Analiza matematyczna 1/Wykład 3: Odległość i ciągi

Odległość i ciągi w ${\mathbb{ℝ}}^N$

Na tym wykładzie dowiadujemy sie w jaki sposób można mierzyć odległość w ${\mathbb{ℝ}}^N$. Wprowadzamy pojęcie odległości (metryki) w ${\mathbb{ℝ}}^N$ oraz zdefiniujemy kule dla różnych metryk.

Definiujemy ciągi o wyrazach wektorowych, pojecie granicy ciągu. Podajemy własności granic oraz wprowadzamy pojęcie ciągu Cauchy'ego.

Odległość w ${\mathbb{ℝ}}^N$

W szkole spotkaliśmy się już z pojęciem odległości na przykład liczb na osi rzeczywistej lub punktów na płaszczyźnie ${\mathbb{ℝ}}^2$ (odległość euklidesowa).

Okazuje się, że odległość można mierzyć na wiele różnych sposobów. Umówiono się, że funkcja przyporządkowująca parze punktów zbioru liczbę, którą nazwiemy ich odległością, musi spełniać kilka warunków. Tę funkcję będziemy nazywać metryką, a warunki precyzuje poniższa definicja.

{Metryką} w Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \rr^N} nazywamy dowolną funkcję Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle d\colon \rr^N\times \rr^N\lra\rr_+=[0,+\infty)} spełniającą następujące warunki:
(i) Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\forall x\in \rr^N:\ d(x,y)=0\ \Llra\ x=y} ;
(ii) Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\forall x,y\in \rr^N:\ d(x,y)=d(y,x)} (symetria);
(iii) Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\forall x,y,z\in \rr^N:\ d(x,y)+d(y,z)\ge d(x,z)} (warunek trójkąta).
Dla dowolnych Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle x,y\in \rr^N,} liczbę $d(x,y)$ nazywamy {odległością} punktów $x$ i $y$ oraz mówimy, że punkty $x$ i $y$ są {oddalone} od siebie o $d(x,y).$
{{red}Rysunek AM1.M03.W.R01 (stary numer AM1.3.1)}

Zwróćmy uwagę, że warunki w powyższej definicji są dość naturalnymi warunkami jakie powinna spełniać odległość. Mówią one, że odległość dwóch punktów wynosi zero, gdy punkty się pokrywają. Odległość od punktu $A$ do punktu $B$ jest równa odległości od punktu $B$ do punktu $A.$ Trzeci warunek mówi, że odległość od $A$ do $B$ nie może być większa, od sumy odległości od $A$ do $C$ i od $C$ do $B,$ co także jest naturalnym żądaniem.

Jeśli potrafimy już mierzyć odległość, to możemy zdefiniować kulę o promieniu $r,$ czyli zbiór punktów, których odległość od wybranego punktu (zwanego środkiem) jest mniejsza niż $r.$

Niech Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle x_0\in \rr^N} oraz $r\ge 0.$
{Kulą} o środku w punkcie $x_0$ i promieniu $r$ nazywamy zbiór:

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\sr”): {\displaystyle K(x_0,r) \sr \big\{x\in \rr^N:\ d(x_0,x)<r\big\}. }

{Kulą domkniętą} o środku w punkcie $x_0$ i promieniu $r$ nazywamy zbiór:

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\ol”): {\displaystyle \ol{K}(x_0,r) \sr \big\{x\in \rr^N:\ d(x_0,x)\le r\big\}. }

Z powyższej definicji wynika, iż kulą o środku $x_0$ i promieniu $r\ge 0$ nazywamy zbiór punktów przestrzeni Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \rr^N,} których odległość od środka $x_0$ jest mniejsza od $r.$ Analogicznie kulą domkniętą o środku $x_0$ i promieniu $r\ge 0$ nazywamy zbiór punktów przestrzeni Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \rr^N,} których odległość od środka $x_0$ nie jest większa od $r.$

Zanim przejdziemy do przykładów przestrzeni metrycznych oraz kul, podamy pewne własności kul.

(Własności kul)
Niech Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle x_0\in \rr^N.}
(1) Jeśli $r>0,$ to $x_0\in K(x_0,r).$
(2) Jeśli $r=0,$ to $K(x_0,r)=\mathrm{\varnothing }.$
(3) Jeśli $r_1<r_2,$ to $K(x_0,r_1)\subseteq K(x_0,r_2).$

Powyższa uwaga (wynikająca w oczywisty sposób z definicji kuli) mówi, że:
(1) środek zawsze należy do kuli (o ile promień jest dodatni);
(2) kula jest zbiorem niepustym wtedy i tylko wtedy, gdy promień jest dodatni;
(3) jeśli dwie kule mają ten sam środek, to kula o mniejszym promieniu zawiera się w kuli o większym promieniu.

Podamy teraz przykłady metryk w Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\rr^N} oraz powiemy jak wyglądają kule w tych metrykach.

