Analiza matematyczna 2/Ćwiczenia 9: Twierdzenie o funkcjach uwikłanych. Ekstrema warunkowe
Twierdzenie o funkcjach uwikłanych
Ćwiczenie 9.1.
W otoczeniu jakich punktów istnieje jednoznacznie określona funkcja
a) rozwikłująca równanie (,
b) rozwikłująca równanie ,
c) rozwikłująca równanie ,
d) rozwikłująca równanie ?
Wykorzystać twierdzenie o funkcjach uwikłanych.
a) Obliczmy pochodną cząstkową
Punkty, w których otoczeniu nie można rozwikłać równania względem zmiennej , są określone przez układ równań
Wstawiając do drugiego równania, otrzymujemy . Z
tego wynika, że powyższy układ nie ma rozwiązań. Tak więc nasze
równanie można rozwikłać względem zmiennej w pewnym otoczeniu
dowolnego punktu.
b) Rozumujemy podobnie jak w poprzednim przykładzie. Obliczmy pochodną cząstkową
Punkty, w których otoczeniu nie można rozwikłać równania względem zmiennej , są określone przez układ równań
Z pierwszego równania dostajemy . Podstawiając tę zależność
do drugiego równania, otrzymujemy . Wynika stąd, że naszego równania nie można rozwikłać
względem zmiennej w żadnym otoczeniu punktu , tylko
jeśli albo , gdzie .
c) Obliczmy pochodną cząstkową
Punkty, w których otoczeniu nie można rozwikłać równania względem zmiennej , są określone przez układ równań
Z pierwszego równania dostajemy . Podstawiając tę zależność do drugiego równania, otrzymujemy , czyli . Podstawiając otrzymany wzór do drugiego równania, dostajemy
czyli
Zauważmy, że nasze wyjściowe równanie jest określone dla
, gdyż lewa strona tego równania jest większa od jedności.
Aby rozwiązać równanie , rozważmy funkcję
. Jej pochodna wynosi , czyli
jest silnie rosnąca. Stąd wynika, że równanie
nie ma rozwiązań. Zatem równanie można rozwikłać
względem zmiennej w pewnym otoczeniu każdego punktu.
d) Obliczmy pochodną cząstkową
Punkty, w których otoczeniu nie można rozwikłać równania względem zmiennej , są określone przez układ równań
Z pierwszego równania dostajemy . Podstawiając tę zależność do drugiego równania, otrzymujemy , czyli . Z tego wynika, że naszego równania nie można rozwikłać względem zmiennej w żadnym otoczeniu dowolnego punktu postaci .
Ćwiczenie 9.2.
Zapisać poniższe równania we współrzędnych biegunowych. W otoczeniu jakich punktów istnieje jednoznacznie określona funkcja rozwikłująca równanie
a) ,
b) ,
c) ?
Wykorzystać twierdzenie o funkcjach uwikłanych.

a) Równanie opisuje krzywą zwaną lemniskatą Bernoullego. Obliczmy pochodną cząstkową
Punkty, w których otoczeniu nie można rozwikłać równania względem zmiennej , są określone przez układ równań
Podstawiając do drugiego równania, otrzymujemy , czyli lub lub . Wynika z tego, że naszego równania nie można rozwikłać względem zmiennej w żadnym otoczeniu punktu , tylko jeśli i . Widać to na rysunku
Znajdziemy teraz równanie leminiskaty Bernoullego we współrzędnych biegunowych. Podstawiając do równania zmienne i , dostajemy równanie
,
czyli

b) Równanie lub równoważne opisuje krzywą zwaną asteroidą. Zapiszemy to równanie w równoważnej, jeszcze prostszej postaci:
Zauważmy, że wyrażenie
,
czyli równanie asteroidy jest równoważne równaniu
Obliczmy pochodną cząstkową
Z tego wynika, że naszego równania nie można rozwikłać względem zmiennej w żadnym otoczeniu punktu ani w żadnym otoczeniu punktu . Widać to na rysunku
Znajdziemy teraz równanie asteroidy we współrzędnych biegunowych.
