Logika i teoria mnogości/Wykład 5: Para uporządkowana, iloczyn kartezjański, relacje, domykanie relacji, relacja równoważności, rozkłady zbiorów: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
m Zastępowanie tekstu - "\aligned" na "\begin{align}"
m Zastępowanie tekstu - "\hspace*{0.1mm}" na ""
Linia 22: Linia 22:
Dla dowolnych zbiorów <math>\displaystyle a,b,c,d</math> zachodzi:
Dla dowolnych zbiorów <math>\displaystyle a,b,c,d</math> zachodzi:


<center><math>\displaystyle (a,b) = (c,d) \Leftrightarrow  a=c \hspace*{0.1mm} \wedge  b= d</math></center>
<center><math>\displaystyle (a,b) = (c,d) \Leftrightarrow  a=c \wedge  b= d</math></center>


}}</span>
}}</span>
Linia 253: Linia 253:
osobno, to znaczy:
osobno, to znaczy:


<center><math>\displaystyle \begin{align} x \subset y  & \hspace*{0.1mm} \Rightarrow  &  (x \times z) \subset  (y \times z) \quad \mbox{(2.5)}\\
<center><math>\displaystyle \begin{align} x \subset y  & \Rightarrow  &  (x \times z) \subset  (y \times z) \quad \mbox{(2.5)}\\
x \subset y  & \hspace*{0.1mm} \Rightarrow  &  (z \times x) \subset  (z \times y) \quad \mbox{(2.6)} \end{align}</math></center>
x \subset y  & \Rightarrow  &  (z \times x) \subset  (z \times y) \quad \mbox{(2.6)} \end{align}</math></center>


}}
}}
Linia 312: Linia 312:


<math>\displaystyle S \circ R  :=  \left\{(x,z)\in A \times C : \exists_{y\in B}
<math>\displaystyle S \circ R  :=  \left\{(x,z)\in A \times C : \exists_{y\in B}
(x,y)\in R \hspace*{0.1mm} \wedge  (y,z)\in S \right\}</math>
(x,y)\in R \wedge  (y,z)\in S \right\}</math>


<math>\displaystyle R^{-1} := \left\{(y,x)\in B \times A : \;\; (x,y)\in R \right\}</math><br>
<math>\displaystyle R^{-1} := \left\{(y,x)\in B \times A : \;\; (x,y)\in R \right\}</math><br>
Linia 618: Linia 618:
# <math>\displaystyle \forall_{C \in r} \;\; C \neq \emptyset</math>,
# <math>\displaystyle \forall_{C \in r} \;\; C \neq \emptyset</math>,
# <math>\displaystyle \bigcup r =X</math>,
# <math>\displaystyle \bigcup r =X</math>,
# <math>\displaystyle (C \in r \hspace*{0.1mm} \wedge  D \in r \hspace*{0.1mm} \wedge  C \neq D )\hspace*{0.1mm} \Rightarrow  C\cap D =\emptyset</math>.
# <math>\displaystyle (C \in r \wedge  D \in r \wedge  C \neq D ) \Rightarrow  C\cap D =\emptyset</math>.
}}
}}
{{lemat|4.9.||
{{lemat|4.9.||
Linia 642: Linia 642:
\subset X \times X</math> następująco:
\subset X \times X</math> następująco:


<center><math>\displaystyle (x,y) \in R_r  </math>  wtw  <math>\displaystyle  \exists_{C\in r} \;\; x \in C \; \hspace*{0.1mm} \wedge  \; y\in C.
<center><math>\displaystyle (x,y) \in R_r  </math>  wtw  <math>\displaystyle  \exists_{C\in r} \;\; x \in C \; \wedge  \; y\in C.
</math></center>
</math></center>
}}
}}
Linia 799: Linia 799:


<math>\displaystyle (1) \rightarrow (2)</math>. Niech <math>\displaystyle R</math> będzie relacją. Utwórzmy zbiór relacji <math>\displaystyle \alpha '</math>
<math>\displaystyle (1) \rightarrow (2)</math>. Niech <math>\displaystyle R</math> będzie relacją. Utwórzmy zbiór relacji <math>\displaystyle \alpha '</math>
jako <math>\displaystyle  \left\{S\in\mathcal{P} (X^2) : R\subset S \hspace*{0.1mm} \wedge  S\in\alpha \right\}</math>. Takie <math>\displaystyle \alpha '</math> nie jest
jako <math>\displaystyle  \left\{S\in\mathcal{P} (X^2) : R\subset S \wedge  S\in\alpha \right\}</math>. Takie <math>\displaystyle \alpha '</math> nie jest
puste, bowiem relacja totalna <math>\displaystyle X^2</math> należy do <math>\displaystyle \alpha '</math>. Pokażmy, że <math>\displaystyle \bigcap \alpha
puste, bowiem relacja totalna <math>\displaystyle X^2</math> należy do <math>\displaystyle \alpha '</math>. Pokażmy, że <math>\displaystyle \bigcap \alpha
'</math> jest domknięciem <math>\displaystyle R</math> w <math>\displaystyle \alpha</math>. Istotnie <math>\displaystyle R\subset \bigcap \alpha '</math>. Z założenia
'</math> jest domknięciem <math>\displaystyle R</math> w <math>\displaystyle \alpha</math>. Istotnie <math>\displaystyle R\subset \bigcap \alpha '</math>. Z założenia
Linia 823: Linia 823:


Pokazać, stosując twierdzenie 4.17 (patrz [[#twierdzenie_4_17|twierdzenie 4.17.]]), że nie istnieje domknięcie spójne
Pokazać, stosując twierdzenie 4.17 (patrz [[#twierdzenie_4_17|twierdzenie 4.17.]]), że nie istnieje domknięcie spójne
ani antysymetryczne. (Relacja <math>\displaystyle R</math> jest spójna, gdy <math>\displaystyle \forall x,y (x,y) \in R \hspace*{0.1mm} \vee  
ani antysymetryczne. (Relacja <math>\displaystyle R</math> jest spójna, gdy <math>\displaystyle \forall x,y (x,y) \in R \vee  
(y,x)\in R</math>. Relacja <math>\displaystyle R</math> jest antysymetryczna, gdy z faktu, że <math>\displaystyle (x,y) \in R</math> oraz
(y,x)\in R</math>. Relacja <math>\displaystyle R</math> jest antysymetryczna, gdy z faktu, że <math>\displaystyle (x,y) \in R</math> oraz
<math>\displaystyle (y,x) \in R</math>, da się pokazać, że <math>\displaystyle x=y</math>).
<math>\displaystyle (y,x) \in R</math>, da się pokazać, że <math>\displaystyle x=y</math>).

Wersja z 20:42, 26 wrz 2020

Para uporządkowana

Bardzo często będziemy chcieli mieć do czynienia ze zbiorem, który niesie w sobie informację o dwóch innych zbiorach, informację tak trafnie zakodowaną, aby można było odzyskać z niej każdą z jego składowych. Do tego celu wprowadzimy zbiór nazywany parą uporządkowaną dwóch innych zbiorów.

Definicja 1.1.

Niech x oraz y będą zbiorami. Przez parę uporządkowaną (x,y) rozumiemy zbiór

{{x},{x,y}}

Parę uporządkowaną można zdefiniować inaczej na wiele sposobów. Chodzi jednak o to, aby ze zbioru, który jest parą, można było odzyskać jednoznacznie każdą z jego składowych. Tak więc moglibyśmy zaakceptować każdą inną inną definicję pod warunkiem, że będzie spełnione następujące twierdzenie:

Twierdzenie 1.2.

Dla dowolnych zbiorów a,b,c,d zachodzi:

(a,b)=(c,d)a=cb=d

Dowód

Dowód przeprowadzimy tylko ze strony lewej do prawej, bo w odwrotnym kierunku jest to fakt oczywisty. Niech zatem dwie pary (a,b) i (c,d) będą równe. Ponieważ {a}(a,b), więc {a}(c,d). Mamy zatem {a}={c} lub {a}={c,d}. W pierwszym przypadku a=c, ale w drugim również jest tak, mamy bowiem, że c{a}. Pierwszą część twierdzenia mamy za sobą, bo już wiemy, że pierwsze współrzędne równych par są równe.

(a,b)=(a,d).

Następnie przeprowadzamy dowód przez przypadki. Jeżeli jest tak, że a=b, to (a,b)={{a}}. Zatem {{a}}={{a},{a,d}}, co daje, że {a,d}={a}, a zatem d=a. W przeciwnym przypadku, gdy ab mamy, że {a,b}{{a},{a,d}}. Daje to dwie możliwości albo {a,b}={a}, co nie może mieć miejsca, bo mielibyśmy, że a=b albo zaś {a,b}={a,d}. To drugie prowadzi do naszej tezy b=d.

Ćwiczenie 1.3

Dla każdej pary x=(a,b) udowodnij, że

x=a.
Rozwiązanie

Ćwiczenie 1.4

Udowodnij, że dla dowolnej pary uporządkowanej x zbiór

(𝒫(x)𝒫())

jest pusty, gdy współrzędne par są różne, a w przeciwnym przypadku jest zbiorem jednoelementowym zawierającym współrzędną pary x.

Rozwiązanie

Ćwiczenie 1.5

{{{3}}}
Rozwiązanie

Iloczyn kartezjański

Zanim wprowadzimy definicję zbioru wszystkich par uporządkowanych elementów dwóch zbiorów (zwanego dalej iloczynem kartezjańskim), należy nam się krótkie wprowadzenie. Otóż niech xX oraz yY. Łatwo zauważyć, że zarówno {x,y}, jak i {x} są podzbiorami XY. Zatem {x,y}𝒫(XY) oraz {x}𝒫(XY). Więc {{x},{x,y}}𝒫(XY), co daje, że (x,y)𝒫(𝒫(XY)).

Istnienie i konstrukcja iloczynu kartezjańskiego zostało dokładnie omówione w dodatkowym rozdziale "Iloczyn kartezjański i aksjomat wyróżniania" . Proponuję przestudiowanie dodatkowego rozdziału dopiero po zapoznaniu się z rozdziałami wcześniejszymi, pomimo braku precyzji w następnej definicji.

Definicja 2.1.

Niech x,y będą zbiorami. Iloczynem kartezjańskim (produktem) x×y nazywamy zbiór

{z𝒫(𝒫(xy)):axby(a,b)=z}.

Będziemy używać specjalnej notacji x2 na zbiór x×x.

Ćwiczenie 2.2

Pokaż następujące elementarne własności iloczynu kartezjańskiego:

x×=(2.1)x×(yz)=(x×y)(x×z)(2.2)x×(yz)=(x×y)(x×z)(2.3)x×(yz)=(x×y)(x×z)(2.4)
Rozwiązanie

Ćwiczenie 2.3

Produkt kartezjański × jest monotoniczny ze względu na każdą współrzędną osobno, to znaczy:

xy(x×z)(y×z)(2.5)xy(z×x)(z×y)(2.6)
Rozwiązanie

Ćwiczenie 2.4

Sprawdź, czy dla dowolnych zbiorów A,B,C, prawdziwa jest następująca implikacja:

A×B=A×CB=C
Rozwiązanie

Relacje

Definicja 3.1.

Relacją nazywamy każdy podzbiór iloczynu x×y.

Operacje na relacjach:

Definicja 3.2.

Niech RA×B oraz SB×C.

SR:={(x,z)A×C:yB(x,y)R(y,z)S}

R1:={(y,x)B×A:(x,y)R}
RL:={xA:yB(x,y)R}
RP:={yB:xA(x,y)R}

Ćwiczenie 3.3

Niech relacja RA×B,SB×C oraz TC×D. Pokazać elementarne własności operacji na relacjach:

T(SR)=(TS)R(3.1)(SR)1=R1S1(3.2)RRL×RP(3.3)(SR)LRL(3.4)(SR)PSP(3.5)(R1)L=RP(3.6)
Rozwiązanie

Ćwiczenie 3.4

Niech relacja RB×C,SB×C oraz TA×B. Pokaż własności:

(RS)1=R1S1(3.7)(RS)1=R1S1(3.8)(R1)1=R(3.9)(RS)T=(RT)(ST)(3.10)(RS)T(RT)(ST)(3.11)
Rozwiązanie

Ćwiczenie 3.5

Podaj przykład relacji, dla których poniższa równość nie jest prawdziwa.

(RS)T=(RT)(ST).
Rozwiązanie

Ćwiczenie 3.6

Udowodnij, że zbiór A jest relacją wtedy i tylko wtedy, gdy

A(A)×(A).
Rozwiązanie

Relacje równoważności

W tym podrozdziale poznamy ważną klasę (zbiór) relacji zwaną klasą relacji równoważności(w innych podręcznikach mogą się państwo spotkać z nazwą relacja abstrakcji). Relacje takie będą służyły do definiowania pojęć abstrakcyjnych, o czym przekonamy się w wielu miejscach tego i innych wykładów. Bardzo dobrym ćwiczeniem pokazującym abstrakcyjne metody definiowania pojęć będzie wykład 8, w którym zaprzęgniemy relacje abstrakcji do definiowania liczb.

Rozpoczynamy rozdział od koniecznej definicji.

Definicja 4.1.

Dla zbioru X definiujemy relację 1XX×X jako {zX×X:xX(x,x)=z}.

Definicja 4.2.

Relację RX×X nazywamy relacją równoważnością o polu X, jeżeli:

  • zawiera relacje 1X (zwrotność R),
  • R1R (symetria R),
  • RRR (przechodniość R).

Ćwiczenie 4.3

Pokazać, że definicje zwrotności, symetryczności i przechodniości relacji o polu X są odpowiednio równoważne następującym własnościom:

  • xX(x,x)R,
  • x,yX(x,y)R(y,x)R,
  • x,y,zX(x,y)R(y,z)R(x,z)R.
Rozwiązanie

Definicja 4.4.

Niech R będzie relacją równoważności o polu X. Klasą równoważności elementu xX jest zbiór

[x]R:={yX:(x,y)R}.

Definicja 4.5.

Zbiór klas równoważności relacji R będący elementem zbioru 𝒫(𝒫(X×X)) oznaczamy przez X/R.

Twierdzenie 4.6.

Niech R będzie relacją równoważności o polu X. Następujące warunki są równoważne:

  1. [x]R[y]R,
  2. [x]R=[y]R,
  3. (x,y)R.

Dowód

Pokażemy, że (1)(2). Niech wspólny element dwóch klas [x]R oraz [y]R nazywa się z. Ze względu na pełną symetrię tezy wystarczy pokazać, że [x]R[y]R. Niech zatem p[x]R. Mamy więc (x,p)R. Z założenia jest również (y,z)R oraz (x,z)R. Z symetrii otrzymujemy (z,x)R. Zatem (y,z)R i (z,x)R i (x,p)R. Natychmiast z przechodniości otrzymujemy, że (y,p)R.
Pokażemy, że (2)(3). Ze zwrotności mamy, że y[y]R, co z założenia (2) daje y[x]R, a to tłumaczy się na (x,y)R. Pokażemy, że (3)(1). Wystarczy pokazać, że wspólnym elementem klas [x]R oraz [y]R jest y. Dla pierwszej z nich wynika to z założenia (3), a dla drugiej ze zwrotności R.

W następnym twierdzeniu zobaczymy, jak rodzina relacji równoważności jest odporna na przecinanie. Pokażemy mianowicie, że przecięcie dowolnej liczby relacji równoważności jest nadal relacją równoważności.

Twierdzenie 4.7.

Niech κ będzie pewną rodziną (zbiorem) relacji równoważności o tym samym polu X. Mamy że:

  1. κ jest relacją równoważności o polu X,
  2. [x]κ={[x]R:Rκ}.

Dowód

(1) Zwrotność κ jest oczywista, ponieważ 1X zawiera się w każdej relacji rodziny κ. Symetria. Weźmy (x,y)κ. Dla każdej relacji Rκ jest (x,y)R. Z symetrii każdej R jest więc (y,x)R, co daje (y,x)κ. Przechodniość. Niech (x,y)κ oraz (y,z)κ. Dla każdej relacji Rκ jest więc (x,y)R i (y,z)R. Z przechodniości każdej relacji R mamy, że (x,z)R, co daje (x,z)κ.
(2) Niech y[x]κ. Mamy zatem, że (x,y)κ, co daje (x,y)R dla każdej relacji Rκ. To zaś daje, że y[x]R dla każdej Rκ, co jest równoważne z y{[x]R:Rκ}.

W szczególności przecięcie wszystkich relacji równoważności o polu X daje 1X. Jest ona najsilniejszą relacją równoważności. Najsłabszą jest X2.

Rozkłady zbiorów

Definicja 4.8.

Niech X. Rodzinę r𝒫(𝒫(X)) nazywamy rozkładem zbioru X, gdy:

  1. CrC,
  2. r=X,
  3. (CrDrCD)CD=.

Lemat 4.9.

Dla relacji równoważności R o polu X zbiór X/R jest rozkładem X.

Dowód

(1) Każda klasa jest niepusta, bo zawiera element, który ją wyznacza. (2)X/RX, bo każda klasa jest podzbiorem X. Odwrotnie każdy x[x]RX/R. (3) Dwie klasy, gdy są różne, muszą być rozłączne co udowodniliśmy w twierdzeniu 4.6 (patrz twierdzenie 4.6.).

Definicja 4.10.

Niech r będzie rozkładem zbioru X. Definiujemy relacje RrX×X następująco:

(x,y)Rr wtw CrxCyC.

Lemat 4.11.

Dla rozkładu r𝒫(𝒫(X)) relacja Rr jest:

  1. równoważnością,
  2. X/Rr=r.

