Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka/Ćwiczenia 12: Metoda największej wiarygodności: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
m Zastępowanie tekstu - "\textrm{" na "\text{"
m Zastępowanie tekstu – „ \displaystyle ” na „”
Linia 80: Linia 80:




<center><math>\displaystyle \displaystyle \hat{m} = \bar{x} =
<center><math>\displaystyle\hat{m} = \bar{x} =
\frac{x_1+ \dots + x_n}{n}, \ \  \widehat{\sigma} =\sqrt{
\frac{x_1+ \dots + x_n}{n}, \ \  \widehat{\sigma} =\sqrt{
\frac{(x_1-\bar{x}_n)^2 + \dots + (x_n - \bar{x}_n)^2}{n}}.
\frac{(x_1-\bar{x}_n)^2 + \dots + (x_n - \bar{x}_n)^2}{n}}.
Linia 268: Linia 268:
<center><math>\displaystyle  
<center><math>\displaystyle  
l(a) = \left\{ \begin{array} {rl}
l(a) = \left\{ \begin{array} {rl}
\frac{1}{a^n} &  \text{dla} \displaystyle  a \geq  \max\{ \displaystyle x_1, \dots, x_n\displaystyle  \}\\
\frac{1}{a^n} &  \text{dla} a \geq  \max\{x_1, \dots, x_n\displaystyle  \}\\
0 &  \text{dla} \displaystyle  0 <  a < \max\{ \displaystyle x_1, \dots, x_n\displaystyle  \}.
0 &  \text{dla} 0 <  a < \max\{x_1, \dots, x_n\displaystyle  \}.
\end{array}  \right.
\end{array}  \right.
</math></center>
</math></center>




W nietrywialnym przypadku, czyli gdy <math>\displaystyle \max( \displaystyle x_1, \dots, x_n\displaystyle  ) > 0</math>, funkcja ta jest dobrze określona,
W nietrywialnym przypadku, czyli gdy <math>\displaystyle \max(x_1, \dots, x_n\displaystyle  ) > 0</math>, funkcja ta jest dobrze określona,
lecz nie jest ciągła w punkcie <math>\displaystyle a = \max\{ \displaystyle x_1, \dots, x_n\displaystyle  \}</math>.
lecz nie jest ciągła w punkcie <math>\displaystyle a = \max\{x_1, \dots, x_n\displaystyle  \}</math>.
Jednak widać (narysuj wykres funkcji <math>\displaystyle l</math>), że akurat w tym punkcie funkcja <math>\displaystyle l</math> przyjmuje wartość
Jednak widać (narysuj wykres funkcji <math>\displaystyle l</math>), że akurat w tym punkcie funkcja <math>\displaystyle l</math> przyjmuje wartość
największą. Tak więc estymatorem największej wiarygodności parametru <math>\displaystyle a</math> jest:
największą. Tak więc estymatorem największej wiarygodności parametru <math>\displaystyle a</math> jest:




<center><math>\displaystyle \hat{a} = \max\{ \displaystyle x_1, \dots, x_n\displaystyle  \},</math></center>
<center><math>\displaystyle \hat{a} = \max\{x_1, \dots, x_n\displaystyle  \},</math></center>




Linia 292: Linia 292:
# <math>\displaystyle f(x) = x - \sqrt{x^2 + 8x - 2}</math>, <math>\displaystyle A = [0.4]</math>,
# <math>\displaystyle f(x) = x - \sqrt{x^2 + 8x - 2}</math>, <math>\displaystyle A = [0.4]</math>,
# <math>\displaystyle f(x) = x^2\ln|x|</math> dla <math>\displaystyle x\neq 0</math>, <math>\displaystyle f(0) = 0</math>, <math>\displaystyle A = {\Bbb R}</math>,
# <math>\displaystyle f(x) = x^2\ln|x|</math> dla <math>\displaystyle x\neq 0</math>, <math>\displaystyle f(0) = 0</math>, <math>\displaystyle A = {\Bbb R}</math>,
# <math>\displaystyle \displaystyle f(x) = x^2 - \frac{1}{x}</math>,  <math>\displaystyle A = [1,2]</math>,
# <math>\displaystylef(x) = x^2 - \frac{1}{x}</math>,  <math>\displaystyle A = [1,2]</math>,
# <math>\displaystyle f(x) = \max\{x,1-x^2\}</math>, <math>\displaystyle A = (0,1)</math>,
# <math>\displaystyle f(x) = \max\{x,1-x^2\}</math>, <math>\displaystyle A = (0,1)</math>,
# <math>\displaystyle f(x) = e^{-|x|}</math>, <math>\displaystyle A = {\Bbb R}</math>,
# <math>\displaystyle f(x) = e^{-|x|}</math>, <math>\displaystyle A = {\Bbb R}</math>,

Wersja z 08:45, 28 sie 2023

Ćwiczenia

Ćwiczenie 12.1

Rozważmy próbkę prostą x1,,xn z rozkładu N(m,σ). Znajdziemy estymatory największej wiarygodności parametrów m i σ.

