Analiza matematyczna 1/Ćwiczenia 15: Krzywe i bryły obrotowe
{stre}{Streszczenie} {wsk}{Wskazówka} {rozw}{Rozwiązanie} {textt}{} {thm}{Twierdzenie}[section] {stw}[thm]{Stwierdzenie} {lem}[thm]{Lemat} {uwa}[thm]{Uwaga} {exa}[thm]{Example} {dfn}[thm]{Definicja} {wn}[thm]{Wniosek} {prz}[thm]{Przykład} {zadan}[thm]{Zadanie}
{} {}
Krzywe i bryły obrotowe. Ćwiczenia
Ćwiczenie
(a)
Obliczyć długość okręgu o promieniu :
trzema sposobami:
(1) wykorzystując opis parametryczny okręgu;
(2) wykorzystując współrzędne biegunowe;
(3) wykorzystując opis okręgu za pomocą wykresu
funkcji.
(b)
Obliczyć pole koła
trzema sposobami:
(1) wykorzystując opis parametryczny okręgu;
(2) wykorzystując współrzędne biegunowe;
(3) obliczając pole pod wykresem funkcji opisującej
okrąg.
{black}
(a)
(1) Parametryczne równanie okręgu, to
(patrz Przykład Uzupelnic p.new.am1.w.15.020|). Długość krzywej zadanej w postaci parametrycznej obliczamy ze wzoru:
(patrz Twierdzenie Uzupelnic t.new.am1.w.15.100|).
(2) Biegunowy opis okręgu, to
a jej długość podaje wzór
(patrz Przykład Uzupelnic p.new.am1.w.15.110|).
(3)
Górna część półokręgu opisana jest wykresem funkcji
a jej długość liczymy ze wzoru
(patrz Twierdzenie Uzupelnic t.new.am1.w.15.100|).
(b)
(1) Parametryczne równanie
"górnej połowy" okręgu, to
(patrz Przykład Uzupelnic p.new.am1.w.15.020|). Pole obszaru pod wykresem krzywej zadanej w postaci parametrycznej obliczamy ze wzoru:
(patrz Twierdzenie Uzupelnic t.new.am1.w.15.170|).
Należy wyjaśnić skąd pochodzi znak minus przed
całką.
(2) Biegunowy opis okręgu, to
a pole obszaru ograniczone krzywą w postaci biegunowej podaje wzór
(patrz Przykład Uzupelnic t.new.am1.w.15.180|).
(3)
Górna część półokręgu opisana jest wykresem funkcji
a pole pod tą krzywą liczymy ze wzoru
(patrz Uwaga Uzupelnic u.new.am1.w.15.160|).
{}(a)
(1) Parametryczne równanie okręgu, to
(patrz Przykład Uzupelnic p.new.am1.w.15.020|). Długość okręgu wynosi:
{{red}Rysunek AM1.M15.C.R01 (stary numer AM2.9.20a)}
(2) Biegunowy opis okręgu, to
a jej długość wynosi
{{red}Rysunek AM1.M15.C.R02 (stary numer AM2.9.20b)}
(3)
Górna część półokręgu opisana jest wykresem funkcji
zatem długość okręgu wynosi
{{red}Rysunek AM1.M15.C.R03 (stary numer AM2.9.20c)}
(b)
(1) Parametryczne równanie
"górnej połowy" okręgu, to
Ponieważ przebiegając parametr od do poruszamy się po krzywej niezgodnie z osią więc we wzorze na pole pojawi się znak minus przed całką. Pole koła równe jest podwojonemu polu obszaru pod wykresem powyższej krzywej:
Ponieważ zatem
(2) Biegunowy opis okręgu, to
Pole obszaru ograniczone tą krzywą wynosi
(3) Górna część półokręgu opisana jest wykresem funkcji
Pole koła równe jest podwojonemu polu pod tą krzywą:
Ponieważ więc
Ćwiczenie
(a)
Obliczyć długość kardioidy, danej opisem biegunowym
dla (gdzie ).
(b)
Obliczyć pole obszaru
ograniczonego lemniskatą o równaniu biegunowym:
dla (gdzie ).
{black}
(a) Skorzystać ze wzoru na długość krzywej danej w postaci biegunowej
(patrz Przykład Uzupelnic p.new.am1.w.15.110|).
Wykorzystać symetrię kardioidy.
(b)
Wykonać rysunek lemniskaty.
Wykorzystaj symetrię lemniskaty licząc pole
"jednej czwartej" rozważanego obszaru,
za pomocą wzoru
(patrz Twierdzenie Uzupelnic t.new.am1.w.15.180|).
{}(a) Zauważmy, że kardioida jest symetryczna względem osi Zatem możemy dwukrotnie policzyć długość "połówki" kardioidy: dla Wstawiając do wzoru na długość krzywej danej w postaci biegunowej, mamy
Korzystając z tożsamości trygonometrycznej oraz zauważając, że dla mamy
Warto wiedzieć, że kardioida jest krzywą, jaką zakreśla ustalony punkt
okręgu toczącego się po drugim okręgu o tym samym promieniu.
