BD-1st-2.4-lab12.tresc-1.1-Slajd5
Deklarowanie kursora (1)
Na bieżącym slajdzie przedstawiono postać deklaracji kursora. Deklaracja rozpoczyna się od słowa kluczowego CURSOR, za którym podaje się nazwę kursora. Dobrą praktyką jest tworzenie nazwy dla kursora z przedrostkiem „cur_”. Jeśli kursor ma być sparametryzowany, listę parametrów kursora umieszczamy w nawiasach po nazwie kursora. Parametry służą do deklarowania kursorów elastycznych, które odczytują różne zbiory rekordów w zależności od wartości parametrów, podanych przy otwieraniu kursora. Każdy parametr musi mieć nadaną nazwę oraz zdefiniowany typ wartości przekazywanej do wnętrza kursora. Uwaga! Dla typu nie podajemy nigdy długości. Np. definiując parametr, będący ciągiem znaków, podajemy tylko nazwę typu, a więc VARCHAR2, natomiast nie określamy długości ciągu znaków. Dodatkowo dla parametru można podać wartość domyślną, jaką zostanie przyjęta dla parametru w przypadku, gdy przy otwarciu kursora nie podano wartości dla parametru. Wartość domyślną podaje się po słowie DEFAULT lub operatorze przypisania. Jeśli kursor ma więcej parametrów, oddzielone muszą być one od siebie przecinkami.
Kolejna część deklaracji kursora, następująca po słowie IS, to zapytanie, które odczyta zbiór rekordów dla kursora. Jeśli kursor jest sparametryzowany, wówczas w zapytaniu należy użyć zdefiniowanych parametrów (np. w klauzuli WHERE). Niekiedy w momencie deklaracji kursora nie znamy postaci zapytania kursora. W takim przypadku po słowie kluczowym RETURN podaje się jedynie nazwę typu rekordowego o strukturze identycznej ze strukturą rekordów, jakie będzie odczytywał z bazy danych kursor.
