Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka/Ćwiczenia 12: Metoda największej wiarygodności: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
==Ćwiczenia | ==Ćwiczenia== | ||
{{cwiczenie||| | {{cwiczenie|12.1|cw 12.1| | ||
Rozważmy próbkę prostą <math>\displaystyle x_1, \dots, x_n</math> z rozkładu <math>\displaystyle N(m,\sigma)</math>. Znajdziemy | Rozważmy próbkę prostą <math>\displaystyle x_1, \dots, x_n</math> z rozkładu <math>\displaystyle N(m,\sigma)</math>. Znajdziemy | ||
estymatory największej wiarygodności parametrów <math>\displaystyle m</math> i <math>\displaystyle \sigma</math>. | estymatory największej wiarygodności parametrów <math>\displaystyle m</math> i <math>\displaystyle \sigma</math>. | ||
Linia 7: | Linia 7: | ||
Przypominamy, że gęstość rozkładu normalnego wyraża się wzorem: | Przypominamy, że gęstość rozkładu normalnego wyraża się wzorem: | ||
<center><math>\displaystyle | <center><math>\displaystyle | ||
f(x) = \frac{1}{\sqrt{2\pi}\sigma}\,e^{-\frac{1}{2}(\frac{x | f(x) = \frac{1}{\sqrt{2\pi}\sigma}\,e^{-\frac{1}{2}(\frac{x | ||
- m}{\sigma})^2}\;\; </math> dla <math>\displaystyle x\in {\Bbb R}. | - m}{\sigma})^2}\;\; </math> dla <math>\displaystyle x\in {\Bbb R}. | ||
</math></center> | </math></center> | ||
W związku z tym, funkcja wiarygodności ma postać: | W związku z tym, funkcja wiarygodności ma postać: | ||
<center><math>\displaystyle | <center><math>\displaystyle | ||
l(m,\sigma) = \frac{1}{\sqrt{2\pi}\sigma}\,e^{-\frac{1}{2}(\frac{x_1 | l(m,\sigma) = \frac{1}{\sqrt{2\pi}\sigma}\,e^{-\frac{1}{2}(\frac{x_1 | ||
Linia 18: | Linia 23: | ||
- m}{\sigma})^2} | - m}{\sigma})^2} | ||
</math></center> | </math></center> | ||
<center><math>\displaystyle | <center><math>\displaystyle | ||
= \frac{1}{(\sqrt{2\pi}\sigma)^n}e^{- \frac{1}{2\sigma^2}\sum_{i=1}^n(x_i - m)^2}. | = \frac{1}{(\sqrt{2\pi}\sigma)^n}e^{- \frac{1}{2\sigma^2}\sum_{i=1}^n(x_i - m)^2}. | ||
</math></center> | </math></center> | ||
Z postaci funkcji <math>\displaystyle l</math> od razu widać, że przy każdym ustalonym <math>\displaystyle \sigma</math> przyjmuje ona wartość największą dla takiego <math>\displaystyle m</math>, | Z postaci funkcji <math>\displaystyle l</math> od razu widać, że przy każdym ustalonym <math>\displaystyle \sigma</math> przyjmuje ona wartość największą dla takiego <math>\displaystyle m</math>, | ||
dla którego funkcja: <center><math>\displaystyle l_1(m)=\sum_{i=1}^n(x_i - m)^2</math></center> | dla którego funkcja: | ||
<center><math>\displaystyle l_1(m)=\sum_{i=1}^n(x_i - m)^2</math></center> | |||
osiąga wartość najmniejszą, ta ostatnia zaś jest zwykłą funkcją kwadratową | osiąga wartość najmniejszą, ta ostatnia zaś jest zwykłą funkcją kwadratową | ||
Linia 30: | Linia 41: | ||
Rozważmy zatem funkcję: | Rozważmy zatem funkcję: | ||
<center><math>\displaystyle l_2(\sigma)=(\sqrt{2\pi})^n l(\bar{x},\sigma),</math></center> | <center><math>\displaystyle l_2(\sigma)=(\sqrt{2\pi})^n l(\bar{x},\sigma),</math></center> | ||
a następnie jej logarytm: | a następnie jej logarytm: | ||
<center><math>\displaystyle | <center><math>\displaystyle | ||
L(\sigma) = -n \ln \sigma - \frac{1}{2\sigma^2}\sum_{i=1}^n(x_i - \bar{x})^2. | L(\sigma) = -n \ln \sigma - \frac{1}{2\sigma^2}\sum_{i=1}^n(x_i - \bar{x})^2. | ||
</math></center> | </math></center> | ||
Obliczamy pochodną: | Obliczamy pochodną: | ||
<center><math>\displaystyle | <center><math>\displaystyle | ||
L'(\sigma) = \frac{-n}{\sigma} - \frac{1}{2\sigma^{3}}(-2)\sum_{i=1}^n(x_i - \bar{x})^2 = - \frac{n}{\sigma} + \frac{1}{\sigma^{3}}\sum_{i=1}^n(x_i - \bar{x})^2. | L'(\sigma) = \frac{-n}{\sigma} - \frac{1}{2\sigma^{3}}(-2)\sum_{i=1}^n(x_i - \bar{x})^2 = - \frac{n}{\sigma} + \frac{1}{\sigma^{3}}\sum_{i=1}^n(x_i - \bar{x})^2. | ||
</math></center> | </math></center> | ||
Zauważmy, jedynym rozwiązaniem równania: | Zauważmy, jedynym rozwiązaniem równania: | ||
<center><math>\displaystyle | <center><math>\displaystyle | ||
L'(\sigma) = 0 | L'(\sigma) = 0 | ||
</math></center> | </math></center> | ||
jest liczba: | jest liczba: | ||
<center><math>\displaystyle | <center><math>\displaystyle | ||
\widehat{\sigma} = \sqrt{\frac{1}{n} \sum_{i=1}^n(x_i - \bar{x})^2}. | \widehat{\sigma} = \sqrt{\frac{1}{n} \sum_{i=1}^n(x_i - \bar{x})^2}. | ||
</math></center> | </math></center> | ||
Ostatecznie więc otrzymujemy następujące estymatory: | Ostatecznie więc otrzymujemy następujące estymatory: | ||
<center><math>\displaystyle \displaystyle \hat{m} = \bar{x} = | <center><math>\displaystyle \displaystyle \hat{m} = \bar{x} = | ||
\frac{x_1+ \dots + x_n}{n}, \ \ \widehat{\sigma} =\sqrt{ | \frac{x_1+ \dots + x_n}{n}, \ \ \widehat{\sigma} =\sqrt{ | ||
Linia 57: | Linia 86: | ||
</math></center> | </math></center> | ||
{{cwiczenie||| | |||
{{cwiczenie|12.2|cw 12.2| | |||
Aby stwierdzić ile jest średnio bakterii pewnego rodzaju w 1 litrze wody, pobrano <math>\displaystyle n</math> próbek wody po | Aby stwierdzić ile jest średnio bakterii pewnego rodzaju w 1 litrze wody, pobrano <math>\displaystyle n</math> próbek wody po | ||
100 ml (próbki typu <math>\displaystyle A</math>) oraz <math>\displaystyle m</math> próbek wody po 300 ml (próbki typu <math>\displaystyle B</math>). Metoda laboratoryjna pozwala jedynie | 100 ml (próbki typu <math>\displaystyle A</math>) oraz <math>\displaystyle m</math> próbek wody po 300 ml (próbki typu <math>\displaystyle B</math>). Metoda laboratoryjna pozwala jedynie | ||
Linia 87: | Linia 117: | ||
* <math>\displaystyle m - l</math> zdarzeń postaci <math>\displaystyle \{Y_i = 0\}</math>, | * <math>\displaystyle m - l</math> zdarzeń postaci <math>\displaystyle \{Y_i = 0\}</math>, | ||
gdzie zmienne <math>\displaystyle X_i</math> tworzą próbkę prostą z <math>\displaystyle X</math>, zaś zmienne <math>\displaystyle Y_i</math> | gdzie zmienne <math>\displaystyle X_i</math> tworzą próbkę prostą z <math>\displaystyle X</math>, zaś zmienne <math>\displaystyle Y_i</math> - próbkę prostą z <math>\displaystyle Y</math>. | ||
Prawdopodobieństwo zaobserwowanego zdarzenia jest więc iloczynem prawdopodobieństw powyższych zdarzeń. Zauważmy | Prawdopodobieństwo zaobserwowanego zdarzenia jest więc iloczynem prawdopodobieństw powyższych zdarzeń. Zauważmy | ||
jednak, że: <center><math>\displaystyle P(X_i = 0) = P(X=0) = e^{-\lambda},</math></center> | jednak, że: | ||
<center><math>\displaystyle P(X_i = 0) = P(X=0) = e^{-\lambda},</math></center> | |||
a więc: | a więc: | ||
