SW wykład 8 - Slajd9: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Mengel (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
 
Tarlecki (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
 
Linia 2: Linia 2:


[[Grafika:sw0808.png|frame|center|]]
[[Grafika:sw0808.png|frame|center|]]
Wróćmy jeszcze na chwilę do definicji znaczenia instrukcji pętli
omawianej na wykładzie 4 (pierwszy wykład o semantyce
denotacyjnej). Przypomnijmy, że znaczenie to definiowaliśmy tam jako
najmniejszy punkt stały pewnego operatora na dziedzinie znaczeń
instrukcji. W świetle właśnie wprowadzonej teorii, trzebaby pokazać,
że dziedzina znaczeń instrukcji jest zbiorem łańcuchowo zupełnym, a
rozważany operator jest funkcją ciągła na tym zbiorze. W tym
przypadku, pierwsza własność jest oczywista: dziedziną znaczeń
instrukcji był zbiór funkcji częściowych (ze stanów w stany), który ze
standardowym porządkiem jest naszym najbardziej typowym przykładem
zbioru łańcuchowo zupełnego. Łatwo też można pokazać, że rozważany
operator jest funkcją ciągłą na tym zbiorze.
Ale: przecież potem mieliśmy jeszcze kilkakroć do czynienia ze
stałopunktowymi definicjami znaczeń pewnych fraz różnych rozszerzeń
języka TINY. Czy dowody łańcuchowej zupełności odpowiednich dziedzin i
ciągłości odpowiednich operatorów będą podobnie łatwe? A nawet jeśli
tak, to czy naprawdę musimy je przeprowadzać dla każdego przypadku
kolejno? W kolejnym wykładzie pokażemy, jak można takiej konieczności
uniknąć ograniczając się do bogatego, ale ustalonego z góry zasobu
metod konstruowania dziedzin semantycznych i budowania funkcji
określających znaczenia fraz języka.

Aktualna wersja na dzień 12:14, 2 paź 2006

<<powrót do strony wykładu

Częściowe porządki zupełne Przykłady Funkcje ciągłe Intuicje Intuicje, c.d. Przestrzeń funkcji częściowych Twierdzenie o punkcie stałym Techniki dowodowe Semantyka while

Wróćmy jeszcze na chwilę do definicji znaczenia instrukcji pętli omawianej na wykładzie 4 (pierwszy wykład o semantyce denotacyjnej). Przypomnijmy, że znaczenie to definiowaliśmy tam jako najmniejszy punkt stały pewnego operatora na dziedzinie znaczeń instrukcji. W świetle właśnie wprowadzonej teorii, trzebaby pokazać, że dziedzina znaczeń instrukcji jest zbiorem łańcuchowo zupełnym, a rozważany operator jest funkcją ciągła na tym zbiorze. W tym przypadku, pierwsza własność jest oczywista: dziedziną znaczeń instrukcji był zbiór funkcji częściowych (ze stanów w stany), który ze standardowym porządkiem jest naszym najbardziej typowym przykładem zbioru łańcuchowo zupełnego. Łatwo też można pokazać, że rozważany operator jest funkcją ciągłą na tym zbiorze.

Ale: przecież potem mieliśmy jeszcze kilkakroć do czynienia ze stałopunktowymi definicjami znaczeń pewnych fraz różnych rozszerzeń języka TINY. Czy dowody łańcuchowej zupełności odpowiednich dziedzin i ciągłości odpowiednich operatorów będą podobnie łatwe? A nawet jeśli tak, to czy naprawdę musimy je przeprowadzać dla każdego przypadku kolejno? W kolejnym wykładzie pokażemy, jak można takiej konieczności uniknąć ograniczając się do bogatego, ale ustalonego z góry zasobu metod konstruowania dziedzin semantycznych i budowania funkcji określających znaczenia fraz języka.