|
|
Linia 32: |
Linia 32: |
| }} | | }} |
|
| |
|
| {{twierdzenie|[Uzupelnij]|| | | {{twierdzenie|13.2.|| |
|
| |
|
| Dwie dowolne pierwotne funkcji | | Dwie dowolne pierwotne funkcji |
Linia 44: |
Linia 44: |
| }} | | }} |
|
| |
|
| {{dowod|[Uzupelnij]|| | | {{dowod|twierdzenia 13.2.|| |
|
| |
|
| '''(Ad (1))''' | | '''(Ad (1))''' |
Linia 72: |
Linia 72: |
|
| |
|
|
| |
|
| {{definicja|[Uzupelnij]|| | | {{definicja|13.3.|| |
|
| |
|
| '''''Całką nieoznaczoną''''' funkcji <math> \displaystyle f</math> nazywamy zbiór jego | | '''''Całką nieoznaczoną''''' funkcji <math> \displaystyle f</math> nazywamy zbiór jego |
Linia 92: |
Linia 92: |
| }} | | }} |
|
| |
|
| {{wniosek|[Uzupelnij]|| | | {{wniosek|13.4.|| |
|
| |
|
| Jeśli <math> \displaystyle F</math> jest pierwotną funkcji <math> \displaystyle f,</math> to | | Jeśli <math> \displaystyle F</math> jest pierwotną funkcji <math> \displaystyle f,</math> to |
Linia 103: |
Linia 103: |
| }} | | }} |
|
| |
|
| {{uwaga|[Uzupelnij]|| | | {{uwaga|13.5.|| |
|
| |
|
| Jeśli <math> \displaystyle F</math> jest jedną z pierwotnych funkcji <math> \displaystyle f</math> | | Jeśli <math> \displaystyle F</math> jest jedną z pierwotnych funkcji <math> \displaystyle f</math> |
Linia 119: |
Linia 119: |
| }} | | }} |
|
| |
|
| {{przyklad|[Uzupelnij]|| | | {{przyklad|13.6.|| |
|
| |
|
| Funkcja pierwotna nie zawsze istnieje. | | Funkcja pierwotna nie zawsze istnieje. |
Linia 169: |
Linia 169: |
| (które podajemy tutaj bez dowodu). | | (które podajemy tutaj bez dowodu). |
|
| |
|
| {{twierdzenie|[Uzupelnij]|| | | {{twierdzenie|13.7.|| |
|
| |
|
| Każda funkcja ciągła ma pierwotną. | | Każda funkcja ciągła ma pierwotną. |
| }} | | }} |
|
| |
|
| ===Całki pewnych funkcji elementarnych=== | | ==13.2. Całki pewnych funkcji elementarnych== |
|
| |
|
| Poniższe twierdzenie podaje całki nieoznaczone pewnych funkcji | | Poniższe twierdzenie podaje całki nieoznaczone pewnych funkcji |
Linia 181: |
Linia 181: |
| podanych funkcji. | | podanych funkcji. |
|
| |
|
| {{twierdzenie|[Uzupelnij]|| | | {{twierdzenie|13.7.|| |
| '''(Całki pewnych funkcji elementarnych)'''<br> | | '''(Całki pewnych funkcji elementarnych)'''<br> |
| '''(1)''' | | '''(1)''' |
13. Całka nieoznaczona
W pierwszej części tego wykładu
wprowadzamy pojęcia funkcji pierwotnej i całki
nieoznaczonej.
Podajemy całki pewnych funkcji elementarnych, jak również
przykłady funkcji, których pierwotne nie są funkcjami
elementarnymi.
Dowodzimy wzorów na całkowanie przez części i całkowanie przez
podstawienie.
Druga część wykładu
jest przeglądem metod całkowania.
Omawiamy kolejno metody całkowania wyrażeń wymiernych
(rozkład na ułamki proste),
metody całkowania pewnych wyrażeń niewymiernych
(m.in. metodę współczynników nieoznaczonych,
podstawienia Eulera) oraz
metody całkowania wyrażeń zawierających funkcje
trygonometryczne.
13.1. Funkcja pierwotna
Definicja 13.1.
Niech będzie przedziałem oraz
niech będzie funkcją.
Funkcję nazywamy
pierwotną funkcji jeśli
jest różniczkowalna i
Twierdzenie 13.2.
Dwie dowolne pierwotne funkcji
różnią się o stałą,
to znaczy
(1) Jeśli i są pierwotnymi funkcji
to dla pewnego
(2) Jeśli jest pierwotną funkcji oraz
dla pewnego
to też jest pierwotną funkcji
Dowód twierdzenia 13.2.
