Rozwiązanie
a) Odwrotnością
funkcji jest funkcja
b) Wyznaczamy z równania . Stąd jest
funkcją odwrotną do . A więc funkcją odwrotną do jest
.
c) Funkcją odwrotną do jest , więc , gdzie
oznacza odwzorowanie identycznościowe. Wobec
tego . Podobnie . Spostrzegamy, że:
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle f^n \ =\ \left\{\begin{array}{ll} f, &\textrm{ jeśli }n \textrm{ jest liczbą nieparzystą}\\ \mathrm{id}\,&\textrm{ jeśli }n \textrm{jest liczbą parzystą,}\end{array}\right . }
wobec tego
d) Jeśli , to .
Jeśli , to współczynniki , muszą
spełniać układ równań:
który
spełniają dwie pary liczb .
Funkcja jest malejąca, a jest
rosnącą funkcją afiniczną.
Rozwiązanie
a) Odwrotnością danej homografii jest
.
b) Homografię odwrotną do otrzymamy wyznaczając z
równania . Stąd
, czyli
homografią odwrotną do jest ta sama funkcja.
c) Skoro , więc - podobnie jak w ćwiczeniu 2.1. - złożenie
, .
Spostrzegamy, że:
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle f^n \ =\ \left\{\begin{array}{ll} f, &\textrm{ jeśli }n \textrm{ jest liczbą nieparzystą}\\ \mathrm{id}\,&\textrm{ jeśli }n \textrm{jest liczbą parzystą,}\end{array}\right . }
wobec tego , .
d) Niech . Współczynnik , gdyż
w przeciwnym przypadku funkcja byłaby afiniczna i złożenie
byłoby funkcją afiniczną, co nie jest możliwe. Skoro
możemy podzielić licznik i mianownik rozważanego ułamka przez stałą
i przyjąć, że to znaczy: . Wobec tego
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned (g\circ g)(x)=&g(g(x)) =\frac{ag(x)+b}{g(x)+d}\\=&\frac{a\frac{ax+b}{x+d}+b}{\frac{ax+b}{x+d}+d} =\frac{a(ax+b)+b(x+d)}{ax+b+d(x+d)}=\frac{(a^2+b)x+(ab+bd)}{(a+d)x+(b+d^2)}.\endaligned }
Równość zachodziłaby, gdyby odpowiednie współczynniki homografii oraz były równe,
Ale jest to niemożliwe, gdyż z równości wynika, że , co pociąga za sobą w konsekwencji nierówność: , która jest fałszywa. Nie ma więc takiej homografii , aby .
Rozwiązanie
a) Zauważmy, że
funkcja jest określona w każdym punkcie
zbioru liczb rzeczywistych i jest okresowa o okresie .
Wystarczy więc wyznaczyć jej wartości w jakimkolwiek przedziale
postaci . Funkcja cosinus jest parzysta, stąd złożenie
jest funkcją parzystą. Wystarczy więc
rozważyć wyrażenie w zbiorze .
Jeśli , to różnica
. Korzystając ze wzoru
redukcyjnego: otrzymujemy
dla
. Wobec parzystości rozważanej funkcji mamy dla
równość
<flash>file=an1c02.0020.swf|width=375|height=270</flash>
<div.thumbcaption>an1c02.0020.swf
Funkcja ma okres i jest określona dla wszystkich liczb rzeczywistych. Podobnie jak w poprzednim przykładzie określimy więc jej wartość w przedziale . Dzięki okresowości wystarczy to, aby określić jej wartość dla dowolnej liczby rzeczywistej . Zauważmy, że funkcja jest nieparzysta, więc , stąd
dla
Rozumując jak poprzednio, na mocy wzoru
redukcyjnego równość:
. Stąd
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \arccos (\sin x)) \ =\ \arccos\bigg(\cos\bigg(\frac{\pi}{2}-x\bigg)\bigg) \ =\ \frac{\pi}{2}-x }
dla . Natomiast dla
mamy równość
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \arccos (\sin x) \ =\ -\bigg(\frac{\pi}{2}-x\bigg) \ =\ x-\frac{\pi}{2}. }
Stąd dla
mamy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \arccos (\sin x)) \ =\ \bigg|x-\frac{\pi}{2}\bigg|. }
Korzystając teraz z nieparzystości
funkcji
dla
otrzymamy Stąd
ostatecznie dla mamy
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \arccos (\sin x)=\left\{\aligned &\frac{3\pi}{2}+x, &\textrm{ dla }& -\pi \leq x\leq-\frac{\pi}{2}\\ &\frac{\pi}{2}-x, &\textrm{ dla }& -\frac{\pi}{2} \leq x\leq \frac{\pi}{2}\\ &x-\frac{\pi}{2}, &\textrm{ dla }&+ \frac{\pi}{2} \leq x\leq \pi.\endaligned \right. }
Rysunek am1c02.0030
b) Niech . Zatem . Z jedynki trygonometrycznej: . Stąd dla .
