PS Moduł 7: Różnice pomiędzy wersjami
Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 47: | Linia 47: | ||
|width="500px" valign="top"|[[Grafika:PS_M7_Slajd5.png|thumb|500px]] | |width="500px" valign="top"|[[Grafika:PS_M7_Slajd5.png|thumb|500px]] | ||
|valign="top"| | |valign="top"| | ||
*Twierdzenie o próbkowaniu pozostaje słuszne dla częstotliwości próbkowania <math>f_s\ge 2f_m | *Twierdzenie o próbkowaniu pozostaje słuszne dla częstotliwości próbkowania <math>f_s\ge 2f_m</math>. Przypadek ten ilustruje rysunek. Zmniejszenie okresu ciągu próbkujących impulsów Diraca (rys. c) pociąga za sobą zwiększenie okresu odpowiadającego mu ciągu widmowych dystrybucji Diraca (rys. d). Oznacza to, że powielone okresowo kopie widma sygnału będą teraz od siebie odseparowane pewnymi pasmami pustymi (rys. f). Jak widać, stosując filtr dolnopasmowy (rys. h), można odzyskać niezniekształcone widmo <math>X(\omega)\,</math> , a tym samym niezniekształcony sygnał <math>x(t)\,</math>. | ||
*Wymagania na filtr dolnoprzepustowy są w tym przypadku tym łagodniejsze, im odstępy między powielonymi kopiami widma są większe. | *Wymagania na filtr dolnoprzepustowy są w tym przypadku tym łagodniejsze, im odstępy między powielonymi kopiami widma są większe. | ||
Linia 57: | Linia 57: | ||
|width="500px" valign="top"|[[Grafika:PS_M7_Slajd6.png|thumb|500px]] | |width="500px" valign="top"|[[Grafika:PS_M7_Slajd6.png|thumb|500px]] | ||
|valign="top"| | |valign="top"| | ||
*W przypadku, <math>f_s< 2f_m | *W przypadku, <math>f_s< 2f_m</math> , tj. gdy częstotliwość próbkowania jest mniejsza od częstotliwości Nyquista, powielone okresowo widma nakładają się na siebie (rys. f) i nie jest możliwe odtworzenie niezniekształconego widma sygnału <math>x(t)\,</math>. | ||
*Błąd aliasingu jest tym większy, im mniejsza jest częstotliwość próbkowania. | *Błąd aliasingu jest tym większy, im mniejsza jest częstotliwość próbkowania. | ||
Linia 68: | Linia 68: | ||
|valign="top"| | |valign="top"| | ||
*Jak wynika z szeregu Kotielnikowa-Shannona znajomość próbek sygnału wystarcza do odtworzenia dokładnych wartości sygnału <math>x(t)\,</math> w chwilach między chwilami próbkowania. Wartości te można odtworzyć numerycznie posługując się tablicą funkcji <math>Sa\,</math>. Z uwagi na nieskończoną sumę szeregu Kotielnikowa-Shannona można je obliczyć jedynie z pewnym przybliżeniem. | *Jak wynika z szeregu Kotielnikowa-Shannona znajomość próbek sygnału wystarcza do odtworzenia dokładnych wartości sygnału <math>x(t)\,</math> w chwilach między chwilami próbkowania. Wartości te można odtworzyć numerycznie posługując się tablicą funkcji <math>Sa\,</math>. Z uwagi na nieskończoną sumę szeregu Kotielnikowa-Shannona można je obliczyć jedynie z pewnym przybliżeniem. | ||
*Najczęściej stosowaną w praktyce metodą odtworzenia sygnału z próbek (implementowaną w przetwornikach C/A) jest ''metoda schodkowa''. Polega ona na utworzeniu odcinkami stałego sygnału analogowego <math>\tilde{x}\,</math> przybliżającego odtwarzany sygnał <math> | *Najczęściej stosowaną w praktyce metodą odtworzenia sygnału z próbek (implementowaną w przetwornikach C/A) jest ''metoda schodkowa''. Polega ona na utworzeniu odcinkami stałego sygnału analogowego <math>\tilde{x}(t)\,</math> przybliżającego odtwarzany sygnał <math>x(t)\,</math> . Aby przybliżenie to było dostatecznie dokładne, częstotliwość próbkowania powinna być dużo większa od częstotliwości Nyquista (powinien być stosowany tzw. ''oversampling''). | ||
|} | |} | ||
Linia 76: | Linia 76: | ||
|width="500px" valign="top"|[[Grafika:PS_M7_Slajd8.png|thumb|500px]] | |width="500px" valign="top"|[[Grafika:PS_M7_Slajd8.png|thumb|500px]] | ||
|valign="top"| | |valign="top"| | ||
*Sygnał analogowy <math>\tilde{x}(t)\,</math> tworzony w metodzie schodkowej jest sumą impulsów prostokątnych o czasie trwania równym okresowi próbkowania <math>T_s\,</math> i amplitudach równych wartościom <math>x(nT_s)\,</math> kolejnych próbek sygnału <math>x(t)\,</math>. Można pokazać, że widmo <math>\tilde{X}(\omega)\,</math> tak utworzonego sygnału jest w porównaniu z widmem oryginalnym zniekształcone obwiednią typu <math>Sa\,</math>. | |||
*Zniekształcenia widma mogą być korygowane przez zastosowanie filtru korekcyjnego o charakterystyce filtracji w paśmie sygnału <math>[-\omega_m, \omega_m]</math> będącej odwrotnością funkcji <math>Sa\,</math>. W dziedzinie czasu filtr ten wygładza schodki sygnału <math>\tilde{x}(t)\,</math> , dlatego nazywany jest ''filtrem wygładzającym''. | |||
|} | |} |
Wersja z 21:32, 6 wrz 2006
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |