Biografia Fourier, Jean Baptiste Joseph: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[grafika:Fourier.jpg|thumb|200px|left]] | [[grafika:Fourier.jpg|thumb|200px|left]] | ||
[[grafika:Fourier-Egipt.jpg|thumb|200px|right|Fourier towarzyszy Napoleonowi w wyprawie do Egiptu, 1798]] | |||
'''Jean Baptiste Joseph Fourier (1768-1830)''' – francuski matematyk. | '''Jean Baptiste Joseph Fourier (1768-1830)''' – francuski matematyk. | ||
W 18. roku życia zostaje sierotą i wówczas korzystając z pomocy jednego z przyjaciół zapisuje się do szkoły wojskowej w swoim rodzinnym mieście. Tu wkrótce wyróżnia się jako student, robiąc szybkie postępy w nauce, szczególnie w matematyce. Z powodu ubóstwa i pochodzenia nie ma szans na dalszy awans, dlatego też po ukończeniu szkoły (1784) zostaje w niej jako wykładowca matematyki. Prowadzi także wykłady z historii i retoryki. | W 18. roku życia zostaje sierotą i wówczas korzystając z pomocy jednego z przyjaciół zapisuje się do szkoły wojskowej w swoim rodzinnym mieście. Tu wkrótce wyróżnia się jako student, robiąc szybkie postępy w nauce, szczególnie w matematyce. Z powodu ubóstwa i pochodzenia nie ma szans na dalszy awans, dlatego też po ukończeniu szkoły (1784) zostaje w niej jako wykładowca matematyki. Prowadzi także wykłady z historii i retoryki. | ||
W 1796 Fourier wyjeżdża do Paryża i tu obejmuje katedrę analizy w Ecole Polytechnique. W okresie kampanii Napoleona w 1798 wraz z innymi uczonymi towarzyszy Bonapartemu w wyprawie do Egiptu, gdzie zostaje gubernatorem Dolnego Egiptu. Przez 3 lata jest sekretarzem Instytutu w Kairze, ufundowanego przez Napoleona. Instytut ten zawdzięcza swój rozwój Fourierowi. W 1801 wraca do Francji i w następnym roku obejmuje stanowisko prefekta departamentu miasta Isere, uzyskując tytuł barona, oraz zostaje odznaczony Orderem Legii Honorowej. Na tejże prefekturze pozostaje przez 14 lat. W tym okresie kieruje wydawnictwem Description de l’Egypte oraz prowadzi pracowite i owocne badania nad przewodnictwem ciepła. W 1815 po powrocie Napoleona z Elby publikuje proklamację rojalistyczną, za co zostaje pozbawiony prefektury w Isere, a także przydzielonej mu zastępczo prefektury w Rodanie. Od 1817 poświęca się wyłącznie badaniom naukowym. Przenosi się do Paryża, gdzie zostaje wybrany do Akademii, ale w wyniku opozycji Ludwika XVIII staje się jej członkiem dopiero w rok później. W 1827 zastępuje Laplace'a na stanowisku rektora Ecole Polytechnique. | W 1796 Fourier wyjeżdża do Paryża i tu obejmuje katedrę analizy w Ecole Polytechnique. W okresie kampanii Napoleona w 1798 wraz z innymi uczonymi towarzyszy Bonapartemu w wyprawie do Egiptu, gdzie zostaje gubernatorem Dolnego Egiptu. Przez 3 lata jest sekretarzem Instytutu w Kairze, ufundowanego przez Napoleona. Instytut ten zawdzięcza swój rozwój Fourierowi. W 1801 wraca do Francji i w następnym roku obejmuje stanowisko prefekta departamentu miasta Isere, uzyskując tytuł barona, oraz zostaje odznaczony Orderem Legii Honorowej. Na tejże prefekturze pozostaje przez 14 lat. W tym okresie kieruje wydawnictwem ''Description de l’Egypte'' oraz prowadzi pracowite i owocne badania nad przewodnictwem ciepła. W 1815 po powrocie Napoleona z Elby publikuje proklamację rojalistyczną, za co zostaje pozbawiony prefektury w Isere, a także przydzielonej mu zastępczo prefektury w Rodanie. Od 1817 poświęca się wyłącznie badaniom naukowym. Przenosi się do Paryża, gdzie zostaje wybrany do Akademii, ale w wyniku opozycji Ludwika XVIII staje się jej członkiem dopiero w rok później. W 1827 zastępuje Laplace'a na stanowisku rektora Ecole Polytechnique. | ||
[[grafika:Fourier-equations.jpg|thumb|150px|right|''Analiza określonych równań'' Fouriera wydana pośmiertnie, 1830]] | |||
Ogromnej wagi prace i badania zapewniły Fourierowi światową sławę. Jego metody były odkrywcze i oryginalne, a teoria równań zawdzięcza mu wiele istotnych ulepszeń. Fourier pracował nad teorią ciepła i analizą – szczególnie nad teorią funkcji, rachunkiem całkowym i nad równaniami różniczkowymi. Zasadniczą jednak dziedziną jego zainteresowań była fizyka matematyczna. Już w 1807 i 1811 przedstawił Academie des Sciences (paryskiej Akademii Nauk) swoje pierwsze odkrycia, a w 1822 opublikował pracę Analityczna teoria ciepła. Rozprawa ta była punktem wyjścia do stworzenia teorii szeregów trygonometrycznych i opracowania niektórych zagadnień analizy matematycznej. Szeregi te nazwane jego imieniem (szeregi Fouriera) odegrały wielką rolę i są często