BD-1st-2.4-lab4.tresc-1.1-Slajd4
Wprowadzenie do laboratorium
Ćwiczenie 3 poświęcone jest bardzo ważnemu mechanizmowi wykorzystywanemu przy realizacji zapytań. Jest to mechanizm tzw. „połączeń”. Co to są połączenia i jaka jest motywacja stojąca za stworzeniem tego mechanizmu? Przyjrzyjmy się następującemu problemowi. Korzystając z bazy danych, poznanej na poprzednich zajęciach, chcemy odnaleźć dla każdego pracownika nazwę jego zespołu. Jak zapewne państwo pamiętacie, w relacji PRACOWNICY, z każdym pracownikiem związany jest jedynie identyfikator zespołu, w którym pracownik jest zatrudniony. Nazwy zespołów są zapisane w osobnej relacji – ZESPOLY. Pierwszym odruchem przy rozwiązywaniu tego problemu byłoby najpierw odczytać nazwiska i identyfikatory zespołów z relacji pracownicy, a potem odczytać nazwy zespołów o odczytanych wcześniej identyfikatorach. Wykorzystując wartości identyfikatorów zespołów w obu relacjach wynikowych można skojarzyć nazwisko z nazwą zespołu. Problemy z tym podejściem są dwa. Po pierwsze konieczne jest wykonanie dwóch zapytań, a po drugie należy zaimplementować własnoręcznie połączenie tych informacji. Mechanizm połączeń w języku SQL pozwala uniknąć tych problemów, gdyż pozwala na nakazanie SZBD aby połączył dane z dwóch, lub więcej, tabel. Jeżeli zapytanie SQL zostanie odpowiednio skonstruowane, to system zarządzania bazą danych sam dobierze najbardziej wydajny algorytm połączenia danych z kilku tabel, a wyniki zwróci w postaci jednej relacji wynikowej. Istnieje wiele rodzajów połączeń danych z dwóch tabel: iloczyn kartezjański oraz połączenia: naturalne, równościowe, nierównościowe, zewnętrzne i zwrotne. Każdy z tych rodzajów zostanie na niniejszych ćwiczeniach omówiony.
