Analiza matematyczna 1/Wykład 11: Reguła de l'Hospitala. Równość asymptotyczna
Twierdzenie de l'Hospitala. Równość asymptotyczna
Dowodzimy reguły de l'Hospitala pozwalającej efektywnie wyznaczać granice funkcji w przypadku symboli nieoznaczonych typu lub . Definiujemy także symbole Landaua małe i duże. Porównujemy asymptotyczne zachowanie wybranych funkcji (m.in. logarytmu, funkcji wykładniczej, wielomianów) w zerze i w nieskończoności.
Reguła de l'Hospitala
Efektywne wyznaczanie granic funkcji w przypadku symboli nieoznaczonych typu , często zdecydowanie upraszcza zastosowanie twierdzenia, które nazywamy regułą de l'Hospitala
Twierdzenie 11.1.
Niech będą funkcjami różniczkowalnymi w przedziale , przy czym . Załóżmy, że istnieje granica ilorazu pochodnych i jest równa . Jeśli istnieją granice funkcji
to istnieje granica ilorazu funkcji w punkcie i jest równa granicy ilorazu pochodnych w tym punkcie, tj.
Dowód twierdzenia 11.1.
(szkic) Twierdzenie wykażemy w przypadku, gdy granica ilorazu pochodnych jest skończona. Załóżmy również dodatkowo (aby uprościć dowód), że . Niech będzie dowolną liczbą taką, że . Z twierdzenia Cauchy'ego wynika, że dla pewnej liczby zachodzi równość:
czyli
Wartość zależy od wyboru . Jeśli punkt zmierza do , punkt pośredni również będzie zmierzał do . Wobec tego w granicy przy dostajemy równość:

Zastosowanie wzoru z tezy reguły de l'Hospitala jest możliwe po sprawdzeniu, czy licznik i mianownik ułamka spełniają wszystkie założenia podanego twierdzenia, tj.
- czy obie funkcje są różniczkowalne w sąsiedztwie punktu
- czy istnieje granica ilorazu pochodnych w punkcie
- czy obie funkcje oraz zmierzają do zera w punkcie .
Jeśli którekolwiek z tych założeń nie jest spełnione, nie wolno stosować reguły de l'Hospitala, gdyż nie ma żadnej gwarancji, czy granica ilorazu pochodnych ma jakikolwiek związek z istnieniem i wartością granicy ilorazu funkcji. Pamiętajmy także, że zapis (którego w ramach wykładu będziemy unikać, a który jest powszechny w większości zbiorów zadań i w podręcznikach)
W wersji podanej powyżej reguła de l'Hospitala stanowi narzędzie do badania istnienia granic ilorazu w przypadku nieoznaczoności typu . Prawdziwe jest również następujące twierdzenie
Twierdzenie 11.3.
Niech będą funkcjami różniczkowalnymi w przedziale , przy czym . Załóżmy, że istnieje granica ilorazu pochodnych i jest równa . Jeśli istnieją granice funkcji
to istnieje granica ilorazu funkcji w punkcie i jest równa granicy ilorazu pochodnych w tym punkcie, tj.
Dowód tego twierdzenia pomijamy. Zwróćmy jednak uwagę, że mając narzędzie do badania istnienia granicy ilorazu funkcji w przypadku nieoznaczoności typu możemy je także użyć w przypadku nieoznaczoności typu . Wystarczy bowiem iloraz zastąpić odwrotnością ilorazu odwrotności funkcji , , tj.
gdyż iloraz jest symbolem typu , gdy jest symbolem nieoznaczonym typu .
Przykład 11.4.
Dla dowolnej liczby naturalnej istnieje granica
Dowód przykładu 11.4.
Niech . Iloraz spełnia założenia reguły de l'Hospitala, gdyż obie funkcje są różniczkowalne w , iloraz stanowi symbol nieoznaczony przy i istnieje granica ilorazu pochodnych
Skoro istnieje , to istnieje granica ilorazu pochodnych funkcji i , gdyż
Z reguły de l'Hospitala wynika więc, że istnieje Na mocy zasady indukcji matematycznej granica istnieje dla dowolnej liczby naturalnej .

Wniosek 11.5.
Jeśli jest dowolnym wielomianem, to . Innymi słowy: funkcja wykładnicza zmierza do nieskończoności szybciej niż jakikolwiek wielomian.
Dowód wniosku 11.5.
Każdy wielomian jest sumą skończonej liczby jednomianów . Skoro iloraz dowolnego jednomianu i funkcji wykładniczej zmierza do zera, to na podstawie twierdzenia o granicy sumy wnioskujemy, że suma ilorazów

<flash>file=am1w11.0005.swf|width=375|height=345</flash>
<div.thumbcaption>am1w11.0005Wniosek 11.6.
Dla dowolnej liczby rzeczywistej istnieje
Dowód wniosku 11.6.
Dla dowolnej liczby potrafimy znaleźć liczbę naturalną większą od . Wówczas dla mamy

