Całka krzywoliniowa. Twierdzenie Greena
Ćwiczenie 12.1.
Policzyć
gdzie jest łukiem cykloidy danej
parametrycznie:
Wskazówka
<flashwrap>file=AM2.M12.C.R01.swf|size=small</flashwrap>
<div.thumbcaption>Cykloida
Parametryzację krzywej już mamy daną,
wystarczy podstawić do wzoru.
Rozwiązanie
Ze wzoru na całkę
krzywoliniową skierowaną mamy:
Ćwiczenie 12.2.
Policzyć
gdzie jest kwadratem o wierzchołkach
w obieganym przeciwnie do ruchu
wskazówek zegara.
Wskazówka
Zadanie można zrobić na dwa sposoby.
Pierwszy sposób, to sparametryzowanie każdego z boków kwadratu i
skorzystanie z definicji. Drugi sposób, to zastosowanie
twierdzenia Greena - nasza krzywa jest krzywą zamkniętą i
zorientowaną dodatnio, funkcje i są
ciągłe i mają ciągłe pochodne cząstkowe, więc twierdzenie Greena
można stosować.
Rozwiązanie
Sposób I: Oznaczmy boki kwadratu. Niech
będzie odcinkiem łączącym z ;
będzie odcinkiem łączącym z ;
będzie odcinkiem łączącym z ;
będzie odcinkiem łączącym z
<flash>file=Am2.12.5.swf|width=375|height=375</flash>
<div.thumbcaption>Orientacja krzywej z ćwiczenia 12.2.
Zwróćmy uwagę na to, że musimy tak dobrać parametryzację
odcinków by ta parametryzacja dawała orientację
zgodną z orientacją zobacz rysunek.
Wypiszmy zatem parametryzacje tych odcinków. Dla
mamy odpowiednio:
Podstawiając do wzoru, mamy:
Sposób II.
Skorzystajmy z twierdzenia Greena. Oznaczmy przez
wnętrze kwadratu ograniczonego krzywą
Policzmy najpierw
Dostajemy zatem:
(pole kwadratu o boku )
Ćwiczenie 12.3.
W pewnym polu sił składowe pola wynoszą
Policzyć pracę
potrzebną do przesunięcia punktu materialnego wzdłuż krzywej
łączącej punkt z punktem danej wzorem
Wskazówka
Zadanie można zrobić na dwa sposoby. Pierwszy sposób to
sparametryzowanie krzywej: i wstawienie
do wzoru. Inny pomysł to zauważenie, że dane pole sił jest polem
potencjalnym, zatem obliczana praca nie zależy od drogi. Można
więc wybrać dowolną drogę całkowania, najlepiej odcinek łączący
punkt z punktem
Rozwiązanie
Sposób I.
Parametryzujemy daną krzywą:
i wstawiamy do wzoru na pracę
Sposób II.
Zauważmy, że dane pole jest potencjalne w bo
a zatem całka nie zależy od drogi całkowania.
Zamiast krzywej możemy wziąć zatem odcinek łączący
punkt z punktem sparametryzowany następująco:
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle x=t,\ y=t,\ t\in[0,1]. }
Licząc pracę, dostajemy:
Wskazówka
Jak wiemy z wykładu,
potencjał pola to taka funkcja że
Można spróbować ją odgadnąć.
Rozwiązanie
Szukamy funkcji takiej, że
i
Policzmy
całkę po z obu stron pierwszej równości
dostaniemy
gdzie jest pewną
różniczkowalną funkcją zmiennej (Dla sprawdzenia można
policzyć pochodną po z obu stron tej równości). Aby znaleźć
, policzmy pochodną po
a skoro mamy mieć
to musi być
czyli
const.
Tak więc szukanym potencjałem jest na
przykład:
(wzięliśmy ).
Zauważmy, że policzona w poprzednim zadaniu całka
co obrazuje ogólne twierdzenie, że dla pola potencjalnego całka
po krzywej to różnica wartości potencjałów na końcach tej
krzywej.