<center><math>\displaystyle P(X_i > 0) = P(X>0) = 1- e^{-\lambda}.</math></center> | <center><math>\displaystyle P(X_i > 0) = P(X>0) = 1- e^{-\lambda}.</math></center> | ||
Podobnie: | Podobnie: | ||
<center><math>\displaystyle P(Y_i = 0) = P(Y=0) = e^{-3\lambda},</math></center> | <center><math>\displaystyle P(Y_i = 0) = P(Y=0) = e^{-3\lambda},</math></center> | ||
zatem: | |||
zatem: | |||
<center><math>\displaystyle P(Y_i > 0) = P(Y>0) = 1- e^{-3\lambda}.</math></center> | |||
Ostatecznie więc funkcja wiarygodności ma postać: | Ostatecznie więc funkcja wiarygodności ma postać: | ||
<center><math>\displaystyle | <center><math>\displaystyle | ||
l(q) = q^{n-k}(1-q)^{k}(q^3)^{m-l}(1-q^3)^{l}, | l(q) = q^{n-k}(1-q)^{k}(q^3)^{m-l}(1-q^3)^{l}, | ||
</math></center> | </math></center> | ||
gdzie <math>\displaystyle q = e^{-\lambda}</math>. | gdzie <math>\displaystyle q = e^{-\lambda}</math>. | ||
Linia 112: | Linia 159: | ||
W związku z powyższym, rozwiążemy nasze zadanie wykorzystując program Maple oraz | W związku z powyższym, rozwiążemy nasze zadanie wykorzystując program Maple oraz | ||
ustalając konkretne wartości parametrów, powiedzmy: | ustalając konkretne wartości parametrów, powiedzmy: | ||
<center><math>\displaystyle n =30,\; k = 8,\; m = 5, \;l = 3.</math></center> | <center><math>\displaystyle n =30,\; k = 8,\; m = 5, \;l = 3.</math></center> | ||
Wyznaczamy logarytm z funkcji wiarygodności, różniczkujemy go i przyrównujemy do <math>\displaystyle 0</math>, otrzymując następujące równanie: | Wyznaczamy logarytm z funkcji wiarygodności, różniczkujemy go i przyrównujemy do <math>\displaystyle 0</math>, otrzymując następujące równanie: | ||
<center><math>\displaystyle | <center><math>\displaystyle | ||
28\,{q}^{27} \left( 1-q \right) ^{8} \left( 1-{q}^{3} \right) ^{3}-8\, | 28\,{q}^{27} \left( 1-q \right) ^{8} \left( 1-{q}^{3} \right) ^{3}-8\, | ||
{q}^{28} \left( 1-q \right) ^{7} \left( 1-{q}^{3} \right) ^{3}</math></center> | {q}^{28} \left( 1-q \right) ^{7} \left( 1-{q}^{3} \right) ^{3}</math></center> | ||
<center><math>\displaystyle -9\,{q}^ | <center><math>\displaystyle -9\,{q}^ | ||
Linia 123: | Linia 176: | ||
=0. | =0. | ||
</math></center> | </math></center> | ||
Po podzieleniu obu stron przez wspólny czynnik dostajemy: | Po podzieleniu obu stron przez wspólny czynnik dostajemy: | ||
<center><math>\displaystyle | <center><math>\displaystyle | ||
-28+8q+8q^2+45q^3 = 0. | -28+8q+8q^2+45q^3 = 0. | ||
</math></center> | </math></center> | ||
Równanie to można rozwiązać numerycznie w przedziale <math>\displaystyle (0,1)</math> otrzymując: | Równanie to można rozwiązać numerycznie w przedziale <math>\displaystyle (0,1)</math> otrzymując: | ||
<center><math>\displaystyle \hat{q} = 0.7342,</math></center> | <center><math>\displaystyle \hat{q} = 0.7342,</math></center> | ||
czyli: <center><math>\displaystyle \hat{\lambda} = -\ln \hat{q} = 0.3089.</math></center> | czyli: <center><math>\displaystyle \hat{\lambda} = -\ln \hat{q} = 0.3089.</math></center> | ||
Tak więc w jednym litrze wody są średnio nieco ponad <math>\displaystyle 3</math> | Tak więc w jednym litrze wody są średnio nieco ponad <math>\displaystyle 3</math> | ||
bakterie. | bakterie. | ||
{{cwiczenie||| | {{cwiczenie|12.3|cw 12.3| | ||