Pierwszy przykład wprowadza naturalną metrykę w Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\rr.} Z tym sposobem mierzenia odległości między punktami prostej spotkaliśmy się już w szkole.

(Metryka euklidesowa na prostej)
Niech $N=1$. Definiujemy

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\sr”): {\displaystyle d_2(x,y) \sr |x-y| \quad\textrm{dla}\ x,y\in\rr. }

Funkcję $d_2$ nazywamy {metryką euklidesową} w Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\rr.}
Kule są przedziałami otwartymi i ograniczonymi w Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\rr,} a kule domknięte są przedziałami domkniętymi i ograniczonymi w Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\rr.}
{{red}Rysunek AM1.M03.W.R02 (stary numer AM1.3.3)}

Zauważmy, że już w powyższym przykładzie kula nie przypomina tego co potocznie uważa się za kulę. Za chwilę zobaczymy, że (w zależności od sposobu mierzenia odległości) kula na płaszczyźnie może wyglądać inaczej niż by to wynikało z naszych przyzwyczajeń.

Trzy kolejne przykłady podają naturalne metryki jakie można wprowadzić w Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\rr^N.}

(Metryka maksimowa)
Niech

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\sr”): {\displaystyle d_{\infty}(x,y) \sr \max_{i=1,\ldots, N}|x_i-y_i| \quad\textrm{dla}\ x,y\in\rr^N, }

gdzie $x=(x_1,\dots ,x_N)$ oraz $y=(y_1,\dots ,y_N).$
{{red}Rysunek AM1.M03.W.R03 (stary numer AM1.3.4)}
{{red}Rysunek AM1.M03.W.R04 (stary numer AM1.3.5)}
Tak zdefiniowana funkcja $d_{\mathrm{\infty }}$ jest metryką (dowód tego faktu pozostawiony jest na ćwiczenia; patrz Zadanie Uzupelnic z.new.am1.c.03.010|). Nazywamy ją {metryka maksimową} w Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\rr^N.}

Poniższe rysunki przedstawiają kule w metryce maksimowej.
{{red}Rysunek AM1.M03.W.R05 (stary numer AM1.3.6)}
{{red}Rysunek AM1.M03.W.R06 (stary numer AM1.3.7)}

(Metryka taksówkowa)
Definiujemy

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\sr”): {\displaystyle d_1(x,y) \sr \sum_{i=1}^{N}|x_i-y_i| \quad\textrm{dla}\ x,y\in\rr^N. }

{{red}Rysunek AM1.M03.W.R07 (stary numer AM1.3.8)}
{{red}Rysunek AM1.M03.W.R08 (stary numer AM1.3.9)}
Tak zdefiniowana funkcja Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle (\rr^N,d_1)} jest metryką (dowód tego faktu pozostawiony jest na ćwiczenia; patrz Zadanie Uzupelnic z.new.am1.c.03.010|). Nazywamy {metryka taksówkową} w Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\rr^N.}

Poniższe rysunki przedstawiają kule w metryce taksówkowej.
{{red}Rysunek AM1.M03.W.R09 (stary numer AM1.3.10)}
{{red}Rysunek AM1.M03.W.R10 (stary numer AM1.3.11)}

Metryka taksówkowa jest naturalną metryką w niektórych miastach (patrz mapa poniżej). Jeśli mieszkamy w Turynie przy Corso Vittorio Emanuele II, a nasz przyjaciel przy Corso Galileo Ferraris, to odległość jaką musimy przejechać taksówką by go odwiedzić, to będzie długość drogi od naszego domu do skrzyżowania obu ulic (czyli wartość bezwzględna różnicy współrzędnych na jednej osi) oraz długość drogi od skrzyżowania do domu przyjaciela (czyli wartość bezwzględna różnicy współrzędnych na drugiej osi).
{{red}Rysunek AM1.M03.W.R11 (nowy: plan Turynu)}

(Metryka euklidesowa)
Zdefiniujmy

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\sr”): {\displaystyle d_2(x,y) \sr \sqrt{\sum_{i=1}^N\left(x_i-y_i\right)^2} \quad\textrm{dla}\ x,y\in\rr^N. }

{{red}Rysunek AM1.M03.W.R12 (stary numer AM1.3.12)}
{{red}Rysunek AM1.M03.W.R13 (stary numer AM1.3.13)} Tak zdefiniowana funkcja $d_2$ jest metryką. Nazywamy ją {metryką euklidesową} w Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\rr^N.} Ten sposób mierzenia odległości między punktami Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\rr^2} lub Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\rr^3} jest nam znany ze szkoły.

