CWGI Ćwiczenie 1

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Ćwiczenia 1. Bryły i przekroje w rzucie aksonometrycznym


Zadanie1.1.

Narysować rurę stożkową o danych wymiarach w układzie dimetrii kawalerskiej


Układ dimetrii kawalerskiej pozwala przedstawiać elementy płaskie, bez zniekształceń, znajdujące się w płaszczyźnie 0yz. Przekrojem poprzecznym rury będą okręgi. Należy, zatem przyjąć takie usytuowanie rury w układzie dimetrii kawalerskiej, aby oś rury pokrywała się z kierunkiem osi x (przekrój poprzeczny rury będzie wówczas znajdował się na rzucie 0yz. Rozpoczynając rysowanie dokonujemy analizy skrótów aksonometrycznych w poszczególnych osiach. W kierunku osi x skrót aksonometryczny wynosi 1:2, a więc wymiary rury w tym kierunku będą zmniejszone o połowę. Mając takie informacje można rozpocząć konstruowanie rury. Dla pokazania przelotowości rury i jej wnętrza wyznaczamy widok z wycięta ćwiartka na całej długości (rys.C1.1).


Zadanie1.2.

Narysować czworościan foremny o danym boku a, w układzie dimetrii kawalerskiej


Czworościan foremny jest bryłą, której wszystkie ściany są trójkątami równobocznymi (przyjmujemy wielkość boku a = 50 mm). Na rysunku C1.2. przedstawiono, po prawej stronie, trójkąt ABC, który jest podstawą tego czworościanu. Wyznaczając wysokości trójkąta, można wyznaczyć spodek wysokości czworościanu, a następnie budując trójkąt prostokątny w oparciu o znaną przyprostokątną (2/3 wysokości trójkąta - AS) oraz przeciwprostokątną AW - krawędź a czworościanu) otrzymamy wszystkie jego wielkości geometryczne, niezbędne do budowy bryły w układzie aksonometrycznym, a w szczególności wysokość h czworościanu będącą rzeczywista wielkością odcinka SW.


Rozwiązanie zadania rozpoczynamy od wykreślenia układu aksonometrycznego - perspektywy kawalerskiej. Przypominając, w osiach y i z, skrót aksonometryczny wynosi 1:1, natomiast w osi x wynosi 1:2. Podstawę czworościanu wykreślimy przyjmując w niezmienionej wielkości wysokość AD podstawy i umieszczając ją równolegle do osi y, przyjmując w pierwszej kolejności spodek wysokości S w dowolnym punkcie na osi y. Bok BC, prostopadły do wysokości AD, przyjmie kierunek osi x. Wielkość boku BC będzie oczywiście o połowę mniejsza od rzeczywistej, ponieważ skrót aksonometryczny w kierunku tej osi wynosi 1:2. Ze spodka wysokości w niezmienionej wielkości wykreślamy wysokość czworościanu, wyznaczając wierzchołek W czworościanu. Łącząc wierzchołek W czworościanu z wierzchołkami A,B,C wyznaczymy zarys bryły. Na zakończenie należy uwzględnić widoczność krawędzi obserwując bryłę z kierunku prostopadłego do płaszczyzny określonej osiami y,z. Krawędzie widoczne rysuje się linią grubą ciągłą, krawędzie niewidoczne linią


Zadanie1.3.

Narysować sześcian o danym boku w dowolnym rzucie aksonometrycznym. Wyznaczyć przekrój sześcianu płaszczyzna określona przez trzy punkty (P,Q,R), leżące na ścianach bocznych sześcianu


Korzystając z niezmienników rzutowania równoległego i twierdzenia o punkcie wspólnym trójki płaszczyzn, rysujemy rzut sześcianu o boku a=30mm w układzie perspektywy kawalerskiej.

Obieramy dowolną trójkę punktów P,Q,R, leżących na jego ścianach bocznych (rys.C1.3a).

Zadanie rozwiążemy wykorzystując twierdzenie "o punkcie wspólnym trójki płaszczyzn". W tym celu przyjmijmy symboliczny opis trzech wybranych płaszczyzn, z których jedna jest płaszczyzną α(PQR), krojącą poszczególne ściany sześcianu. Dla ściślejszego zdefiniowania poszczególnych punktów PQR, w założeniach podano rzuty prostopadłe tych punktów na płaszczyznę podstawy ABCD, którą opiszemy symbolicznie literą β. Jako trzecią z płaszczyzn, biorących udział w konstrukcji przyjmijmy ścianę BCFG jako γ.