Zmodyfikujemy przykład [[# | Zmodyfikujemy przykład [[Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka/Wykład 12: Metoda największej wiarygodności#przy_12.4|12.4]]. Treść zadania wygląda teraz następująco. | ||
Chcąc zbadać wadliwość nowej serii komputerów | Chcąc zbadać wadliwość nowej serii komputerów | ||
przeprowadzono następujące badanie: przez 20 dni | przeprowadzono następujące badanie: przez 20 dni | ||
Linia 152: | Linia 212: | ||
Ta drobna zmiana oznacza istotną komplikację techniczną. | Ta drobna zmiana oznacza istotną komplikację techniczną. | ||
Stosując oznaczenia z przykładu [[# | Stosując oznaczenia z przykładu [[Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka/Wykład 12: Metoda największej wiarygodności#przy_12.4|12.4]] widzimy, że | ||
funkcja wiarygodności ma teraz postać: | funkcja wiarygodności ma teraz postać: | ||
<center><math>\displaystyle | <center><math>\displaystyle | ||
l(p) = a_0^{14}a_1^4(1 - a_0 - a_1)^2, | l(p) = a_0^{14}a_1^4(1 - a_0 - a_1)^2, | ||
</math></center> | </math></center> | ||
gdyż <math>\displaystyle 1 - a_0 - a_1</math> oznacza prawdopodobieństwo zajścia więcej niż jednej awarii w danym dniu. Mamy dalej: | gdyż <math>\displaystyle 1 - a_0 - a_1</math> oznacza prawdopodobieństwo zajścia więcej niż jednej awarii w danym dniu. Mamy dalej: | ||
<center><math>\displaystyle | <center><math>\displaystyle | ||
l(p) = \left((1-p)^{10}\right)^{14} | l(p) = \left((1-p)^{10}\right)^{14} | ||
Linia 164: | Linia 229: | ||
</math></center> | </math></center> | ||
a więc sytuacja jest podobna do tej z ćwiczenia [[# | |||
a więc sytuacja jest podobna do tej z ćwiczenia [[#cw_12.2|12.2]] - | |||
można wziąć logarytm z funkcji <math>\displaystyle l</math>, obliczyć jego pochodną i przyrównać do <math>\displaystyle 0</math>, jednak otrzymane | można wziąć logarytm z funkcji <math>\displaystyle l</math>, obliczyć jego pochodną i przyrównać do <math>\displaystyle 0</math>, jednak otrzymane | ||
w ten sposób równanie trzeba rozwiązywać numerycznie. | w ten sposób równanie trzeba rozwiązywać numerycznie. | ||
Okazuje się, że w tym przypadku estymatorem największej wiarygodności parametru <math>\displaystyle p</math> jest: | Okazuje się, że w tym przypadku estymatorem największej wiarygodności parametru <math>\displaystyle p</math> jest: | ||
<center><math>\displaystyle \hat{p} = 0.041,</math></center> | <center><math>\displaystyle \hat{p} = 0.041,</math></center> | ||
a więc nieznacznie więcej niż w przykładzie [[# | a więc nieznacznie więcej niż w przykładzie [[Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka/Wykład 12: Metoda największej wiarygodności#przy_12.4|12.4]]. | ||
{{cwiczenie||| | {{cwiczenie|12.4|cw 12.4| | ||
Znajdziemy estymator największej wiarygodności parametru <math>\displaystyle a</math>, w rozkładzie jednostajnym na przedziale <math>\displaystyle (0,a)</math>. | Znajdziemy estymator największej wiarygodności parametru <math>\displaystyle a</math>, w rozkładzie jednostajnym na przedziale <math>\displaystyle (0,a)</math>. | ||
Linia 178: | Linia 244: | ||
Z warunków zadania wynika, że dysponujemy próbką prostą <math>\displaystyle x_1, \dots, x_n</math> z rozkładu ciągłego, którego gęstość <math>\displaystyle f</math> jest następująca: | Z warunków zadania wynika, że dysponujemy próbką prostą <math>\displaystyle x_1, \dots, x_n</math> z rozkładu ciągłego, którego gęstość <math>\displaystyle f</math> jest następująca: | ||
