PS Moduł 9: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Nie podano opisu zmian
 
Nie podano opisu zmian
Linia 2: Linia 2:
|width="500px" valign="top"|[[Grafika:PS_M9_Slajd1.png|thumb|500px]]
|width="500px" valign="top"|[[Grafika:PS_M9_Slajd1.png|thumb|500px]]
|valign="top"|
|valign="top"|
*Operacja modulacji jest wykonywana w każdym systemie transmisji sygnałów na dalekie odległości. Jej zasadniczym celem, choć nie jedynym, jest przeniesienie widma sygnału informacyjnego w zakres wysokich częstotliwości.
*Prezentację problematyki modulacji sygnałów rozpoczynamy od krótkiego omówienia podstawowego schematu blokowego systemu telekomunikacyjnego. 
*W nadajniku każdego systemu telekomunikacyjnego występuje modulator – układ realizujący operację modulacji
|}
|}
----
----
Linia 8: Linia 14:
|width="500px" valign="top"|[[Grafika:PS_M9_Slajd2.png|thumb|500px]]
|width="500px" valign="top"|[[Grafika:PS_M9_Slajd2.png|thumb|500px]]
|valign="top"|
|valign="top"|
*Efektywne przesyłanie informacji na odległość jest realizowane za pomocą fal elektromagnetycznych, tj. sygnałów elektrycznych lub optycznych.
 
