Pr-1st-1.1-m09-Slajd17: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
m Zastępowanie tekstu – „ </math>” na „</math>” |
||
Linia 18: | Linia 18: | ||
<math>\mathcal{IT}_i[\tau ''] = \emptyset</math>.Stąd otrzymujemy: | <math>\mathcal{IT}_i[\tau ''] = \emptyset</math>.Stąd otrzymujemy: | ||
:<math>\neg activate_i (\mathcal{AV}_i[\tau ' '] = True, \mathcal{IT}_i[\tau ' '] = \emptyset </math> | :<math>\neg activate_i (\mathcal{AV}_i[\tau ' '] = True, \mathcal{IT}_i[\tau ' '] = \emptyset</math> | ||
Predykat <math>Sterm(\mathcal{P})</math> przyjmuje zatem wartość ''True''. | Predykat <math>Sterm(\mathcal{P})</math> przyjmuje zatem wartość ''True''. |
Wersja z 10:48, 5 wrz 2023
Zakończenie dynamiczne \leftrightarrow statyczne
Niech oznacza, że zajście predykatu prowadzi w skończonym choć nieprzewidzianym czasie do zajścia predykatu .
Twierdzenie 9.1
Dowód
W chwili , gdy , wszystkie procesy są pasywne, zachodzi , a część wiadomości może znajdować się w kanałach. Jednakże, wszystkie wiadomości transmitowane są brane pod uwagę, a ich dotarcie do węzłów docelowych iw konsekwencji ich dostępność, jest uwzględniona w wartości predykatu \neg . Wobec niezawodności kanałów, wiadomości transmitowane osiągną węzły docelowe po skończonym choć nieprzewidywalnym czasie, w pewnym momencie . Wówczas . Wobec stałej pasywności wszystkich procesów od chwili \tau, w każdej chwili , oraz .Stąd otrzymujemy:
Predykat przyjmuje zatem wartość True.
Udowodniliśmy więc, że opóźnienie między momentem zajścia predykatu a momentem zajścia predykatu jest skończone lecz nieprzewidywalne. Wybór między jedną a drugą definicją zakończenia zależy oczywiście od użytkownika. Łatwo przewidzieć, że detekcja stanu opisanego predykatem będzie trudniejsza, a więc w ogolności bardziej kosztowna. Z drugiej jednak strony, zajście może pozwolić, na przykład, na uznanie wyników przetwarzania za ostateczne (w konsekwencji możliwe do dalszego wykorzystania) nawet, gdy pewne wiadomości są jeszcze transmitowane.