Analiza matematyczna 2/Ćwiczenia 9: Twierdzenie o funkcjach uwikłanych. Ekstrema warunkowe
Twierdzenie o funkcjach uwikłanych
Ćwiczenie 9.1.
W otoczeniu jakich punktów istnieje jednoznacznie określona funkcja
a) rozwikłująca równanie (
b) rozwikłująca równanie
c) rozwikłująca równanie
d) rozwikłująca równanie ?
Wykorzystać twierdzenie o funkcjach uwikłanych.
a) Obliczmy pochodną cząstkową
Punkty, w których otoczeniu nie można rozwikłać równania względem zmiennej , są określone przez układ równań
Wstawiając do drugiego równania, otrzymujemy . Z
tego wynika, że powyższy układ nie ma rozwiązań. Tak więc nasze
równanie można rozwikłać względem zmiennej w pewnym otoczeniu
dowolnego punktu.
b) Rozumujemy podobnie jak w poprzednim przykładzie. Obliczmy pochodną cząstkową
Punkty, w których otoczeniu nie można rozwikłać równania względem zmiennej , są określone przez układ równań
Z pierwszego równania dostajemy . Podstawiając tę zależność
do drugiego równania, otrzymujemy . Wynika stąd, że naszego równania nie można rozwikłać
względem zmiennej w żadnym otoczeniu punktu , tylko
jeśli albo , gdzie .
c) Obliczmy pochodną cząstkową
Punkty, w których otoczeniu nie można rozwikłać równania względem zmiennej , są określone przez układ równań
Z pierwszego równania dostajemy . Podstawiając tę zależność do drugiego równania, otrzymujemy , czyli . Podstawiając otrzymany wzór do drugiego równania, dostajemy
czyli
Zauważmy, że nasze wyjściowe równanie jest określone dla
, gdyż lewa strona tego równania jest większa od jedności.
Aby rozwiązać równanie , rozważmy funkcję
. Jej pochodna wynosi , czyli
jest silnie rosnąca. Stąd wynika, że równanie
nie ma rozwiązań. Zatem równanie można rozwikłać
względem zmiennej w pewnym otoczeniu każdego punktu.
d) Obliczmy pochodną cząstkową
Punkty, w których otoczeniu nie można rozwikłać równania względem zmiennej , są określone przez układ równań
Z pierwszego równania dostajemy . Podstawiając tę zależność do drugiego równania, otrzymujemy , czyli . Z tego wynika, że naszego równania nie można rozwikłać względem zmiennej w żadnym otoczeniu dowolnego punktu postaci .
Ćwiczenie 9.2.
Zapisać poniższe równania we współrzędnych biegunowych. W otoczeniu jakich punktów istnieje jednoznacznie określona funkcja rozwikłująca równanie
a)
b)
c) ?
Wykorzystać twierdzenie o funkcjach uwikłanych.
<flash>file=AM2_C_8.10.swf|width=375|height=375</flash>
<div.thumbcaption>AM2_C_8.10a) Równanie opisuje krzywą zwaną lemniskatą Bernoullego. Obliczmy pochodną cząstkową
Punkty, w których otoczeniu nie można rozwikłać równania względem zmiennej , są określone przez układ równań
Podstawiając do drugiego równania, otrzymujemy , czyli lub lub . Wynika z tego, że naszego równania nie można rozwikłać względem zmiennej w żadnym otoczeniu punktu , tylko jeśli i . Widać to na rysunku
Znajdziemy teraz równanie leminiskaty Bernoullego we współrzędnych biegunowych. Podstawiając do równania zmienne i , dostajemy równanie
czyli
<flash>file=AM2c_8.20.swf|width=375|height=375</flash>
<div.thumbcaption>AM2c_8.20b) Równanie lub równoważne opisuje krzywą zwaną asteroidą. Zapiszemy to równanie w równoważnej, jeszcze prostszej postaci:
Zauważmy, że wyrażenie
czyli równanie asteroidy jest równoważne równaniu
Obliczmy pochodną cząstkową
Z tego wynika, że naszego równania nie można rozwikłać względem zmiennej w żadnym otoczeniu punktu ani w żadnym otoczeniu punktu . Widać to na rysunku
Znajdziemy teraz równanie asteroidy we współrzędnych biegunowych.
Podstawiając do równania
zmienne i , dostajemy równanie
czyli
<flash>file=AM2_C_8.30.swf|width=375|height=375</flash>
<div.thumbcaption>AM2_C_8.30c) Równanie opisuje krzywą zwaną liściem Kartezjusza. Obliczmy pochodną cząstkową
Punkty, w których otoczeniu nie można rozwikłać równania względem zmiennej są określone przez układ równań
Z pierwszego równania dostajemy . Podstawiając to wyrażenie do drugiego równania, otrzymujemy , czyli lub . Wynika z tego, że naszego równania nie można rozwikłać względem zmiennej w żadnym otoczeniu punktu ani w żadnym otoczeniu punktu . Widać to na rysunku
Znajdziemy teraz równanie liścia Kartezjusza we współrzędnych biegunowych. Podstawiając do równania zmienne i , dostajemy równanie
czyli
Ćwiczenie 9.3.
a) Obliczyć pierwszą i drugą pochodną funkcji w punkcie , jeśli i funkcja jest uwikłana równaniem .
b) Obliczyć pierwszą i drugą pochodną funkcji w punkcie , jeśli i funkcja jest uwikłana równaniem .
c) Obliczyć pochodne cząstkowe rzędu pierwszego i drugiego funkcji w punkcie , jeśli i funkcja jest uwikłana równaniem .
d) Obliczyć pochodne cząstkowe rzędu pierwszego i drugiego funkcji w punkcie , jeśli i funkcja jest uwikłana równaniem .
Wykorzystać twierdzenie o funkcjach uwikłanych. Jaki jest związek między pochodnymi cząstkowymi funkcji , a pochodną funkcji czy ?
a) Ponieważ oraz
więc w otoczeniu punktu istnieje funkcja (taka, że ) rozwikłująca równanie . Obliczmy pochodną cząstkową funkcji względem zmiennej . Mamy
Stąd pochodna funkcji jest równa
czyli . Pamiętając, że , obliczamy drugą pochodną
a stąd .
b) Ponieważ oraz
więc w otoczeniu punktu istnieje funkcja (taka, że ) rozwikłująca równanie . Obliczmy pochodną cząstkową funkcji względem zmiennej . Mamy
Stąd pochodna funkcji jest równa
czyli . Pamiętając, że , obliczmy drugą pochodną
a stąd .
c) Ponieważ oraz
więc w otoczeniu punktu istnieje funkcja (taka, że ) rozwikłująca równanie . Obliczmy pochodne cząstkowe funkcji względem zmiennych i . Mamy
Stąd pochodne cząstkowe funkcji są równe
Pamiętając, że , obliczmy pochodne cząstkowe rzędu drugiego
a stąd wynika, że wszystkie pochodne rzędu drugiego funkcji w
punkcie
są równe zeru.
d) Ponieważ oraz
więc w otoczeniu punktu istnieje funkcja (taka, że ) rozwikłująca równanie . Obliczmy pochodne cząstkowe funkcji względem zmiennych i . Mamy
Stąd pochodne cząstkowe funkcji są równe
czyli
Pamiętając, że , obliczmy pochodne cząstkowe rzędu drugiego
a stąd wynika, że
Ćwiczenie 9.4.
a) Rozważamy funkcje i określone układem równań
i takie, że . Obliczyć pochodne i .
b) Rozważamy funkcje i są uwikłane układem równań
i takie, że i . Wyznaczyć pochodne cząstkowe rzędu pierwszego tych funkcji w punkcie .
Zróżniczkować każde równanie stronami i podstawić znane wartości w interesującym nas punkcie. Rozwiązać uzyskany układ równań, traktując szukane pochodne jako niewiadome.
a) Różniczkujemy oba równania układu
stronami, pamiętając, że i . Mamy
W punkcie otrzymujemy układ równań
Ostatecznie i .
b) Różniczkujemy po oba równania układu
stronami, pamiętając, że i . Mamy
W punkcie otrzymujemy układ równań
Ostatecznie
Podobnie postępujemy, szukając pochodnych cząstkowych po . Różniczkujemy po oba równania układu
stronami, pamiętając, że i . Mamy
W punkcie otrzymujemy układ równań
Ostatecznie
Ćwiczenie 9.5.
Rozważamy funkcję uwikłaną równaniem i taką, że . Rozwinąć ją w szereg Taylora w punkcie .
Wykorzystać twierdzenie o funkcjach uwikłanych. Wyliczyć , odgadnąć wzór na i indukcyjnie wykazać, że jest prawdziwy. Zastosować wzór Taylora. Można także spróbować wyznaczyć jawny wzór na funkcję : podstawić w równaniu i rozwiązać to równanie z jedną niewiadomą.
Ponieważ oraz
a więc w otoczeniu punktu istnieje funkcja (taka, że ) rozwikłująca równanie . Obliczmy pochodne funkcji w punkcie . Mamy
czyli
Udowodnimy indukcyjnie, że dla dowolnego
Dla wzór jest prawdziwy. Załóżmy, że jest on prawdziwy dla liczby . Wykażemy wtedy, że jest on również prawdziwy dla liczby . Korzystając z założenia indukcyjnego i wzoru , mamy
Stąd na mocy zasady indukcji matematycznej wzór jest prawdziwy dla każdego . Obliczmy wartość pochodnych funkcji w punkcie
Stosując rozwinięcie Taylora, dostajemy
Postaramy się teraz rozwiązać to zadanie inną metodą. Zauważmy, że podstawiając do równania nową zmienną , dostajemy równanie . Równanie to ma tylko jedno rozwiązanie . Stąd wynika, że nasze wyjściowe równanie jest równoważne równaniu , czyli . Szereg Taylora dla funkcji można otrzymać, wykorzystując własności szeregu geometrycznego. Mamy w otoczeniu punktu
Ćwiczenie 9.6.
Znaleźć ekstrema funkcji uwikłanej
a) określonej równaniem
b) określonej równaniem
c) określonej równaniem
d) określonej równaniem
e) określonej równaniem
Wykorzystać twierdzenie o funkcjach uwikłanych. Następnie skorzystać z metod wyznaczania ekstremów dla funkcji jednej lub wielu zmiennych. Należy pamiętać o sprawdzaniu, czy otrzymane punkty krytyczne spełniają założenie.
Zwróćmy także uwagę na fakt, że często pod pojęciem funkcja uwikłana kryje się więcej niż jedna funkcja, co prowadzi do nieporozumień w sprawie ekstremów. W najprostszym przykładzie, jeśli , to równanie spełniają dwie funkcje i i obie mają dokładnie jedno ekstremum w tym samym punkcie , mianowicie ma maksimum , a ma minimum . Czasami szukając ekstrema funkcji uwikłanej, nie precyzuje się tego, że tam tych funkcji może być więcej i np. w tym prostym przykładzie pisze się, że funkcja uwikłana ma w maksimum równe i ma w minimum równe . Trzeba zdawać sobie sprawę, że chodzi tu o dwie funkcje.
a) Rozważamy leminiskatę Bernoullego . Obliczmy pochodne cząstkowe
Rozwiązujemy układ równań
Z pierwszego równania wynika, że lub . Podstawiając to wyrażenie do drugiego równania, dostajemy lub . Punkt odrzucamy, gdyż w nim . Rozwiązując układ równań
dostajemy punkty , , i .
Obliczmy drugą pochodną funkcji w jej punktach krytycznych. Mamy
W punktach i pochodna cząstkowa jest dodatnia i wtedy . W konsekwencji,
jeśli , to ma w
punkcie maksimum o wartości oraz
jeśli , to ma
również w punkcie maksimum o wartości
. Natomiast w punktach i pochodna cząstkowa
jest ujemna i wtedy .
Zatem jeśli , to
ma w punkcie minimum o wartości
oraz jeśli , to
ma również w punkcie minimum o wartości
.
b) Rozważamy liść Kartezjusza . Obliczmy pochodne cząstkowe
Rozwiązujemy układ równań
Z pierwszego równania wynika, że . Podstawiając to wyrażenie do drugiego równania, dostajemy , czyli lub . Jeżeli , to . Punkt odrzucamy, gdyż . Dostajemy tylko jeden punkt .
Obliczmy drugą pochodną funkcji w jej punkcie krytycznym. Mamy
Stąd wynika, że , czyli w punkcie funkcja ma maksimum
.
c) Rozważamy równanie . Obliczmy pochodne cząstkowe
Rozwiązujemy układ równań
Z pierwszego równania wynika, że , z drugiego, że . Podstawiając te równości do trzeciego równania, dostajemy , czyli otrzymujemy punkty i .
Obliczmy pochodne cząstkowe rzędu drugiego w jej punktach krytycznych. Mamy
przy czym ostatnie trzy równości zachodzą oczywiście w punktach zerowania się pierwszej różniczki funkcji .
Jeśli , to macierz drugiej różniczki ma postać
jest więc dodatnio określona, czyli funkcja ma minimum .