(Ad (1))
Jeśli i są pierwotnymi funkcji to mamy
Ponieważ pochodna różnicy wynosi więc różnica ta musi
być stała. Zatem istnieje takie, że
(Ad (2))
Załóżmy, że jest pierwotną funkcji
oraz funkcje i różnią się o stałą, to znaczy
dla pewnej stałej Ponieważ jest
różniczkowalna (jako pierwotna) oraz funkcja stała jest
różniczkowalna, więc także funkcja jest różniczkowalna.
Licząc pochodną sumy dostajemy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle G' \ =\ (F+c)'=F' \ =\ f, }
zatem jest także pierwotną funkcji

Definicja 13.3.
Całką nieoznaczoną funkcji nazywamy zbiór jego
pierwotnych i oznaczamy
Całkowaniem nazywamy wyznaczanie całki.
Oczywiście, jeśli zmienna funkcji nazywa się
to piszemy lub
,
a jeśli zmienna funkcji nazywa się
na przykład
to piszemy lub
Wniosek 13.4.
Jeśli jest pierwotną funkcji to
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \int f(x)\,dx \ =\ F(x)+c. }
Uwaga 13.5.
Jeśli jest jedną z pierwotnych funkcji
oraz
to pierwotna funkcji spełniająca
(to znaczy której wykres przechodzi przez punkt )
jest równa
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle G(x) \ =\ F(x)+c, }
gdzie
Przykład 13.6.
Funkcja pierwotna nie zawsze istnieje.
Rozważmy następującą funkcję
Rysunek AM1.M13.W.R01 (stary numer AM1.13.1)}
Pokażemy, że nie ma pierwotnej.
Dla dowodu niewprost,
przypuśćmy, że funkcja ta posiada pierwotną
Wówczas
Na przedziale funkcja jest
tożsamościowo równa zatem
jej pierwotna jest stała,
powiedzmy
Podobnie na przedziale
powiedzmy
Ponieważ funkcja pierwotna jest ciągła
(jako różniczkowalna), zatem
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle a \ =\ \lim_{x\rightarrow 0^-}F(x) \ =\ \lim_{x\rightarrow 0^+}F(x) \ =\ b }
oraz
Zatem pokazaliśmy, że
Ale wówczas sprzeczność.
Zatem tak zdefiniowana funkcja nie ma pierwotnej.
Zachodzi natomiast następujące twierdzenie
(które podajemy tutaj bez dowodu).
Twierdzenie 13.7.
Każda funkcja ciągła ma pierwotną.
13.2. Całki pewnych funkcji elementarnych
Poniższe twierdzenie podaje całki nieoznaczone pewnych funkcji
elementarnych. Ponieważ wiemy już ile wynoszą pochodne pewnych
funkcji elementarnych, więc łatwo stąd odgadnąć pierwotne niżej
podanych funkcji.
Twierdzenie 13.7.
(Całki pewnych funkcji elementarnych)
(1)
;
(2)
;
(3)
dla ;
(4)
;
(5)
dla
(w szczególności
(6)
;
(7)
;
(8)
;
(9)
;
(10)
;
(11)
(12)
(13)
Poniższe twierdzenie pozwoli nam liczyć całkę z sumy i różnicy
funkcji oraz z iloczynu funkcji przez stałą.
Wynika ono natychmiast z twierdzenia o liniowości pochodnej.
Twierdzenie [Uzupelnij]
(Liniowość całki)
Jeśli
są funkcjami, dla których
istnieją całki nieoznaczone,
to
(1)
;
(2)
W przypadku liczenia pochodnej funkcji mieliśmy także do
dyspozycji wzór na pochodną iloczynu i ilorazu.
Pozwalało to w praktyczny sposób policzyć pochodną dowolnej
funkcji elementarnej.
W przypadku całki nieoznaczonej nie mamy do dyspozycji takiego
narzędzia. Okazuje się nawet, że dla pewnych funkcji
elementarnych nie istnieje funkcja pierwotna elementarna
(mimo, że pierwotna na pewno istnieje, bo funkcja jest na przykład
ciągła).
Uwaga [Uzupelnij]
(1)
Funkcje elementarne to funkcje, które można otrzymać z
funkcji:
- stałych
- potęgowych
- wykładniczych
- trygonometrycznych
przez wykonywanie skończonej liczby operacji:
- dodawania/odejmowania
- mnożenia/dzielenia
- złożenia
- odwracania.
(2)
Pochodna funkcji elementarnej jest zawsze funkcją
elementarną.
