TC Moduł 9: Różnice pomiędzy wersjami
Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 14: | Linia 14: | ||
{| border="0" cellpadding="4" width="100%" | {| border="0" cellpadding="4" width="100%" | ||
|width="500px" valign="top"|[[Grafika:TC_M9_Slajd3.png|thumb|500px]] | |width="500px" valign="top"|[[Grafika:TC_M9_Slajd3.png|thumb|500px]] | ||
|valign="top"| | |valign="top"|Najprostszym asynchronicznym układem sekwencyjnym jest przerzutnik asynchroniczny typu SR. Na planszy podana jest tablica przejść przerzutnika SR. Z tablicy tej wyznaczamy tzw. funkcję charakterystyczną przerzutnika. Funkcja ta podaje zależność stanu następnego Q od stanu bieżącego i sygnałów na wejściach S, R. Wyrażenie boolowskie tej funkcji przekształcamy (wg prawa De Morgana) do postaci zawierającej funktory NAND. Odpowiedni schemat logiczny przerzutnika SR podany jest na rysunku. | ||
|} | |} | ||
| Linia 21: | Linia 21: | ||
{| border="0" cellpadding="4" width="100%" | {| border="0" cellpadding="4" width="100%" | ||
|width="500px" valign="top"|[[Grafika:TC_M9_Slajd4.png|thumb|500px]] | |width="500px" valign="top"|[[Grafika:TC_M9_Slajd4.png|thumb|500px]] | ||
|valign="top"| | |valign="top"|Zaprojektujemy układ asynchroniczny, którego działanie jest opisane na planszy. Najpierw wykażemy, że automat działa zgodnie z grafem pokazanym na rysunku. Załóżmy, że na wejściu jest wektor <math>00\,</math>; układ jest w stanie stabilnym <math>1\,</math> z wyjściem <math>0\,</math> (pętla z wektorem wejściowym <math>00\,</math>). W tym stanie (zgodnie z założeniem) może na wejściu pojawić się wektor <math>01\,</math> – przechodzimy do stanu <math>2\,</math> (wyjście <math>0\,</math>) lub wektor <math>10\,</math> – przechodzimy do stanu <math>3\,</math> (wyjście <math>0\,</math>). W stanie <math>2\,</math> na wejściu może się pojawić wektor <math>11\,</math> – przechodzimy do stanu <math>4\,</math>, a na wyjściu jest stan <math>1\,</math>, gdyż ta sytuacja oznacza, że na wejściu kolejno pojawiały się wektory <math>00, 01, 11\,</math>. Jeśli w stanie <math>2\,</math> pojawi się <math>00\,</math> – wracamy do stanu <math>1\,</math>. Należy teraz rozpatrzyć sytuację w stanie <math>3\,</math> i <math>4\,</math>. W stanie <math>3\,</math> po przyjściu <math>00\,<math> wracamy do stanu <math>1\,<math>, a po przyjściu <math>11\,</math> przechodzimy do stanu <math>5\,</math> (z wyjściem <math>0\,</math>). W stanie <math>4\,</math> po przyjściu <math>10\,</math> można przejść do już istniejącego stanu <math>3\,</math>, zaś po przyjściu <math>01\,</math> trzeba przejść do nowego stanu <math>6\,</math> (nie można przejść do stanu <math>2\,</math>, gdyż sekwencja wejściowa <math>...01,11,01,11,...\,</math> powodowałaby by wygenerowanie na wyjściu sekwencji <math>0101...\,</math> ). Do zamknięcia grafu pozostaje tylko uzupełnienie przejść ze stanów <math>5\,</math> i <math>6\,</math>. Bezpośrednio z uzyskanego grafu tworzymy tablicę przejść-wyjść tego automatu. Kółka w tej tablicy oznaczają stany stabilne. Należy zwrócić uwagę, że w powyższym grafie wszystkie stany są stanami stabilnymi. | ||
|} | |} | ||
Wersja z 06:49, 8 wrz 2006
| Układy asynchroniczne |



























