Algebra liniowa z geometrią analityczną/Wykład 4: Odwzorowania liniowe: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Pitab (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
 
Pitab (dyskusja | edycje)
Linia 51: Linia 51:
Rozważmy odwzorowanie <math>f:\mathbb C\ni z \longrightarrow \overline z\in \mathbb C</math>. Jeśli potraktujemy odwzorowanie <math>f</math> jako odwzorowanie przestrzeni wektorowych nad ciałem <math>\mathbb C</math>, to odwzorowanie to nie jest liniowe, bo nie jest jednorodne.
Rozważmy odwzorowanie <math>f:\mathbb C\ni z \longrightarrow \overline z\in \mathbb C</math>. Jeśli potraktujemy odwzorowanie <math>f</math> jako odwzorowanie przestrzeni wektorowych nad ciałem <math>\mathbb C</math>, to odwzorowanie to nie jest liniowe, bo nie jest jednorodne.


Jeśli jednak potraktujemy <math>\mathbb C</math> jako przestrzeń wektorową nad ciałem <math>\mathbb R</math>, to odwzorowanie <math>f</math> jest liniowe. Mówimy, że <math>f</math> jest <math>\mathbb R</math>-liniowe, ale nie jest <math>\C</math>-liniowe.
Jeśli jednak potraktujemy <math>\mathbb C</math> jako przestrzeń wektorową nad ciałem <math>\mathbb R</math>, to odwzorowanie <math>f</math> jest liniowe. Mówimy, że <math>f</math> jest <math>\mathbb R</math>-liniowe, ale nie jest <math>\mathbb C</math>-liniowe.
}}
}}



Wersja z 10:47, 8 sie 2006

Definicja odwzorowania liniowego

Definicja 1.1

Niech V, W będą przestrzeniami wektorowymi nad ciałem 𝕂 i niech f:VW będzie odwzorowaniem. Mówimy, że f jest liniowe, jeśli spełnione są następujące warunki

L 1) dla każdych wektorów u,vVf(u+v)=f(u)+f(v),

L 2) dla każdych λ𝕂 i vVf(λv)=λf(v).

Własność pierwszą nazywamy addytywnością odwzorowania f, drugą - jednorodnością f.

Zespół warunków L 1) i L 2) można zastąpić jednym z następujących warunków L 3) lub L4).

L 3) Dla każdych λ,μ𝕂 i dla każdych u,vV zachodzi równość f(λu+μv)=λf(u)+μf(v).

L 4) Dla każdych skalarów λ1,...,λk𝕂, wektorów v1,...,vkV i każdego k, zachodzi równość


f(λ1v1+...+λkvk)=λ1f(v1)+...+λkf(vk).


Dowód równoważności warunków L 3) i L 4) polega na zastosowaniu indukcji.

Zauważmy od razu, że f(0)=f(0v)=0f(v), gdzie v jest dowolnym wektorem przestrzeni V. A zatem, dla odwzorowania liniowego zawsze mamy f(0)=0.

Przykład 1.2

Odwzorowanie stale równe zeru jest liniowe. Odwzorowanie identycznościowe dowolnej przestrzeni wektorowej na siebie jest liniowe. Odwzorowanie to oznaczać będziemy przez I.

Przykład 1.3

Weźmy przestrzeń V wszystkich funkcji ciągłych na przedziale (a,b) o wartościach w . Odwzorowanie


Vff(a,b)


jest odwzorowaniem liniowym.

Podobny przykład otrzymuje się dla całki oznaczonej.

Rozważmy jeszcze przestrzeń U funkcji różniczkowalnych na przedziale (a,b) i odwzorowanie przyporządkowujące funkcji z U jej pochodną. Odwzorowanie to jest liniowe.

Przykład 1.4

Rozważmy odwzorowanie f:zz. Jeśli potraktujemy odwzorowanie f jako odwzorowanie przestrzeni wektorowych nad ciałem , to odwzorowanie to nie jest liniowe, bo nie jest jednorodne.

Jeśli jednak potraktujemy jako przestrzeń wektorową nad ciałem , to odwzorowanie f jest liniowe. Mówimy, że f jest -liniowe, ale nie jest -liniowe.

Własności odwzorowań liniowych. Obraz i jądro.

Omówimy teraz podstawowe własności odwzorowań liniowych.

Twierdzenie 2.1

Złożenie odwzorowań liniowych jest odwzorowaniem liniowym. Jeśli odwzorowanie liniowe jest bijekcją, to odwzorowanie odwrotne jest też liniowe.