatkowo, że w bazie danych zdefiniowano ograniczenie integralnościowe postaci: a + b = 100 i załóżmy, że zapis na dysk jest realizowany zgodnie ze strategią LRU. Przyjmijmy, że początkowo, stan bazy danych wynosił: a=50, b=50 i c=100. Strony a i c, uaktualnione przez transakcje T1 i T2, pozostały w buforze (nowe wartości a=20 i c=50), natomiast strona b, uaktualniona przez transakcję T1, została zapisana na dysk w wyniku zadziałania strategii LRU. Jeżeli po wykonaniu operacji T1:w(b, 80) wystąpi awaria w systemie, to wartości danych a, b i c będą następujące: a=50 (poprzednia wartość), b=80 (nowa wartość zapisana przez T1), c=100 (poprzednia wartość). Łatwo zauważyć, że stan bazy danych jest niepoprawny – dane są niespójne. Wniosek: zakładając, że zapis stron z bufora danych na dysk jest realizowany wyłącznie w oparciu o strategię LRU, nie możemy zapewnić poprawnego stanu bazy danych.