<math>\displaystyle f(x) = \frac{1}{a}</math> dla <math>\displaystyle 0 \leq x \leq a</math> oraz <math>\displaystyle f(x) = 0</math> dla pozostałych <math>\displaystyle x</math>. Funkcją wiarygodności jest więc tutaj: | <math>\displaystyle f(x) = \frac{1}{a}</math> dla <math>\displaystyle 0 \leq x \leq a</math> oraz <math>\displaystyle f(x) = 0</math> dla pozostałych <math>\displaystyle x</math>. Funkcją wiarygodności jest więc tutaj: | ||
<center><math>\displaystyle | <center><math>\displaystyle | ||
l(a) = f(x_1) \cdot \dots \cdot f(x_n), | l(a) = f(x_1) \cdot \dots \cdot f(x_n), | ||
</math></center> | </math></center> | ||
W związku z tym, jeżeli wszystkie punkty <math>\displaystyle x_i</math> leżą w przedziale <math>\displaystyle (0,a)</math>, | W związku z tym, jeżeli wszystkie punkty <math>\displaystyle x_i</math> leżą w przedziale <math>\displaystyle (0,a)</math>, | ||
to: | to: | ||
<center><math>\displaystyle l(a) = \frac{1}{a^n},</math></center> | <center><math>\displaystyle l(a) = \frac{1}{a^n},</math></center> | ||
zaś w przeciwnym wypadku: | zaś w przeciwnym wypadku: | ||
<center><math>\displaystyle l(a) = 0.</math></center> | <center><math>\displaystyle l(a) = 0.</math></center> | ||
Zatem: | Zatem: | ||
<center><math>\displaystyle | <center><math>\displaystyle | ||
l(a) = \left\{ \begin{array} {rl} | l(a) = \left\{ \begin{array} {rl} | ||
Linia 195: | Linia 273: | ||
\end{array} \right. | \end{array} \right. | ||
</math></center> | </math></center> | ||
W nietrywialnym przypadku, czyli gdy <math>\displaystyle \max( \displaystyle x_1, \dots, x_n\displaystyle ) > 0</math>, funkcja ta jest dobrze określona, | W nietrywialnym przypadku, czyli gdy <math>\displaystyle \max( \displaystyle x_1, \dots, x_n\displaystyle ) > 0</math>, funkcja ta jest dobrze określona, | ||
Linia 200: | Linia 279: | ||
Jednak widać (narysuj wykres funkcji <math>\displaystyle l</math>), że akurat w tym punkcie funkcja <math>\displaystyle l</math> przyjmuje wartość | Jednak widać (narysuj wykres funkcji <math>\displaystyle l</math>), że akurat w tym punkcie funkcja <math>\displaystyle l</math> przyjmuje wartość | ||
największą. Tak więc estymatorem największej wiarygodności parametru <math>\displaystyle a</math> jest: | największą. Tak więc estymatorem największej wiarygodności parametru <math>\displaystyle a</math> jest: | ||
<center><math>\displaystyle \hat{a} = \max\{ \displaystyle x_1, \dots, x_n\displaystyle \},</math></center> | <center><math>\displaystyle \hat{a} = \max\{ \displaystyle x_1, \dots, x_n\displaystyle \},</math></center> | ||
o którym była już mowa w ćwiczeniu [[Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka/Ćwiczenia 11: Wnioskowanie statystyczne#cw_11.1|11.1]]. | |||
===Zadanie 12.1=== | |||
Znajdź wartość największą (o ile istnieje) funkcji <math>\displaystyle f</math> na zbiorze <math>\displaystyle A</math>: | Znajdź wartość największą (o ile istnieje) funkcji <math>\displaystyle f</math> na zbiorze <math>\displaystyle A</math>: | ||
Wersja z 11:09, 24 sie 2006
Ćwiczenia
Ćwiczenie 12.1
Rozważmy próbkę prostą z rozkładu . Znajdziemy estymatory największej wiarygodności parametrów i .
