SO-1st-2.3-w14.tresc-1.0-Slajd12: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[Image:SO-1st-2.3-w14.tresc-1.0-Slajd12.PNG|Macierzowa reprezentacja stanu — wykrywanie zakleszczenia (2)]] | [[Image:SO-1st-2.3-w14.tresc-1.0-Slajd12.PNG|Macierzowa reprezentacja stanu — wykrywanie zakleszczenia (2)]] | ||
Wektor ''W'' przechowuje informację o liczbie jednostek poszczególnych rodzajów zasobów dostępną dla procesów. Początkowo zatem jego wartość inicjalizowana jest zawartością wektora ''F''. W analizie istotne są tylko te procesy, które mogą zwolnić jakieś jednostki. Wartość na pozycji, odpowiadającej tym procesom, w tablicy ''K'' jest false. Z kolei procesy, które w tablicy ''K'' mają wartość true, uznane są za zakończone lub nieistotne. | |||
W bloku decyzyjnym poszukiwany jest proces, który może zwolnić jakieś jednostki (nie jest uznany za zakończony), a którego zamówienie może zostać zaspokojone dostępnymi w systemie jednostkami (przechowywanymi w wektorze ''W''). | |||
Jeśli taki proces się znajdzie, zostaje on uznany za zakończony, a zwalniane przez niego jednostki zasobów dołączane są do wektora ''W''. Następuje powrót do bloku decyzyjnego i poszukiwanie kolejnego procesu. | |||
Jeśli | Jeśli warunek (koniunkcja) w bloku decyzyjnym jest nie spełniony, to albo nie ma kolejnego procesu „do zakończenia”, albo dla żadnego z procesów nie zakończonych nie ma wystarczającej liczby jednostek któregoś z zasobów. Sprawdzane jest to w kolejnym bloku decyzyjnym. Jeśli w wektorze ''K'' są wartości false, to odpowiednie procesy są nie zakończone, zatem zakleszczone: ∀''P<sub>i</sub>'': (''K'' [''i''] = false ⇒ ''P<sub>i</sub>'' jest zakleszczony). | ||
Jeśli wszystkie procesy udało się doprowadzić do zakończenie (∀''P<sub>i</sub>'' : ''K'' [''i''] = true) nie ma zakleszczenia. | |||
Jeśli wszystkie procesy udało się doprowadzić do zakończenie ( | |||
Wersja z 08:53, 25 wrz 2006
Macierzowa reprezentacja stanu — wykrywanie zakleszczenia (2)
Wektor W przechowuje informację o liczbie jednostek poszczególnych rodzajów zasobów dostępną dla procesów. Początkowo zatem jego wartość inicjalizowana jest zawartością wektora F. W analizie istotne są tylko te procesy, które mogą zwolnić jakieś jednostki. Wartość na pozycji, odpowiadającej tym procesom, w tablicy K jest false. Z kolei procesy, które w tablicy K mają wartość true, uznane są za zakończone lub nieistotne.
W bloku decyzyjnym poszukiwany jest proces, który może zwolnić jakieś jednostki (nie jest uznany za zakończony), a którego zamówienie może zostać zaspokojone dostępnymi w systemie jednostkami (przechowywanymi w wektorze W).
Jeśli taki proces się znajdzie, zostaje on uznany za zakończony, a zwalniane przez niego jednostki zasobów dołączane są do wektora W. Następuje powrót do bloku decyzyjnego i poszukiwanie kolejnego procesu.
Jeśli warunek (koniunkcja) w bloku decyzyjnym jest nie spełniony, to albo nie ma kolejnego procesu „do zakończenia”, albo dla żadnego z procesów nie zakończonych nie ma wystarczającej liczby jednostek któregoś z zasobów. Sprawdzane jest to w kolejnym bloku decyzyjnym. Jeśli w wektorze K są wartości false, to odpowiednie procesy są nie zakończone, zatem zakleszczone: ∀Pi: (K [i] = false ⇒ Pi jest zakleszczony).
Jeśli wszystkie procesy udało się doprowadzić do zakończenie (∀Pi : K [i] = true) nie ma zakleszczenia.