Wynika to ze wzorów na pochodną funkcji stałej, potęgowej, wykładniczej,
trygonometrycznej oraz
wzorów na pochodne sumy, iloczynu, ilorazu, złożenia i
funkcji odwrotnej.
(3)
Całka nieoznaczona funkcji elementarnej nie musi być funkcją
elementarną.
Przykłady funkcji, których pierwotne nie są funkcjami
elementarnymi, to między innymi
oraz tak zwane całki eliptyczne:
Całkowanie przez części
Do liczenia całki nieoznaczonej z iloczynu przydatny jest
następujący wzór, który w niektórych przypadkach sprowadza całkę
z iloczynu (lub ilorazu) do postaci łatwiejszej do wyliczenia.
Twierdzenie [Uzupelnij]
(Całkowanie przez części)
Jeśli
jest przedziałem,
są funkcjami różniczkowalnymi
oraz istnieje całka nieoznaczona dla funkcji
to
istnieje także całka nieoznaczona dla funkcji oraz
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \int f'g\,dx \ =\ fg-\int fg'\,dx. }
Dowód [Uzupelnij]
Ponieważ funkcje i są różniczkowalne, więc
różniczkowalny jest także iloczyn oraz zachodzi wzór
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle (f\cdot g)' \ =\ f'\cdot g+f\cdot g', }
zatem
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle f'\cdot g \ =\ (f\cdot g)' - f\cdot g'. }
Ponieważ funkcja po prawej stronie jest całkowalna, więc
funkcja po
lewej stronie także
jest całkowalna i mamy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \int f'\cdot g\,dx \ =\ \int\big[(f\cdot g)'\,dx - f\cdot g'\big] \ =\ \int(f\cdot g)'\,dx - \int f\cdot g'\,dx \ =\ f\cdot g-\int f\cdot g'\,dx. }

Całkowanie przez podstawienie
Podobnie jak w przypadku iloczynu i ilorazu funkcji nie ma
ogólnego wzoru na obliczanie pierwotnej, tak i w przypadku
złożenia funkcji nie ma ogólnej metody wyznaczania pierwotnej
(tak jak to miało miejsce w przypadku pochodnej).
W przypadku złożenia pomocnym narzędziem może być
następujący wzór na całkowanie przez podstawienie zwany także
wzorem na zmianę zmiennych w całce.
Pozwala ono w pewnych sytuacjach obliczyć całkę z funkcji
zawierającej złożenie dwóch funkcji.
Twierdzenie [Uzupelnij]
(Całkowanie przez podstawianie)
Jeśli
są przedziałami,
jest funkcją różniczkowalną oraz
jest funkcją, dla której istnieje pierwotna
to
istnieje całka nieoznaczona dla funkcji oraz
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \int (g\circ f)\cdot f'\,dx \ =\ G\circ f. }
Dowód [Uzupelnij]
Ponieważ funkcje i są różniczkowalne, więc ich złożenie
także oraz mamy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle (G\circ f)' \ =\ (G'\circ f)\cdot f' \ =\ (g\circ f)\cdot f'. }
Całkując obie strony dostajemy tezę naszego twierdzenia.

Uwaga [Uzupelnij]
Wzór całkowania przez podstawianie często zapisujemy jako:
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \int g\big(f(x)\big)f'(x)\,dx \ =\ \int g(t)\,dt }
rozumiejąc, że należy "wrócić" do tej samej zmiennej po obu stronach
( po prawej lub po lewej)
przez złożenie "" po prawej stronie lub
"" po lewej stronie.
Przykład [Uzupelnij]
Obliczyć całkę nieoznaczoną z funkcji
Rozwiązanie Sposób I.
Wykorzystamy wzór na całkowanie przez części, przyjmując jako
(gdyż znamy już pierwotną funkcji ) oraz
jako W praktyce korzystając z tego wzoru
zapisujemy rachunki w następujący sposób:
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned \int \sin x\cos x\,dx & = & \left| \begin{array} {ll} f'(x)=\sin x & f(x)=-\cos x\\ g(x)=\cos x & g'(x)=-\sin x \end{array} \right| \ =\ -\cos x\cos x -\int(-\cos x)(-\sin x)\,dx\\ & = & -\cos ^2x-\int\sin x\cos x\,dx. \endaligned}
Zauważmy, że po obu stronach wyrażenia występuje całka
lecz z innym znakiem.
Wystarczy przenieść tę całkę na jedną stronę i wyliczyć, że:
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \int \sin x\cos x\,dx \ =\ -\frac{1}{2}\cos^2 x+c }
(na końcu dopisujemy ""
aby zaznaczyć, że całką nieoznaczoną jest zbiór wszystkich pierwotnych,
które jak wiadomo różnią się o stałą).