*Z reguły sygnał informacyjny generowany w źródle informacji nie jest w swojej pierwotnej postaci sygnałem elektrycznym. Zadaniem przetwornika informacja-sygnał jest zatem jego przetworzenie w sygnał elektryczny. 
*Niekiedy kolejne odcinki toru transmisyjnego są kanałami  różnego typu. W kanale sygnał ulega zawsze tłumieniu i zniekształceniom związanym z szumami i zakłóceniami.
• Demodulacja jest operacją odwrotną do modulacji.
|}
|}
----
----
Linia 14: Linia 28:
|width="500px" valign="top"|[[Grafika:PS_M9_Slajd3.png|thumb|500px]]
|width="500px" valign="top"|[[Grafika:PS_M9_Slajd3.png|thumb|500px]]
|valign="top"|
|valign="top"|
*Sygnał informacyjny jest z reguły sygnałem dolnopasmowym. Kanały natomiast nie przenoszą w praktyce małych częstotliwości.
*Gdyby np. sygnał akustyczny, zajmujący pasmo 200 kHz-20 kHz był transmitowany w swoim paśmie naturalnym rozmiary anteny nadawczej musiałyby sięgać kilku kilometrów przy niewielkim zasięgu. Im dalej w zakresie większych częstotliwości jest położone pasmo sygnału zmodulowanego, tym mniejsza jest wymagana moc nadajnika przy ustalonym zasięgu.
*Dzięki separacji sygnałów w częstotliwości lub w czasie, a w najnowszych systemach także w przestrzeni, przez jeden kanał możliwa jest jednoczesna transmisja wielu sygnałów.
*Fala nośna jest nazywana sygnałem modulowanym, sygnał informacyjny – sygnałem modulującym, a sygnał otrzymany w  wyniku modulacji – sygnałem zmodulowanym. 
|}
|}
----
----
Linia 20: Linia 42:
|width="500px" valign="top"|[[Grafika:PS_M9_Slajd4.png|thumb|500px]]
|width="500px" valign="top"|[[Grafika:PS_M9_Slajd4.png|thumb|500px]]
|valign="top"|
|valign="top"|
*W systemach analogowych i cyfrowych wykorzystywana jest fala nośna harmoniczna. Natomiast w systemach impulsowych – unipolarna fala prostokątna, z reguły o małym współczynniku wypełnienia.
*Podana klasyfikacja obejmuje jedynie najważniejsze klasyczne systemy modulacji. W dążeniu do jak najbardziej efektywnego wykorzystania możliwości transmisyjnych kanału opracowywane są obecnie coraz bardziej złożone i wyrafinowane systemy modulacji sygnałów.
*Akronimy oznaczające typ modulacji pochodzą od nazw angielskich.
|}
|}
----
----
Linia 26: Linia 54:
|width="500px" valign="top"|[[Grafika:PS_M9_Slajd5.png|thumb|500px]]
|width="500px" valign="top"|[[Grafika:PS_M9_Slajd5.png|thumb|500px]]
|valign="top"|
|valign="top"|
*Najprostszym rodzajem modulacji amplitudy jest modulacja dwuwstęgowa bez fali nośnej AM-SC (DSB-SC). Sygnał zmodulowany w tym systemie jest tworzony w wyniku mnożenia sygnału informacyjnego  <math>x(t)</math> przez falę nośną <math>cos\Omega t</math> . Pulsację fali nośnej (tzw. pulsaję nośną) oznaczamy tu dużą literą <math>\Omega</math>  dla podkreślenia faktu, że jej wartość jest znacznie większa od maksymalnej pulsacji  <math>\omega _m</math> widma sygnału informacyjnego.
*Sygnał modulujący  <math>x(t)</math> i jego widmo <math>X(\omega)</math>  są pokazane na rys. a) i b). W porównaniu z falą nośną jest to sygnał wolnozmienny.
*Sygnał zmodulowany w systemie AM-SC przedstawia rys. c). Maksima i minima tego sygnału układają się na obwiedni równokształtnej w tym przypadku z sygnałem modulującym.
*Rys. d) przedstawia widmo sygnału AM-SC. Zgodnie z twierdzeniem o modulacji, w wyniku mnożenia sygnałów widmo  <math>X(\omega)</math> sygnału informacyjnego zostaje rozczepione na dwie części przesunięte do punktów <math>\pm \Omega</math> . Ich kształt jest identyczny jak kształt widma  <math>X(\omega)</math>, natomiast gęstość widmowa maleje dwukrotnie.
*Z oczywistych względów rysunki c) i d) nie odzwierciedlają faktycznego stosunku pulsacji nośnej <math>\Omega</math>  do pulsacji <math>\omega _m</math> . W rzeczywistości sygnały AM-SC są wyraźnie waskopasmowe. 
|}
|}
----
----
Linia 32: Linia 70:
|width="500px" valign="top"|[[Grafika:PS_M9_Slajd6.png|thumb|500px]]
|width="500px" valign="top"|[[Grafika:PS_M9_Slajd6.png|thumb|500px]]
|valign="top"|
|valign="top"|
*Pasmo wymagane do transmisji sygnału AM-SC jest dwa razy większe niż maksymalna częstotliwość sygnału informacyjnego.
*W nadajniku AM-SC występuje modulator iloczynowy. Operacja mnożenia jest nieliniowa, a więc układ modulatora musi być układem nieliniowym.
*Przeprowadzając dokładną analizę obwodową układu modulatora zrównoważonego, można pokazać, że na jego wyjściu jest wydzielony sygnał proporcjonalny do iloczynu  <math>x(t)cos\Omega t</math>. Zapewniają to wyjściowe filtry środkowoprzepustowe w obu torach modulatora o pulsacjach rezonansowych równych pulsacji  .
|}
|}
----
----
Linia 38: Linia 82:
|width="500px" valign="top"|[[Grafika:PS_M9_Slajd7.png|thumb|500px]]
|width="500px" valign="top"|[[Grafika:PS_M9_Slajd7.png|thumb|500px]]
|valign="top"|
|valign="top"|
*Demodulator koherentny sygnału AM-SC realizuje tę samą operację mnożenia sygnałów co modulator synchroniczny. Dlatego jego schemat jest podobny. Jedyną różnicą jest występowanie na wyjściu obu torów demodulatora filtrów dolnoprzepustowych RC, odfiltrowujących składniki wysokoczęstotliwościowe.
