Analiza matematyczna 1/Ćwiczenia 12: Wypukłość. Badanie funkcji jednej zmiennej
12. Wypukłość. Badanie funkcji jednej zmiennej
Ćwiczenie [Uzupelnij]
Wyznaczyć przedziały wypukłości i
wklęsłości oraz punkty przegięcia funkcji
Ćwiczenie [Uzupelnij]
Zbadać przebieg zmienności,
naszkicować wykres i wyznaczyć zbiór wartości funkcji
Ćwiczenie [Uzupelnij]
a) Udowodnić, że jeśli są sprzężone, to znaczy , to dla dowolnych liczb dodatnich i zachodzi nierówność
b) Udowodnić, że dla dowolnych liczb dodatnich prawdziwa jest nierówność
Ćwiczenie [Uzupelnij]
Udowodnić, że funkcja wypukła na przedziale spełnia nierówność Jensena:
dla dowolnej liczby naturalnej , dowolnych oraz dowolnych nieujemnych liczb spełniających warunek .
Ćwiczenie [Uzupelnij]
a) Udowodnić, że jeśli , oraz , to
b) Wykazać, że dla dowolnej liczby naturalnej , dowolnych liczb z przedziału takich, że oraz dla prawdziwa jest nierówność
Ćwiczenie [Uzupelnij]
a) Udowodnić nierówność Holdera:
jeśli jest liczbą naturalną, są dowolnymi liczbami rzeczywistymi i są dodatnie takie, że i .
b) Udowodnić nierówność Minkowskiego:
jeśli , i .
Wskazówki
zbadać znak drugiej pochodnej.
parzysta lub nieparzysta lub okresowa, to można jej badanie zacieśnić do odpowiedniego przedziału (jakiego?), co może ułatwić obliczenia. Dla każdej funkcji wyznaczyć dziedzinę, miejsca zerowe, punkt przecięcia z osią , asymptoty, zbadać znak pierwszej i drugiej pochodnej. Te dane warto zebrać w tabelce, w której u góry są kolejno przedziały stałego znaku dla pierwszej i drugiej pochodnej i ich miejsca zerowe, a z boku najpierw pierwsza pochodna, później druga, a wreszcie funkcja, o której monotoniczności i wypukłości wnioskujemy ze znaków pierwszej i drugiej pochodnej pochodnej i zapisujemy to w postaci odpowiednio wygiętych strzałek. Przykładowo, jeśli funkcja jest określona w ,
pochodna zeruje się w i , jest dodatnia w ,
, ujemna w , , natomiast druga
pochodna zeruje się w , jest dodatnia w ,
, ujemna w , ponadto , to tabelka może mieć następujący wygląd:
{{red}Rysunek am1c12.0010}
Zauważmy, że przyglądając się strzałkom, które mówią zarówno o monotoniczności, jak i wypukłości, łatwo zobaczyć, jakiego typu punkty szczególne uzyskujemy: w tym wypadku mamy dwa minima i jeden punkt przegięcia (p.p.). Zachęcamy do narysowania wykresu funkcji na podstawie tej tabelki.
(wklęsłej)?
a) Należy tu skorzystać z wklęsłości i monotoniczności funkcji . Stosujemy nierówność z definicji do liczb oraz .
b) Należy tu skorzystać w wypukłości funkcji (jak ją sprawdzić?). Stosujemy nierówność do liczb oraz .
wykorzystując definicję wypukłości.
poprzedniego zadania (Uzupelnic z.am1.12.040|).
a) Jaką funkcją jest ?
b) Jaką funkcją jest ? Zauważmy, że
Jak wypisana powyżej liczba ma się do ?
, to nie ma czego dowodzić (dlaczego?). W przeciwnym przypadku stosujemy dla dowolnego nierówność udowodnioną w zadaniu Uzupelnic z.am1.12.030| a) do liczb
i otrzymane nierówności dodajemy stronami.
b) Trzeba zastosować nierówność trójkąta dla modułu oraz nierówność Holdera udowodnioną w poprzednim podpunkcie tego zadania do sum postaci
Rozwiązania i odpowiedzi
zatem druga pochodna zmienia znak tylko w punkcie 2. Funkcja
jest wklęsła w przedziałach i , ma punkt
przegięcia i jest wypukła w przedziale .
b) Dziedziną funkcji jest zbiór . Liczymy drugą pochodną.
zatem druga pochodna zmienia znak tylko w punkcie .
Funkcja jest wypukła w przedziałach i
, ma punkt przegięcia i jest wklęsła w
.
c) Dziedziną funkcji jest zbiór .
Funkcja jest wypukła w przedziałach i
, wklęsła w przedziale
i ma jeden punkt przegięcia
.
d) Dziedziną funkcji i jej pierwszej pochodnej
jest cały zbiór liczb rzeczywistych, a jej druga pochodna
nie jest określona w . jest wklęsła w przedziałach
i ,
wypukła w przedziałach i
, ma trzy punkty przegięcia: ,
i .
e) Dziedziną funkcji jest zbiór .
Zatem nie ma punktów przegięcia, jest wypukła w
i wklęsła w .
f) Dziedziną funkcji jest zbiór liczb rzeczywistych.
