MIMINF:Programowanie współbieżne i rozproszone

Forma zajęć

Wykład (30 godzin) + ćwiczenia (30 godzin) + laboratorium (30 godzin)

Opis

Celem wykładu jest zaprezentowanie najważniejszych technik stosowanych do synchronizacji procesów i realizacji komunikacji między nimi oraz problemów, jakie stają przed programistą opracowującym programy współbieżne. Omówiony zostanie scentralizowany i rozproszony model programu współbieżnego. Problematyka zostanie przedstawiona na przykładzie klasycznych problemów współbieżności oraz procesów i wątków w systemie operacyjnym Linux. Przedstawione też będą klasyczne algorytmy rozproszone oraz zagadnienia związane z weryfikacją programów współbieżnych oraz notacje do opisu współbieżności.

Sylabus

Autor

• Marcin Engel — Uniwersytet Warszawski

Wymagania wstępne

• Wstęp do programowania
• Systemy operacyjne
• Środowisko programisty

Zawartość

• Klasyczne problemy współbieżności
• Mechanizmy synchronizacji procesów w modelu scentralizowanym i rozproszonym:
  • semafory
  • monitory
  • muteksy
  • spotkania (Ada)
  • Linda
• Algorytmy rozproszone:
  • synchronizacja zegarów logicznych
  • wzajemne wykluczanie
  • elekcja
  • uzgadnianie
• Transakcje
• Poprawność programów współbieżnych i jej weryfikacja
• Rozproszone systemy operacyjne
  • topologie sieci
  • rozproszone systemy plików
  • organizacja pamięci
• Notacje do opisu współbieżności:
  • CSP
  • Sieci Petriego

Literatura

1. M. Ben-Ari, Podstawy programowania współbieżnego i rozproszonego. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1996.
2. Z. Weiss, T. Gruźlewski, Programowanie współbieżne i rozproszone w przykładach i zadaniach. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1993.
3. M. Rochkind, Programowanie w systemie Unix dla zaawansowanych. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1997.
4. M.K. Johnson, E.W. Troan, Oprogramowanie użytkowe w systemie Linux. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa2000.