W poprzednim module rozważaliśmy funkcję
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle f(t)=\left\{ \aligned &\exp(-t^{-1}), &\text{ dla } t>0\\ &0, &\text{ dla } t\leq 0 \endaligned\right .}
i pozostawiliśmy bez dowodu stwierdzenie, że
Dowód uwagi 11.7.
Dla iloraz różnicowy . Z kolei dla mamy
Zauważmy, że , gdy . Ponieważ istnieje granica , więc istnieje również granica Stąd istnieje . Dla wyznaczamy pochodną korzystając z twierdzenia o pochodnej złożenia funkcji i dostajemy (po uwzględnieniu istnienia pochodnej w zerze)
Rozważmy następnie iloraz różnicowy . Dla mamy , natomiast gdy zachodzi równość
Stąd istnieje . Wobec tego, że dla mamy , a dla dodatnich - na mocy twierdzeń o pochodnej iloczynu oraz złożenia funkcji - zachodzi równość
Wobec tego druga pochodna istnieje w każdym punkcie i wyraża się wzorem

Porównajmy zachowanie w sąsiedztwie zera oraz nieskończoności funkcji logarytmicznej i funkcji , gdy . Wykażemy, że
Dla dowolnej liczby rzeczywistej istnieją granice
Dowód uwagi 11.8.
Obie funkcje oraz są różniczkowalne w prawostronnym sąsiedztwie zera i istnieją granice oraz . Ponadto iloraz pochodnych tych funkcji
zmierza do zera, gdy dla dowolnej liczby . Stąd na mocy reguły de l'Hospitala istnieje
Z kolei przy mamy , dla . Iloraz pochodnych tych funkcji

Uwagę można podsumować krótko stwierdzeniem, że funkcja logarytmiczna zmierza do nieskończoności wolniej niż jakakolwiek potęga zmiennej o dodatnim wykładniku. W sąsiedztwie zera z kolei funkcja logarytmiczna zmierza tak wolno do minus nieskończoności, że pomnożenie jej przez jakąkolwiek potęgę zmiennej o dodatnim wykładniku stanowi wyrażenie zbieżne do zera.
Reguła de l'Hospitala pozwala łatwo wykazać istnienie szeregu ważnych granic.
Twierdzenie 11.9.
Istnieją granice
a)
b)
c)
d) , dla dowolnej liczby .
Dowód twierdzenia 11.9.
a) Funkcje i są różniczkowalne, zmierzają do zera, gdy argument zmierza do zera i istnieje granica ilorazu ich pochodnych , gdy . Stąd na mocy reguły de l'Hospitala istnieje .
b) Funkcje i są różniczkowalne, zmierzają do zera, gdy argument zmierza do zera i istnieje granica ilorazu ich pochodnych na mocy punktu a). Stąd istnieje także .
c) Podobnie jak w obu poprzednich punktach i są różniczkowalne, zmierzają do zera, gdy argument zmierza do zera i istnieje granica ilorazu ich pochodnych , gdy . Stąd istnieje .
d) Wyrażenie stanowi przy symbol nieoznaczony typu . Przekształćmy je
Zauważmy, że wykładnik

