Logika i teoria mnogości/Wykład 5: Para uporządkowana, iloczyn kartezjański, relacje, domykanie relacji, relacja równoważności, rozkłady zbiorów: Różnice pomiędzy wersjami
m Zastępowanie tekstu – „.</math>” na „</math>.” |
m Zastępowanie tekstu – „<math> ” na „<math>” |
||
(Nie pokazano 7 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
Linia 37: | Linia 37: | ||
że pierwsze współrzędne równych par są równe. | że pierwsze współrzędne równych par są równe. | ||
<center><math>(a,b) = (a,d) | <center><math>(a,b) = (a,d)</math></center> | ||
Następnie przeprowadzamy dowód przez przypadki. Jeżeli jest tak, | Następnie przeprowadzamy dowód przez przypadki. Jeżeli jest tak, | ||
Linia 53: | Linia 53: | ||
Dla każdej pary <math>x=(a,b)</math> udowodnij, że | Dla każdej pary <math>x=(a,b)</math> udowodnij, że | ||
<center><math>\bigcap \bigcap x= a | <center><math>\bigcap \bigcap x= a</math></center> | ||
</math></center> | |||
}} | }} | ||
Linia 64: | Linia 63: | ||
# Jeśli <math>a\neq b</math>, to <math>x=\{\{a\},\{a,b\}\}</math> a więc | # Jeśli <math>a\neq b</math>, to <math>x=\{\{a\},\{a,b\}\}</math> a więc | ||
<center><math>\bigcap x= \bigcap \{\{a\},\{a,b\}\}= \{a\} \cap \{a,b\}= \{a\} | <center><math>\bigcap x= \bigcap \{\{a\},\{a,b\}\}= \{a\} \cap \{a,b\}= \{a\}</math>,</center> | ||
</math></center> | |||
skąd otrzymujemy | skąd otrzymujemy | ||
<center><math>\bigcap \bigcap x=a | <center><math>\bigcap \bigcap x=a</math></center> | ||
</math></center> | |||
</div></div> | </div></div> | ||
Linia 91: | Linia 88: | ||
1. Przypuśćmy, że <math>a\neq b</math>. Wtedy <math>x= \{\{a\}, \{a,b\}\}</math> i <math>\mathcal{P}(x)= \{\emptyset, \{\{a\}\}, \{\{a,b\}\},x \}</math>. Ponieważ <math>\mathcal{P}(\emptyset)=\{\emptyset\}</math> to <math>\mathcal{P}(x) \setminus \mathcal{P}(\emptyset) =\{ \{\{a\}\}, \{\{a,b\}\},x \}</math>, a wtedy | 1. Przypuśćmy, że <math>a\neq b</math>. Wtedy <math>x= \{\{a\}, \{a,b\}\}</math> i <math>\mathcal{P}(x)= \{\emptyset, \{\{a\}\}, \{\{a,b\}\},x \}</math>. Ponieważ <math>\mathcal{P}(\emptyset)=\{\emptyset\}</math> to <math>\mathcal{P}(x) \setminus \mathcal{P}(\emptyset) =\{ \{\{a\}\}, \{\{a,b\}\},x \}</math>, a wtedy | ||
<center><math>\bigcap (\mathcal{P}(x) \setminus \mathcal{P}(\emptyset)) = \emptyset | <center><math>\bigcap (\mathcal{P}(x) \setminus \mathcal{P}(\emptyset)) = \emptyset</math>,</center> | ||
</math></center> | |||
gdyż przecinany zbiór zawiera elementy rozłączne <math>\{\{a\}\}, \{\{a,b\}\}</math>. Wobec tego również | gdyż przecinany zbiór zawiera elementy rozłączne <math>\{\{a\}\}, \{\{a,b\}\}</math>. Wobec tego również | ||
<center><math>\bigcap \bigcap (\mathcal{P}(x) \setminus \mathcal{P}(\emptyset)) = \emptyset | <center><math>\bigcap \bigcap (\mathcal{P}(x) \setminus \mathcal{P}(\emptyset)) = \emptyset</math></center> | ||
</math></center> | |||