Przypominamy, że gęstość rozkładu normalnego wyraża się wzorem:
W związku z tym, funkcja wiarygodności ma postać:
Z postaci funkcji od razu widać, że przy każdym ustalonym przyjmuje ona wartość największą dla takiego ,
dla którego funkcja:
osiąga wartość najmniejszą, ta ostatnia zaś jest zwykłą funkcją kwadratową
zmiennej
, a więc łatwo sprawdzić, że przyjmuje ona wartość najmniejszą dla:
Rozważmy zatem funkcję:
a następnie jej logarytm:
Obliczamy pochodną:
Zauważmy, jedynym rozwiązaniem równania:
jest liczba:
Ostatecznie więc otrzymujemy następujące estymatory:
Ćwiczenie 12.2
Aby stwierdzić ile jest średnio bakterii pewnego rodzaju w 1 litrze wody, pobrano próbek wody po 100 ml (próbki typu ) oraz próbek wody po 300 ml (próbki typu ). Metoda laboratoryjna pozwala jedynie na stwierdzenie obecności (nie ilości!) bakterii w danej próbce wody. Metodą tą stwierdzono obecność bakterii w próbkach typu oraz próbkach typu . Jaka jest średnia liczba bakterii w 1 litrze wody?
Zanim przejdziemy do właściwego rozwiązania powyższego zadania, należy najpierw zdać sobie sprawę z tego, że rozkład bakterii w ustalonej porcji wody podlega w przybliżeniu rozkładowi Poissona -- mamy tu bowiem dużo doświadczeń (znalezienie się pojedynczej bakterii w ustalonej porcji wody) z niezwykle małym prawdopodobieństwem sukcesu każde. Dla ułatwienia zapisu przyjmujemy, że podstawowa objętość ma 100 ml (gdy już będziemy mieć średnią liczbę bakterii w tej objętości, to pomnożymy ją przez 10, uzyskując w ten sposób żądany wynik).
Niech więc oznacza liczbę bakterii w 100 ml wody. Zakładamy, że ma rozkład Poissona z parametrem . W związku z tym zmienna losowa , oznaczająca liczbę bakterii w 300 ml wody, ma rozkład Poissona z parametrem . Teraz wyniki badania można interpretować następująco: zaobserwowano zdarzenie, polegające na jednoczesnym zajściu:
- zdarzeń postaci ,
- zdarzeń postaci ,
- zdarzeń postaci ,
- zdarzeń postaci ,
gdzie zmienne tworzą próbkę prostą z , zaś zmienne - próbkę prostą z . Prawdopodobieństwo zaobserwowanego zdarzenia jest więc iloczynem prawdopodobieństw powyższych zdarzeń. Zauważmy jednak, że:
a więc:
Podobnie:
zatem:
Ostatecznie więc funkcja wiarygodności ma postać:
gdzie .
Widać, że oraz że jest ciągła na przedziale ,
tak więc istnieje w tym przypadku estymator największej wiarygodności, aczkolwiek wzór określający funkcję
wydaje się być zbyt skomplikowany, aby można było znaleźć analityczną postać tego
estymatora.