Poniższe rysunki przedstawiają kule w metryce euklidesowej.
{{red}Rysunek AM1.M03.W.R14 (stary numer AM1.3.14)}
{{red}Rysunek AM1.M03.W.R15 (stary numer AM1.3.15)}

Wykażemy teraz, że $d_2$ spełnia warunki definicji metryki. Dowód dwóch pierwszych warunków zostawiamy jako proste ćwiczenie. W dowodzie nierówności trójkąta dla metryki $d_2$ wykorzystamy następującą nierówność Cauchy'ego.

(Nierówność Cauchy'ego)

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \forall a,b\in\rr^N:\ \bigg(\sumijN a_ib_i\bigg)^2 \ \le\ \bigg(\sumijN a_i^2\bigg) \bigg(\sumijN b_i^2\bigg) }

Ustalmy dowolne Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle a,b\in\rr^N} . Rozważmy następujący trójmian kwadratowy zmiennej $\lambda$:

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle w(\lambda) \ =\ \bigg(\sumijN a_i^2\bigg)\lambda^2 +2 \bigg(\sumijN a_i b_i\bigg)\lambda +\bigg(\sumijN b_i^2\bigg). }

Grupując składniki w powyższym wielomianie dostajemy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle w(\lambda) \ =\ \sumijN \bigg[a_i^2\lambda^2+2 a_i b_i\lambda+b_i^2\bigg] \ =\ \sumijN(a_i\lambda+b_i)^2, }

a zatem $w(\lambda )\ge 0$ dla dowolnego Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\lambda\in\rr.} Skoro trójmian kwadratowy jest stale nieujemny, to jego wyróżnik $\mathrm{\Delta }$ jest niedodatni, czyli

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle 0 \ \ge\ \Delta \ =\ 4\bigg(\sumijN a_ib_i\bigg)^2 -4\bigg(\sumijN a_i^2\bigg)\bigg(\sumijN b_i^2\bigg), }

skąd dostajemy

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\sumijN”): {\displaystyle \bigg(\sumijN a_ib_i\bigg)^2 \ \le\ \bigg(\sumijN a_i^2\bigg) \bigg(\sumijN b_i^2\bigg), }

co należało dowieść.

Możemy teraz przystąpić do dowodu nierówności trójkąta dla $d_2.$

(Nierówność trójkąta dla $d_2$)

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \forall x,y,z\in\rr^N:\ d_2(x,z) \ \le\ d_2(x,y)+d_2(y,z). }

Ustalmy dowolne Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle x,y,z\in\rr^N.} Liczymy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \big(d_2(x,z)\big)^2 \ =\ \sumijN (x_i-z_i)^2 \ =\ \sumijN (x_i-y_i+y_i-z_i)^2 \ =\ \sumijN (x_i-y_i)^2 +2\sumijN (x_i-y_i)(y_i-z_i) +\sumijN (y_i-z_i)^2. }

Korzystając z nierówności Cauchy'ego (patrz Lemat Uzupelnic l.new.am1.w.03.080|), mamy

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \aligned\graph \big(d_2(x,z)\big)^2 & \le & \sumijN (x_i-y_i)^2 +2\sqrt{\sumijN (x_i-y_i)^2\sumijN (y_i-z_i)^2} +\sumijN (y_i-z_i)^2\\ & = & \bigg[ \sqrt{\sumijN|x_i-y_i|^2} +\sqrt{\sumijN|y_i-z_i|^2} \bigg]^2 \ =\ \big(d_2(x,y)+d_2(y,z)\big)^2. \endaligned}

Zatem pokazaliśmy, że $d_2(x,z)\le d_2(x,y)+d_2(y,z).$

Zauważmy, że w przypadku $N=1$ metryki euklidesowa, taksówkowa i maksimowa pokrywają się, to znaczy $d_2=d_1=d_{\mathrm{\infty }}.$ Kulami w tych metrykach są przedziały otwarte.

Zdefiniujemy teraz pewne pojęcia związane z metrykami.

Niech Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle x_0\in \rr^N} , Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle A\subseteq \rr^N} oraz ustalmy pewną metrykę $d$ w Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \rr^N} .
(1) Zbiór Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle U\subseteq\rr^N} nazywamy {otwartym} (w metryce $d$), jeśli każdy punkt tego zbioru zawiera się w tym zbiorze wraz z pewną kulą o środku w tym punkcie (i dodatnim promieniu), czyli

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall x\in U\ \exists r>0:\ K(x,r)\subseteq U. }

{{red}Rysunek AM1.M03.W.R16 (stary numer AM1.3.21)}
(1) Mówimy, że punkt $x_0$ jest {punktem skupienia} zbioru Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle A\subseteq \rr^N,} jeśli każda kula o środku w punkcie $x_0$ (i dodatnim promieniu) zawiera przynajmniej jeden punkt zbioru $A$ różny od $x_0.$
(2) Mówimy, że punkt $x_0$ jest {punktem izolowanym} zbioru Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle A\subseteq \rr^N,} jeśli $x_0\in A$ oraz $x_0$ nie jest punktem skupienia zbioru $A.$
(3) Zbiór Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle F\subseteq \rr^N} nazywamy {domkniętym}, jeśli każdy punkt skupienia zbioru $A$ należy do $A.$
(4) Zbiór nazywamy {ograniczonym}, jeśli jest zawarty w pewnej kuli.
{{red}Rysunek AM1.M03.W.R17 (stary numer AM1.3.25)}