Podobnie dostajemy równość: dla .
c) Funkcja jest nieparzysta, gdyż jest złożeniem dwóch funkcji nieparzystych: oraz . Jest okresowa o okresie wystarczy więc rozważyć ją np. na przedziale . Ze wzoru redukcyjnego mamy stąd
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \mathrm{arctg}\,(\mathrm{ctg}\, x) \ =\ \mathrm{arctg}\,\left(\mathrm{tg}\,\left(\frac{\pi}{2}-x\right)\right)=\frac{\pi}{2}-x }
dla .
Podobnie jest nieparzysta, okresowa o okresie . Wystarczy więc rozważyć ją np. w przedziale , gdzie zachodzi równość:
d) Pamiętając, że , otrzymamy
, dla .
Podobnie: , dla .
e) Z jedynki hiperbolicznej dla . Po podstawieniu , dostajemy dla .
Z kolei . Funkcja jest określona na całym zbiorze liczb rzeczywistych i jest parzysta. Mamy równość:
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \cosh({\rm arsinh\, } x) \ =\ \sqrt{1+\sinh^2({\rm arsinh\, } x)} \ =\ \sqrt{1+x^2}, }
prawdziwą dla wszystkich liczb rzeczywistych .
Rozwiązanie
Niech . Postępując podobnie jak
w ćwiczeniu 2.5. tzn. stosując wykazane w ćwiczeniu 2.4. wzory na cosinus
hiperboliczny i sinus hiperboliczny sumy oraz jedynkę
hiperboliczną otrzymamy
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned U_{n+2}(x)&=\cosh(n y+2 y)\\ &=\cosh(n y)\cosh(2y)+\sinh(n y)\sinh(2y)\\ &=\cosh(ny)(2\cosh^2 y-1)+\sinh(ny)2\sinh y\cosh y\\ &=U_n (x)(2x^2-1)+2 x \sinh(n{\rm arcosh\, } x) \sinh ({\rm arcosh\, } x), \endaligned }
gdyż oraz
Przekształćmy także
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned U_{n+1}(x)&=\cosh(n y+ y)\\ &=\cosh(n y)\cosh(y)+\sinh(n y)\sinh(y)\\ &=U_n (x) x+\sinh(n{\rm arcosh\, } x) \sinh ({\rm arcosh\, } x). \endaligned }
Stąd .
Wobec tego
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned U_{n+2}(x)&=U_n (x)(2x^2-1)+2 x \sinh(n{\rm arcosh\, } x) \sinh ({\rm arcosh\, } x)\\ &=U_n (x)(2x^2-1)+2 x(-x U_n (x)+U_{n+1}(x))\\ &=2x U_{n+1}(x)-U_{n}(x). \endaligned }
b) Zauważmy, że formuła wykazana w punkcie b) pozwala wyznaczyć
dla . Iloczyn i suma wielomianów jest
wielomianem. Ponadto funkcje oraz są
wielomianami zmiennej , więc każda kolejna funkcja
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned U_2(x)&=2xU_1(x)-U_0(x)=2x^2-1,\\ U_3(x)&=2xU_2(x)-U_1(x)=4x^3-3x,\\ U_4(x)&=2xU_3(x)-U_2(x)=8x^4-8x^2+1,\\ U_5(x)&=2xU_4(x)-U_3(x)=16x^5-20x^3+5x, \ \ ... \endaligned }
jest również wielomianem zmiennej .
c) Formuły pozwalające wyznaczyć oraz są
identyczne:
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned T_{n+2}(x)&=2x T_{n+1}(x)-T_{n}, \ \ T_{0}(x)=1, \ \ T_1 (x)=x,\\ U_{n+2}(x)&=2x U_{n+1}(x)-U_{n}, \ \ U_{0}(x)=1, \ \ U_1 (x)=x. \endaligned }
Wielomiany oraz są więc zacieśnieniem -- odpowiednio do przedziałów
oraz - tego samego wielomianu
, .
Zwróćmy uwagę na fakt, że dziedziną każdej z funkcji
jest przedział a dziedziną
funkcji - przedział .
Stąd formalnie równość funkcji ma sens w części wspólnej obu dziedzin, tj. w punkcie .