Sposób II.
Zauważmy, że wzór na całkowanie przez części można tutaj wykorzystać również
w innej kolejności
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \int \sin x\cos x\,dx \ =\ \left| \begin{array} {ll} f'(x)=\cos x & f(x)=\sin x\\ g(x)=\sin x & g'(x)=\cos x \end{array} \right| \ =\ \sin x\sin x -\int \sin x\cos x\,dx \ =\ \sin ^2x-\int\sin x\cos x\,dx. }
Również w tym przypadku po obu stronach wyrażenia występuje
całka
lecz z innym znakiem.
Wystarczy przenieść tę całkę na jedną stronę i wyliczyć, że:
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \int \sin x\cos x\,dx \ =\ \frac{1}{2}\sin^2 x+c. }
Sposób III.
Przy obliczeniu tej całki możemy posłużyć się także wzorem na
całkowanie przez podstawianie.
Przyjmując oraz zauważamy, że
funkcja podcałkowa jest postaci
Zatem możemy zastosować wzór całkowania przez podstawianie.
W praktyce obliczenia zapisuje się w sposób
przedstawiony poniżej
(porównaj Uwaga Uzupelnic u.new.am1.w.13.0130|), przy czym podczas
po wyborze dogodnego
podstawienia (w tym wypadku) ) oblicza się pochodną
dopisując odpowiednia i po obu stronach równości.
Jest to dogodne z praktycznego punktu widzenia, ponieważ
możemy wówczas patrzeć na wzór w Uwadze Uzupelnic u.new.am1.w.13.0130| jak na
formalne podstawienie wyrażeń zawierających symbole i
Piszemy zatem
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \int \sin x\cos x\,dx \ =\ \left| \begin{array} {rcl} \sin x & = & t\\ \cos x\,dx & = & \,dt \end{array} \right| \ =\ \int t\,dt \ =\ \frac{1}{2}t^2+c \ =\ \frac{1}{2}\sin^2x+c. }
Sposób IV.
W naszym przykładzie możemy także dokonać podstawienia
ponieważ funkcja podcałkowa jest postaci
(z dokładnością do znaku).
Zatem mamy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \int \sin x\cos x\,dx \ =\ \left| \begin{array} {rcl} \cos x & = & t\\ \sin x\,dx & = & -\,dt \end{array} \right| \ =\ -\int t\,dt \ =\ -\frac{1}{2}t^2+c \ =\ -\frac{1}{2}\cos^2x+c. }
Sposób V.
Zauważmy w końcu, że całkę tę da się także obliczyć bez
stosowania powyższych twierdzeń.
Możemy bowiem skorzystać z tożsamości trygonometrycznej
Mamy wówczas
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \int \sin x\cos x\,dx \ =\ \frac{1}{2}\int \sin 2x\,dx \ =\ \frac{1}{4}\cos 2x+c, }
czy czym ostatnią całkę odgadujemy (gdyż znamy pochodną funkcji
więc dobieramy tylko odpowiedni współczynnik),
bądź też obliczamy stosując podstawienie
Zauważmy teraz, że w powyższych rozwiązaniach jako pierwotne funkcji
otrzymaliśmy trzy różne funkcje:
Funkcje te są "istotnie różne"
(to znaczy nie jest to ta sama funkcja zapisana w innej postaci).
Dlaczego tak się dzieje?
Wszystko wyjaśni się jeśli obliczymy różnicę dowolnych dwóch
z powyższych funkcji, na przykład
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle -\frac{1}{2}\cos^2x - \frac{1}{2}\sin^2x \ =\ -\frac{1}{2}(\cos^2x+\sin^2x) \ =\ -\frac{1}{2} }
oraz
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle -\frac{1}{4}\cos 2x - \frac{1}{2}\sin^2x \ =\ -\frac{1}{4}(1-2\sin^2x) - \frac{1}{2}\sin^2x \ =\ -\frac{1}{4}, }
zatem dowolne dwie z powyższych funkcji różnią się o stałą.
Zatem całki nieoznaczone wyszły w każdym przypadku takie same z
dokładnością do wyboru jednej pierwotnej.
Rysunek AM1.M13.W.R02 (stary numer AM1.13.2)
Całkowanie funkcji wymiernych
Zacznijmy od przypomnienia znanego ze szkoły twierdzenia.
