Analiza matematyczna 1/Ćwiczenia 12: Wypukłość. Badanie funkcji jednej zmiennej

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania

12. Wypukłość. Badanie funkcji jednej zmiennej

Ćwiczenie 12.1.

Wyznaczyć przedziały wypukłości i wklęsłości oraz punkty przegięcia funkcji

a)x(x2)3(x+1)2,b)x(2x)e1x,c)xx(x+2)3,d)x9x53e2x,e)xln(e1x),f)xe2x2+3x,g)xxarccos6xx2+9,h)xx2+ln|cosx.

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 12.2.

Zbadać przebieg zmienności, naszkicować wykres i wyznaczyć zbiór wartości funkcji

a)x(x+1)35(x1)2,b)xx3x+3,c)xln3|x|+4ln2|x|,d)x(4x)e1x+2,e)xarcsinx24x2+4.
Wskazówka

Warto pamiętać, że jeśli funkcja jest parzysta lub nieparzysta, lub okresowa, to można jej badanie zacieśnić do odpowiedniego przedziału (jakiego?), co może ułatwić obliczenia. Dla każdej funkcji wyznaczyć dziedzinę, miejsca zerowe, punkt przecięcia z osią 0y, asymptoty, zbadać znak pierwszej i drugiej pochodnej. Te dane warto zebrać w tabelce, w której u góry są kolejno przedziały stałego znaku dla pierwszej i drugiej pochodnej i ich miejsca zerowe, a z boku najpierw pierwsza pochodna, później druga, a wreszcie funkcja, o której monotoniczności i wypukłości wnioskujemy ze znaków pierwszej i drugiej pochodnej pochodnej i zapisujemy to w postaci odpowiednio wygiętych strzałek. Przykładowo, jeśli funkcja f jest określona w {1},

limxf(x)=+,limx+f(x)=0,limx1f(x)=+,

pochodna f zeruje się w 1 i 2, jest dodatnia w (1,1), (2,+), ujemna w (,1), (1,2), natomiast druga pochodna f zeruje się w 3, jest dodatnia w (,1), (1,3), ujemna w (3,), ponadto f(1)=1,f(2)=2,f(3)=1, to tabelka może mieć następujący wygląd, patrz rysunek obok.

Zauważmy, że przyglądając się strzałkom, które mówią zarówno o monotoniczności, jak i wypukłości, łatwo zobaczyć, jakiego typu punkty szczególne uzyskujemy: w tym wypadku mamy dwa minima i jeden punkt przegięcia (p.p.). Zachęcamy do narysowania wykresu funkcji f na podstawie tej tabelki.

Rozwiązanie

a) Dziedziną funkcji A(x)=(x+1)35(x1)2 jest zbiór {1}. Już sama dziedzina wyklucza parzystość, nieparzystość i okresowość. Jedynym miejscem zerowym jest 1, a A(0)=15.


limx1A(x)=limx1(x+1)35(x1)2[10+]=+,


limx±A(x)=limx±x(1+x1)35(1x1)2=±,


limx±A(x)x=limx±(1+x1)35(1x1)2=15,


limx±(A(x)15x)=limx±(x+1)3x(x1)25(x1)2=limx±5+2x1+x25(1x1)2=1,



zatem A ma obustronną asymptotę pionową x=1 i obustronną asymptotę ukośną y=15x+1.


Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned A'(x)=\frac{(x+1)^2(x-5)}{5(x-1)^3},\quad A''(x)=\frac{24(x+1)}{5(x-1)^4}. \endaligned }


Policzmy jeszcze A(5)=2,7.

Zbiorem wartości funkcji A jest cały zbiór .

<flash>file=am1c12.0050.swf|width=375|height=375</flash> <flash>file=am1c12.0040.swf|width=375|height=173</flash>

<div.thumbcaption>am1c12.0040 i 0050.swf

b) Dziedziną funkcji B(x)=x3x+4=|x|xx+4 jest zbiór (,4)[0,+), zatem B na pewno nie jest ani parzysta, ani nieparzysta, ani okresowa. Jedynym miejscem zerowym jest 0.

limx4B(x)=limx4x3x+4[640]=+,

limx±B(x)=limx±|x|11+4x1=+,
limx+B(x)x=limx+11+4x1=1,

limx+(B(x)x)=limx+x(xx+41)=limx+x(xx+41)xx+4+1==limx+4(1+4x1)(11+4x1+1)=2

i symetrycznie

limxB(x)x=limx11+4x1=1,
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned \lim_{x\rightarrow -\infty} (B(x)+x)= \lim_{x\rightarrow -\infty} x\left(1-\sqrt{\frac{x}{x+4}}\right) =2, \endaligned }

zatem B ma jedną asymptotę pionową lewostronną x=4, asymptotę ukośną y=x2 w + i asymptotę ukośną y=x+2 w . Pochodne oczywiście zdefiniowane są w (,4)(0,+).

B(x)=12x+4x33x2(x+4)x3(x+4)2=x(x+4)3(x+6),B(x)=x(x+4)3+x+62(x+4)3x(x+4)33x(x+4)2(x+4)6==x(x+4)3[1+(x+6)(2x)x(x+4)]=x(x+4)312x(x+4)=12x(x+4)5.

Policzmy B(6)=63.

Zbiorem wartości funkcji B jest przedział [0,+).