Zauważmy, że pojęcia występujące w powyższej definicji (zbiór otwarty, domknięty, punkt skupienia, punkt izolowany, zbiór ograniczony) są związane nie tylko ze zbiorem Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \rr^N} , ale także z wybraną w nim metryką $d$. W definicji wszystkich tych pojęć używamy bowiem pojęcia kuli.

Rozważmy Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\rr} z metryką euklidesową oraz zbiór Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle A=[0,1)\cup\{2\}\subseteq\rr.}
{{red}Rysunek AM1.M03.W.R18 (nowy)}

Punktami skupienia zbioru $A$ są punkty przedziału $[0,1].$

Jedynym punktem izolowanym zbioru $A$ jest $2.$

A nie jest zbiorem domkniętym, bo punkt $1$ jest jego punktem skupienia, który do niego nie należy.

Zbiór $A$ jest ograniczony, gdyż na przykład $A\subseteq K(0,3)=(-3,3).$

(1) Przedziały otwarte w przestrzeni euklidesowej Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\rr} są zbiorami otwartymi. Dla dowodu weźmy przedział $(a,b)$ ($a<b$) oraz dowolny $x\in (a,b).$ Niech $r=\min \{x-a,b-x\}.$ Wówczas $K(x,r)=(x-r,x+r)\subseteq (a,b).$
{{red}Rysunek AM1.M03.W.R19 (nowy)}

(2) Kule są zawsze zbiorami otwartymi, a kule domknięte są zbiorami domkniętymi (fakt ten udowodnimy na wykładzie z Analizy Matematycznej 2).

W kolejnym twierdzeniu zebrano szereg własności zbiorów w Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \rr^N} z ustaloną metryką $d$ (twierdzenie pozostawiamy bez dowodu). Poniżej podamy jedynie pewne komentarze i wnioski wynikające z tego twierdzenia.

(Zbiory związane z metryką)

$d$ jest metryką w Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \rr^N} ,
(1) Zbiór Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle U\subseteq\rr^N} jest otwarty, wtedy i tylko wtedy, gdy $U^c$ (dopełnienie zbioru $U$) jest zbiorem domkniętym.
(2) Kula domknięta jest zbiorem domkniętym.
(3) Suma dowolnej ilości zbiorów otwartych jest zbiorem otwartym.
(4) Przecięcie (część wspólna) skończonej ilości zbiorów otwartych jest zbiorem otwartym.
(5) Przecięcie (część wspólna) dowolnej ilości zbiorów domkniętych jest zbiorem domkniętym.
(6) Suma skończonej ilości zbiorów domkniętych jest zbiorem domkniętym.

Rozważmy Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \rr} z metryką euklidesową $d_2$. Podamy przykładowe ilustracje powyższego twierdzenia.
(1) Zbiór $(-\mathrm{\infty },-1]\cup [1,+\mathrm{\infty })$ jest zbiorem domkniętym (jako uzupełnienie kuli $K(0,1)=(-1,1)$, która jest zbiorem otwartym).

(2) Przedział $[-1,1]$ jest zbiorem domkniętym, gdyż jest to kula domknięta Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\ol”): {\displaystyle \displaystyle\ol{K}(0,1)} . Zatem jej uzupełnienie $(-\mathrm{\infty },-1)\cup (1,+\mathrm{\infty })$ jest zbiorem otwartym.

(3) Zbiory jednopunktowe są domknięte, gdyż są to kule domknięte o promieniu $r=0$.

(4) Ponieważ przedziały $(n,n+1)$ dla Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\zz”): {\displaystyle n\in\zz} są otwarte, więc ich suma (przeliczalna) jest także zbiorem otwartym. Zauważmy, że uzupełnieniem tej sumy jest zbiór liczb całkowitych Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\zz”): {\displaystyle \displaystyle\zz} . Zatem pokazaliśmy, że Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\zz”): {\displaystyle \displaystyle\zz} jest zbiorem domkniętym.
{{red}Rysunek AM1.M03.W.R20 (nowy)}


(5) Powyższe twierdzenie mówi, że przecięcie skończonej ilości zbiorów otwartych jest zbiorem otwartym. Okazuje się, że dla nieskończonej ilości zbiorów otwartych nie musi być to prawdą. Podobnie suma nieskończenie wielu zbiorów domkniętych nie musi być zbiorem domkniętym (patrz Zadania Uzupelnic z.new.am1.c.03.050|).

(6) Zbiory skończone są domknięte (jako sumy skończonej ilości zbiorów domkniętych).