W związku z powyższym, rozwiążemy nasze zadanie wykorzystując program Maple oraz ustalając konkretne wartości parametrów, powiedzmy:
Wyznaczamy logarytm z funkcji wiarygodności, różniczkujemy go i przyrównujemy do , otrzymując następujące równanie:
Po podzieleniu obu stron przez wspólny czynnik dostajemy:
Równanie to można rozwiązać numerycznie w przedziale otrzymując:
czyli:
Tak więc w jednym litrze wody są średnio nieco ponad
bakterie.
Ćwiczenie 12.3
Zmodyfikujemy przykład 12.4. Treść zadania wygląda teraz następująco. Chcąc zbadać wadliwość nowej serii komputerów przeprowadzono następujące badanie: przez 20 dni uruchamiano codziennie 10 nowych komputerów i każdy z nich poddawano wszechstronnemu testowi. Otrzymano następujące wyniki: ciągu 14 dni wszystkie komputery działały bez zarzutu, w ciągu 4 dni miała miejsce awaria jednego z komputerów, natomiast w ciągu 2 dni zaobserwowano awarie więcej niż jednego komputera. Jaka jest wadliwość losowo wybranego komputera, rozumiana jako prawdopodobieństwo awarii w czasie jednego dnia pracy?
Ta drobna zmiana oznacza istotną komplikację techniczną. Stosując oznaczenia z przykładu 12.4 widzimy, że funkcja wiarygodności ma teraz postać:
gdyż oznacza prawdopodobieństwo zajścia więcej niż jednej awarii w danym dniu. Mamy dalej:
a więc sytuacja jest podobna do tej z ćwiczenia 12.2 -
można wziąć logarytm z funkcji , obliczyć jego pochodną i przyrównać do , jednak otrzymane
w ten sposób równanie trzeba rozwiązywać numerycznie.
Okazuje się, że w tym przypadku estymatorem największej wiarygodności parametru jest:
a więc nieznacznie więcej niż w przykładzie 12.4.
Ćwiczenie 12.4
Znajdziemy estymator największej wiarygodności parametru , w rozkładzie jednostajnym na przedziale .
Z warunków zadania wynika, że dysponujemy próbką prostą z rozkładu ciągłego, którego gęstość jest następująca: dla oraz dla pozostałych . Funkcją wiarygodności jest więc tutaj:
W związku z tym, jeżeli wszystkie punkty leżą w przedziale ,
to:
zaś w przeciwnym wypadku:
Zatem:
W nietrywialnym przypadku, czyli gdy , funkcja ta jest dobrze określona,
lecz nie jest ciągła w punkcie .
Jednak widać (narysuj wykres funkcji ), że akurat w tym punkcie funkcja przyjmuje wartość
największą. Tak więc estymatorem największej wiarygodności parametru jest:
o którym była już mowa w ćwiczeniu 11.1.
Zadanie 12.1
Znajdź wartość największą (o ile istnieje) funkcji na zbiorze :
, ,
, ,
dla , , ,
, ,
, ,
, ,
, .
}}
Ćwiczenie
Wyprowadź wzór na estymator największej wiarygodności parametru , gdy próbka prosta pochodzi z rozkładu geometrycznego.
Ćwiczenie
Wyprowadź wzór na estymator największej wiarygodności parametru , gdy próbka prosta pochodzi z rozkładu Poissona.
Ćwiczenie
Testowano czas działania nowej serii baterii do telefonów komórkowych. Otrzymano następujące wyniki (w godzinach):
natomiast pięć innych baterii działało dłużej niż 240 godzin. Znajdź estymator parametru zakładając, że rozkładu czasu działania baterii
jest postaci:Korzystając z otrzymanego wyniku, określ średni czas działania baterii oraz oblicz prawdopodobieństwo tego, bateria z tej serii działa dłużej niż 220 godzin.
Ćwiczenie
Metodą największej wiarygodności znajdź estymator parametru , gdy próbka pochodzi z rozkładu jednostajnego na odcinku .
Ćwiczenie
W pewnej liczbie rzutów monetą symetryczną uzyskano 5 orłów. Ile było rzutów?
Ćwiczenie
Mamy próbkę prostą z rozkładu wykładniczego oraz wiemy, że dalszych niezależnych obserwacji z tego rozkładu ma wartość większą niż dana liczba . Jaka jest nadzieja matematyczna tego rozkładu?