Podstawiając do równaniazmienne i , dostajemy równanie
,
czyli

c) Równanie opisuje krzywą zwaną liściem Kartezjusza. Obliczmy pochodną cząstkową
Punkty, w których otoczeniu nie można rozwikłać równania względem zmiennej są określone przez układ równań
Z pierwszego równania dostajemy . Podstawiając to wyrażenie do drugiego równania, otrzymujemy , czyli lub . Wynika z tego, że naszego równania nie można rozwikłać względem zmiennej w żadnym otoczeniu punktu ani w żadnym otoczeniu punktu . Widać to na rysunku
Znajdziemy teraz równanie liścia Kartezjusza we współrzędnych biegunowych. Podstawiając do równania zmienne i , dostajemy równanie
,
czyli
Ćwiczenie 9.3.
a) Obliczyć pierwszą i drugą pochodną funkcji w punkcie , jeśli i funkcja jest uwikłana równaniem .
b) Obliczyć pierwszą i drugą pochodną funkcji w punkcie , jeśli i funkcja jest uwikłana równaniem .
c) Obliczyć pochodne cząstkowe rzędu pierwszego i drugiego funkcji w punkcie , jeśli i funkcja jest uwikłana równaniem .
d) Obliczyć pochodne cząstkowe rzędu pierwszego i drugiego funkcji w punkcie , jeśli i funkcja jest uwikłana równaniem .
Wykorzystać twierdzenie o funkcjach uwikłanych. Jaki jest związek między pochodnymi cząstkowymi funkcji , a pochodną funkcji czy ?
a) Ponieważ oraz
więc w otoczeniu punktu istnieje funkcja (taka, że ) rozwikłująca równanie . Obliczmy pochodną cząstkową funkcji względem zmiennej . Mamy
Stąd pochodna funkcji jest równa
czyli . Pamiętając, że , obliczamy drugą pochodną
a stąd .
b) Ponieważ oraz
więc w otoczeniu punktu istnieje funkcja (taka, że ) rozwikłująca równanie . Obliczmy pochodną cząstkową funkcji względem zmiennej . Mamy
Stąd pochodna funkcji jest równa
czyli . Pamiętając, że , obliczmy drugą pochodną
a stąd .
c) Ponieważ oraz
więc w otoczeniu punktu istnieje funkcja (taka, że ) rozwikłująca równanie . Obliczmy pochodne cząstkowe funkcji względem zmiennych i . Mamy
Stąd pochodne cząstkowe funkcji są równe
Pamiętając, że , obliczmy pochodne cząstkowe rzędu drugiego
a stąd wynika, że wszystkie pochodne rzędu drugiego funkcji w
punkcie
są równe zeru.
d) Ponieważ oraz
więc w otoczeniu punktu istnieje funkcja (taka, że ) rozwikłująca równanie . Obliczmy pochodne cząstkowe funkcji względem zmiennych i . Mamy
Stąd pochodne cząstkowe funkcji są równe
czyli
Pamiętając, że , obliczmy pochodne cząstkowe rzędu drugiego
a stąd wynika, że
Ćwiczenie 9.4.
a) Rozważamy funkcje i określone układem równań
i takie, że . Obliczyć pochodne i .
b) Rozważamy funkcje i są uwikłane układem równań
i takie, że i . Wyznaczyć pochodne cząstkowe rzędu pierwszego tych funkcji w punkcie .
Zróżniczkować każde równanie stronami i podstawić znane wartości w interesującym nas punkcie. Rozwiązać uzyskany układ równań, traktując szukane pochodne jako niewiadome.
a) Różniczkujemy oba równania układu
stronami, pamiętając, że i . Mamy
W punkcie otrzymujemy układ równań
Ostatecznie i .
b) Różniczkujemy po oba równania układu
stronami, pamiętając, że i . Mamy
W punkcie otrzymujemy układ równań
Ostatecznie
Podobnie postępujemy, szukając pochodnych cząstkowych po . Różniczkujemy po oba równania układu
stronami, pamiętając, że i . Mamy
W punkcie otrzymujemy układ równań
Ostatecznie
Ćwiczenie 9.5.
Rozważamy funkcję uwikłaną równaniem i taką, że . Rozwinąć ją w szereg Taylora w punkcie .
Wykorzystać twierdzenie o funkcjach uwikłanych. Wyliczyć , odgadnąć wzór na i indukcyjnie wykazać, że jest prawdziwy. Zastosować wzór Taylora. Można także spróbować wyznaczyć jawny wzór na funkcję : podstawić w równaniu i rozwiązać to równanie z jedną niewiadomą.
