Biografia Kepler, Jan

Jan Kepler (1571-1630) – wybitny niemiecki matematyk, fizyk i astronom.

Był odkrywcą m.in. trzech reguł (zwanych dziś „prawami Keplera”), jakimi rządzą się ruchy planet Układu Słonecznego. Wynalazł lunetę keplerowską. Wprowadził przecinek do ułamków dziesiętnych. Zajmował się także obliczaniem objętości różnych brył geometrycznych.

Dzięki interwencji Tycha Brahego, Kepler otrzymał w 1601 zaszczytne stanowisko cesarskiego matematyka. Brahe pozostawił wszystkie swe prace Keplerowi, gorącemu zwolennikowi heliocentrycznego systemu Kopernika. Kepler sformułował trzy prawa ruchu planet i skłonił Galileusza do ogłoszenia badań potwierdzających teorię Kopernika. Swoje ostatnie dwa lata życia spędził w Żaganiu (1628-1630), gdzie pośmiertnie wydano jego dzieło Somnium (Sen) – pierwszą książkę fantastyczną na świecie.

Prawa Keplera uwzględniają ledwo zauważalne różnice w położeniach planet, wynikające z eliptyczności ich orbit. Różnice te maja jednak zasadnicze znaczenie, dzięki nim właśnie Newton mógł udowodnić, że siły przyciągania maleją wraz z kwadratem odległości. Natomiast II prawo Keplera uważamy za przypadkowe odkrycie ważnej zasady fizycznej a mianowicie zasady zachowania momentu pędu.

Drobne odchylenia od praw Keplera, wynikające z niewielkich oddziaływań grawitacyjnych między samymi planetami, były poddawane szczegółowej analizie, a astronomowie dokładali starań, by te efekty zmierzyć.

Praca Keplera miała wpływ na dalszy rozwój astronomii i matematyki. Jego najznamienitsze prace to: Mysterium Cosmographicum (1596), De Fundamentis Astrologiae Certioribus (1601), Astronomiae Pars Optica (1604), Astronomia Nova (1609), trzytomowa Epitome astronomiae Copernicanae (1618-1621) oraz Harmonice Mundi (1619)