12. Wypukłość. Badanie funkcji jednej zmiennej
Ćwiczenie 12.1.
Wyznaczyć przedziały wypukłości i
wklęsłości oraz punkty przegięcia funkcji
Wskazówka
Wyznaczyć dziedzinę każdej funkcji i
zbadać znak drugiej pochodnej.
Rozwiązanie
a) Dziedziną funkcji jest zbiór . Liczymy drugą pochodną.
zatem druga pochodna zmienia znak tylko w punkcie 2. Funkcja
jest wklęsła w przedziałach i , ma punkt
przegięcia i jest wypukła w przedziale .
b) Dziedziną funkcji jest zbiór . Liczymy drugą pochodną.
zatem druga pochodna zmienia znak tylko w punkcie .
Funkcja jest wypukła w przedziałach i
, ma punkt przegięcia i jest wklęsła w
.
c) Dziedziną funkcji jest zbiór .
Funkcja jest wypukła w przedziałach i
, wklęsła w przedziale
i ma jeden punkt przegięcia
.
d) Dziedziną funkcji i jej pierwszej pochodnej
jest cały zbiór liczb rzeczywistych, a jej druga pochodna
nie jest określona w . jest wklęsła w przedziałach
i ,
wypukła w przedziałach i
, ma trzy punkty przegięcia: ,
i .
e) Dziedziną funkcji jest zbiór .
Zatem nie ma punktów przegięcia, jest wypukła w
i wklęsła w .
f) Dziedziną funkcji jest zbiór liczb rzeczywistych.
Funkcja ma dwa punkty przegięcia i , jest
wypukła w przedziałach ,
i wklęsła w
.
g) Dziedziną funkcji jest cały zbiór liczb rzeczywistych (porównaj rozwiązanie zadania 10.2 z modułu 10). Pochodne
nie są określone w punktach i , które są punktami
przegięcia funkcji . Funkcja ta jest wypukła w przedziałach
i oraz wklęsła w .
h) Dziedziną funkcji jest zbiór .
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned F_8'(x)= 2x-\mathrm{tg}\, x,\qquad F_8''(x)= 2-(\mathrm{tg}\,^2 x +1)=(1-\mathrm{tg}\, x)(1+\mathrm{tg}\, x). \endaligned }
Funkcja ma punkty przegięcia postaci
, . Jest wypukła w każdym
z przedziałów postaci i
wklęsła
w każdym z przedziałów postaci lub , .
Ćwiczenie 12.2.
Zbadać przebieg zmienności,
naszkicować wykres i wyznaczyć zbiór wartości funkcji
Wskazówka
<flash>file=am1c12.0010.swf|width=375|height=120</flash>
<div.thumbcaption>Rysunek do wskazówki z ćwiczenia 12.2.
Warto pamiętać, że jeśli funkcja jest
parzysta lub nieparzysta, lub okresowa, to można jej badanie
zacieśnić do odpowiedniego przedziału (jakiego?), co może ułatwić
obliczenia. Dla każdej funkcji wyznaczyć dziedzinę, miejsca
zerowe, punkt przecięcia z osią , asymptoty, zbadać znak
pierwszej i drugiej pochodnej. Te dane warto zebrać w tabelce, w
której u góry są kolejno przedziały stałego znaku dla pierwszej i
drugiej pochodnej i ich miejsca zerowe, a z boku najpierw pierwsza
pochodna, później druga, a wreszcie funkcja, o której
monotoniczności i wypukłości wnioskujemy ze znaków pierwszej i
drugiej pochodnej pochodnej i zapisujemy to w postaci odpowiednio
wygiętych strzałek. Przykładowo, jeśli funkcja jest określona
w ,
pochodna zeruje się w i , jest dodatnia w ,
, ujemna w , , natomiast druga
pochodna zeruje się w , jest dodatnia w ,
, ujemna w , ponadto , to tabelka może mieć następujący wygląd, patrz rysunek obok.
Zauważmy, że przyglądając się strzałkom, które mówią zarówno o monotoniczności, jak i wypukłości, łatwo zobaczyć, jakiego typu punkty szczególne uzyskujemy: w tym wypadku mamy dwa minima i jeden punkt przegięcia (p.p.). Zachęcamy do narysowania wykresu funkcji na podstawie tej tabelki.