2. W przypadku, gdy <math>a=b</math>, otrzymujemy <math>x=\{\{a\}\}</math>, a więc <math>\mathcal{P}(x)=\{\emptyset ,\{\{a\}\}\}</math> i wtedy <math>\mathcal{P}(x) \setminus \mathcal{P}(\emptyset) =\{ \{\{a\}\} \}</math> skąd otrzymujemy | 2. W przypadku, gdy <math>a=b</math>, otrzymujemy <math>x=\{\{a\}\}</math>, a więc <math>\mathcal{P}(x)=\{\emptyset ,\{\{a\}\}\}</math> i wtedy <math>\mathcal{P}(x) \setminus \mathcal{P}(\emptyset) =\{ \{\{a\}\} \}</math> skąd otrzymujemy | ||
<center><math>\bigcap \bigcap ( \mathcal{P}(x) \setminus \mathcal{P}(\emptyset)) = \{a\} | <center><math>\bigcap \bigcap ( \mathcal{P}(x) \setminus \mathcal{P}(\emptyset)) = \{a\}</math></center> | ||
</math></center> | |||
</div></div> | </div></div> | ||
Linia 127: | Linia 121: | ||
<center><math>\bigcup (\bigcup x \setminus \bigcap x)= \bigcup (\{a,b\} \setminus \{a\})= | <center><math>\bigcup (\bigcup x \setminus \bigcap x)= \bigcup (\{a,b\} \setminus \{a\})= | ||
\bigcup \{b\}= b | \bigcup \{b\}= b</math></center> | ||
</math></center> | |||
Zobaczmy teraz, jak proponowany wzór działa na parach o równych współrzędnych. Jeśli | Zobaczmy teraz, jak proponowany wzór działa na parach o równych współrzędnych. Jeśli | ||
Linia 134: | Linia 127: | ||
<center><math>\bigcup (\bigcup x \setminus \bigcap x)= \bigcup (\{a\} \setminus \{a\})= \bigcup | <center><math>\bigcup (\bigcup x \setminus \bigcap x)= \bigcup (\{a\} \setminus \{a\})= \bigcup | ||
\emptyset= \emptyset | \emptyset= \emptyset</math></center> | ||
</math></center> | |||
Musimy więc jeszcze trochę popracować. Wykorzystajmy ćwiczenie 1.4 (patrz [[#cwiczenie_1_4|ćwiczenie 1.4]]), niech nowy wzór będzie postaci | Musimy więc jeszcze trochę popracować. Wykorzystajmy ćwiczenie 1.4 (patrz [[#cwiczenie_1_4|ćwiczenie 1.4]]), niech nowy wzór będzie postaci | ||
<center><math>\bigcup (\bigcup x \setminus \bigcap x) \cup \bigcap \bigcap \bigcap (\mathcal{P}(x) | <center><math>\bigcup (\bigcup x \setminus \bigcap x) \cup \bigcap \bigcap \bigcap (\mathcal{P}(x) | ||
\setminus \mathcal{P}(\emptyset)) | \setminus \mathcal{P}(\emptyset))</math></center> | ||
</math></center> | |||
Dla par o różnych elementach dodana część wzoru jest zbiorem pustym, więc ta sytuacja | Dla par o różnych elementach dodana część wzoru jest zbiorem pustym, więc ta sytuacja | ||
Linia 151: | Linia 142: | ||
<center><math>\bigcup (\bigcup x \setminus \bigcap x) \cup \bigcap \bigcap \bigcap (\mathcal{P}(x) | <center><math>\bigcup (\bigcup x \setminus \bigcap x) \cup \bigcap \bigcap \bigcap (\mathcal{P}(x) | ||
\setminus \mathcal{P}(\emptyset))= \emptyset \cup \bigcap\{b\}=b | \setminus \mathcal{P}(\emptyset))= \emptyset \cup \bigcap\{b\}=b</math></center> | ||
</math></center> | |||
</div></div> | </div></div> | ||
Linia 181: | Linia 171: | ||
<center><math>\left\{z\in \mathcal{P}( \mathcal{P}( x \cup y)): \exists_{a \in x} \exists_{b \in y} | <center><math>\left\{z\in \mathcal{P}( \mathcal{P}( x \cup y)): \exists_{a \in x} \exists_{b \in y} | ||