*Brak synchronizacji częstotliwości i fazy generatorów fali nośnej w nadajniku i odbiorniku powoduje poważne zniekształcenia sygnału odbieranego. Można ich uniknąć, stosując w odbiorniku odpowiednie rozwiązania konstrukcyjne (np. detektor Costasa) lub wysyłając wraz z sygnałem zmodulowanym dodatkowy sygnał pilotowy fali nośnej.  Podraża to jednak koszty odbiornika, co wyklucza zastosowanie modulacji AM-SC w systemach transmisyjnych powszechnego użytku
|}
|}
----
----
Linia 44: Linia 92:
|width="500px" valign="top"|[[Grafika:PS_M9_Slajd8.png|thumb|500px]]
|width="500px" valign="top"|[[Grafika:PS_M9_Slajd8.png|thumb|500px]]
|valign="top"|
|valign="top"|
*Aby uniknąć problemów z synchronizacją lokalnego generatora fali nośnej w odbiorniku, w systemie modulacji AM przesyłana jest wraz z sygnałem AM-SC dodatkowa fala nośna o dużym poziomie mocy. Współczynnik  <math>k>0</math> we wzorze (9.1) jest parametrem modulacji.
*Widmo sygnału AM różni się od widma sygnału AM-SC dodatkowymi składnikami dystrybucyjnymi w punktach <math>\pm \Omega</math> .
*Obwiednia sygnału AM ma postać <math>Y_0[1+kx(t)]</math> . W obwiedni zapamiętany jest kształt sygnału informacyjnego.
|}
|}
----
----
Linia 50: Linia 104:
|width="500px" valign="top"|[[Grafika:PS_M9_Slajd9.png|thumb|500px]]
|width="500px" valign="top"|[[Grafika:PS_M9_Slajd9.png|thumb|500px]]
|valign="top"|
|valign="top"|
*Na całkowitą moc sygnału składa się moc fali nośnej  i moc wstęg bocznych. Ponieważ pełna informacja o sygnale jest zawarta we wstęgach bocznych, moc fali nośnej jest emitowana tylko ze względów technicznych.
*Szerokość pasma w systemie AM jest identyczna jak w systemie AM-SC i równa podwojonej maksymalnej częstotliwości widma. 
*Modulator sygnału AM może składać się z modulatora zrównoważonego i sumatora (rys a). Prostszym rozwiązaniem jest jednak modulator prostownikowy (rys. b). Obwód LC tego modulatora jest dostrojony do pulsacji <math>\Omega</math> , tak aby na wyjściu wydzielał tylko składowe skupione wokół pulsacji <math>\Omega</math> . 
|}
|}
----
----
Linia 56: Linia 116:
|width="500px" valign="top"|[[Grafika:PS_M9_Slajd10.png|thumb|500px]]
|width="500px" valign="top"|[[Grafika:PS_M9_Slajd10.png|thumb|500px]]
|valign="top"|
|valign="top"|
*Sygnał AM może być zdemodulowany za pomocą detektora koherentnego. Jednak znacznie prostszym rozwiązaniem, nie wymagającym lokalnego generatora fali nośnej w odbiorniku,  jest detektor obwiedni.
*Detektor obwiedni jest bardzo prostym układem nieliniowym zawierającym diodę i dwójnik równoległy RC. W odcinkach czasu, gdy dioda jest spolaryzowana w kierunku przewodzenia, następuje doładowanie kondensatora do chwilowej wartości szczytowej sygnału zmodulowanego, natomiast w odcinkach czasu, gdy dioda jest spolaryzowana zaporowo, kondensator rozładowuje się o niewielką wartość napięcia. W ten sposób detektor śledzi zmiany obwiedni. Proces śledzenia jest tym dokładniejszy, im większa jest częstotliwość fali nośnej.
*Przemodulowanie występuje wówczas, gdy poziom składowej AM-SC w stosunku do poziomu fali nośnej jest zbyt duży. Zjawisko to objawia się skokowymi zmianami fazy w chwilach przejścia obwiedni przez zero. Można go uniknąć, dobierając odpowiednio parametr <math>k</math>  .
|}
|}
----
----
Linia 62: Linia 128:
|width="500px" valign="top"|[[Grafika:PS_M9_Slajd11.png|thumb|500px]]
|width="500px" valign="top"|[[Grafika:PS_M9_Slajd11.png|thumb|500px]]
|valign="top"|
|valign="top"|
*Odbiór superheterodynowy umożliwia przetwarzanie sygnału w odbiorniku – po przemianie jego częstotliwości – na stałej częstotliwości pośredniej.
*Przemiana częstotliwości zachodzi w mieszaczu, w którym  występuje lokalny generator harmoniczny o częstotliwości sumacyjnej <math>F+F'</math> .
|}
|}
----
----
Linia 68: Linia 138:
|width="500px" valign="top"|[[Grafika:PS_M9_Slajd12.png|thumb|500px]]
|width="500px" valign="top"|[[Grafika:PS_M9_Slajd12.png|thumb|500px]]
|valign="top"|
|valign="top"|
*Sprawność energetyczna systemu modulacji jest zdefiniowana jako stosunek mocy wstęg bocznych do całkowitej mocy sygnału zmodulowanego wyrażony w procentach. Moc ta zależy oczywiście od sygnału informacyjnego <math>x(t)</math> . Można ją stosunkowo łatwo oszacować dla szczególnego (akademickiego) przypadku modulacji jednym tonem, gdy sygnał modulujący jest sygnałem harmonicznym.
*Sygnał AM zmodulowany jednym tonem składa się z trzech składowych harmonicznych o pulsacjach: nośnej <math>\Omega</math> , sumacyjnej  <math>\Omega+\omega_0</math> i różnicowej <math>\Omega - \omega_0</math> . Jego widmo składa się z trzech charakterystycznych par prążków: pary prążków nośnych i dwóch par prążków bocznych.
*Moc prążków bocznych zależy od współczynnika głębokości modulacji  . W praktyce <math>m=0,25\div 0,4</math> 
|}
|}
----
----