Ciągi w Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\rr^N}

W szkole średniej poznaliśmy ciągi o wyrazach rzeczywistych (to znaczy funkcje Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\nn”): {\displaystyle a\colon \nn\lra\rr} ).

W praktyce często spotykamy sie z ciągami o wyrazach innych niż liczby rzeczywiste. Na przykład, gdy mierzymy co sekundę prędkość i położenie w przestrzeni (Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\rr^3} ) jakiegoś obiektu, dostajemy ciąg, który każdemu Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\nn”): {\displaystyle t\in\nn} przypisuje cztery wartości, czyli element z Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\rr^4.} Nasz ciąg możemy zatem zapisać Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\nn”): {\displaystyle a\colon \nn\ni t\lms (a_1(t),a_2(t),a_3(t),a_4(t))\in\rr^4,} gdzie Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle a_1(t)\in\rr} jest prędkością w chwili $t,$ natomiast Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle (a_2(t),a_3(t),a_4(t))\in\rr^3} określają położenie punktu w przestrzeni.

Naszym celem teraz jest wprowadzenie pojęcia ciągu i pojęcia granicy tego ciągu. W matematyce te pojęcia można zdefiniować dla dowolnie wybranej metryki (aby zdefiniować granicę musimy móc mierzyć odległość). My jednak ograniczymy nasze rozumowania do przestrzeni Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\rr^N} z metryką euklidesową $d_2.$

{Ciągiem} w Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\rr^N} nazywamy dowolną funkcję Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\nn”): {\displaystyle \displaystyle f\colon \nn\lra \rr^N.}
Ciąg ten oznaczamy

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\nn”): {\displaystyle \{x_n\}_{n\in \nn}\subseteq \rr^N,\quad \{x_n\}_{n=1}^{\infty}\subseteq \rr^N,\quad \{x_n\}\subseteq \rr^N,\quad \textrm{lub}\quad x_1,x_2,\ldots, }

gdzie

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle f(n) \ =\ x_n \quad\textrm{dla}\ n\in\nn. }

{{red}Rysunek AM1.M03.W.R21 (stary numer AM1.4.1a)}
{{red}Rysunek AM1.M03.W.R22 (stary numer AM1.4.1b)}

Powiemy teraz co to znaczy, że punkt Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle g\in\rr^N} jest granicą ciągu $\{x_n\}$. Intuicyjnie oznacza to, że wyrazy $x_n$ są ,,coraz bliżej granicy $g$ w miarę wzrostu $n$. Formalnie podaje to poniższa definicja.

Niech Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\{x_n\}\subseteq \rr^N} będzie ciągiem oraz niech Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle g\in \rr^N.}
Mówimy, że $g$ jest {granicą ciągu} $\{x_n\},$ jeśli

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\eps”): {\displaystyle \forall \eps>0\ \exists N\in\nn\ \forall n\ge N:\ d(x_n,g)<\eps }

i piszemy

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\graph”): {\displaystyle \graph \limn x_n=g,\quad x_n\xrightarrow[n\ra+\infty]{}g,\quad x_n\lra g,\quad x_n\stackrel{\rr^N}{\lra} g \quad\textrm{lub}\quad x_n\xrightarrow{d} g. }

Mówimy, że ciąg $\{x_n\}$ jest {zbieżny}, jeśli ma granicę, czyli

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \exists g\in \rr^N:\ \limn x_n=g. }

{{red}Rysunek AM1.M03.W.R23 (stary numer AM1.4.2a)} {{red}Rysunek AM1.M03.W.R24 (stary numer AM1.4.2b)}

Warunek

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\eps”): {\displaystyle \forall \eps>0\ \exists N\in\nn\ \forall n\ge N:\ d(x_n,g)<\eps }

w powyższej definicji mówi, że dla dowolnego (dowolnie małego) Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\eps”): {\displaystyle \displaystyle\eps>0} wyrazy ciągu $\{x_n\}$ są od pewnego miejsca (od $N$) oddalone od $g$ o mniej niż Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\eps”): {\displaystyle \displaystyle\eps.} Warunek ten jest równoważny warunkowi

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\eps”): {\displaystyle \forall \eps>0\ \exists N\in\nn\ \forall n\ge N:\ x_n\in K(g,\eps), }

który mówi, że dla dowolnego (dowolnie małego) Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\eps”): {\displaystyle \displaystyle\eps>0} wyrazy ciągu $\{x_n\}$ od pewnego miejsca (od $N$) leżą w kuli Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\eps”): {\displaystyle K(g,\eps).} Wynika to wprost z definicji kuli, gdyż $x_n$ należy do kuli Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\eps”): {\displaystyle K(g,\eps)} dokładnie wtedy, gdy odległość $x_n$ od $g$ jest mniejsza niż Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\eps”): {\displaystyle \displaystyle\eps,} to znaczy