stosowane. | Ogromnej wagi prace i badania zapewniły Fourierowi światową sławę. Jego metody były odkrywcze i oryginalne, a teoria równań zawdzięcza mu wiele istotnych ulepszeń. Fourier pracował nad teorią ciepła i analizą – szczególnie nad teorią funkcji, rachunkiem całkowym i nad równaniami różniczkowymi. Zasadniczą jednak dziedziną jego zainteresowań była fizyka matematyczna. Już w 1807 i 1811 przedstawił Academie des Sciences (paryskiej Akademii Nauk) swoje pierwsze odkrycia, a w 1822 opublikował pracę ''Analityczna teoria ciepła''. Rozprawa ta była punktem wyjścia do stworzenia teorii szeregów trygonometrycznych i opracowania niektórych zagadnień analizy matematycznej. Szeregi te nazwane jego imieniem (szeregi Fouriera) odegrały wielką rolę i są często stosowane. | ||
Wynikiem prac Fouriera nad liczbowymi metodami rozwiązywania równań algebraicznych jest wydana już pośmiertnie | Wynikiem prac Fouriera nad liczbowymi metodami rozwiązywania równań algebraicznych jest wydana już pośmiertnie ''Analiza określonych równań'' (1830). Analiza nazwana jego nazwiskiem przedstawia funkcję okresową jako ciąg parametrów, które pomnożone przez ustalony z góry ciąg funkcji okresowych dają daną funkcję. Fourier udowodnił, że taka postać musi być zbieżna dla szerokiego zakresu funkcji. Warto zauważyć, że dzięki analizie fourierowskiej istnieją takie urządzenia, jak na przykład: telefon komórkowy, płyta audio CD odtwarzacz MP3 oraz praktycznie wszystko, co dotyczy fal. | ||
Wersja z 22:18, 20 sie 2006
Jean Baptiste Joseph Fourier (1768-1830) – francuski matematyk.
W 18. roku życia zostaje sierotą i wówczas korzystając z pomocy jednego z przyjaciół zapisuje się do szkoły wojskowej w swoim rodzinnym mieście. Tu wkrótce wyróżnia się jako student, robiąc szybkie postępy w nauce, szczególnie w matematyce. Z powodu ubóstwa i pochodzenia nie ma szans na dalszy awans, dlatego też po ukończeniu szkoły (1784) zostaje w niej jako wykładowca matematyki. Prowadzi także wykłady z historii i retoryki.
W 1796 Fourier wyjeżdża do Paryża i tu obejmuje katedrę analizy w Ecole Polytechnique. W okresie kampanii Napoleona w 1798 wraz z innymi uczonymi towarzyszy Bonapartemu w wyprawie do Egiptu, gdzie zostaje gubernatorem Dolnego Egiptu. Przez 3 lata jest sekretarzem Instytutu w Kairze, ufundowanego przez Napoleona. Instytut ten zawdzięcza swój rozwój Fourierowi. W 1801 wraca do Francji i w następnym roku obejmuje stanowisko prefekta departamentu miasta Isere, uzyskując tytuł barona, oraz zostaje odznaczony Orderem Legii Honorowej. Na tejże prefekturze pozostaje przez 14 lat. W tym okresie kieruje wydawnictwem Description de l’Egypte oraz prowadzi pracowite i owocne badania nad przewodnictwem ciepła. W 1815 po powrocie Napoleona z Elby publikuje proklamację rojalistyczną, za co zostaje pozbawiony prefektury w Isere, a także przydzielonej mu zastępczo prefektury w Rodanie. Od 1817 poświęca się wyłącznie badaniom naukowym. Przenosi się do Paryża, gdzie zostaje wybrany do Akademii, ale w wyniku opozycji Ludwika XVIII staje się jej członkiem dopiero w rok później. W 1827 zastępuje Laplace'a na stanowisku rektora Ecole Polytechnique.
Ogromnej wagi prace i badania zapewniły Fourierowi światową sławę. Jego metody były odkrywcze i oryginalne, a teoria równań zawdzięcza mu wiele istotnych ulepszeń. Fourier pracował nad teorią ciepła i analizą – szczególnie nad teorią funkcji, rachunkiem całkowym i nad równaniami różniczkowymi. Zasadniczą jednak dziedziną jego zainteresowań była fizyka matematyczna. Już w 1807 i 1811 przedstawił Academie des Sciences (paryskiej Akademii Nauk) swoje pierwsze odkrycia, a w 1822 opublikował pracę Analityczna teoria ciepła. Rozprawa ta była punktem wyjścia do stworzenia teorii szeregów trygonometrycznych i opracowania niektórych zagadnień analizy matematycznej. Szeregi te nazwane jego imieniem (szeregi Fouriera) odegrały wielką rolę i są często stosowane.
Wynikiem prac Fouriera nad liczbowymi metodami rozwiązywania równań algebraicznych jest wydana już pośmiertnie Analiza określonych równań (1830). Analiza nazwana jego nazwiskiem przedstawia funkcję okresową jako ciąg parametrów, które pomnożone przez ustalony z góry ciąg funkcji okresowych dają daną funkcję. Fourier udowodnił, że taka postać musi być zbieżna dla szerokiego zakresu funkcji. Warto zauważyć, że dzięki analizie fourierowskiej istnieją takie urządzenia, jak na przykład: telefon komórkowy, płyta audio CD odtwarzacz MP3 oraz praktycznie wszystko, co dotyczy fal.