Wersja z 11:56, 28 wrz 2006

  • Operacja modulacji jest wykonywana w każdym systemie transmisji sygnałów na dalekie odległości. Jej zasadniczym celem, choć nie jedynym, jest przeniesienie widma sygnału informacyjnego w zakres wysokich częstotliwości.
  • Prezentację problematyki modulacji sygnałów rozpoczynamy od krótkiego omówienia podstawowego schematu blokowego systemu telekomunikacyjnego.
  • W nadajniku każdego systemu telekomunikacyjnego występuje modulator – układ realizujący operację modulacji

  • Efektywne przesyłanie informacji na odległość jest realizowane za pomocą fal elektromagnetycznych, tj. sygnałów elektrycznych lub optycznych.
  • Z reguły sygnał informacyjny generowany w źródle informacji nie jest w swojej pierwotnej postaci sygnałem elektrycznym. Zadaniem przetwornika informacja-sygnał jest zatem jego przetworzenie w sygnał elektryczny.
  • Niekiedy kolejne odcinki toru transmisyjnego są kanałami różnego typu. W kanale sygnał ulega zawsze tłumieniu i zniekształceniom związanym z szumami i zakłóceniami.

• Demodulacja jest operacją odwrotną do modulacji.


  • Sygnał informacyjny jest z reguły sygnałem dolnopasmowym. Kanały natomiast nie przenoszą w praktyce małych częstotliwości.
  • Gdyby np. sygnał akustyczny, zajmujący pasmo 200 kHz-20 kHz był transmitowany w swoim paśmie naturalnym rozmiary anteny nadawczej musiałyby sięgać kilku kilometrów przy niewielkim zasięgu. Im dalej w zakresie większych częstotliwości jest położone pasmo sygnału zmodulowanego, tym mniejsza jest wymagana moc nadajnika przy ustalonym zasięgu.
  • Dzięki separacji sygnałów w częstotliwości lub w czasie, a w najnowszych systemach także w przestrzeni, przez jeden kanał możliwa jest jednoczesna transmisja wielu sygnałów.
  • Fala nośna jest nazywana sygnałem modulowanym, sygnał informacyjny – sygnałem modulującym, a sygnał otrzymany w wyniku modulacji – sygnałem zmodulowanym.

