Biografia Jordan, Marie Ennemond Camille: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
|||
Linia 3: | Linia 3: | ||
'''Marie Ennemond Camille Jordan (1838-1922)''' – francuski matematyk. | '''Marie Ennemond Camille Jordan (1838-1922)''' – francuski matematyk. | ||
Studiował matematykę w École Polytechnique i Collège de France w Paryżu, a później w latach 1876-1912 wykładał tam jako profesor. W latach 1885-1921 wydawał czasopismo Journal des Mathématiques Pures et Appliquées. | Studiował matematykę w École Polytechnique i Collège de France w Paryżu, a później w latach 1876-1912 wykładał tam jako profesor. W latach 1885-1921 wydawał czasopismo ''Journal des Mathématiques Pures et Appliquées''. | ||
[[grafika:Jordan-analiza.jpg|thumb|200px|right|''Cours d'analyse'', 1883-1887]] | |||
Mimo dobrej sytuacji materialnej (posiadał m.in. hotel na przedmieściach Paryża) prowadził ascetyczny tryb życia. Nie lubił składać wizyt towarzyskich, ani przyjmować gości, których często traktował jak intruzów. Był wrogiem wszelkiej rozwlekłości – jego prace, jak choćby trzytomowy wykład analizy matematycznej ''Cours d'analyse'' (1883-1887), mogą uchodzić za model zwięzłości połączonej z wielką precyzją i wewnętrzną dyscypliną. Te wszakże cenione cechy sprawiały wiele kłopotów czytelnikom jego prac i słuchaczom jego wykładów. Toteż, zdaniem matematyków, ogromowi wartości w nich zawartych dorównywała trudność w ich percepcji. Wiele prac Jordana, nie wydanych w postaci książek, publikowały francuskie i włoskie periodyki matematyczne. | |||
Jordan był jednym ze współtwórców francuskiej szkoły teorii funkcji, od jego nazwiska pochodzą: miara Jordana i krzywa Jordana. Zajmował się też algebrą (m.in. wyjaśnił idee Évariste’a Galois), teorią grup, której był również aktywnym propagatorem – jego dzieło ''Traite des substitutions et des equations algebraiques'' (1870) to rozwinięcie metody Galois w teorii równań algebraicznych. Jego prace dotyczyły ponadto topologii, grup ruchu wielościanów, geometrii wielowymiarowej, arytmetycznej teorii form kwadratowych, teorii grup, analizy matematycznej, równań różniczkowych liniowych i krystalografii. | |||
Jordan był jednym ze współtwórców francuskiej szkoły teorii funkcji, od jego nazwiska pochodzą: miara Jordana i krzywa Jordana. Zajmował się też algebrą (m.in. wyjaśnił idee Évariste’a Galois), teorią grup, której był również aktywnym propagatorem – jego dzieło Traite des substitutions et des equations algebraiques (1870) to rozwinięcie metody Galois w teorii równań algebraicznych. Jego prace dotyczyły ponadto topologii, grup ruchu wielościanów, geometrii wielowymiarowej, arytmetycznej teorii form kwadratowych, teorii grup, analizy matematycznej, równań różniczkowych liniowych i krystalografii. | |||
Był członkiem francuskiej Akademii Nauk (od 1916 jej prezesem) oraz petersburskiej Akademii Nauk. Zdaniem Sylvestera, wybitnego matematyka angielskiego, Jordan zajmował się najtrudniejszymi, wymagającymi maksimum wysiłku i poświęcenia zagadnieniami matematycznymi. | Był członkiem francuskiej Akademii Nauk (od 1916 jej prezesem) oraz petersburskiej Akademii Nauk. Zdaniem Sylvestera, wybitnego matematyka angielskiego, Jordan zajmował się najtrudniejszymi, wymagającymi maksimum wysiłku i poświęcenia zagadnieniami matematycznymi. |
Wersja z 23:05, 20 sie 2006

Marie Ennemond Camille Jordan (1838-1922) – francuski matematyk.
Studiował matematykę w École Polytechnique i Collège de France w Paryżu, a później w latach 1876-1912 wykładał tam jako profesor. W latach 1885-1921 wydawał czasopismo Journal des Mathématiques Pures et Appliquées.

Mimo dobrej sytuacji materialnej (posiadał m.in. hotel na przedmieściach Paryża) prowadził ascetyczny tryb życia. Nie lubił składać wizyt towarzyskich, ani przyjmować gości, których często traktował jak intruzów. Był wrogiem wszelkiej rozwlekłości – jego prace, jak choćby trzytomowy wykład analizy matematycznej Cours d'analyse (1883-1887), mogą uchodzić za model zwięzłości połączonej z wielką precyzją i wewnętrzną dyscypliną. Te wszakże cenione cechy sprawiały wiele kłopotów czytelnikom jego prac i słuchaczom jego wykładów. Toteż, zdaniem matematyków, ogromowi wartości w nich zawartych dorównywała trudność w ich percepcji. Wiele prac Jordana, nie wydanych w postaci książek, publikowały francuskie i włoskie periodyki matematyczne.
Jordan był jednym ze współtwórców francuskiej szkoły teorii funkcji, od jego nazwiska pochodzą: miara Jordana i krzywa Jordana. Zajmował się też algebrą (m.in. wyjaśnił idee Évariste’a Galois), teorią grup, której był również aktywnym propagatorem – jego dzieło Traite des substitutions et des equations algebraiques (1870) to rozwinięcie metody Galois w teorii równań algebraicznych. Jego prace dotyczyły ponadto topologii, grup ruchu wielościanów, geometrii wielowymiarowej, arytmetycznej teorii form kwadratowych, teorii grup, analizy matematycznej, równań różniczkowych liniowych i krystalografii.
Był członkiem francuskiej Akademii Nauk (od 1916 jej prezesem) oraz petersburskiej Akademii Nauk. Zdaniem Sylvestera, wybitnego matematyka angielskiego, Jordan zajmował się najtrudniejszymi, wymagającymi maksimum wysiłku i poświęcenia zagadnieniami matematycznymi.