Przypominamy, że gęstość rozkładu normalnego wyraża się wzorem:


f(x)=12πσe12(xmσ)2 dla x.


W związku z tym, funkcja wiarygodności ma postać:


l(m,σ)=12πσe12(x1mσ)212πσe12(xnmσ)2


=1(2πσ)ne12σ2i=1n(xim)2.


Z postaci funkcji l od razu widać, że przy każdym ustalonym σ przyjmuje ona wartość największą dla takiego m, dla którego funkcja:


l1(m)=i=1n(xim)2


osiąga wartość najmniejszą, ta ostatnia zaś jest zwykłą funkcją kwadratową zmiennej

m

, a więc łatwo sprawdzić, że przyjmuje ona wartość najmniejszą dla:

m^=x¯.

Rozważmy zatem funkcję:


l2(σ)=(2π)nl(x¯,σ),


a następnie jej logarytm:


L(σ)=nlnσ12σ2i=1n(xix¯)2.


Obliczamy pochodną:


L(σ)=nσ12σ3(2)i=1n(xix¯)2=nσ+1σ3i=1n(xix¯)2.


Zauważmy, jedynym rozwiązaniem równania:


L(σ)=0


jest liczba:


σ^=1ni=1n(xix¯)2.


Ostatecznie więc otrzymujemy następujące estymatory:


m^=x¯=x1++xnn,  σ^=(x1x¯n)2++(xnx¯n)2n.


Ćwiczenie 12.2

Aby stwierdzić ile jest średnio bakterii pewnego rodzaju w 1 litrze wody, pobrano n próbek wody po 100 ml (próbki typu A) oraz m próbek wody po 300 ml (próbki typu B). Metoda laboratoryjna pozwala jedynie na stwierdzenie obecności (nie ilości!) bakterii w danej próbce wody. Metodą tą stwierdzono obecność bakterii w k próbkach typu A oraz l próbkach typu B. Jaka jest średnia liczba bakterii w 1 litrze wody?

Zanim przejdziemy do właściwego rozwiązania powyższego zadania, należy najpierw zdać sobie sprawę z tego, że rozkład bakterii w ustalonej porcji wody podlega w przybliżeniu rozkładowi Poissona -- mamy tu bowiem dużo doświadczeń (znalezienie się pojedynczej bakterii w ustalonej porcji wody) z niezwykle małym prawdopodobieństwem sukcesu każde. Dla ułatwienia zapisu przyjmujemy, że podstawowa objętość ma 100 ml (gdy już będziemy mieć średnią liczbę bakterii w tej objętości, to pomnożymy ją przez 10, uzyskując w ten sposób żądany wynik).

Niech więc X oznacza liczbę bakterii w 100 ml wody. Zakładamy, że X ma rozkład Poissona z parametrem λ. W związku z tym zmienna losowa Y, oznaczająca liczbę bakterii w 300 ml wody, ma rozkład Poissona z parametrem 3λ. Teraz wyniki badania można interpretować następująco: zaobserwowano zdarzenie, polegające na jednoczesnym zajściu:

  • k zdarzeń postaci {Xi>0},
  • nk zdarzeń postaci {Xi=0},
  • l zdarzeń postaci {Yi>0},
  • ml zdarzeń postaci {Yi=0},

gdzie zmienne Xi tworzą próbkę prostą z X, zaś zmienne Yi - próbkę prostą z Y. Prawdopodobieństwo zaobserwowanego zdarzenia jest więc iloczynem prawdopodobieństw powyższych zdarzeń. Zauważmy jednak, że:


P(Xi=0)=P(X=0)=eλ,


a więc:


P(Xi>0)=P(X>0)=1eλ.


Podobnie:


P(Yi=0)=P(Y=0)=e3λ,


zatem:


P(Yi>0)=P(Y>0)=1e3λ.


Ostatecznie więc funkcja wiarygodności ma postać:


l(q)=qnk(1q)k(q3)ml(1q3)l,


gdzie q=eλ. Widać, że l(0)=l(1)=0 oraz że l jest ciągła na przedziale [0,1], tak więc istnieje w tym przypadku estymator największej wiarygodności, aczkolwiek wzór określający funkcję l wydaje się być zbyt skomplikowany, aby można było znaleźć analityczną postać tego estymatora.

W związku z powyższym, rozwiążemy nasze zadanie wykorzystując program Maple oraz ustalając konkretne wartości parametrów, powiedzmy:


n=30,k=8,m=5,l=3.


Wyznaczamy logarytm z funkcji wiarygodności, różniczkujemy go i przyrównujemy do 0, otrzymując następujące równanie:


28q27(1q)8(1q3)38q28(1q)7(1q3)3


9q30(1q)8(1q3)2=0.


Po podzieleniu obu stron przez wspólny czynnik dostajemy:


28+8q+8q2+45q3=0.


Równanie to można rozwiązać numerycznie w przedziale (0,1) otrzymując:


q^=0.7342,

czyli:

λ^=lnq^=0.3089.


Tak więc w jednym litrze wody są średnio nieco ponad 3 bakterie.