{{red}Rysunek AM1.M15.C.R04 (stary numer AM2.9.18)}
Odpowiedź:
Długość kardioidy wynosi
(b)
Z opisu biegunowego lemniskaty
wynika, że wyrażenie powyższe ma sens tylko wtedy,
gdy to znaczy
dla
{{red}Rysunek AM1.M15.C.R05 (stary numer AM2.9.21)}
Ponadto obszar ograniczony lemniskatą jest symetryczny zarówno
względem osi jak i
Zatem możemy policzyć pole
"jednej czwartej" części lemniskaty i pomnożyć przez
Korzystając ze wzoru na pole obszaru ograniczonego
krzywą zadaną w postaci biegunowej, mamy
Odpowiedź: Pole obszaru ograniczonego lemniskatą wynosi
{}Ćwiczenie
Obliczyć długość krzywej zadanej wykresem funkcji w przedziale
{black}
Skorzystać ze wzoru na długość krzywej danej wykresem funkcji
(patrz Twierdzenie Uzupelnic t.new.am1.w.15.100|).
{}Sposób I.
Obliczamy długość krzywej zadanej wykresem funkcji
na przedziale
Ponieważ zatem
Jest to całka typu przy czym (patrz Twierdzenie Uzupelnic p.new.am1.w.13.0230|), zatem stosujemy podstawienie Stąd
Zatem po zmianie zmiennych otrzymujemy
Szukamy rozkładu funkcji wymiernej podcałkowej na ułamki proste w postaci
Mnożąc stronami przez wspólny mianownik dostajemy
Podstawiając kolejno oraz dostajemy, że oraz Wstawiając otrzymane stałe i przekształcając dostajemy:
czyli
Dzieląc obustronnie przez mamy
Podstawiając kolejno oraz dostajemy, że oraz Wstawmy otrzymane stałe i obliczmy całkę nieoznaczoną:
(zauważmy że wykonanie ostatniego odejmowania logarytmów jest niezbędne do dalszego obliczenia całki oznaczonej). Zatem
Sposób II.
Otrzymaną całkę:
możemy policzyć metodą współczynników nieoznaczonych. Wiemy, że całka nieoznaczona jest postaci:
Aby wyznaczyć i różniczkujemy stronami i dostajemy:
a mnożąc stronami przez dostajemy:
stąd i Ponadto obliczamy całkę
Wracając do naszej całki mamy
Sposób III.
Zauważmy, że nasza krzywa ma tę samą długość co krzywa będąca
wykresem funkcji dla
(gdyż jedna z krzywych powstaje z drugiej przez odbicie
symetryczne względem prostej ).
Zatem wystarczy policzyć długość nowej krzywej:
Jest to całka typu przy czym (patrz Twierdzenie Uzupelnic p.new.am1.w.13.0230|), zatem stosujemy podstawienie Stąd
Zatem po zmianie zmiennych otrzymujemy
zatem otrzymaliśmy tę samą całkę co w rozwiązaniu I.
Sposób IV.
Podobnie jak w rozwiązaniu III rozważamy krzywą o tej samej
długości, a mianowicie
dla
Liczymy więc długość:
metodą współczynników nieoznaczonych. Wiemy, że całka nieoznaczona jest postaci:
Aby wyznaczyć i różniczkujemy stronami i dostajemy:
a mnożąc stronami przez dostajemy:
stąd i Ponadto obliczamy całkę
Wracając do naszej całki mamy
Inne sposoby.
Całkę, która powstaje w rozwiązaniu II:
można policzyć z I lub III podstawienia Eulera.
Całkę, która powstaje w rozwiązaniu III:
można policzyć z I lub II podstawienia Eulera.
Odpowiedź: Długość zadanej krzywej wynosi
Ćwiczenie
Obliczyć objętość i pole powierzchni:
(1)
kuli o promieniu w
(traktując ją jako bryłę powstałą z obrotu koła
dookoła osi )
(2)
bryły powstałej z obrotu obszaru pod
odcinkiem dla dookoła osi
(czyli stożka)
{black}
(1)
Objętość można policzyć dwoma sposobami:
Sposób I.
Wykorzystać wzór na objętość bryły obrotowej
powstałej z obrotu obszaru pod wykresem funkcji
opisującej górny półokrąg
dla
w postaci
(patrz Twierdzenie Uzupelnic t.new.am1.w.15.200|).
Sposób II.
Wykorzystać wzór na objętość bryły obrotowej
powstałej z obrotu obszaru pod wykresem krzywej
opisującej górny półokrąg danej w postaci parametrycznej
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle K:\ \left\{ \begin{array} {l} x=\varphi(t)=R\cos t\\ y=\psi(t)=R\sin t \end{array} \right.}
dla
:
(patrz Twierdzenie Uzupelnic t.new.am1.w.15.200|).
Wyjaśnić dlaczego przed znakiem całki jest minus.
Do policzenia pola powierzchni wykorzystać wzór
z Twierdzenia Uzupelnic t.new.am1.w.15.190|.
(2) Zrobić analogicznie do zadania w punkcie (1).