Ćwiczenie 12.5.
Korzystając z twierdzenia Greena, policzyć
gdzie jest okręgiem
środku w i promieniu
Wskazówka
Po skorzystaniu z twierdzenia Greena
zmienić zmienne na biegunowe.
Rozwiązanie
Korzystamy z
twierdzenia Greena. Niech oznacza koło o promieniu
(w ostatnim przejściu zastosowano
zmianę współrzędnych na biegunowe).
Ćwiczenie 12.6.
Policzyć całkę
gdzie jest wykresem funkcji
dla
Wskazówka
Krzywa nie jest krzywą zamkniętą, można jednak
"dokleić" do niej odcinek - wtedy krzywa będzie
ograniczać pewien obszar Teraz można skorzystać z
twierdzenia Greena.
Rozwiązanie
<flash>file=Am2.12.6.swf|width=375|height=375</flash>
<div.thumbcaption>Obszar
ograniczony wykresem funkcji
oraz osią
Krzywą oczywiście możemy
sparametryzować Licząc całkę,
dostajemy:
Znalezienie pierwotnej z
albo z przekracza nasze możliwości.
Spróbujmy zatem wykorzystać twierdzenie Greena. Skoro krzywa
nie jest zamknięta, musimy najpierw "dokleić" do niej inną krzywą,
tak by razem ograniczały jakiś obszar. Weźmy zatem jako tą
dodatkową krzywą odcinek Obszar ograniczony
odcinkiem i wykresem funkcji nazwiemy
Aby zastosować
do tego obszaru twierdzenie Greena, musimy mieć
zorientowany dodatnio, a zatem krzywą będziemy teraz
przebiegać w kierunku od do przeciwnym do zadanego.
Brzeg możemy więc zapisać jako Mamy zatem:
Z twierdzenia Greena
wynika, że
Brakuje nam jeszcze
Parametryzując jako , mamy:
Tak więc, reasumując:
A zatem
Ćwiczenie 12.7.
Policzyć całkę krzywoliniową:
gdzie jest parabolą
pomiędzy punktami a
Rozwiązanie
<flash>file=Am2.12.7.swf|width=375|height=375</flash>
<div.thumbcaption>Obszar
ograniczony wykresem paraboli
oraz osią
Od razu widać, że policzenie całki
przy pomocy sparametryzowania krzywej będzie trudne. Postaramy sie
skorzystać z twierdzenia Greena. Aby dostać krzywą zamkniętą, do
krzywej "doklejamy" odcinek Otrzymany obszar
oznaczamy przez
Brzeg ma być zorientowany dodatnio, zatem na krzywej
musimy wziąć parametryzację dającą orientację przeciwną,
Mamy zatem:
Z drugiej strony
Biorąc parametryzację odcinka : ,
dostajemy od razu
Zatem
Ćwiczenie 12.8.
Za pomocą całki krzywoliniowej skierowanej
obliczyć pole ograniczone elipsą
gdzie są dane.
Wskazówka
<flashwrap>file=AM2.M12.C.R05.swf|size=small</flashwrap>
<div.thumbcaption>Elipsa
Parametryzacja elipsy to
Rozwiązanie
Sparametryzujmy elipsę:
Jak wiemy z wykładu, pole powierzchni obszaru
ograniczonego krzywą wyraża się wzorem:
A zatem, licząc całkę krzywoliniową, mamy:
Ćwiczenie 12.9.
Za pomocą całki krzywoliniowej
skierowanej obliczyć pole ograniczone asteroidą
gdzie
jest dane.
Wskazówka
<flash>file=Am2.12.8.swf|width=375|height=375</flash>
<div.thumbcaption>Asteroida
Parametryzacja
asteroidy to
Rozwiązanie
Już wiemy, że parametryzacja asteroidy
to zastosujmy zatem wzór
na pole:
Ponieważ:
(wzór na
można wyprowadzić rekurencyjnie)
zatem dostajemy: