|
|
Linia 334: |
Linia 334: |
|
| |
|
| }} | | }} |
| | |
| | <div class="thumb tleft"><div style="width:250px;"> |
| | <flashwrap>file=MD1-SW 6.7.swf|size=small</flashwrap> |
| | <div.thumbcaption>MD1-SW 6.7.swf</div></div> |
| | </div> |
| | |
| | <div class="thumb tright"><div style="width:250px;"> |
| | <flashwrap>file=MD1-SW 6.8.swf|size=small</flashwrap> |
| | <div.thumbcaption>MD1-SW 6.8.swf</div></div> |
| | </div> |
|
| |
|
| {{przyklad||| | | {{przyklad||| |
|
| |
|
| | | <center> |
| <center><math>\displaystyle 6+5+3+2+2+1=19. | | <math>\displaystyle 6+5+3+2+2+1=19. |
| </math></center> | | </math> |
| | </center> |
|
| |
|
| * <math>\displaystyle 6,5,3,2,2,1</math> jest podziałem symetrycznym <math>\displaystyle 19</math>. | | * <math>\displaystyle 6,5,3,2,2,1</math> jest podziałem symetrycznym <math>\displaystyle 19</math>. |
|
| |
|
| [[Rysunek: 6.7 Szkic na kartce.]]
| | <center> |
| | | <math>\displaystyle 5+2+1=8. |
| | | </math> |
| <center><math>\displaystyle 5+2+1=8. | | </center> |
| </math></center> | |
|
| |
|
| * <math>\displaystyle 5,2,1</math> nie jest podziałem symetrycznym <math>\displaystyle 8</math>. | | * <math>\displaystyle 5,2,1</math> nie jest podziałem symetrycznym <math>\displaystyle 8</math>. |
|
| |
| [[Rysunek: 6.8 Szkic na kartce.]]
| |
|
| |
|
| }} | | }} |
Linia 364: |
Linia 372: |
|
| |
|
| <div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> | | <div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> |
| | |
| | <div class="thumb tright"><div style="width:250px;"> |
| | <flashwrap>file=MD1-SW 6.9.swf|size=small</flashwrap> |
| | <div.thumbcaption>MD1-SW 6.9.swf</div></div> |
| | </div> |
| | |
| | |
| Rozważmy <math>\displaystyle n=a_0+\ldots+a_{k-1}</math> symetryczny podział liczby <math>\displaystyle n</math> na sumę. | | Rozważmy <math>\displaystyle n=a_0+\ldots+a_{k-1}</math> symetryczny podział liczby <math>\displaystyle n</math> na sumę. |
| Z symetryczności wiemy, | | Z symetryczności wiemy, |
Linia 378: |
Linia 393: |
| Tą metodą możemy przekształcić dowolny symetryczny podział liczby <math>\displaystyle n</math> | | Tą metodą możemy przekształcić dowolny symetryczny podział liczby <math>\displaystyle n</math> |
| na podział liczby liczby <math>\displaystyle n</math> na składniki parami różne i nieparzyste. | | na podział liczby liczby <math>\displaystyle n</math> na składniki parami różne i nieparzyste. |
|
| |
| [[Rysunek: 6.9 Szkic na kartce.]]
| |
|
| |
|
| Na odwrót, podział liczby <math>\displaystyle n</math> na różne nieparzyste składniki <math>\displaystyle b_0,\ldots,b_{m-1}</math> | | Na odwrót, podział liczby <math>\displaystyle n</math> na różne nieparzyste składniki <math>\displaystyle b_0,\ldots,b_{m-1}</math> |
| można "zwinąć" do symetrycznego podziału <math>\displaystyle n</math> "łamiąc w połowie" składniki <math>\displaystyle b_i</math>. | | można "zwinąć" do symetrycznego podziału <math>\displaystyle n</math> "łamiąc w połowie" składniki <math>\displaystyle b_i</math>. |
| </div></div> | | </div></div> |
Permutacje i Podziały
Ćwiczenie 1
Policz średnią liczbę cykli w permutacji zbioru elementowego.
Wskazówka
Skorzystaj ze związku między liczbami Stirlinga dla cykli
i liczbami harmonicznymi.
Rozwiązanie
Ponieważ
a suma po lewej stronie to sumaryczna liczba cykli we wszystkich permutacjach zbioru
-elementowego, więc średnia liczba cykli
równa jest wartości tej sumy podzielonej
przez liczbę wszystkich permutacji zbioru -elementowego, czyli :
Ćwiczenie 2
Oblicz postać zwartą symbolu .
Wskazówka
Skorzystaj z przestawienia
w postaci sumy iloczynów współczynników dwumianowych.
Rozwiązanie
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned \left\{\begin{array} {c}n\\ 4\end{array} \right\} &=\frac{1}{4!}\sum_{0<i_0<i_1<i_2<n}{n\choose i_2}{i_2\choose i_1}{i_1\choose i_0}\\ &=\frac{1}{24}\sum_{0<i_1<i_2<n}{n\choose i_2}{i_2\choose i_1}\sum_{0<i_0<i_1}{i_1\choose i_0}\\ &=\frac{1}{24}\sum_{0<i_1<i_2<n}{n\choose i_2}{i_2\choose i_1}(2^{i_1}-2)\\ &=\frac{1}{24}\sum_{0<i_2<n}{n\choose i_2}\left(\sum_{0<i_1<i_2}{i_2\choose i_1}2^{i_1}-2\sum_{0<i_1<i_2}{i_2\choose i_1}\right)\\ &=\frac{1}{24}\sum_{0<i_2<n}{n\choose i_2}((3^{i_2}-1-2^{i_2})-2(2^{i_2}-2))\\ &=\frac{1}{24}\sum_{0<i_2<n}{n\choose i_2}(3^{i_2}-3\cdot2^{i_2}+3)\\ &=\frac{1}{24}((4^n-1-3^n)-3(3^n-1-2^n)+3\cdot(2^n-2))\\ &=\frac{1}{24}(4^n-4\cdot3^n+6\cdot2^n-4). \endaligned}
Ćwiczenie 3
Udowodnij wzór na odwracanie liczb Stirlinga,
czyli że dla dowolnych funkcji określonych na zachodzi:
wtedy i tylko wtedy, gdy
Wskazówka
Skorzystaj z zależności inwersyjnych między liczbami Stirlinga dla cykli i dla podziałów:
Rozwiązanie
Pokażemy jedynie implikację w dół (drugą można udowodnić analogicznie).
Załóżmy zatem, iż .
Przekształcając sumę z prawej części tezy otrzymujemy:
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned \sum_i\left[\begin{array} {c}n\\ i\end{array} \right](-1)^if(i) &=\sum_i\left[\begin{array} {c}n\\ i\end{array} \right](-1)^i\sum_j\left\{\begin{array} {c}n\\ j\end{array} \right\}(-1)^jg(j)\\ &=\sum_j\sum_i\left[\begin{array} {c}n\\ i\end{array} \right]\left\{\begin{array} {c}i\\ j\end{array} \right\}(-1)^{i+j}g(j)\\ &=\sum_j(-1)^{n+j}g(j)\sum_i\left[\begin{array} {c}n\\ i\end{array} \right]\left\{\begin{array} {c}i\\ j\end{array} \right\}(-1)^{n-i}. \endaligned}
Ale
więc wszystkie składniki, poza , zewnętrznej sumy zerują się, więc:
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned \sum_i\left[\begin{array} {c}n\\ i\end{array} \right](-1)^if(i) &=\sum_j(-1)^{n+j}g(j)\sum_i\left[\begin{array} {c}n\\ i\end{array} \right]\left\{\begin{array} {c}i\\ j\end{array} \right\}(-1)^{n-i}\\ &=(-1)^{n+n}g(n)\cdot1\\ &=g(n). \endaligned}
Ćwiczenie 4
Posługując się interpretacją kombinatoryczną pokaż, że
Wskazówka
Wyraź liczbę podziałów zbioru -elementowego na bloków
poprzez wyróżnienie jednego z elementów,
rozważenie w jak licznym bloku może się on znajdować
i na ile sposobów można podzielić resztę elementów spoza tego bloku na bloków.
Rozwiązanie
Rozważmy podziały zbioru -elementowego na bloków.
Dla ustalenia uwagi, rozważamy zbiór .
Zauważmy, że w dowolnym podziale naszego zbioru na bloków,
liczba elementów nie będących w bloku elementu
może przybrać wartość .
Elementy te możemy wybrać ze zbioru na sposobów
i potem podzielić na bloków na sposobów.
Sumując po wszystkich, możliwych wartościach wnioskujemy,
iż liczba podziałów zbioru na bloków wynosi
Ćwiczenie 5
Posługując się interpretacją kombinatoryczną pokaż, że
Wskazówka
Wyraź liczbę permutacji zbioru -elementowego o cyklach
poprzez wyróżnienie jednego z elementów,
rozważenie w jak licznym cyklu może się on znajdować
i na ile sposobów można zbudować ten cykl przy ustalonej liczbie elementów
oraz na ile sposobów można podzielić resztę zbioru na cykli.
Rozwiązanie
Policzmy permutacje zbioru o cyklach.
W dowolnej, takiej permutacji liczba elementów nie będących w cyklu z elementem
wynosi .
Elementy te możemy wybrać ze zbioru
na sposobów
i podzielić na cykli na sposobów.
Do tego jeszcze elementów będących w cyklu z elementem
może stworzyć ten cykl na sposobów. Podsumowując mamy
permutacji zbioru o cyklach.
Ćwiczenie 6
Posługując się interpretacją kombinatoryczną pokaż, że
Wskazówka
Rozwiń używając wielokrotnie
podstawowej zależności rekurencyjnej dla podziałowych liczb Stirlinga.
Rozwiązanie
Wystarczy pokazać, iż prawa strona równości zlicza podziały
zbioru -elementowego na bloków.
W dowolnym podziale zbioru
na bloków:
- albo element nie jest sam w swoim bloku.
Taki podział jest wyznaczony jednoznacznie przez podział zbioru na bloków i dołożenie elementu do jednego z bloków.
Zatem takich podziałów jest .
- albo element jest sam w swoim bloku.
Wtedy pozostałe elementy są podzielone na bloków. Znów w dowolnym takim podziale:
- albo element nie jest sam w swoim bloku. Analogiczne rozumowanie do wcześniejszego wskazuje, że takich podziałów jest .
- albo element stanowi jednoelementowy blok, itd.
Po krokach powyższego wywodu otrzymujemy, że jest
podziałów zbioru na bloków.
Ćwiczenie 7
Posługując się interpretacją kombinatoryczną pokaż, że
Wskazówka
Rozwiń wielokrotnie używając
podstawowej zależności rekurencyjnej dla cyklowych liczb Stirlinga.
Rozwiązanie
Analogicznie jak w Ćwiczeniu 6
wystarczy wykazać, iż prawa strona tożsamości zlicza permutacje zbioru
-elementowego o cyklach.
W dowolnej permutacji zbioru o cyklach:
- albo element nie jest sam w swoim cyklu.
Dowolną taką permutację jednoznacznie wyznaczamy poprzez permutację zbioru
o cyklach
z dołożonym elementem na jednej z możliwych pozycji.
Zatem takich permutacji jest dokładnie .
- albo element stanowi jednoelementowy cykl.
Wtedy elementy są rozłożone w cyklach. Znów w dowolnej takiej permutacji:
- albo element nie jest sam w swoim cyklu.
Wtedy rozumując analogicznie jak wcześniej wiemy, iż takich permutacji jest .
- albo element stanowi jednoelementowy cykl, itd.
Po krokach powyższy wywód daje
permutacji zbioru o cyklach.
Ćwiczenie 8
Posługując się interpretacją kombinatoryczną pokaż, że
Wskazówka
Zauważ, że obie strony równości to liczba podziałów zbioru -elementowego
na bloków, przy czym bloków jest wyróżnionych (pomalowanych na czerwono).
Rozwiązanie
Lewą stronę tożsamości możemy interpretować jako liczbę podziałów
zbioru -elementowego na bloków, w których bloków jest wyróżnionych
(pomalowanych na czerwono).
Policzmy te specjalne podziały inną metodą.
Wybierzmy najpierw -elementowy podzbiór zbioru -elementowego
(na jeden z sposobów),
którego elementy będą stanowić wyróżnione bloki.
Wybrany -elementowy podzbiór możemy podzielić
na docelowe wyróżnionych bloków
na sposobów.
Pozostałe, zaś elementów możemy podzielić na ,
(nie czerwonych) bloków na sposobów.
Zatem dla ustalonego mamy
podziałów zbioru -elementowego na bloków,
przy czym wyróżnione bloków ma w sumie elementów.
Sumując teraz po wszystkich możliwych wartościach możemy zakończyć dowód.
Ćwiczenie 9
Podział liczby na sumę jest symetryczny,
jeśli odwracając jego diagram Ferrersa o stopni otrzymamy ten sam diagram.
<flashwrap>file=MD1-SW 6.7.swf|size=small</flashwrap>
<div.thumbcaption>MD1-SW 6.7.swf
<flashwrap>file=MD1-SW 6.8.swf|size=small</flashwrap>
<div.thumbcaption>MD1-SW 6.8.swf
Przykład
- jest podziałem symetrycznym .
- nie jest podziałem symetrycznym .
Pokaż, że liczba podziałów symetrycznych liczby
pokrywa się z liczbą podziałów liczby na różne i nieparzyste składniki.
Wskazówka
Zauważ, że w diagramie Ferrersa, w podziale symetrycznym liczba krzyżyków
znajdujących się w pierwszej kolumnie lub/i ostatnim wierszu jest nieparzysta.
Rozwiązanie
<flashwrap>file=MD1-SW 6.9.swf|size=small</flashwrap>
<div.thumbcaption>MD1-SW 6.9.swf
Rozważmy symetryczny podział liczby na sumę.
Z symetryczności wiemy,
iż liczba krzyżyków w ostatnim wierszu (tzn. liczba )
jest równa liczbie krzyżyków w pierwszej kolumnie,
a ponieważ mają one jeden krzyżyk wspólny to w sumie jest ich nieparzyście wiele
().
Po wycięciu ostatniego wiersza i pierwszej kolumny pozostaje
wciąż symetryczny diagram Ferrersa,
zatem jego ostatni wiersz i pierwsza kolumna
mają także w sumie nieparzystą liczbę krzyżyków (),
przy czym jest ich mniej niż poprzednio, gdyż
jak że .
Tą metodą możemy przekształcić dowolny symetryczny podział liczby
na podział liczby liczby na składniki parami różne i nieparzyste.
Na odwrót, podział liczby na różne nieparzyste składniki
można "zwinąć" do symetrycznego podziału "łamiąc w połowie" składniki .