Programowanie funkcyjne/Scheme

Wstęp

W dotychczasowych wykładach poznawaliśmy i używaliśmy języka Ocaml. Ocaml (Objective Caml) to dialekt języka ML. Wśród dialektów ML-a jest to język bogaty, ze względu na to, że zawiera:

• bogaty zestaw bibliotek,
• programowanie obiektowe,
• system modułów i funktorów, wraz z funktorami wyższych rzędów.

Tak jak inne dialekty ML-a, Ocaml charakteryzuje się:

• ścisłą statyczną kontrolą typów,
• polimorfizmem, oraz
• tym, że zawiera konstrukcje imperatywne.

W tym i kolejnym wykładzie zobaczymy przedstawicieli innych rodzin funkcyjnych języków programowania. W tym wykładzie poznamy język Scheme -- dialekt Lispu.

Kombinacje i wyrażenia

Podstawową konstrukcją składniową w Scheme'ie jest kombinacja. Jest to sekwencja wartości ujętych w nawiasy. Pierwsza z tych wartości musi być procedurą. Kolejne wartości stanowią argumenty. Obliczenie wartości kombinacji polega na wywołaniu procedury będącej pierwszym elementem kombinacji i zastosowaniu jej do pozostałych elementów kombinacji.

Wyrażenia, nazywane również S-wyrażeniami, budujemy używając kombinacji, nazwanych wartości i stałych.

<wyrażenie>     ::= <stała> | <kombinacja> 
<kombinacja>    ::= ( { <wyrażenie> }+ )
<stała>         ::= <identyfikator> | <liczba> | ...

42
(+ 36 6)
         \textsl{- : int = 42}
         ~~
         3 * 14;;
         \textsl{- : int = 42}
         ~~
         100 - 58;;
         \textsl{- : int = 42}
         ~~
         1 * 2 * 3 * 4 * 5 - ((6 + 7) * 8 * 9 / 12);;
         \textsl{- : int = 42}
         ~~
         silnia 7 / silnia 5;;
         \textsl{- : int = 42}
         ~~
         596.4 /. 14.2;; 
         \textsl{- : float = 42.}