Zio-10-wyk-Slajd17

Z Studia Informatyczne
Wersja z dnia 13:54, 8 wrz 2006 autorstwa MOchodek (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania

Jakościowa Analiza Czynników Ryzyka(2)

Jakościowa Analiza Czynników Ryzyka(2)


Oczywiście, aby wyznaczyć podatność na ryzyko, konieczne jest oszacowanie wartości dwóch podstawowych parametrów składowych: rozmiaru i prawdopodobieństwa wystąpienia strat.


Prawdopodobieństwo, obliczane jest najczęściej w oparciu o wykorzystanie dyskretnej skali stopniowania prawdopodobieństwa, np. bardzo prawdopodobne, prawdopodobne, mało prawdopodobne i nieprawdopodobne. Stosuje się również metody grupowego podejmowania decyzji, takie jak metoda Delficka, w której uczestnicy-eksperci głosują na najlepsze, ich zdaniem, rozwiązanie. Osiągnięcie przez grupę zbliżonych oszacowań kończy proces decyzyjny. Podobne podejście można zastosować bazując nie na opinii ekspertów, lecz na doświadczeniach uczestników naszego przedsięwzięcia, spośród których kierownik projektu wybiera najlepsze, jego zdaniem, rozwiązanie. Czasami wykorzystuje się również tzw. „metodę kasyna”, w której szacowanie prawdopodobieństwa strat bazuje również na ocenie prawdopodobieństwa szacunków.


Szacując rozmiar strat należy przede wszystkim ustalić wymiar, w którym będziemy je obliczać (czas, pieniądze, klienci). Doskonałą podstawą do szacowania rozmiaru strat jest Struktura Podziału Pracy (ang . WBS , Work Breakdown Structure ). Dzięki dekompozycji możliwe jest szacowanie strat na poziomie pojedynczych produktów przedsięwzięcia, takich jak dokumenty, kody źródłowe poszczególnych modułów, etc.


<< Poprzedni slajd | Spis treści | Następny slajd >>