Jeśli , to macierz drugiej różniczki ma postać
jest więc ujemnie określona, czyli funkcja ma maksimum
.
d) Rozważamy równanie . Obliczmy pochodne cząstkowe
Z warunku koniecznego nie ma żadnego ekstremum, gdyż pochodna
cząstkowa po jest niezerowa.
e) Rozważamy równanie . Obliczmy pochodne cząstkowe
Rozwiązujemy układ równań
Zauważmy, że wobec trzeciego równania, czyli rozwiązaniem układu jest . Obliczmy pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji w jej punkcie krytycznym. Mamy
przy czym ostatnie trzy równości zachodzą oczywiście w punktach zerowania się pierwszej różniczki funkcji .
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
jest więc nieokreślona, czyli funkcja nie ma w tym punkcie ekstremum.
Ćwiczenie 9.7.
Znaleźć ekstrema warunkowe funkcji
a) pod warunkiem
b) pod warunkiem
c) pod warunkiem
d) pod warunkiem
Wykorzystać metodę mnożników Lagrange'a. Określoność formy kwadratowej
wystarczy badać na podprzestrzeni .
c) Rozwiązując układ równań, rozważyć najpierw przypadek , później , wreszcie jeśli i , wyliczyć (wstawiając odpowiednio z pierwszego równania do drugiego ) i wstawić do pierwszego równania, uzyskując zależność między i .
d) Rozwiązując układ równań, zauważyć, że dla punktów spełniających go, , i i skorzystać ze wskazówki do punktu c).
a) Stosujemy metodę mnożników Lagrange'a. Tworzymy nową funkcję
Rozwiązując układ równań
otrzymujemy punkty (), () i ().
Obliczmy pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji w punktach krytycznych. Mamy
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
Badamy określoność tej macierzy dla wektorów spełniających warunek
a stąd , -dowolne. Mamy
czyli macierz jest dodatnio określona na wektorach postaci . Dlatego funkcja ma w punkcie minimum warunkowe równe .
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
Badamy określoność tej macierzy dla wektorów spełniających warunek
a stąd , -dowolne. Mamy
czyli macierz jest dodatnio określona na wektorach postaci . Dlatego funkcja ma w punkcie minimum warunkowe równe .
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
jest więc ujemnie określona, czyli funkcja ma w punkcie
maksimum warunkowe równe .
b) Stosujemy metodę mnożników Lagrange'a. Tworzymy nową funkcję
Rozwiązaniem układu równań
jest punkt ().
Obliczmy pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji . Mamy
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
jest więc dodatnio określona, czyli funkcja ma w punkcie
minimum warunkowe równe .
c) Stosujemy metodę mnożników Lagrange'a. Tworzymy nową funkcję
Rozwiązując układ równań
otrzymujemy punkty (), (), (), (), (), (), (), ().
Obliczmy pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji . Mamy
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
Badamy określoność tej macierzy dla wektorów spełniających warunek
a stąd , -dowolne. Mamy
czyli macierz jest dodatnio określona na wektorach postaci . Dlatego funkcja ma w punkcie minimum warunkowe równe . Analogicznie badamy punkt i stwierdzamy, że funkcja ma w punkcie minimum warunkowe równe .
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
Badamy określoność tej macierzy dla wektorów spełniających warunek
a stąd , -dowolne. Mamy
czyli macierz jest dodatnio określona na wektorach postaci . Dlatego funkcja ma w punkcie minimum warunkowe równe . Analogicznie badamy punkt i stwierdzamy, że funkcja ma w punkcie minimum warunkowe równe .
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
Badamy określoność tej macierzy dla wektorów spełniających warunek
a stąd . Mamy
czyli macierz jest ujemnie określona na wektorach postaci . Dlatego funkcja ma w punkcie maksimum warunkowe równe . Analogicznie badamy punkt i stwierdzamy, że funkcja ma w punkcie maksimum warunkowe równe .
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
Badamy określoność tej macierzy dla wektorów spełniających warunek
a stąd . Mamy
czyli macierz jest ujemnie określona na wektorach postaci .
Dlatego funkcja ma w punkcie maksimum warunkowe równe
. Analogicznie badamy punkt i stwierdzamy, że funkcja ma w
punkcie maksimum warunkowe równe .
d) Stosujemy metodę mnożników Lagrange'a. Tworzymy nową funkcję
Rozwiązując układu równań
otrzymujemy punkty (), (), () i ().