Funkcja ma dwa punkty przegięcia i , jest
wypukła w przedziałach ,
i wklęsła w
.
g) Dziedziną funkcji jest cały zbiór liczb rzeczywistych (porównaj rozwiązanie zadania 10.2 z modułu 10). Pochodne
nie są określone w punktach i , które są punktami
przegięcia funkcji . Funkcja ta jest wypukła w przedziałach
i oraz wklęsła w .
h) Dziedziną funkcji jest zbiór .
Funkcja ma punkty przegięcia postaci , . Jest wypukła w każdym z przedziałów postaci i wklęsła w każdym z przedziałów postaci lub , .
jest zbiór . Już sama dziedzina wyklucza parzystość, nieparzystość i okresowość. Jedynym miejscem zerowym jest , a .
zatem ma obustronną asymptotę pionową i obustronną asymptotę ukośną .
Policzmy jeszcze .
{{red}Rysunek am1c12.0020}
{{red}Rysunek am1c12.0030}
Zbiorem wartości funkcji jest cały zbiór .
b) Dziedziną funkcji jest zbiór , zatem na pewno nie jest ani parzysta, ani nieparzysta, ani okresowa. Jedynym miejscem zerowym jest .
i symetrycznie
zatem ma jedną asymptotę pionową lewostronną , asymptotę ukośną w i asymptotę ukośną w . Pochodne oczywiście zdefiniowane są w .
Policzmy .
{{red}Rysunek am1c12.0040}
{{red}Rysunek am1c12.0050}
Zbiorem wartości funkcji jest przedział .
c) Dziedziną funkcji jest zbiór . Funkcja jest parzysta, zatem wystarczy ją zbadać w przedziale i odbić symetrycznie względem osi .
Zakładamy więc teraz, że . Wtedy funkcja przyjmuje postać . Miejsca zerowe to 1 i .
Zatem funkcja ma jedyną asymptotę pionową .
{{red}Rysunek am1c12.0060}
{{red}Rysunek am1c12.0070}
Zbiorem wartości funkcji jest przedział
.
d) Dziedziną funkcji jest zbiór , stąd widać, że funkcja nie jest ani parzysta, ani nieparzysta, ani okresowa. Miejscem zerowym jest punkt , a .
Zatem funkcja ma lewostronną asymptotę pionową i obustronną asymptotę ukośną .
{{red}Rysunek am1c12.0080}
{{red}Rysunek am1c12.0090}
Zbiorem wartości funkcji jest suma przedziałów .
e) Dziedziną funkcji jest cały zbiór liczb rzeczywistych i jest to funkcja parzysta, zatem możemy zawęzić badanie jej do przedziału .
Załóżmy teraz, że . Miejscem zerowym funkcji jest , .
zatem ma asymptotę poziomą . Pochodne
nie są określone w , pierwsza pochodna jest dodatnia w całym
przedziale , druga -- ujemna.
{{red}Rysunek am1c12.0100}
{{red}Rysunek am1c12.0110}
Zbiorem wartości funkcji jest przedział .
i wklęsła w swojej dziedzinie, to znaczy w przedziale . Z definicji wklęsłości zatem
Z monotoniczności funkcji powyższa nierówność zachodzi wtedy i tylko wtedy, gdy
co należało dowieść.
b) Niech . Wtedy i . Zatem druga pochodna jest dodatnia w całej dziedzinie funkcji, to znaczy w przedziale , czyli funkcja jest wypukła. Z definicji wypukłości wynika, że
dla dowolnych .
oczywistą równością, a dla jest definicją wypukłości funkcji. Załóżmy teraz dla dowodu indukcyjnego, że nierówność Jensena jest prawdziwa dla pewnej liczby naturalnej . Niech będzie dowolną funkcją wypukłą na przedziale , , a nieujemnymi liczbami, których suma jest równa 1. Zapiszmy
i skorzystajmy z założenia indukcyjnego dla liczb
Mamy
ale z definicji wypukłości zachodzi nierówność
co z przechodniości nierówności kończy dowód indukcyjny. Na mocy zasady indukcji matematycznej, nierówność Jensena jest prawdziwa dla dowolnej liczby naturalnej .
b) Funkcja jest wypukła w przedziale , bo
dla dowolnego z tego przedziału. Ponieważ , mamy
Korzystając z nierówności Jensena dla liczb i otrzymujemy zatem
Wystarczy teraz pomnożyć tę nierówność stronami przez .
oczywiście i nierówność Holdera jest spełniona (jest to wtedy równość dwóch zer). Symetrycznie, jeśli . Pozostało zatem udowodnić nierówność Holdera, jeżeli liczby i są dodatnie. Wtedy również
Stosujemy nierówność udowodnioną w zadaniu Uzupelnic z.am1.12.030| a) do liczb
uzyskując zależność
dla dowolnego ustalonego . Dodając nierówności stronami otrzymujemy
a stąd otrzymujemy szukaną nierówność, mnożąc stronami przez
mianownik lewej strony.
b) Jeśli nierówność jest oczywista. Załóżmy więc, że dana suma jest dodatnia. Niech , wtedy i z nierówności Holdera udowodnionej w podpunkcie a) tego zadania mamy
bo . Symetrycznie
Dodając stronami i wykorzystując nierówność trójkąta dla modułu () otrzymujemy
By stąd otrzymać nierówność Minkowskiego wystarczy podzielić stronami przez ostatni czynnik.