Ćwiczenie 12.3

Zmodyfikujemy przykład 12.4. Treść zadania wygląda teraz następująco. Chcąc zbadać wadliwość nowej serii komputerów przeprowadzono następujące badanie: przez 20 dni uruchamiano codziennie 10 nowych komputerów i każdy z nich poddawano wszechstronnemu testowi. Otrzymano następujące wyniki: ciągu 14 dni wszystkie komputery działały bez zarzutu, w ciągu 4 dni miała miejsce awaria jednego z komputerów, natomiast w ciągu 2 dni zaobserwowano awarie więcej niż jednego komputera. Jaka jest wadliwość losowo wybranego komputera, rozumiana jako prawdopodobieństwo awarii w czasie jednego dnia pracy?

Ta drobna zmiana oznacza istotną komplikację techniczną. Stosując oznaczenia z przykładu 12.4 widzimy, że funkcja wiarygodności ma teraz postać:


l(p)=a014a14(1a0a1)2,


gdyż 1a0a1 oznacza prawdopodobieństwo zajścia więcej niż jednej awarii w danym dniu. Mamy dalej:


l(p)=((1p)10)14(10p(1p)9)4(1(1p)1010p(1p)9)2,


a więc sytuacja jest podobna do tej z ćwiczenia 12.2 - można wziąć logarytm z funkcji l, obliczyć jego pochodną i przyrównać do 0, jednak otrzymane w ten sposób równanie trzeba rozwiązywać numerycznie. Okazuje się, że w tym przypadku estymatorem największej wiarygodności parametru p jest:

p^=0.041,

a więc nieznacznie więcej niż w przykładzie 12.4.

Ćwiczenie 12.4

Znajdziemy estymator największej wiarygodności parametru a, w rozkładzie jednostajnym na przedziale (0,a).

Z warunków zadania wynika, że dysponujemy próbką prostą x1,,xn z rozkładu ciągłego, którego gęstość f jest następująca: f(x)=1a dla 0xa oraz f(x)=0 dla pozostałych x. Funkcją wiarygodności jest więc tutaj:


l(a)=f(x1)f(xn),


W związku z tym, jeżeli wszystkie punkty xi leżą w przedziale (0,a), to:


l(a)=1an,


zaś w przeciwnym wypadku:


l(a)=0.


Zatem:


l(a)={1andlaamax{x1,,xn}0dla0<a<max{x1,,xn}.


W nietrywialnym przypadku, czyli gdy max(x1,,xn)>0, funkcja ta jest dobrze określona, lecz nie jest ciągła w punkcie a=max{x1,,xn}. Jednak widać (narysuj wykres funkcji l), że akurat w tym punkcie funkcja l przyjmuje wartość największą. Tak więc estymatorem największej wiarygodności parametru a jest:


a^=max{x1,,xn},


o którym była już mowa w ćwiczeniu 11.1.


Zadanie 12.1 Znajdź wartość największą (o ile istnieje) funkcji f na zbiorze A:

  1. f(x)=x3x2+8x2, A=[2.2],
  2. f(x)=xx2+8x2, A=[0.4],
  3. f(x)=x2ln|x| dla x0, f(0)=0, A=,
  4. Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\displaystylef”): {\displaystyle \displaystylef(x) = x^2 - \frac{1}{x}} , A=[1,2],
  5. f(x)=max{x,1x2}, A=(0,1),
  6. f(x)=e|x|, A=,
  7. f(x)=x2x2, A={0,1,2,}.

Zadanie 12.2 Wyprowadź wzór na estymator największej wiarygodności parametru p, gdy próbka prosta pochodzi z rozkładu geometrycznego.

Zadanie 12.3 Wyprowadź wzór na estymator największej wiarygodności parametru λ, gdy próbka prosta pochodzi z rozkładu Poissona.

Zadanie 12.4 Testowano czas działania T nowej serii baterii do telefonów komórkowych. Otrzymano następujące wyniki (w godzinach):


239,209,208,235,226,204,203,204,217,232,


natomiast pięć innych baterii działało dłużej niż 240 godzin. Znajdź estymator parametru p zakładając, że rozkładu czasu działania baterii jest postaci:


P(T=k)=(1p)k201p dla k=201,202,203,.


Korzystając z otrzymanego wyniku, określ średni czas działania baterii oraz oblicz prawdopodobieństwo tego, bateria z tej serii działa dłużej niż 220 godzin.

Zadanie 12.5 Metodą największej wiarygodności znajdź estymator parametru a, gdy próbka x1,,xn pochodzi z rozkładu jednostajnego na odcinku (a,0).

Zadanie 12.6 W pewnej liczbie rzutów monetą symetryczną uzyskano 5 orłów. Ile było rzutów?

Zadanie 12.7 Mamy próbkę prostą x1,,xn z rozkładu wykładniczego oraz wiemy, że k dalszych niezależnych obserwacji xi z tego rozkładu ma wartość większą niż dana liczba T. Jaka jest nadzieja matematyczna tego rozkładu?