Twierdzenie [Uzupelnij]
(Podstawowe twierdzenie algebry (w wersji rzeczywistej))
Dowolny wielomian można rozłożyć na czynniki nierozkładalne stopnia co najwyżej
to znaczy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle Q(x) \ =\ c(x-A_1)^{k_1}(x-A_2)^{k_2}\ldots (x-A_r)^{k_r} (x^2+B_1x+C_1)^{l_1}(x^2+B_2x+C_2)^{l_2}\ldots (x^2+B_sx+C_s)^{l_s}, }
gdzie
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \deg Q\ =\ k_1+k_2+\ldots+k_r+2(l_1+l_2+\ldots+l_s) \qquad\textrm{oraz}\qquad B_i^2-4C_i<0\quad\textrm{dla}\ i=1,2,\ldots s. }
Definicja [Uzupelnij]
Ułamkami prostymi nazywamy funkcje wymierne postaci:
gdzie
Podamy twierdzenie, które pozwoli na obliczanie całki z dowolnej
funkcji wymiernej.
Ponieważ twierdzenie to "wygląda" dość formalnie proponujemy
przestudiować najpierw poniższy przykład.
Przykład [Uzupelnij]
Obliczyć całkę z następującej funkcji wymiernej
Rozwiązanie
Zauważmy, że trójmian w mianowniku rozkłada się na
iloczyn:
Spróbujmy, czy naszą funkcję wymierną można by zapisać
w następującej postaci
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \frac{3x+5}{2x^2-5x-3} \ =\ \frac{A}{x+\frac{1}{2}} +\frac{B}{x-3}. }
Gdyby się to udało, to potrafilibyśmy w prosty sposób
wyliczyć całkę z funkcji wymiernej
(gdyż łatwo wyliczyć całki z obu składników po prawej stronie;
porównaj Uwaga Uzupelnic u.new.am1.w.13.0210| poniżej).
Wymnażając stronami przez wspólny mianownik
otrzymujemy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle 3x+5 \ =\ 2A(x-3) +2B\bigg(x+\frac{1}{2}\bigg). }
Porządkując powyższe wyrażenie i porównując
współczynniki przy oraz wyrazy wolne po obu stronach
możemy łatwo wyliczyć, że
oraz
Zatem otrzymaliśmy rozkład
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \frac{3x+5}{2x^2-5x-3} \ =\ \frac{-\frac{1}{2}}{x+\frac{1}{2}} +\frac{2}{x-3}. }
Możemy teraz policzyć całkę
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned \int\frac{3x+5}{2x^2-5x-3}\,dx & = & \int\frac{-\frac{1}{2}}{x+\frac{1}{2}}\,dx +\int\frac{2}{x-3}\,dx \ =\ -\frac{1}{2}\int\frac{1}{x+\frac{1}{2}}\,dx +2\int\frac{1}{x-3}\,dx\\ & = & -\frac{1}{2}\ln\bigg|x+\frac{1}{2}\bigg| +2\ln|x-3|+c. \endaligned}
To, że funkcję wymierną w powyższym przykładzie udało
się rozłożyć na prostsze ułamki nie jest przypadkiem.
Okazuje się, że funkcję wymierną można zawsze przedstawić jako
sumę ułamków prostych. Jeśli zatem będziemy umieli scałkować
ułamki proste, to dzięki liniowości całki będziemy potrafili
scałkować dowolną funkcję wymierną
(o ile jej mianownik efektywnie rozłożymy na czynniki
stopnia co najwyżej drugiego). Kolejne twierdzenie o
rozkładzie funkcji wymiernej na ułamki proste będzie więc bardzo
przydatne w rachunkach.
