Metody optymalizacji

Z Studia Informatyczne
Wersja z dnia 07:54, 13 cze 2006 autorstwa Marcinm (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania

Autor sylabusa

dr inż. Adam Woźniaki

wozniak@ia.pw.edu.pl

Nazwa zajęć

Metody optymalizacji

Typ zajęć

wykład (30 godz.) + ćwiczenia (30 godz.)

Opis

Celem wykładu jest przedstawienie teoretycznych zagadnień oraz numerycznych algorytmów służących do rozwiązywania zadań optymalizacji statycznej. Omówione będą niezbędne podstawy matematyczne, a następnie wybrane, najczęściej używane algorytmy służące do rozwiązywania takich zadań. Wykład ostatni jest krótkim wprowadzeniem do zagadnień programowania wielokryterialnego.

Wymagania wstępne

Analiza matematyczna

Wstęp do programowania

Sylabus

  • Przykłady zadań optymalizacji, klasyfikacje zadań optymalizacji.
  • Wprowadzenie do metod rozwiązywania zadań optymalizacji statycznej.
  • Podstawowe własności zadania programowania liniowego; metoda simplex.
  • Podstawy matematycznej analizy nieliniowych zadań optymalizacji statycznej.
  • Podstawy metod optymalizacji bez ograniczeń.
  • Metody rozwiązywania zadania poprawy.
  • Gradientowe algorytmy rozwiązywania zadań optymalizacji bez ograniczeń.
  • Wpływ ograniczeń na rozwiązanie zadań optymalizacji.
  • Analiza matematyczna zadań optymalizacji z ograniczeniami.
  • Metody i algorytmy rozwiązywania zadań optymalizacji z ograniczeniami.
  • Elementy programowania wielokryterialnego.

Literatura

  • A. Stachurski, A. Wierzbicki. Podstawy optymalizacji, Oficyna Wydawnicza PW, 1999.
  • W. Findeisen, J. Szymanowski, A. Wierzbicki. Teoria i metody obliczeniowe optymalizacji, PWN, 1977 (część I).
  • Metody optymalizacji w języku FORTRAN. Red. J. Szymanowski, PWN, 1984.
  • M. Ostwald. Podstawy optymalizacji konstrukcji. Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej 2003.
  • M. Peschel, C. Riedel. Polioptymalizacja – metody podejmowania decyzji kompromisowych w zagadnieniach inżynieryjno-technicznych, WNT 1979.