Pok-12-wyk-Slajd7

Kontrola statyczna – powtórzenia nazw

Niektóre języki programowania (nawet asemblery - np. MASM) wykorzystują powtarzanie tej samej nazwy na początku i na końcu niektórych instrukcji (np. bloku, podprogramu, struktury) do poprawienia efektywności wykrywania błędów składniowych i semantycznych (przy okazji poprawia się również czytelność programu).

Takie rozwiązanie (w bardziej rozbudowanej postaci) stosowane jest również w języku Ada, gdzie nazwę podprogramu czy pakietu można powtórzyć przy instrukcji zamykającej daną konstrukcję. W Adzie programista może również nadać etykiety blokom instrukcji i pętlom i powtórzyć je na ich końcu co daje podwójną korzyść:

• wzmacnia kontrolę poprawności składniowej i semantycznej programu (przez sprawdzenie, czy zakończenie danej instrukcji rzeczywiście odpowiada intencji programisty)
• pozwala na stosowanie skoku strukturalnego (exit ), upraszczającego poruszanie się między poziomami wielokrotnie zagnieżdżonych instrukcji.

<< Poprzedni slajd | Spis treści | Następny slajd >>