Twierdzenie [Uzupelnij]
(O rozkładzie na ułamki proste)
Niech będzie funkcją wymierną,
gdzie Wówczas istnieje jedyny rozkład
funkcji na ułamki proste oraz jeśli
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle f(x) \ =\ \frac{P(x)}{(x-A_1)^{k_1}(x-A_2)^{k_2}\ldots (x-A_r)^{k_r} (x^2+B_1x+C_1)^{l_1}(x^2+B_2x+C_2)^{l_2}\ldots (x^2+B_sx+C_s)^{l_s}}, }
gdzie
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle B_i^2-4C_i<0\quad\textrm{dla}\ i=1,2,\ldots s, }
to
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned \frac{P(x)}{Q(x)} & = & \ \ \ \frac{a_1^1}{(x-A_1)} \ +\ \frac{a_2^1}{(x-A_1)^2} \ +\ \ldots \ +\ \frac{a_{k_1}^1}{(x-A_1)^{k_1}}\\ & & +\ \frac{a_1^2}{(x-A_2)} \ +\ \frac{a_2^2}{(x-A_2)^2} \ +\ \ldots \ +\ \frac{a_{k_2}^2}{(x-A_2)^{k_2}}\\ & & + \ \ldots\\ & & +\ \frac{a_1^r}{(x-A_r)} \ +\ \frac{a_2^r}{(x-A_r)^2} \ +\ \ldots \ +\ \frac{a_{k_r}^r}{(x-A_r)^{k_r}}\\ & & +\ \frac{b_1^1x+c_1^1}{(x^2+B_1x+C_1)} \ +\ \frac{b_2^1x+c_2^1}{(x^2+B_1x+C_1)^2} \ +\ \ldots \ +\ \frac{b_{l_1}^1x+c_{l_1}^1}{(x^2+B_1x+C_1)^{l_1}}\\ & & +\ \frac{b_1^2x+c_1^2}{(x^2+B_2x+C_2)} \ +\ \frac{b_2^2x+c_2^2}{(x^2+B_2x+C_2)^2} \ +\ \ldots \ +\ \frac{b_{l_2}^2x+c_{l_2}^2}{(x^2+B_2x+C_2)^{l_2}}\\ & & +\ \ldots\\ & & +\ \frac{b_1^sx+c_1^s}{(x^2+B_sx+C_s)} \ +\ \frac{b_2^sx+c_2^s}{(x^2+B_sx+C_s)^2} \ + \ \ldots \ +\ \frac{b_{l_s}^sx+c_{l_s}^s}{(x^2+B_sx+C_s)^{l_s}}\\ & = & \sum_{i=1}^r\sum_{j_i=1}^{k_i}\frac{a^i_{j_i}}{(x-A_i)^{j_i}} +\sum_{i=1}^s\sum_{j_i=1}^{l_i}\frac{b^i_{j_i}x+c^i_{j_i}}{(x^2+B_ix+C_i)^{j_i}}. \endaligned}
Przykład [Uzupelnij]
Rozłożyć funkcję wymierną
na ułamki proste.
Rozwiązanie
Ponieważ stopień licznika jest większy od stopnia mianownika,
więc musimy najpierw wydzielić wielomiany.
Dokonując dzielenia licznika przez mianownik,
dostajemy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \frac{x^5+4x^3-x^2+13x-3}{x^4+2x^2+9} \ =\ x+\frac{2x^3-x^2+4x-3}{x^4+2x^2+9}. }
Pozostaje do rozłożenia na ułamki proste druga funkcja wymierna.
Zauważmy, że mianownik wynosi
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle x^4+2x^2+9 \ =\ (x^2+3)^2-4x^2 \ =\ (x^2+2x+3)(x^2-2x+3) }
oraz oba trójmiany kwadratowe są nierozkładalne.
Zatem rozkład na ułamki proste jest postaci
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \frac{2x^3-x^2+4x-3}{(x^2+2x+3)(x^2-2x+3)} \ =\ \frac{bx+c}{x^2+2x+3}+\frac{dx+e}{x^2-2x+3}. }
Mnożąc stronami przez wspólny mianownik, dostajemy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle 2x^3-x^2+4x-3 \ =\ (ax+b)(x^2-2x+3)+(cx+d)(x^2+2x+3). }
Wykonując działania po prawej stronie i korzystając z faktu, że
dwa wielomiany są równe wtedy i tylko wtedy, gdy odpowiednie
współczynniki obu wielomianów są równe, dostajemy następujący
układ równań
którego rozwiązaniem jest
Zatem ostatecznie, mamy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \frac{x^5+4x^3-x^2+13x-3}{x^4+2x^2+9} \ =\ x+ \frac{x}{x^2+2x+3}+\frac{x-1}{x^2-2x+3}. }
Uwaga [Uzupelnij]
Korzystając z liniowości całki nieoznaczonej dla policzenia
całki z funkcji wymiernej wystarczy umieć
policzyć całki z ułamków prostych.
Znamy już całki z ułamków:
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned \int\frac{A}{x-a}\,dx & = & A\ln (x-a)+c,\\ \int\frac{A}{(x-a)^k}\,dx & = & -\frac{A}{k-1}\cdot\frac{1}{(x-a)^{k-1}}+c, \quad\textrm{dla}\ k\ge 2. \endaligned}
Całki z ułamków prostych postaci
będą policzone na ćwiczeniach
(patrz Zadanie Uzupelnic z.am1.c.14.030|).
Całkowanie funkcji niewymiernych
Zacznijmy od rozważenia następującej całki:
gdzie jest dowolnym wielomianem
(stopnia ).