Ponieważ oraz
a więc w otoczeniu punktu istnieje funkcja (taka, że ) rozwikłująca równanie . Obliczmy pochodne funkcji w punkcie . Mamy
czyli
Udowodnimy indukcyjnie, że dla dowolnego
Dla wzór jest prawdziwy. Załóżmy, że jest on prawdziwy dla liczby . Wykażemy wtedy, że jest on również prawdziwy dla liczby . Korzystając z założenia indukcyjnego i wzoru , mamy
Stąd na mocy zasady indukcji matematycznej wzór jest prawdziwy dla każdego . Obliczmy wartość pochodnych funkcji w punkcie
Stosując rozwinięcie Taylora, dostajemy
Postaramy się teraz rozwiązać to zadanie inną metodą. Zauważmy, że podstawiając do równania nową zmienną , dostajemy równanie . Równanie to ma tylko jedno rozwiązanie . Stąd wynika, że nasze wyjściowe równanie jest równoważne równaniu , czyli . Szereg Taylora dla funkcji można otrzymać, wykorzystując własności szeregu geometrycznego. Mamy w otoczeniu punktu
Ćwiczenie 9.6.
Znaleźć ekstrema funkcji uwikłanej
a) określonej równaniem ,
b) określonej równaniem ,
c) określonej równaniem ,
d) określonej równaniem ,
e) określonej równaniem .
Wykorzystać twierdzenie o funkcjach uwikłanych. Następnie skorzystać z metod wyznaczania ekstremów dla funkcji jednej lub wielu zmiennych. Należy pamiętać o sprawdzaniu, czy otrzymane punkty krytyczne spełniają założenie.
Zwróćmy także uwagę na fakt, że często pod pojęciem funkcja uwikłana kryje się więcej niż jedna funkcja, co prowadzi do nieporozumień w sprawie ekstremów. W najprostszym przykładzie, jeśli , to równanie spełniają dwie funkcje i i obie mają dokładnie jedno ekstremum w tym samym punkcie , mianowicie ma maksimum , a ma minimum . Czasami szukając ekstrema funkcji uwikłanej, nie precyzuje się tego, że tam tych funkcji może być więcej i np. w tym prostym przykładzie pisze się, że funkcja uwikłana ma w maksimum równe i ma w minimum równe . Trzeba zdawać sobie sprawę, że chodzi tu o dwie funkcje.
a) Rozważamy leminiskatę Bernoullego . Obliczmy pochodne cząstkowe
Rozwiązujemy układ równań
Z pierwszego równania wynika, że lub . Podstawiając to wyrażenie do drugiego równania, dostajemy lub . Punkt odrzucamy, gdyż w nim . Rozwiązując układ równań
dostajemy punkty , , i .
Obliczmy drugą pochodną funkcji w jej punktach krytycznych. Mamy
W punktach i pochodna cząstkowa jest dodatnia i wtedy . W konsekwencji,
jeśli , to ma w
punkcie maksimum o wartości oraz
jeśli , to ma
również w punkcie maksimum o wartości
. Natomiast w punktach i pochodna cząstkowa
jest ujemna i wtedy .
Zatem jeśli , to
ma w punkcie minimum o wartości
oraz jeśli , to
ma również w punkcie minimum o wartości
.
b) Rozważamy liść Kartezjusza . Obliczmy pochodne cząstkowe
Rozwiązujemy układ równań
Z pierwszego równania wynika, że . Podstawiając to wyrażenie do drugiego równania, dostajemy , czyli lub . Jeżeli , to . Punkt odrzucamy, gdyż . Dostajemy tylko jeden punkt .
Obliczmy drugą pochodną funkcji w jej punkcie krytycznym. Mamy
Stąd wynika, że , czyli w punkcie funkcja ma maksimum
.
c) Rozważamy równanie . Obliczmy pochodne cząstkowe
Rozwiązujemy układ równań
Z pierwszego równania wynika, że , z drugiego, że . Podstawiając te równości do trzeciego równania, dostajemy , czyli otrzymujemy punkty i .
Obliczmy pochodne cząstkowe rzędu drugiego w jej punktach krytycznych. Mamy
przy czym ostatnie trzy równości zachodzą oczywiście w punktach zerowania się pierwszej różniczki funkcji .
Jeśli , to macierz drugiej różniczki ma postać
jest więc dodatnio określona, czyli funkcja ma minimum .