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\eps”): {\displaystyle d(x_n,g)<\eps \ \Longleftrightarrow\ x_n\in K(g,\eps). }

Ciąg Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\{x_n\}\subseteq \rr^N} nazywamy {ograniczonym}, jeśli zbiór jego wartości Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\nn”): {\displaystyle \displaystyle\big\{x_n:\ n\in\nn\big\}} jest ograniczony w Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\rr^N,} to znaczy zawarty w pewnej kuli. Innymi słowy ciąg $\{x_n\}$ jest ograniczony, gdy

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \exists x\in\rr^N\ \exists r>0\ \forall n\in\nn:\ d(x,x_n)<r. }

Jeśli ciąg Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\{x_n\}\subseteq\rr^N} jest stały od pewnego miejsca, czyli istnieje Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\nn”): {\displaystyle k_0\in\nn} takie, że

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle x_n \ =\ x \qfa n\ge k_0, }

to wówczas

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\limn”): {\displaystyle \limn x_n \ =\ x. }

Oznacza to, że ciąg stały od pewnego miejsca jest zbieżny.
{{red}Rysunek AM1.M03.W.R25 (stary numer AM1.4.3)}

Niech Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\{x_n\}\subseteq \rr} będzie ciągiem danym przez $x_n=\frac{1}{n}$ dla $n\ge 1.$ Wówczas

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\limn”): {\displaystyle \limn x_n \ =\ 0. }

{{red}Rysunek AM1.M03.W.R26 (stary numer AM1.4.4)}
Aby to pokazać ustalmy dowolne Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\eps”): {\displaystyle \displaystyle\eps>0.} Wówczas istnieje liczba naturalna $N$, która jest większa od Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\eps”): {\displaystyle \displaystyle\frac{1}{\eps}} (gdyż dla każdej liczby rzeczywistej istnieje liczba naturalna od niej większa), czyli

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\nn”): {\displaystyle \exists N\in\nn:\ N>\frac{1}{\eps}. }

Zatem dla dowolnego $n\ge N,$ mamy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle d(x_n,0) \ =\ |x_n-0| \ =\ |x_n| \ =\ \bigg|\frac{1}{n}\bigg| \ \le\ \frac{1}{N} \ <\ \eps, }

zatem pokazaliśmy, że Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\limn”): {\displaystyle \displaystyle\limn x_n=0.}

Niech $q\in (-1,1)$ oraz $x_n=q^n$ dla $n\ge 1.$ Wówczas

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\limn”): {\displaystyle \limn x_n \ =\ 0. }

Dowód podobny do dowodu w Przykładzie Uzupelnic p.new.am1.w.03.210| pozostawiamy jako ćwiczenie.
Ciąg $\{q^n\}$ jest ciągiem {geometrycznym} o ilorazie $q$ (patrz Definicja Uzupelnic d.1.0080|).

Kolejne twierdzenie podaje związek między zbieżnością ciągu punktów, a zbieżnością ciągu liczbowego odległości jego wyrazów od granicy. Mówi ono, że ciąg $\{x_n\}$ jest zbieżny do granicy $g$ w Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\rr^N} dokładnie wtedy, gdy ciąg $\{d(x_n,g)\}$ odległości $x_n$ od $g$ jest zbieżny do $0$ w Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\rr.} Dowód wynika wprost z definicji.

Niech Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\{x_n\}\subseteq \rr^N} będzie ciągiem oraz Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle g\in \rr^N.} Wówczas

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\graph”): {\displaystyle \graph \big[ x_n\stackrel{\rr^N}{\lra} g \big] \quad\Longleftrightarrow\quad \big[ d(x_n,g)\stackrel{\rr}{\lra} 0 \big], }

Powiemy teraz co to jest podciąg danego ciągu $\{x_n\}.$ Nieformalnie mówiąc, podciąg powstaje z ciągu przez skreślenie z niego pewnej liczby wyrazów (tak aby nadal pozostała nieskończona ich ilość):

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\beginarray”): {\displaystyle \beginarray{rcllllllll} \{a_n\} & = & a_1, & a_2, & a_3, & a_4, & a_5,& a_6, & a_7, & \ldots\\ \{a_{n_k}\} & = & \not{a}_1 & \underline{a_2}, & \not{a}_3 & \not{a}_4 & \underline{a_5}, & \underline{a_6}, & \not{a}_7 & \ldots \endarray }

Formalna definicja podana jest poniżej.