Rozwiązanie
<flash>file=am1c12.0030.swf|width=375|height=375</flash>
<flash>file=am1c12.0020.swf|width=375|height=145</flash>
<div.thumbcaption>Rysunek do ćwiczenia 12.2.(a)
a) Dziedziną funkcji
jest zbiór . Już sama dziedzina
wyklucza parzystość, nieparzystość i okresowość. Jedynym miejscem
zerowym jest , a .
zatem ma obustronną asymptotę pionową i obustronną
asymptotę ukośną .
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned A'(x)=\frac{(x+1)^2(x-5)}{5(x-1)^3},\quad A''(x)=\frac{24(x+1)}{5(x-1)^4}. \endaligned }
Policzmy jeszcze .
Zbiorem wartości funkcji jest cały zbiór .
<flash>file=am1c12.0050.swf|width=375|height=375</flash>
<flash>file=am1c12.0040.swf|width=375|height=173</flash>
<div.thumbcaption>Rysunek do ćwiczenia 12.2.(b)
b) Dziedziną funkcji jest zbiór , zatem na pewno nie jest ani parzysta, ani nieparzysta, ani okresowa. Jedynym miejscem zerowym jest .
i symetrycznie
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned \lim_{x\rightarrow -\infty} (B(x)+x)= \lim_{x\rightarrow -\infty} x\left(1-\sqrt{\frac{x}{x+4}}\right) =2, \endaligned }
zatem ma jedną asymptotę pionową lewostronną , asymptotę
ukośną w i asymptotę ukośną w
. Pochodne oczywiście zdefiniowane są w .
Policzmy .
Zbiorem wartości funkcji jest przedział .
<flash>file=am1c12.0070.swf|width=375|height=375</flash>
<flash>file=am1c12.0060.swf|width=375|height=116</flash>
<div.thumbcaption>Rysunek do ćwiczenia 12.2.(c)
c) Dziedziną funkcji jest zbiór . Funkcja jest parzysta, zatem wystarczy ją zbadać w przedziale i odbić symetrycznie względem osi .
Zakładamy więc teraz, że . Wtedy funkcja przyjmuje postać . Miejsca zerowe to 1 i .
Zatem funkcja ma jedyną asymptotę pionową .
Zbiorem wartości funkcji jest przedział .
<flash>file=am1c12.0090.swf|width=375|height=375</flash>
<flash>file=am1c12.0080.swf|width=375|height=165</flash>
<div.thumbcaption>Rysunek do ćwiczenia 12.2.(d)
d) Dziedziną funkcji jest zbiór , stąd widać, że funkcja nie jest ani parzysta, ani nieparzysta, ani okresowa. Miejscem zerowym jest punkt , a .
bo
Zatem funkcja ma lewostronną asymptotę pionową i
obustronną asymptotę ukośną .
Zbiorem wartości funkcji jest suma przedziałów .
<flash>file=am1c12.0100.swf|width=170|height=185</flash>
<div.thumbcaption>Rysunek do ćwiczenia 12.2.(e)
<flash>file=Am1c12.0110.swf|width=375|height=375</flash>
<div.thumbcaption>Rysunek do ćwiczenia 12.2.(e)
e) Dziedziną funkcji jest cały zbiór liczb rzeczywistych i jest to funkcja parzysta, zatem możemy zawęzić badanie jej do przedziału .
Załóżmy teraz, że . Miejscem zerowym funkcji jest , .
zatem ma asymptotę poziomą . Pochodne
nie są określone w , pierwsza pochodna jest dodatnia w całym przedziale , druga ujemna.
Zbiorem wartości funkcji jest przedział .
Ćwiczenie 12.3.
a) Udowodnić, że jeśli są
sprzężone, to znaczy , to dla dowolnych liczb
dodatnich i zachodzi nierówność
b) Udowodnić, że dla dowolnych liczb dodatnich prawdziwa
jest nierówność
Wskazówka
Jaka jest definicja funkcji wypukłej (wklęsłej)?
a) Należy tu skorzystać z wklęsłości i monotoniczności funkcji . Stosujemy nierówność z definicji do liczb oraz .
b) Należy tu skorzystać w wypukłości funkcji (jak ją sprawdzić?). Stosujemy nierówność do liczb oraz .
Rozwiązanie
a) Funkcja jest rosnąca i wklęsła w swojej dziedzinie, to znaczy w przedziale . Z definicji wklęsłości zatem
Z monotoniczności funkcji powyższa nierówność zachodzi wtedy i tylko wtedy, gdy
co należało dowieść.
b) Niech . Wtedy i . Zatem druga pochodna jest dodatnia w całej dziedzinie funkcji, to znaczy w przedziale , czyli funkcja jest wypukła. Z definicji wypukłości wynika, że
dla dowolnych .