Jeśli , to macierz drugiej różniczki ma postać
jest więc ujemnie określona, czyli funkcja ma maksimum
.
d) Rozważamy równanie . Obliczmy pochodne cząstkowe
Z warunku koniecznego nie ma żadnego ekstremum, gdyż pochodna
cząstkowa po jest niezerowa.
e) Rozważamy równanie . Obliczmy pochodne cząstkowe
Rozwiązujemy układ równań
Zauważmy, że wobec trzeciego równania, czyli rozwiązaniem układu jest . Obliczmy pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji w jej punkcie krytycznym. Mamy
przy czym ostatnie trzy równości zachodzą oczywiście w punktach zerowania się pierwszej różniczki funkcji .
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
jest więc nieokreślona, czyli funkcja nie ma w tym punkcie ekstremum.
Ćwiczenie 9.7.
Znaleźć ekstrema warunkowe funkcji
a) pod warunkiem ,
b) pod warunkiem ,
c) pod warunkiem ,
d) pod warunkiem .
Wykorzystać metodę mnożników Lagrange'a. Określoność formy kwadratowej
wystarczy badać na podprzestrzeni .
c) Rozwiązując układ równań, rozważyć najpierw przypadek , później , wreszcie jeśli i , wyliczyć (wstawiając odpowiednio z pierwszego równania do drugiego ) i wstawić do pierwszego równania, uzyskując zależność między i .
d) Rozwiązując układ równań, zauważyć, że dla punktów spełniających go, , i i skorzystać ze wskazówki do punktu c).
a) Stosujemy metodę mnożników Lagrange'a. Tworzymy nową funkcję
Rozwiązując układ równań
otrzymujemy punkty (), () i ().
Obliczmy pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji w punktach krytycznych. Mamy
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
Badamy określoność tej macierzy dla wektorów spełniających warunek
a stąd , -dowolne. Mamy
czyli macierz jest dodatnio określona na wektorach postaci . Dlatego funkcja ma w punkcie minimum warunkowe równe .
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
Badamy określoność tej macierzy dla wektorów spełniających warunek
a stąd , -dowolne. Mamy
czyli macierz jest dodatnio określona na wektorach postaci . Dlatego funkcja ma w punkcie minimum warunkowe równe .
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
jest więc ujemnie określona, czyli funkcja ma w punkcie
maksimum warunkowe równe .
b) Stosujemy metodę mnożników Lagrange'a. Tworzymy nową funkcję
Rozwiązaniem układu równań
jest punkt ().
Obliczmy pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji . Mamy
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
jest więc dodatnio określona, czyli funkcja ma w punkcie
minimum warunkowe równe .
c) Stosujemy metodę mnożników Lagrange'a. Tworzymy nową funkcję
Rozwiązując układ równań
otrzymujemy punkty (), (), (), (), (), (), (), ().
Obliczmy pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji . Mamy
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
Badamy określoność tej macierzy dla wektorów spełniających warunek
a stąd , -dowolne. Mamy
czyli macierz jest dodatnio określona na wektorach postaci . Dlatego funkcja ma w punkcie minimum warunkowe równe . Analogicznie badamy punkt i stwierdzamy, że funkcja ma w punkcie minimum warunkowe równe .
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
Badamy określoność tej macierzy dla wektorów spełniających warunek
a stąd , -dowolne. Mamy
czyli macierz jest dodatnio określona na wektorach postaci . Dlatego funkcja ma w punkcie minimum warunkowe równe . Analogicznie badamy punkt i stwierdzamy, że funkcja ma w punkcie minimum warunkowe równe .
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
Badamy określoność tej macierzy dla wektorów spełniających warunek
a stąd . Mamy
czyli macierz jest ujemnie określona na wektorach postaci . Dlatego funkcja ma w punkcie maksimum warunkowe równe . Analogicznie badamy punkt i stwierdzamy, że funkcja ma w punkcie maksimum warunkowe równe .
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
Badamy określoność tej macierzy dla wektorów spełniających warunek
a stąd . Mamy
czyli macierz jest ujemnie określona na wektorach postaci .
Dlatego funkcja ma w punkcie maksimum warunkowe równe
. Analogicznie badamy punkt i stwierdzamy, że funkcja ma w
punkcie maksimum warunkowe równe .
d) Stosujemy metodę mnożników Lagrange'a. Tworzymy nową funkcję
Rozwiązując układu równań
otrzymujemy punkty (), (), () i ().