Obliczmy pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji . Mamy
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
Badamy określoność tej macierzy dla wektorów spełniających warunek
a stąd . Mamy
czyli macierz jest dodatnio określona na wektorach postaci . Dlatego funkcja ma w punkcie minimum warunkowe równe . Analogicznie badamy punkt i stwierdzamy, że funkcja ma w punkcie minimum warunkowe równe .
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
Badamy określoność tej macierzy dla wektorów spełniających warunek
a stąd . Mamy
czyli macierz jest dodatnio określona na wektorach postaci . Dlatego funkcja ma w punkcie minimum warunkowe równe . Analogicznie badamy punkt i stwierdzamy, że funkcja ma w punkcie minimum warunkowe równe .
Ćwiczenie 9.8.
Znaleźć ekstrema warunkowe funkcji
a) pod warunkiem
b) pod warunkiem
c) pod warunkiem .
Wykorzystać metodę mnożników Lagrange'a. Określoność formy kwadratowej
wystarczy badać na podprzestrzeni .
a) Stosujemy metodę mnożników Lagrange'a. Tworzymy nową funkcję
Punkty krytyczne dostajemy rozwiązując układ równań
Rozwiązaniem tego układu równań jest punkt ().
Obliczmy pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji . Mamy
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
jest więc dodatnio określona, czyli funkcja ma w punkcie
minimum warunkowe równe .
b) Stosujemy metodę mnożników Lagrange'a. Tworzymy nową funkcję
Rozwiązując układ równań
otrzymujemy punkty (), (), () i ().
Obliczmy pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji . Mamy
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
jest więc dodatnio określona, czyli funkcja ma w punkcie minimum warunkowe równe .
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
Badamy określoność tej macierzy dla wektorów spełniających warunek
a stąd . Mamy
czyli macierz jest nieokreślona. Dlatego funkcja nie ma w
punkcie ekstremum. Podobnie badamy punkty i i stwierdzamy, że funkcja nie ma ekstremów w tych punktach.
c) Stosujemy metodę mnożników Lagrange'a. Tworzymy nową funkcję
Rozwiązując układ równań
otrzymujemy punkty (), (), () i ().
Obliczmy pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji . Mamy
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
Badamy określoność tej macierzy dla wektorów spełniających warunek
a stąd . Mamy
czyli macierz jest nieokreślona. Dlatego funkcja nie ma w punkcie ekstremum. Podobnie badamy punkty i i stwierdzamy, że funkcja nie ma ekstremów w tych punktach.
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
Badamy określoność tej macierzy dla wektorów spełniających warunek
a stąd .Mamy
czyli macierz jest ujemnie określona. Dlatego funkcja ma w punkcie maksimum warunkowe równe .
Ćwiczenie 9.9.
Znaleźć ekstrema warunkowe funkcji
a) pod warunkami i
b) pod warunkami i .
Wykorzystać metodę mnożników Lagrange'a. Określoność formy kwadratowej
wystarczy badać na podprzestrzeni .
b) Rozwiązując układ równań, odjąć stronami pierwsze dwa równania, pogrupować wyrazy podobne i przedstawić w postaci iloczynu dwóch czynników, który równa się zero.
a) Stosujemy metodę mnożników Lagrange'a. Tworzymy nową funkcję
Rozwiązując układ równań
otrzymujemy punkty () i ().
Obliczmy pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji . Mamy
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
jest więc ujemnie określona, czyli funkcja ma w punkcie maksimum warunkowe równe .
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
jest więc dodatnio określona, czyli funkcja ma w punkcie
minimum warunkowe równe .
b) Stosujemy metodę mnożników Lagrange'a. Tworzymy nową funkcję
Rozwiązując układ równań
otrzymujemy punkty (), (), (), (), (), ().
Obliczmy pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji . Mamy
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
Badamy określoność tej macierzy dla wektorów spełniających warunki
a stąd i . Mamy
czyli macierz jest ujemnie określona. Dlatego funkcja ma w punkcie maksimum warunkowe równe . Podobnie badamy punkty i i stwierdzamy, że funkcja ma maksimum warunkowe w każdym z tych punktów równe .
W punkcie macierz drugiej różniczki ma postać
Badamy określoność tej macierzy dla wektorów spełniających warunki
a stąd i . Mamy
czyli macierz jest dodatnio określona. Dlatego funkcja ma w punkcie minimum warunkowe równe . Podobnie badamy punkty i i stwierdzamy, że funkcja ma minimum warunkowe w każdym z tych punktów równe .