  • W systemach analogowych i cyfrowych wykorzystywana jest fala nośna harmoniczna. Natomiast w systemach impulsowych – unipolarna fala prostokątna, z reguły o małym współczynniku wypełnienia.
  • Podana klasyfikacja obejmuje jedynie najważniejsze klasyczne systemy modulacji. W dążeniu do jak najbardziej efektywnego wykorzystania możliwości transmisyjnych kanału opracowywane są obecnie coraz bardziej złożone i wyrafinowane systemy modulacji sygnałów.
  • Akronimy oznaczające typ modulacji pochodzą od nazw angielskich.

  • Najprostszym rodzajem modulacji amplitudy jest modulacja dwuwstęgowa bez fali nośnej AM-SC (DSB-SC). Sygnał zmodulowany w tym systemie jest tworzony w wyniku mnożenia sygnału informacyjnego x(t) przez falę nośną cosΩt . Pulsację fali nośnej (tzw. pulsaję nośną) oznaczamy tu dużą literą Ω dla podkreślenia faktu, że jej wartość jest znacznie większa od maksymalnej pulsacji ωm widma sygnału informacyjnego.
  • Sygnał modulujący x(t) i jego widmo X(ω) są pokazane na rys. a) i b). W porównaniu z falą nośną jest to sygnał wolnozmienny.
  • Sygnał zmodulowany w systemie AM-SC przedstawia rys. c). Maksima i minima tego sygnału układają się na obwiedni równokształtnej w tym przypadku z sygnałem modulującym.
  • Rys. d) przedstawia widmo sygnału AM-SC. Zgodnie z twierdzeniem o modulacji, w wyniku mnożenia sygnałów widmo X(ω) sygnału informacyjnego zostaje rozczepione na dwie części przesunięte do punktów ±Ω . Ich kształt jest identyczny jak kształt widma X(ω), natomiast gęstość widmowa maleje dwukrotnie.
  • Z oczywistych względów rysunki c) i d) nie odzwierciedlają faktycznego stosunku pulsacji nośnej Ω do pulsacji ωm . W rzeczywistości sygnały AM-SC są wyraźnie waskopasmowe.

  • Pasmo wymagane do transmisji sygnału AM-SC jest dwa razy większe niż maksymalna częstotliwość sygnału informacyjnego.
  • W nadajniku AM-SC występuje modulator iloczynowy. Operacja mnożenia jest nieliniowa, a więc układ modulatora musi być układem nieliniowym.
  • Przeprowadzając dokładną analizę obwodową układu modulatora zrównoważonego, można pokazać, że na jego wyjściu jest wydzielony sygnał proporcjonalny do iloczynu x(t)cosΩt. Zapewniają to wyjściowe filtry środkowoprzepustowe w obu torach modulatora o pulsacjach rezonansowych równych pulsacji .

  • Demodulator koherentny sygnału AM-SC realizuje tę samą operację mnożenia sygnałów co modulator synchroniczny. Dlatego jego schemat jest podobny. Jedyną różnicą jest występowanie na wyjściu obu torów demodulatora filtrów dolnoprzepustowych RC, odfiltrowujących składniki wysokoczęstotliwościowe.
  • Brak synchronizacji częstotliwości i fazy generatorów fali nośnej w nadajniku i odbiorniku powoduje poważne zniekształcenia sygnału odbieranego. Można ich uniknąć, stosując w odbiorniku odpowiednie rozwiązania konstrukcyjne (np. detektor Costasa) lub wysyłając wraz z sygnałem zmodulowanym dodatkowy sygnał pilotowy fali nośnej. Podraża to jednak koszty odbiornika, co wyklucza zastosowanie modulacji AM-SC w systemach transmisyjnych powszechnego użytku