Zadaniem naszym jest wyznaczenie krawędzi przecięcia się płaszczyzny α(PQR) ze ścianami sześcianu.


Krawędzie poszczególnych par płaszczyzn oznaczymy kolejno:

k1=αβ, k2=βγ, k3=αγ

Wyznaczając konstrukcyjnie krawędzie k1 i k2, możemy następnie, korzystając z twierdzenia o punkcie wspólnym trójki płaszczyzn, wyznaczyć poszukiwaną w zadaniu krawędź k3.


Wyznaczanie krawędzi k1

Poprowadźmy dwie proste należące do płaszczyzny α(PQR): prostą a przechodzącą przez punkty Q, R oraz prostą b przechodzącą przez punkty Q, P. Proste te przecinają się w punkcie Q. Rzuty axy i bxy tych prostych na płaszczyznę podstawy β(ABCD), będą przecinały się w punkcie Qxy. Proste a i axy przecinają się w punkcie oznaczonym cyfrą I. Punkt I jest, zatem wspólnym dla płaszczyzn α i β, ponieważ należy do prostych a i axy, a te z kolei należą odpowiednio do płaszczyzn α i β. Drugi punkt II wspólny płaszczyzn α i β wyznaczymy prowadząc dwie, należące odpowiednio do płaszczyzn αβ, kolejne proste b i bxy które przetną się właśnie w tym punkcie. Łącząc punkty I i II wyznaczymy pierwsza z poszukiwanych krawędzi k1=αβ. Jak widać na rysunku C1.3b krawędź k1 leży na płaszczyźnie β(ABCD), lecz nie przecina ściany ABCD sześcianu.


Wyznaczanie kolejnych krawędzi przedstawiono na rysunku C1.3c.


Wyznaczanie krawędzi k2

Krawędź k2 wyznaczymy w sposób natychmiastowy, albowiem stanowi ona wspólną krawędź ścian ABCD oraz BCFG sześcianu.


Wyznaczanie krawędzi k3

Krawędź k2 przecina krawędź k1 w punkcie oznaczonym cyfrą III. Punkt III jest, zatem punktem wspólnym trójki płaszczyzn α, β i γ. Przez ten punkt, zgodnie z cytowanym wcześniej twierdzeniem, będzie przechodziła trzecia krawędź k3=αγ. Drugi punkt wspólny tych płaszczyzn jest punktem R (z założenia punkt należący do płaszczyzny α i β). Punkty III i R wyznaczą nam poszukiwaną krawędź k3, która jest krawędzią przekroju płaszczyzny α z jedną ze ścian sześcianu. Krawędź k3 przecina krawędzie sześcianu: BF w punkcie 1 oraz CG w punkcie 2. Punkty te wyznaczają odcinek będący krawędzią przekroju ściany BCGF sześcianu płaszczyzną α.


Kolejne krawędzie przekroju sześcianu płaszczyzną α można wyznaczyć powtarzając nasze rozumowanie, przy założeniu, że w miejsce jednej z płaszczyzn, np. γ wprowadzimy kolejną płaszczyznę przechodzącą przez inną ścianę sześcianu. Możemy jednak wyznaczyć następne boki przekroju korzystając z niezmienników rzutowania równoległego (rys.c1.3d).

Wyznaczony wcześniej punkt 2 należy do krawędzi k3, a wiec należy do płaszczyzny αPunkt ten należy również do ściany EFGH sześcianu. Drugim punktem wspólnym płaszczyzny α i górnej podstawy EFGH jest punkt Q z założenia należący do tych płaszczyzn. Zatem Kolejna krawędź k4 będzie przechodziła przez punkty Q i 2. Krawędź k4, jak wynika z niezmienników rzutowania równoległego (płaszczyzna kroi dwie równoległe do siebie płaszczyzny wzdłuż dwóch prostych równoległych) będzie równoległa do krawędzi k1.

Kolejna krawędź k5, należąca do przekroju, będzie przechodziła przez punkt 3 znajdujący się na krawędzi k4 oraz boku EH sześcianu. Krawędź ta będzie również równoległa do krawędzi k3. Zamykająca przekrój krawędź k6 będzie przechodziła przez punkty 4, P, i 1.


Kończąc zadanie: usuwamy części krawędzi sześcianu, które zostały odcięte płaszczyzną α oraz kreskujemy figurę w płaszczyźnie przekroju, zgodnie z zasadami zapisu konstrukcji.