Analiza matematyczna 2/Test 7: Różniczka. Różniczki wyższych rzędów. Wzór Taylora

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania

Funkcja

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle f(x)=\left \{\begin{array} {ll} \frac {x^2y}{x^2+y^2} & \text{dla} \ \ (x,y)\neq 0 \\ 0 &\text {dla} \ \ (x,y)=0 \end{array} }


ma pochodne cząstkowe w punkcie (0,0)

ma różniczkę w punkcie (0,0)

jest ciągła w punkcie (0,0).


Niech P={(x,x2):x,x0}. Wtedy funkcja

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle f(x)=\left \{\begin{array} {ll} &1, \ \ \text{dla} \ \ (x,y)\in P, \\ &0, \ \ \text {dla} \ \ (x,y)\notin P, \end{array} }


ma różniczkę w punkcie (0,0)

jest ciągła w punkcie (0,0)

ma pochodne kierunkowe vf(0,0) dla dowolnego wektora v0.


Różniczka funkcji f(x,y,x)=(xy,yz) jest odwzorowaniem liniowym danym przez macierz

[yx00zy]

[y0xz0y]

[yx00zyxyz]


Płaszczyzna styczna do wykresu funkcji f(x,y)=2x+3xy2 w punkcie (a,b,f(a,b)) jest równoległa do płaszczyzny 5x+12yz=0,

tylko jeśli (a,b)=(2,1)

jeśli (a,b)=(1,2) lub (a,b)=(1,2)

jeśli (a,b)=(2,1) lub (a,b)=(2,1).


Różniczka rzędu drugiego funkcji f(x,y)=sinx+cosy+xy jest odwzorowaniem dwuliniowym danym przez macierz

[sinx11cosy]

[cosy11sinx]

[sinxcosy11]


Jeśli f:2(x,y)(xey,x2+y2)2, to

macierzą Jacobiego odwzorowania f w punkcie (3,0) jest

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\beginmatrix”): {\displaystyle \left[\beginmatrix 1&6\\3&0\endmatrix \right]}

jakobian odwzorowania f w każdym punkcie jest nieujemny

jakobian odwzorowania f zeruje się na paraboli y=x2.


Niech f(x,y)=arctg(x+y). Współczynnik przy wyrażeniu h12h2 we wzorze na wartość różniczki d(0,1)3(h,h,h) na trójce takich samych wektorów h=(h1,h2) jest równy

12

32

16.


Niech f(x)=(x+y,xy) i g(x,y)=(x,xy,x2y). Wtedy różniczka funkcji złożonej gf jest dana przez macierz powstałą z pomnożenia macierzy

[11yx][1y2xy0xx2]

[01xyx22xy][11xy]

[10yx2xyx2][11yx]


Rozważmy następujące zdania

(a) f ma różniczkę w punkcie (x0,y0)

(b) f ma pochodne cząstkowe w punkcie (x0,y0)

(c) f jest ciągła w punkcie (x0,y0).

Wtedy prawdziwe są następujące implikacje

(a)(b)(c)

(a)(b) i (c)(a)

(a)(c) i (b)(c).