Obliczmy pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji . Mamy
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
Badamy określoność tej macierzy dla wektorów spełniających warunek
a stąd . Mamy
czyli macierz jest dodatnio określona na wektorach postaci . Dlatego funkcja ma w punkcie minimum warunkowe równe . Analogicznie badamy punkt i stwierdzamy, że funkcja ma w punkcie minimum warunkowe równe .
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
Badamy określoność tej macierzy dla wektorów spełniających warunek
a stąd . Mamy
czyli macierz jest dodatnio określona na wektorach postaci . Dlatego funkcja ma w punkcie minimum warunkowe równe . Analogicznie badamy punkt i stwierdzamy, że funkcja ma w punkcie minimum warunkowe równe .
Ćwiczenie 9.8.
Znaleźć ekstrema warunkowe funkcji
a) pod warunkiem ,
b) pod warunkiem ,
c) pod warunkiem .
Wykorzystać metodę mnożników Lagrange'a. Określoność formy kwadratowej
wystarczy badać na podprzestrzeni .
a) Stosujemy metodę mnożników Lagrange'a. Tworzymy nową funkcję
Punkty krytyczne dostajemy rozwiązując układ równań
Rozwiązaniem tego układu równań jest punkt ().
Obliczmy pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji . Mamy
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
jest więc dodatnio określona, czyli funkcja ma w punkcie
minimum warunkowe równe .
b) Stosujemy metodę mnożników Lagrange'a. Tworzymy nową funkcję
Rozwiązując układ równań
otrzymujemy punkty (), (), () i ().
Obliczmy pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji . Mamy
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
jest więc dodatnio określona, czyli funkcja ma w punkcie minimum warunkowe równe .
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
Badamy określoność tej macierzy dla wektorów spełniających warunek
a stąd . Mamy
czyli macierz jest nieokreślona. Dlatego funkcja nie ma w
punkcie ekstremum. Podobnie badamy punkty i i stwierdzamy, że funkcja nie ma ekstremów w tych punktach.
c) Stosujemy metodę mnożników Lagrange'a. Tworzymy nową funkcję
Rozwiązując układ równań
otrzymujemy punkty (), (), () i ().
Obliczmy pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji . Mamy
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
Badamy określoność tej macierzy dla wektorów spełniających warunek
a stąd . Mamy
czyli macierz jest nieokreślona. Dlatego funkcja nie ma w punkcie ekstremum. Podobnie badamy punkty i i stwierdzamy, że funkcja nie ma ekstremów w tych punktach.
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
Badamy określoność tej macierzy dla wektorów spełniających warunek
a stąd .Mamy
czyli macierz jest ujemnie określona. Dlatego funkcja ma w punkcie maksimum warunkowe równe .
Ćwiczenie 9.9.
Znaleźć ekstrema warunkowe funkcji
a) pod warunkami i ,
b) pod warunkami i .
Wykorzystać metodę mnożników Lagrange'a. Określoność formy kwadratowej
wystarczy badać na podprzestrzeni .
b) Rozwiązując układ równań, odjąć stronami pierwsze dwa równania, pogrupować wyrazy podobne i przedstawić w postaci iloczynu dwóch czynników, który równa się zero.
a) Stosujemy metodę mnożników Lagrange'a. Tworzymy nową funkcję
Rozwiązując układ równań
otrzymujemy punkty () i ().
Obliczmy pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji . Mamy
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
jest więc ujemnie określona, czyli funkcja ma w punkcie maksimum warunkowe równe .
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
jest więc dodatnio określona, czyli funkcja ma w punkcie
minimum warunkowe równe .
b) Stosujemy metodę mnożników Lagrange'a. Tworzymy nową funkcję
Rozwiązując układ równań
otrzymujemy punkty (), (), (), (), (), ().
Obliczmy pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji . Mamy
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
Badamy określoność tej macierzy dla wektorów spełniających warunki
a stąd i . Mamy
czyli macierz jest ujemnie określona. Dlatego funkcja ma w punkcie maksimum warunkowe równe . Podobnie badamy punkty i i stwierdzamy, że funkcja ma maksimum warunkowe w każdym z tych punktów równe .
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
Badamy określoność tej macierzy dla wektorów spełniających warunki
a stąd i . Mamy
czyli macierz jest dodatnio określona. Dlatego funkcja ma w punkcie minimum warunkowe równe . Podobnie badamy punkty i i stwierdzamy, że funkcja ma minimum warunkowe w każdym z tych punktów równe .