  • Aby uniknąć problemów z synchronizacją lokalnego generatora fali nośnej w odbiorniku, w systemie modulacji AM przesyłana jest wraz z sygnałem AM-SC dodatkowa fala nośna o dużym poziomie mocy. Współczynnik k>0 we wzorze (9.1) jest parametrem modulacji.
  • Widmo sygnału AM różni się od widma sygnału AM-SC dodatkowymi składnikami dystrybucyjnymi w punktach ±Ω .
  • Obwiednia sygnału AM ma postać Y0[1+kx(t)] . W obwiedni zapamiętany jest kształt sygnału informacyjnego.

  • Na całkowitą moc sygnału składa się moc fali nośnej i moc wstęg bocznych. Ponieważ pełna informacja o sygnale jest zawarta we wstęgach bocznych, moc fali nośnej jest emitowana tylko ze względów technicznych.
  • Szerokość pasma w systemie AM jest identyczna jak w systemie AM-SC i równa podwojonej maksymalnej częstotliwości widma.
  • Modulator sygnału AM może składać się z modulatora zrównoważonego i sumatora (rys a). Prostszym rozwiązaniem jest jednak modulator prostownikowy (rys. b). Obwód LC tego modulatora jest dostrojony do pulsacji Ω , tak aby na wyjściu wydzielał tylko składowe skupione wokół pulsacji Ω .

  • Sygnał AM może być zdemodulowany za pomocą detektora koherentnego. Jednak znacznie prostszym rozwiązaniem, nie wymagającym lokalnego generatora fali nośnej w odbiorniku, jest detektor obwiedni.
  • Detektor obwiedni jest bardzo prostym układem nieliniowym zawierającym diodę i dwójnik równoległy RC. W odcinkach czasu, gdy dioda jest spolaryzowana w kierunku przewodzenia, następuje doładowanie kondensatora do chwilowej wartości szczytowej sygnału zmodulowanego, natomiast w odcinkach czasu, gdy dioda jest spolaryzowana zaporowo, kondensator rozładowuje się o niewielką wartość napięcia. W ten sposób detektor śledzi zmiany obwiedni. Proces śledzenia jest tym dokładniejszy, im większa jest częstotliwość fali nośnej.
  • Przemodulowanie występuje wówczas, gdy poziom składowej AM-SC w stosunku do poziomu fali nośnej jest zbyt duży. Zjawisko to objawia się skokowymi zmianami fazy w chwilach przejścia obwiedni przez zero. Można go uniknąć, dobierając odpowiednio parametr k .

  • Odbiór superheterodynowy umożliwia przetwarzanie sygnału w odbiorniku – po przemianie jego częstotliwości – na stałej częstotliwości pośredniej.
  • Przemiana częstotliwości zachodzi w mieszaczu, w którym występuje lokalny generator harmoniczny o częstotliwości sumacyjnej F+F .

  • Sprawność energetyczna systemu modulacji jest zdefiniowana jako stosunek mocy wstęg bocznych do całkowitej mocy sygnału zmodulowanego wyrażony w procentach. Moc ta zależy oczywiście od sygnału informacyjnego x(t) . Można ją stosunkowo łatwo oszacować dla szczególnego (akademickiego) przypadku modulacji jednym tonem, gdy sygnał modulujący jest sygnałem harmonicznym.
  • Sygnał AM zmodulowany jednym tonem składa się z trzech składowych harmonicznych o pulsacjach: nośnej Ω , sumacyjnej Ω+ω0 i różnicowej Ωω0 . Jego widmo składa się z trzech charakterystycznych par prążków: pary prążków nośnych i dwóch par prążków bocznych.
  • Moc prążków bocznych zależy od współczynnika głębokości modulacji . W praktyce m=0,25÷0,4