SO-1st-2.3-w14.tresc-1.0-Slajd11
Macierzowa reprezentacja stanu — wykrywanie zakleszczenia (1)
Zadaniem algorytmu jest przede wszystkim ustalenie, czy wystąpiło zakleszczenie. Jeśli zakleszczenie wystąpiło, można również uzyskać informację o procesach, które zostały zakleszczone. Stwierdzenie natomiast braku zakleszczenia dotyczy wyłącznie bieżącego stanu (analizowanego przez algorytm) i oznacza, że stan zakończenia przetwarzania wszystkich procesów jest osiągalny. Nie oznacza to jednak, że przy pewnej sekwencji zamówień w przyszłości i ich natychmiastowej (nie kontrolowanej) realizacji do zakleszczenia nie dojdzie.
Oprócz macierzy, opisujących stan systemu, czyli C , R , A i F , potrzebne są jeszcze zmienne pomocnicze. W miarę analizy, żądania pewnych procesów można uznać za możliwe do zrealizowania. Procesy takie uznane zostaną zatem za zakończone, co zostanie odnotowane w wektorze K . Jednostki zasobów, przetrzymywane przez te procesy, wrócą do systemu i zostaną uznana za wolne. Łączna liczba wolnych jednostek, uwzględniająca jednostki odzyskane po zakończonych procesach, przechowywana będzie w wektorze W .