(1) Najpierw policzmy objętość kuli.
Sposób I.
Kulę można otrzymać
jako bryłę obrotową
powstałą z obrotu obszaru pod wykresem funkcji
opisującej górny półokrąg
dla
Wówczas objętość tej bryły wynosi:
{{red}Rysunek AM1.M15.C.R06 (stary numer AM2.9.23) animacja }
Sposób II.
Kulę można otrzymać jako bryłę obrotową
powstałą z obrotu obszaru pod wykresem krzywej
opisującej górny półokrąg danej w postaci parametrycznej
Ponieważ przy zmianie od do krzywa obiegana jest niezgodnie z kierunkiem osi więc we wzorze jest znak minus przed całką. Objętość kuli wynosi:
Ponieważ zatem
Teraz obliczymy pole powierzchni sfery traktowanej jako powierzchnia powstająca z obrotu wykresu funkcji Korzystając z symetrii, pole powierzchni kuli wynosi
Odpowiedź:
Objętość kuli wynosi
a pole powierzchni
(2)
Objętość bryły obrotowej
powstałej z obrotu obszaru pod wykresem funkcji
dla wokół osi
wynosi:
Jest to dokładnie objętość opisanego stożka.
{{red}Rysunek AM1.M15.C.R07 (stary numer AM2.9.24a)}
{{red}Rysunek AM1.M15.C.R08 (stary numer AM2.9.24b) animacja}
Liczymy powierzchnię stożka powstałego z obrotu wykresu
funkcji wokół osi :
Odpowiedź: Objętość stożka wynosi a pole powierzchni
{}Ćwiczenie
Obliczyć pole powierzchni i objętość bryły powstałej przez obrót obszaru pod wykresem krzywej dla wokół osi
{black}
Wykorzystać wzory na objętość i pole powierzchni bryły obrotowej. Wzory te zastosować na przedziale ograniczonym i przejść do granicy, gdy
{}Objętość bryły obrotowej powstałej przez obrót obszaru pod wykresem krzywej dla wokół osi wynosi
Zatem
Pole powierzchni powstałej przez obrót wykresu krzywej dla wokół osi wynosi
Funkcja ta ma pierwotną elementarną (porównaj Twierdzenie Uzupelnic p.new.am1.w.13.0230|), ale łatwiej możemy ją oszacować i pokazać, że jest granicą dla jest Zauważmy, że
czyli
Odpowiedź: Objętość bryły wynosi a powierzchnia jest nieskończona.
{}Ćwiczenie
Obliczyć objętość bryły powstałej z obrotu obszaru pod
cykloidą
dla
(gdzie )
(1)
dookoła osi
(2)
dookoła osi
(3)
dookoła prostej
{black}
(1)
Zrobić analogicznie do Zadania Uzupelnic z.am1.c.15.070|.
(2)
Wykorzystać wzór na objętość bryły obrotowej
powstałej z obrotu obszaru pod wykresem krzywej danej w
postaci parametrycznej
dookoła osi w postaci
(patrz Twierdzenie Uzupelnic t.new.am1.w.15.210|).
(3)
Przesunąć krzywą tak by osią obrotu była oś
Zauważyć, że objętość rozważanej bryły jest różnicą objętości
dwóch brył obrotowych.
(1) Zauważmy że powstała bryła składa się z dwóch symetrycznych brył: jedna odpowiadająca parametrom a druga parametrom Zatem możemy policzyć objętość jednej z nich i pomnożyć przez Wstawiając do wzoru na objętość bryły obrotowej powstałej z obrotu obszaru pod wykresem "połowy" cykloidy
dostajemy
Korzystając z tożsamości trygonometrycznej oraz stosując wzór na zmianę zmiennych w całce, mamy
Ponieważ
dostajemy
{{red}Rysunek AM1.M15.C.R09 (stary numer AM2.9.25a) animacja }
Odpowiedź: Objętość bryły powstałej z obrotu
obszaru pod cykloidą dookoła osi wynosi
(2)
Objętość bryły obrotowej
powstałej z obrotu obszaru pod wykresem cykloidy
{{red}Rysunek AM1.M15.C.R10 (stary numer AM2.9.25b)}
dookoła osi
wynosi
(3)
Zauważmy, że jeśli przesuniemy cykloidę o
"w dół", to nasza bryła będzie powstanie teraz z obrotu
obszaru między cykloidą o prostą o równaniu
w przedziale
Bryła ta jest różnicą walca
(powstałego z obrotu odcinka
w przedziale )
oraz obszaru pod wykresem cykloidy
("pod wykresem" oznacza między osią
a wykresem, więc w tym wypadku należałoby powiedzieć
"nad wykresem").
{{red}Rysunek AM1.M15.C.R11 (stary numer AM2.9.25c) animacja}
{{red}Rysunek AM1.M15.C.R12 (stary numer AM2.9.25d) animacja}
Równanie parametryczne przesuniętej cykloidy, to
Objętość walca, wynosi
Objętość bryły powstałej z obrotu obszaru pod przesuniętą cykloidą, wynosi
Objętość rozważanej bryły wynosi zatem