SOP wyk nr 3-Slajd20
Przykłady uszeregowania z wywłaszczaniem
W algorytmie SRT w chwili uzyskania gotowości przez proces P2 oba procesy (P1 i P2 ) mają ten sam priorytet. Optymalizując liczbę przełączeń kontekstu wykonywany jest w dalszym ciągu proces P1 , co jest również zgodne z arbitrażem chronologicznym.
Kontynuując analizę dla algorytmu SRT otrzymujemy średni czas oczekiwania (2+6+0)/3≈2,67, a średni czas cyklu przetwarzania — (7+10+2)/3≈6,33. Stosunek czasu obsługi do czasu cyklu przetwarzania wynosi: 71%, 40%, 100% odpowiednio dla procesów P1 , P2 i P3 .
Analogiczne wyliczenia dla algorytmu RR przy kwancie 1 jednostki czasu dają następujące wyniki: średni czas oczekiwania (6+5+2)≈4,33, a średni czas cyklu przetwarzania (11+9+4)/3≈8 oraz współczynnik efektywności dla procesów P1 , P2 i P3 odpowiednio 45%, 44%, 50%. W formie ćwiczenia proponuje się przeprowadzanie podobnej analizy przy kwancie czasu 2 jednostki. W analizie pominięto koszt przełączania kontekstu, które zależnie od wielkości kwantu może być częstym zjawiskiem w algorytmie RR.
Przedstawione przykłady są ilustracja niektórych własności podstawowych algorytmów planowania. Algorytm FCFS gwarantuje efektywność przetwarzania całego systemu, gdyż nie wymaga częstego przełączania kontekstu, ale jest niesprawiedliwy dla procesów. Algorytmy SJF/SRT minimalizują średni czas oczekiwania (SJF dla zbioru procesów, znanego z góry) i poprawiają przepustowość, ale dyskryminują (w skrajnym przypadku głodzą) procesy wymagające dużego czasu obsługi. Na sprawiedliwe traktowanie procesów zorientowany jest algorytm RR, ale wymaga kompromisu pomiędzy długością kwantu czasu, a kosztem działania.