Ćwiczenie 12.4.
Udowodnić, że funkcja wypukła na
przedziale spełnia nierówność Jensena:
dla dowolnej liczby naturalnej , dowolnych oraz dowolnych nieujemnych liczb
spełniających warunek
.
Wskazówka
Stosujemy zasadę indukcji matematycznej,
wykorzystując definicję wypukłości.
Rozwiązanie
Nierówność Jensena dla jest oczywistą równością, a dla jest definicją wypukłości funkcji. Załóżmy teraz dla dowodu indukcyjnego, że nierówność Jensena jest prawdziwa dla pewnej liczby naturalnej . Niech będzie dowolną funkcją wypukłą na przedziale , , a nieujemnymi liczbami, których suma jest równa 1. Zapiszmy
i skorzystajmy z założenia indukcyjnego dla liczb
Mamy
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned &f(\lambda_1x_1+...+\lambda_kx_k+\lambda_{k+1}x_{k+1})\leq\\ &\lambda_1f(x_1)+...+\lambda_{k-1}f(x_{k-1})+ (\lambda_k+\lambda_{k+1})f\left(\frac{\lambda_k}{\lambda_k+\lambda_{k+1}}x_k+ \frac{\lambda_{k+1}}{\lambda_k+\lambda_{k+1}}x_{k+1}\right), \endaligned }
ale z definicji wypukłości zachodzi nierówność
co z przechodniości nierówności kończy dowód indukcyjny. Na mocy
zasady indukcji matematycznej, nierówność Jensena jest prawdziwa
dla dowolnej liczby naturalnej .
Ćwiczenie 12.5.
a) Udowodnić, że jeśli ,
oraz , to
b) Wykazać, że dla dowolnej liczby naturalnej , dowolnych liczb
z przedziału takich, że oraz
dla prawdziwa jest nierówność
Wskazówka
Stosujemy nierówność Jensena z ćwiczenia 12.4.).
a) Jaką funkcją jest ?
b) Jaką funkcją jest ? Zauważmy, że
Jak wypisana powyżej liczba ma się do
?
Rozwiązanie
a) Ponieważ dla , funkcja jest wypukła. Stosujemy do niej nierówność Jensena dla
b) Funkcja jest wypukła w przedziale , bo
dla dowolnego z tego przedziału. Ponieważ
mamy
Korzystając z nierówności Jensena dla liczb i
, otrzymujemy zatem
Wystarczy teraz pomnożyć tę nierówność stronami przez .
Ćwiczenie 12.6.
a) Udowodnić nierówność Holdera:
jeśli jest liczbą naturalną, są
dowolnymi liczbami rzeczywistymi i są dodatnie takie, że
i .
b) Udowodnić nierówność Minkowskiego:
jeśli , i
.
Wskazówka
a) Jeśli lub
, to nie ma czego dowodzić (dlaczego?). W
przeciwnym przypadku stosujemy dla dowolnego
nierówność udowodnioną w ćwiczeniu 12.3. a) do liczb
i otrzymane nierówności dodajemy stronami.
b) Trzeba zastosować nierówność trójkąta dla modułu oraz nierówność Holdera udowodnioną w poprzednim
podpunkcie tego zadania do sum postaci
Rozwiązanie
a) Jeżeli , to
oczywiście i nierówność Holdera jest spełniona
(jest to wtedy równość dwóch zer). Symetrycznie, jeśli
. Pozostało zatem udowodnić nierówność
Holdera, jeżeli liczby i są dodatnie. Wtedy również
Stosujemy nierówność udowodnioną w ćwiczeniu 12.3. a)
do liczb
uzyskując zależność
dla dowolnego ustalonego . Dodając nierówności stronami, otrzymujemy
a stąd otrzymujemy szukaną nierówność, mnożąc stronami przez
mianownik lewej strony.
b) Jeśli nierówność jest oczywista. Załóżmy więc, że dana suma jest dodatnia. Niech , wtedy
i z nierówności Holdera udowodnionej w podpunkcie a) tego zadania mamy
bo . Symetrycznie
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned \sum_{k=1}^n|y_k||x_k+y_k|^{p-1}\leq \left(\sum_{k=1}^n|y_k|^p\right)^\frac1p\left(\sum_{k=1}^n|x_k+y_k|^p\right)^\frac1q. \endaligned }
Dodając stronami i wykorzystując nierówność trójkąta dla modułu
(), otrzymujemy
By stąd otrzymać nierówność Minkowskiego, wystarczy podzielić
stronami przez ostatni czynnik.