Okazuje się, że istnieje ogólna metoda obliczania tego typu
całek. Opiera się ona na twierdzeniu, które mówi, iż
mamy następującą równość
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \int\frac{W_n(x)}{\sqrt{px^2+qx+r}}\,dx \ =\ Q_{n-1}(x)\sqrt{px^2+qx+r} +A\int\frac{dx}{\sqrt{px^2+qx+r}}, }
gdzie jest wielomianem stopnia Współczynniki wielomianu
oraz stałą znajdujemy licząc pochodną z obu
stron powyższej równości (pamiętamy, że pochodna z całki to
funkcja podcałkowa!) i mnożąc potem obie strony przez
Dostaniemy wtedy:
skąd, porównując współczynniki przy odpowiednich potęgach zmiennej
znajdujemy współczynniki
wielomianu
oraz stałą
Pozostaje jeszcze do obliczenia
którą przez odpowiednie podstawienie sprowadzamy do
jednej z całek
(patrz Twierdzenia Uzupelnic t.new.am1.w.13.0080|).
Policzymy teraz pewną całkę, którą w przyszłości będziemy
wielokrotnie wykorzystywać.
Przykład [Uzupelnij]
Policzyć
gdzie jest stałą dodatnią.
Aby użyć metody współczynników nieoznaczonych zapiszmy
Wielomian jest stopnia zatem
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \int\frac{R^2-x^2}{\sqrt{R^2-x^2}}\,dx \ =\ (ax+b)\sqrt{R^2-x^2}+\lambda\int\frac{1}{\sqrt{R^2-x^2}}\,dx }
Stąd
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle R^2-x^2 \ =\ a(R^2-x^2)-x(ax+b)+\lambda=-2ax^2-bx+aR^2+\lambda, }
skąd dostajemy układ równań
zatem
Pozostaje do policzenia
Podstawiając
(zatem
) mamy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \int\frac{1}{\sqrt{R^2-x^2}}\,dx \ =\ \int\frac{\frac{dx}{R}}{\sqrt{1-\frac{x^2}{R^2}}} \ =\ \int\frac{dt}{\sqrt{1-t^2}} \ =\ \arcsin t+c \ =\ \arcsin \frac{x}{R} +c. }
Reasumując, mamy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \int\sqrt{R^2-x^2}\,dx \ =\ \frac{x}{2}\sqrt{R^2-x^2}+\frac{R^2}{2}\arcsin \frac{x}{R} +c. }
Kolejne twierdzenie zawiera warunek konieczny i wystarczający
istnienia pierwotnej elementarnej dla funkcji
postaci
oraz podaje sposób policzenia całki nieoznaczonej,
jeśli pierwotna jest funkcją elementarną.
Dowód twierdzenia pomijamy.
Twierdzenie [Uzupelnij]
Funkcja
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle f(x) \ =\ x^r(a+bx^s)^p, \quad \textrm{gdzie}\ a,b\in\mathbb{R},\ p,r,s\in\mathbb{Q}, }
ma pierwotną elementarną wtedy i tylko wtedy, gdy
zachodzi jeden z przypadków:
(1)
(robimy podstawienie gdzie jest wspólnym
mianownikiem ułamków i );
(2)
(robimy podstawienie gdzie jest
mianownikiem ułamka );
(3)
(robimy podstawienie gdzie jest
mianownikiem ułamka ).
Przykład [Uzupelnij]
Które z funkcji mają pierwotną elementarną?
Sprowadzić całki z funkcji, które mają pierwotną elementarną do
całek z funkcji wymiernych.
(1)
(2)
(3)
Rozwiązanie
(1) Funkcja
nie ma pierwotnej
elementarnej, gdyż
(2) Funkcja
nie ma pierwotnej
elementarnej, gdyż
(3) Funkcja
ma pierwotną
elementarną, gdyż
Wykonujemy podstawienie
Wówczas
czyli
Dokonując tego podstawienia, mamy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \int \sqrt[3]{1+\sqrt{x^3}}\,dx \ =\ \int\frac{z}{\sqrt[3]{z^3-1}}\cdot\frac{-2z^2}{(z^3-1)^{\frac{5}{3}}}\,dz \ =\ \int\frac{-2z^3}{(z^3-1)^2}\,dz \ =\ \int\frac{-2z^3}{(z-1)^2(z^2+z+1)^2}\,dz. }
Uwaga [Uzupelnij]
(Podstawienia Eulera)
Do policzenia całki postaci
gdzie
jest funkcją wymierną,
można zastosować następujące
podstawienia (tak zwane podstawienia Eulera):
(I) Niech Podstawiamy
(II) Niech Podstawiamy
(III) Niech trójmian kwadratowy ma dwa różne
pierwiastki to znaczy
Podstawiamy
Przykład [Uzupelnij]
Całkę
sprowadzimy do całki z funkcji wymiernej stosując pierwsze
podstawienie Eulera. Podstawiamy
skąd
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle x \ =\ \frac{t^2-1}{2t-1} }
oraz
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle dx \ =\ \frac{2t^2-2t+2}{(2t-1)^2}\,dt. }
Podstawiając dostajemy
czyli całkę z funkcji wymiernej, którą już umiemy policzyć.