<flash>file=am1c12.0070.swf|width=375|height=375</flash> <flash>file=am1c12.0060.swf|width=375|height=116</flash>

<div.thumbcaption>am1c12.0060 i 0070.swf

c) Dziedziną funkcji C(x)=ln3|x|4ln2|x| jest zbiór {0}. Funkcja C jest parzysta, zatem wystarczy ją zbadać w przedziale (0,+) i odbić symetrycznie względem osi 0y.

Zakładamy więc teraz, że x>0. Wtedy funkcja przyjmuje postać C(x)=ln3x4ln2x. Miejsca zerowe to 1 i e4.

limx0+C(x)=limx0+ln2x(lnx4)[+()]=,


limx+C(x)=limx+ln2x(lnx4)[+(+)]=+,


limx+C(x)x=limx+ln3x4ln2xx[]=Hlimx+3ln2x8lnxx[]=H=limx+6lnx8x[]=Hlimx+6x=0.


Zatem funkcja C ma jedyną asymptotę pionową x=0.


C(x)=lnx(3lnx8)x,

C(x)=6lnx83ln2x+8lnxx2=(lnx4)(3lnx2)x2.

C(e83)=25627,C(e23)=4027.


Zbiorem wartości funkcji C jest przedział [25627,+).

<flash>file=am1c12.0090.swf|width=375|height=375</flash> <flash>file=am1c12.0080.swf|width=375|height=165</flash>

<div.thumbcaption>am1c12.0080 i 0090.swf

d) Dziedziną funkcji D(x)=(4x)e1x+2 jest zbiór {2}, stąd widać, że funkcja nie jest ani parzysta, ani nieparzysta, ani okresowa. Miejscem zerowym jest punkt 4, a D(0)=4e.

limx2D(x)=limx2(4x)e1x+2[6e+]=+,

limx2+D(x)=limx2+(4x)e1x+2[6e]=0,

limx±D(x)=limx±(4x)e1x+2[1]=,

limx±D(x)x=limx±(4x1)e1x+2=1,

limx±(D(x)+x)=limx±[4e1x+2+x(1e1x+2)]=4+1=5,

bo

limx±1e1x+2x1[00]=Hlimx±(x+2)2e1x+2x2=limx±(1+2x)2e1x+2=1.

Zatem funkcja D ma lewostronną asymptotę pionową x=2 i obustronną asymptotę ukośną y=x+5.

D(x)=(1+4x(x+2)2)e1x+2=x(x+5)(x+2)2e1x+2,D(x)=((x+2)22(4x)(x+2)(x+2)4+x25x(x+2)4)e1x+2=13x20(x+2)4e1x+2,D(5)=9e3,D(2013)=7213e136.


Zbiorem wartości funkcji D jest suma przedziałów (,4e][9e3,+).

<flash>file=am1c12.0100.swf|width=170|height=185</flash>

<div.thumbcaption>am1c12.0100.swf

<flash>file=Am1c12.0110.swf|width=375|height=375</flash>

<div.thumbcaption>am1c12.0110.swf

e) Dziedziną funkcji E(x)=2arcsinx24x2+4 jest cały zbiór liczb rzeczywistych i jest to funkcja parzysta, zatem możemy zawęzić badanie jej do przedziału [0,+).

Załóżmy teraz, że x0. Miejscem zerowym funkcji E jest 2, E(0)=π.


limx+E(x)=limx+2arcsin14x21+4x2=π,


zatem E ma asymptotę poziomą y=π. Pochodne


E(x)=11(x24x2+4)216x(x2+4)2=4x|x|(x2+4)=4x2+4,E(x)=8x(x2+4)2


nie są określone w 0, pierwsza pochodna jest dodatnia w całym przedziale (0,), druga ujemna.

Zbiorem wartości funkcji E jest przedział [π,π).

Ćwiczenie 12.3.

a) Udowodnić, że jeśli p,q>0 są sprzężone, to znaczy 1p+1q=1, to dla dowolnych liczb dodatnich x i y zachodzi nierówność

xyxpp+yqq.

b) Udowodnić, że dla dowolnych liczb dodatnich x,y prawdziwa jest nierówność

xlnx+ylny(x+y)lnx+y2.
Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 12.4.

Udowodnić, że funkcja wypukła na przedziale I spełnia nierówność Jensena:

f(λ1x1+λ2x2+...+λnxn)λ1f(x1)+λ2f(x2)...+λnf(xn)

dla dowolnej liczby naturalnej n, dowolnych x1,x2,...,xnI oraz dowolnych nieujemnych liczb λ1,λ2,...,λn spełniających warunek λ1+λ2+...+λn=1.

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 12.5.

a) Udowodnić, że jeśli α>1, n oraz x1,...,xn>0, to

(1nk=1nxk)α1nk=1nxkα.

b) Wykazać, że dla dowolnej liczby naturalnej n, dowolnych liczb x1,...,xn z przedziału (0,1) takich, że x1+...+xn=1 oraz dla a>1 prawdziwa jest nierówność

k=1n(xk+1xk)a(n2+1)ana1.
Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 12.6.

a) Udowodnić nierówność Holdera:

k=1n|xkyk|(k=1n|xk|p)1p(k=1n|yk|q)1q,

jeśli n jest liczbą naturalną, x1,...,xn,y1,...,yn są dowolnymi liczbami rzeczywistymi i p,q są dodatnie takie, że p>1 i 1p+1q=1.

b) Udowodnić nierówność Minkowskiego:

(k=1n|xk+yk|p)1p(k=1n|xk|p)1p+(k=1n|yk|p)1p,

jeśli n, x1,...,xn,y1,...,yn i p>1.

Wskazówka
Rozwiązanie