Dowód

(1) Relacja Rr jest zwrotna, każdy bowiem xX musi leżeć w pewnym zbiorze C rozkładu r. Symetria Rr nie wymaga dowodu. Przechodniość Rr. Niech (x,y)Rr i (y,z)Rr. Istnieją zatem dwa zbiory C i D rozkładu r takie, że x,yC oraz y,zD. Przecięcie C i D jest więc niepuste, zatem C=D, co daje tezę (x,z)Rr.
(2) Inkluzja w prawo . Niech CX/Rr. Klasa C jest zatem wyznaczona przez pewien element x taki, że C=[x]Rr. Niech Dr będzie zbiorem rozkładu r, do którego należy x. Łatwo wykazać, że C=D. Inkluzja w lewo . Niech Cr. C jest niepusty, więc istnieje xC. Klasa [x]Rr=C.

Ćwiczenie 4.12

{{{3}}}
Rozwiązanie

Ćwiczenie 4.13

{{{3}}}
Rozwiązanie

Domykanie relacji

W praktyce matematycznej często potrzebne jest rozważanie domknięć relacji ze względu na wiele przeróżnych własności. W podrozdziale tym dokonamy charakteryzacji domknięć. Pokażemy między innymi, kiedy takie domykanie jest możliwe.

Definicja 4.14.

Niech α będzie rodziną relacji o polu X, czyli niech α𝒫(𝒫(X2)). Rodzina α jest zamknięta na przecięcia, gdy:

  1. X2α,
  2. jeżeli αα to αα.

Poniżej podamy definicję domknięcia relacji w pewnej klasie (zbiorze) relacji. Definiujemy intuicyjnie najmniejszą relację zawierającą daną należącą do klasy.

Definicja 4.15.

Relacja SX2 jest domknięciem relacji RX2 w klasie (zbiorze) relacji α, gdy:

  1. RS,
  2. Sα,
  3. dla każdej relacji T jeżeli RT oraz Tα to ST.

Lemat 4.16.

Domknięcie relacji (w dowolnej klasie), jeżeli istnieje, to jest jedyne.

Dowód

Gdyby istniały dwa domknięcia pewnej relacji, to ze względu na warunek (3) wzajemnie by się zawierały.

Twierdzenie 4.17.

Następujące warunki są równoważne:

  1. Klasa relacji α jest domknięta na przecięcia.
  2. Każda relacja ma domknięcie w klasie relacji α.

Dowód

(1)(2). Niech R będzie relacją. Utwórzmy zbiór relacji α jako {S𝒫(X2):RSSα}. Takie α nie jest puste, bowiem relacja totalna X2 należy do α. Pokażmy, że α jest domknięciem R w α. Istotnie Rα. Z założenia mamy też αα. Minimalność α stwierdzamy przez: niech RS takie że Sα. Takie S musi leżeć w zbiorze α, jest więc αS.
(2)(1). Po pierwsze X2 leży w zbiorze α, bo wystarczy domknąć X2. Niech α będzie niepustym podzbiorem α. Niech S0 będzie domknięciem α w α. Wiemy, że dla dowolnej relacji S, o ile αS i Sα to S0S. Połóżmy za S dowolny element z α. Założenia implikacji pozostają automatycznie spełnione, jest więc tak, że S0S dla dowolnej S wyjętej z α. W takim razie S0α. Ponieważ mamy też αS0, bo S0 było domknięciem, jest więc α=S0, a to oznacza, że S0α.

Ćwiczenie 4.18

Pokazać jak wyglądają domknięcia w klasie relacji, zwrotnych, symetrycznych i przechodnich.

Pokazać, stosując twierdzenie 4.17 (patrz twierdzenie 4.17.), że nie istnieje domknięcie spójne ani antysymetryczne. (Relacja R jest spójna, gdy x,y(x,y)R(y,x)R. Relacja R jest antysymetryczna, gdy z faktu, że (x,y)R oraz (y,x)R, da się pokazać, że x=y).

Rozwiązanie

Ćwiczenie 4.19

Dla relacji R niech Rα, Rβ, Rγ oznaczają odpowiednio zwrotne, symetryczne, przechodnie domknięcie relacji R. Czy prawdą jest, że:

  1. dla dowolnej relacji R relacja ((Rα)β)γ jest relacją równoważności,
  2. dla dowolnej relacji R zachodzi
((Rα)β)γ=((Rγ)β)α.

W każdym z powyższych przypadków proszę podać dowód lub kontrprzykład.

Rozwiązanie