Teraz tę samą całkę
sprowadzimy
teraz do całki z funkcji wymiernej, używając drugiego podstawienia
Eulera. Podstawiamy
skąd
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle x \ =\ \frac{1-2t}{1-t^2} \quad dx=-2\frac{t^2-t+1}{(1-t^2)^2}\,dt. }
Podstawiając dostajemy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \int\frac{\,dx}{x+\sqrt{x^2-x+1}} \ =\ -2\int\frac{t^2-t+1}{t(t-1)(t+1)^2}\,dt, }
czyli też całkę z funkcji wymiernej - co prawda nieco bardziej
skomplikowaną niż poprzednia.
Całkowanie wyrażeń zawierających funkcje trygonometryczne
Uwaga [Uzupelnij]
Aby policzyć całkę
stosujemy podstawienie
i mamy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \sin x=\frac{2\mathrm{tg}\,\frac{x}{2}}{1+\mathrm{tg}\,^2\frac{x}{2}} = \frac{2t}{1+t^2},\ \ \cos x =\frac{1-\mathrm{tg}\,^2\frac{x}{2}}{1+\mathrm{tg}\,^2\frac{x}{2}} =\frac{1-t^2}{1+t^2},\ \ \mathrm{tg}\, x =\frac{2\mathrm{tg}\,\frac{x}{2}}{1-\mathrm{tg}\,^2\frac{x}{2}} =\frac{2t}{1-t^2} }
oraz
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle x \ =\ 2\mathrm{arctg}\, t, \quad\textrm{zatem}\quad \,dx=\frac{2\,dt}{1+t^2}. }
Po podstawieniu dostajemy całkę
Przykład [Uzupelnij]
Obliczyć całkę
Rozwiązanie
W całce tej stosujemy podstawienie
wówczas
i
Zatem
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle \aligned \int\frac{dx}{2+\cos x} & = & \int\frac{\displaystyle\frac{2\,dt}{1+t^2}}{\displaystyle 2+\frac{1-t^2}{1+t^2}} \ =\ 2\int \frac{dt}{t^2+3} \ =\ \frac{2}{3}\int\frac{dt}{\displaystyle\bigg(\frac{t}{\sqrt{3}}\bigg)^2+1} \ =\ \bigg| \begin{array} {rcl} \displaystyle\frac{t}{\sqrt{3}} & = & s\\ dt & = & \displaystyle\sqrt{3}\,ds \end{array} \bigg|\\ & = & \frac{2}{\sqrt{3}}\int\frac{\displaystyle\sqrt{3}\,ds}{s^2+1} \ =\ 2\mathrm{arctg}\, s+c \ =\ 2\mathrm{arctg}\,\bigg(\displaystyle\frac{\mathrm{tg}\,\frac{x}{2}}{\sqrt{3}}\bigg)+c. \endaligned}
Uwaga [Uzupelnij]
Aby policzyć całkę
stosujemy podstawienie
i mamy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \sin^2x=\frac{\mathrm{tg}\,^2x}{1+\mathrm{tg}\,^2x} = \frac{t^2}{1+t^2},\ \ \cos^2x =\frac{1}{1+\mathrm{tg}\,^2x} =\frac{1}{1+t^2},\ \ \sin x\cos x =\frac{\mathrm{tg}\, x}{1+\mathrm{tg}\,^2x} =\frac{t}{1+t^2} }
oraz
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle x \ =\ \mathrm{arctg}\, t,\quad \,dx=\frac{\,dt}{1+t^2}. }
Zatem po podstawieniu dostajemy całkę
Przykład [Uzupelnij]
Obliczyć całkę
Rozwiązanie
W całce tej stosujemy podstawienie
wówczas
i
Zatem
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \int\frac{dx}{1+2\cos^2x}\,dx \ =\ \int\frac{\displaystyle\frac{1}{1+t^2}}{\displaystyle 1+\frac{2}{1+t^2}}\,dt \ =\ \int\frac{dt}{t^2+3}. }
Zauważmy, że całkę tę liczyliśmy w
Przykładzie Uzupelnic p.new.am1.w.13.0280|.
Zatem
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \int\frac{dx}{1+2\cos^2x}\,dx \ =\ \mathrm{arctg}\,\bigg(\frac{\mathrm{tg}\, x}{\sqrt{3}}\bigg)+c. }