Niech Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\{x_n\}\subseteq \rr^N} będzie ciągiem. Niech Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\nn”): {\displaystyle h\colon\nn\lra\nn} będzie funkcją silnie rosnącą.
Ciąg Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\nn”): {\displaystyle \displaystyle f\colon\nn\ni n\lms x_{h(n)}\in\rr^N} nazywamy {podciągiem} ciągu $\{x_n\}$ i oznaczamy

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\nn”): {\displaystyle \big\{x_{n_k}\big\} \quad\textrm{lub}\quad \big\{x_{n_k}\big\}_{k\in \nn} \quad\textrm{lub}\quad \big\{x_{n_k}\big\}_{k=1}^{\infty}, }

gdzie $n_k=h(k)$ dla Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\nn”): {\displaystyle k\in \nn.}

W kolejnym twierdzeniu zebrane są własności granic. Niektóre z nich udowodnimy na ćwiczeniach (patrz Zadania Uzupelnic z.new.am1.c.03.030| i Uzupelnic z.new.am1.c.03.040|)

(Własności granic)

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\{x_n\}\subseteq\rr^N} jest ciągiem, Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle g\in\rr^N,}
(1) Istnieje co najwyżej jedna granica ciągu $\{x_n\},$ to znaczy

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\limn”): {\displaystyle \bigg[ \limn x_n = g_1\in \rr^N \quad\textrm{i}\quad \limn x_n = g_2\in \rr^N \bigg] \ \Lra\ g_1=g_2. }

(2) Jeśli ciąg $\{x_n\}$ jest zbieżny, to jest ograniczony.
(3) Jeśli Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\limn”): {\displaystyle \displaystyle\limn x_n=g} oraz $\left\{x_{n_k}\right\}$ jest dowolnym podciągiem ciągu $\{x_n\},$ to

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\limk”): {\displaystyle \limk x_{n_k} \ =\ g. }

(4) Jeśli $\{x_n\}$ jest ciągiem zbieżnym oraz $\left\{x_{n_k}\right\}$ jest jego dowolnym podciągiem takim, że Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\limk”): {\displaystyle \displaystyle\limk x_{n_k}=g,} to także Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\limn”): {\displaystyle \displaystyle\limn x_n=g.}
(5) Jeśli dla dowolnego podciągu $\left\{x_{n_k}\right\}$ ciągu $\{x_n\}$ istnieje jego ,,dalszy podciąg $\left\{x_{n_{k_l}}\right\}$ taki, że Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\liml”): {\displaystyle \displaystyle\liml x_{n_{k_l}}=g,} to Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\limn”): {\displaystyle \displaystyle\limn x_n=g.}

Jeśli Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\{a_n\}\subseteq \rr^N} jest ciągiem w Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\rr^N,} to jego wyrazy mają współrzędne: $a_n=(a_n^1,\dots ,a_n^N)$ dla Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\nn”): {\displaystyle n\in\nn.} Kolejne twierdzenie podaje związek między zbieżnością ciągu $\{a_n\}$ w Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\rr^N,} a zbieżnością ciągów na poszczególnych współrzędnych $\{a_n^1\},\dots ,\{a_n^N\}.$ Dzięki temu twierdzeniu liczenie granic ciągów w Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\rr^N} sprowadza się do liczenia granic ciągów w Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\rr} (dowód pomijamy).

(Granica ciągu w iloczynie kartezjańskim)

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\{a_n\}\subseteq \rr^N} jest ciągiem, czyli $a_n=(a_n^1,\dots ,a_n^N)$ dla Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\nn”): {\displaystyle n\in\nn,} oraz Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle a=(a^1,\ldots,a^N)\in \rr^N,}
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\limn”): {\displaystyle \limn a_n=a} wtedy i tylko wtedy, gdy Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\limn”): {\displaystyle \displaystyle\limn a_n^i= a^i} dla $i=1,\dots ,N.$

{{red}Rysunek AM1.M03.W.R27 (nowy)}

Ciągi Cauchy'ego

Obok ciągów zbieżnych, ważną rolę odgrywają także tak zwane ciągi Cauchy'ego. Są to takie ciągi, dla których odległości między wyrazami są zmierzają do zera. Okazuje się, że w Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\rr^N} z metryką euklidesową, ciągi Cauchy'ego są dokładnie ciągami zbieżnymi. Jednak nie dla każdej przestrzeni z metryką tak jest (przekonamy się o tym na kursie z Analizy Matematycznej 2).

Niech Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\{x_n\}\subseteq \rr^N} będzie ciągiem.
Mówimy, że ciąg $\{x_n\}$ spełnia {warunek Cauchy'ego} lub jest {ciągiem Cauchy'ego}, jeśli

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\eps”): {\displaystyle \forall \eps>0\ \exists N\in\nn \ \forall n,m\ge N:\ d(x_n,x_m)<\eps. }

Warunek Cauchy'ego dla ciągu $\{x_n\}$ oznacza, że dla dowolnie wybranej liczby Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\eps”): {\displaystyle \displaystyle\eps>0,} począwszy od pewnego miejsca, każde dwa wyrazy ciągu są bliższe niż Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\eps”): {\displaystyle \displaystyle\eps.}

Zacznijmy od prostych faktów.

Jeśli $\{x_n\}$ jest ciągiem Cauchy'ego, to jest ograniczony.