Zwróćmy uwagę, że z faktu istnienia granicy ciągu , nie można wyciągnąć bezpośrednio wniosku o istnieniu granicy funkcji przy , stąd dowód punktu d) uwagi jest konieczny, aby stwierdzić, że granica ta istnieje.
Równość asymptotyczna
Niech . Zauważmy, że istnienie skończonej granicy ilorazu oznacza, że w pewnym sąsiedztwie punktu funkcje oraz są w przybliżeniu równe, gdyż zgodnie z definicją granicy funkcji w punkcie dla dowolnej liczby istnieje
taka, że
co jest równoważne nierówności
czy też
w pobliżu punktu . Podobnie gdy istnienie skończonej granicy oznacza, że dla dużych wartości argumentu obie funkcje oraz są w przybliżeniu równe w tym sensie, że dla potrafimy wskazać taką liczbę , że na prawo od niej, tj. w przedziale iloraz różni się od stałej o nie więcej niż . Innymi słowy dla mamy nierówność .
Niech będą funkcjami określonymi w prawo- lub lewostronnym sąsiedztwie punktu (tj. w przedziale postaci lub , dla pewnego , gdy jest liczbą skończoną, bądź też w przedziale postaci , , gdy lub ).
Definicja 11.10.
Mówimy, że funkcja jest rzędu w punkcie , jeśli istnieje granica (prawo- lub lewostronna) ilorazu w punkcie i jest równa zeru.
Jeśli iloraz jest ograniczony w pewnym prawo- lub lewostronnym sąsiedztwie punktu , to mówimy, że funkcja jest rzędu w punkcie .
Symbole oraz nazywamy symbolami Landaua. Czytamy je o małe oraz O duże od .
Zauważmy, że jeśli w punkcie , to w tym punkcie, ale nie na odwrót.
Z twierdzenia o granicy sumy i granicy ilorazu dwóch funkcji wynikają natychmiast wzory stanowiące arytmetykę symboli małe i duże.
Często spotyka się symbole małe i duże w następujących przypadkach:
co oznacza, że iloraz zmierza do zera przy ,
lub
gdy iloraz jest ograniczony przy .
W szczególności zapis
oznacza po prostu, że
zaś
piszemy, gdy różnica
jest ograniczona przy
.
Definicja 11.12.
Jeśli istnieją stałe takie, że , przy (lub ), to prostą o równaniu nazywamy asymptotą ukośną funkcji przy zmierzających do (lub ). W szczególnym przypadku, gdy mówimy, że funkcja ma asymptotę poziomą o równaniu .
Przypomnijmy także, że jeśli w pewnym punkcie istnieje granica nieskończona (lub ), to mówimy, że funkcja ma w punkcie asymptotę pionową prawostronną (odpowiednio: asymptotę pionową lewostronną) . Jeśli prosta jest zarówno prawo- i lewostronną asymptotą pionową funkcji (czyli obie granice jednostronne oraz istnieją i są nieskończone), to mówimy krótko, że funkcja ma asymptotę pionową .
Dowód uwagi 11.13.
Jeśli , to , gdy . Stąd .
Skoro , to , przy . W przypadku asymptoty ukośnej w minus nieskończoności rozumowanie jest identyczne.
<flash>file=am1w11.0010.swf|width=375|height=375</flash> <div.thumbcaption>am1w11.0010 |
<flash>file=am1w11.0020.swf|width=375|height=375</flash> <div.thumbcaption>am1w11.0020 |
Przykład 11.14.
a) Funkcja ma asymptotę poziomą przy , czyli , gdy . Nie ma asymptoty przy .
b) Funkcja ma przy asymptotę poziomą , a przy asymptotę poziomą . Możemy to też zapisać w postaci przy oraz przy .
c) Funkcja ma przy asymptotę ukośną , a przy asymptotę ukośną , czyli przy oraz przy .
d) Funkcja ma przy oraz przy asymptotę poziomą , czyli przy .
e) Zauważmy także, że przy oraz przy .
f) Podobnie przy oraz przy .
Z powyższych przykładów wynika, że
Funkcja może mieć mieć asymptotę ukośną (lub poziomą) w plus nieskończoności daną innym równaniem niż asymptota ukośna w minus nieskończoności. Może też na przykład mieć wyłącznie asymptotę w minus nieskończoności i nie mieć asymptoty w plus nieskończoności. Stąd istnieje konieczność wyznaczenia granicy ilorazu osobno przy i
.Przykład 11.16.
Wykazaliśmy już, że , co można też zapisać , przy . Można też wykazać, że
Ogólnie z twierdzenia Taylora (które wykazaliśmy w poprzednim module) wynika, że
Uwagi o efektywnym stosowaniu reguły de l'Hospitala
Zwróciliśmy już uwagę na fakt, że reguła de l'Hospitala -- podobnie jak każde twierdzenie -- wymaga przed zastosowaniem tezy sprawdzenia, czy spełnione są założenia twierdzenia. Jednak nawet w przypadku, gdy są spełnione założenia, nie ma gwarancji, czy rachunki w oparciu o wzór z tezy prowadzą krótką drogą do celu, jakim jest stwierdzenie czy istnieje oraz ile wynosi granica ilorazu dwóch funkcji.
Rozważmy następujący
Przykład 11.18.
Sprawdźmy, czy istnieje granica
ilorazu dwóch wielomianów oraz
w punkcie , ponieważ
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\root”): {\displaystyle \displaystyle u(t)=\root{6}\of{63+t}\to 2}
, gdy . Iloraz
stanowi symbol nieoznaczony w
punkcie . Sprawdzenie, czy istnieje granica ilorazu
pochodnych tych wielomianów jest bardzo proste
Stąd na mocy reguły de l'Hospitala istnieje granica Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\root”): {\displaystyle \displaystyle\lim_{t\to 1}\frac{8t-\sqrt{63+t}}{4t-\root{3}\of{63+t}}} i jest równa .
Przykład 11.19.
Zbadajmy, czy funkcja ma asymptotę ukośną. Stwierdzamy, że iloraz , gdy . Następnie stajemy przed zadaniem wyznaczenia granicy różnicy przy . Wyrażenie to stanowi symbol nieoznaczony typu . Przekształćmy je:
Ułamek o liczniku oraz mianowniku stanowi symbol nieoznaczony typu przy . Licznik i mianownik są funkcjami różniczkowalnymi w sąsiedztwie nieskończoności, tj. w przedziale typu , dla pewnego . Jednak już próba policzenia i uproszczenia pochodnej licznika jest dość nieprzyjemnym zadaniem. Zauważmy jednak, że podstawienie za nowej zmiennej, znacznie uprości rachunki. Mamy bowiem