Weźmy Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\eps”): {\displaystyle \eps=1} . Wtedy istnieje Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\nn”): {\displaystyle N_1\in \nn} , takie, że dla wszystkich $n,m\ge N_1$ mamy $d(x_n,x_m)<1$, w szczególności dla każdego $n\ge N_1$, $d(x_n,x_{N_1})<1$. Weźmy

$R:=\max \{d(x_1,x_{N_1}),d(x_2,x_{N_1}),...d(x_{N_1-1},x_{N_1})\}+1.$

Wtedy wszystkie wyrazy ciągu zawierają się w kuli $K(x_{N_1},R)$, a więc ciąg jest ograniczony.

Jeśli podciąg $\{x_{n_k}\}$ ciągu Cauchy'ego $\{x_n\}$ ma granicę $g$, to ciąg $\{x_n\}$ ma granicę $g$.

Ustalmy Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\eps”): {\displaystyle \eps>0} . Skoro Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\limk”): {\displaystyle \limk x_{n_k}=g} , to istnieje Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\nn”): {\displaystyle K\in\nn} , takie, że dla każdego $k\ge K$ mamy Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\eps”): {\displaystyle d(x_{n_k},g)<\frac{\eps}{2}} . Skoro zaś $\{x_n\}$ jest ciągiem Cauchy'ego, to istnieje Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\nn”): {\displaystyle N\in \nn} , takie, że dla wszystkich $m,n\ge N$ mamy Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\eps”): {\displaystyle d(x_n,x_m)<\frac{\eps}{2}} . Biorąc $M=\max \{N,K\}$, mamy dla wszystkich $m\ge M$

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\eps”): {\displaystyle d(x_m,g)\leq d(x_m,x_{n_M})+d(x_{n_M},g)<\frac{\eps}{2}+\frac{\eps}{2} \ =\ \eps, }

a zatem $g$ jest granicą ciągu $\{x_n\}$.

Kolejne twierdzenie mówi, że w Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\rr^N} ciągi są zbieżne dokładnie wtedy, gdy spełniają warunek Cauchy'ego.

(Zbieżność ciągu a warunek Cauchy'ego)
Ciąg Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\rr”): {\displaystyle \displaystyle\{x_n\}\subseteq \rr^N} jest zbieżny wtedy i tylko wtedy, gdy spełnia warunek Cauchy'ego.

,,$⟹$
Wykażemy, że jeśli ciąg $\{x_n\}$ jest zbieżny to spełnia warunek Cauchy'ego. Ustalmy Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\eps”): {\displaystyle \eps>0} . Skoro ciąg jest zbieżny do granicy $g$, to jego wyrazy są od pewnego miejsca odległe od $g$ o mniej niż Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\eps”): {\displaystyle \frac{\eps}{2}} , czyli

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\nn”): {\displaystyle \exists N\in \nn\ \forall n\ge N: \ d(x_n,g)<\frac{\eps}{2}. }

Weźmy teraz dowolne $m,n>N$. Wtedy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle d(x_n,x_m) \ \le\ d(x_n,g)+d(x_m,g)<\frac{\eps}{2}+\frac{\eps}{2}=\eps, }

a zatem ciąg $\{x_n\}$ spełnia warunek Cauchy'ego.

,,$⟸$
Ta część dowodu będzie przeprowadzona później, po wprowadzeniu pojęcia zwartości.

Dla dowolnie wybranego zbioru z metryką zachodzi tylko jedna implikacja w powyższym twierdzeniu, a mianowicie każdy ciąg zbieżny jest ciągiem Cauchy'ego. Aby pokazać, że przeciwna implikacja nie jest prawdziwa, rozważmy przedział otwarty $(0,1)$ z metryką euklidesową $d_2$ (czyli dla $x,y\in (0,1)$ odległość $d(x,y)$ wynosi $|x-y|$). Ciąg $\{x_n\}$ zadany wzorem $x_n=\frac{1}{n}$ dla Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\nn”): {\displaystyle n\in\nn} nie jest zbieżny w $(0,1)$ (dlaczego?), ale spełnia warunek Cauchy'ego. Aby to pokazać, ustalmy dowolne Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\eps”): {\displaystyle \displaystyle\eps>0.} Wówczas

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\nn”): {\displaystyle \exists N\in \nn:\ \frac{1}{N}<\frac{\eps}{2}. }

Wówczas dla dowolnych $n,m\ge N$ mamy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle d_2(x_n,x_m) \ =\ |x_n-x_m| \ =\ \bigg|\frac{1}{n}-\frac{1}{m}\bigg| \ \le\ \frac{1}{n}+\frac{1}{m} \ \le\ \frac{1}{N}+\frac{1}{N} \ =\ \frac{2}{N} \ <\ \eps. }

Pokazaliśmy zatem, że ciąg $\{x_n\}$ spełnia warunek Cauchy'ego.