\;\; (a,b) =z\right\} | \;\; (a,b) =z\right\}</math></center> | ||
</math></center> | |||
Będziemy używać specjalnej notacji <math>x^2</math> na zbiór <math>x \times x</math>. | Będziemy używać specjalnej notacji <math>x^2</math> na zbiór <math>x \times x</math>. | ||
Linia 204: | Linia 193: | ||
zachodzi | zachodzi | ||
<center><math>(a,b)\in x \times y \Leftrightarrow (a\in x \wedge b\in y) | <center><math>(a,b)\in x \times y \Leftrightarrow (a\in x \wedge b\in y)</math></center> | ||
</math></center> | |||
1. | 1. | ||
Linia 273: | Linia 261: | ||
ćwiczenia otrzymujemy | ćwiczenia otrzymujemy | ||
<center><math>z \times y =z \times (x\cup y) = (z \times x)\cup(z \times y) \supset (z \times x) | <center><math>z \times y =z \times (x\cup y) = (z \times x)\cup(z \times y) \supset (z \times x)</math></center> | ||
</math></center> | |||
(Metoda z poprzedniego punktu podziała równie dobrze.) | (Metoda z poprzedniego punktu podziała równie dobrze.) | ||
Linia 293: | Linia 280: | ||
Nie. Na przykład, gdy <math>A=\emptyset</math>, to dla dowolnych zbiorów <math>B,C</math> mamy | Nie. Na przykład, gdy <math>A=\emptyset</math>, to dla dowolnych zbiorów <math>B,C</math> mamy | ||
<center><math>\emptyset \times B =\emptyset = \emptyset \times C | <center><math>\emptyset \times B =\emptyset = \emptyset \times C</math></center> | ||
</math></center> | |||
Biorąc różne zbiory <math>B,C</math>, otrzymamy kontrprzykład dla badanej implikacji. | Biorąc różne zbiory <math>B,C</math>, otrzymamy kontrprzykład dla badanej implikacji. | ||
Linia 321: | Linia 307: | ||
{{cwiczenie|3.3|| | {{cwiczenie|3.3|| | ||
Niech relacja <math> R \subset A \times B, S \subset B \times C</math> oraz | Niech relacja <math>R \subset A \times B, S \subset B \times C</math> oraz | ||
<math>T \subset C \times D</math>. Pokazać elementarne własności operacji na relacjach: | <math>T \subset C \times D</math>. Pokazać elementarne własności operacji na relacjach: | ||
Linia 374: | Linia 360: | ||
\end{align}</math></center> | \end{align}</math></center> | ||
5. Dowód <math>(S \circ R)_P \subset S_P </math> jest analogiczny do poprzedniego. | 5. Dowód <math>(S \circ R)_P \subset S_P</math> jest analogiczny do poprzedniego. | ||
6. | 6. | ||
Linia 388: | Linia 374: | ||
{{cwiczenie|3.4|| | {{cwiczenie|3.4|| | ||
Niech relacja <math> R \subset B \times C,\; S \subset B \times C</math> oraz | Niech relacja <math>R \subset B \times C,\; S \subset B \times C</math> oraz | ||
<math>T \subset A \times B</math>. Pokaż własności: | <math>T \subset A \times B</math>. Pokaż własności: | ||
Linia 445: | Linia 431: | ||
Podaj przykład relacji, dla których poniższa równość nie jest prawdziwa. | Podaj przykład relacji, dla których poniższa równość nie jest prawdziwa. | ||
<center><math>(R \cap S ) \circ T = (R \circ T) \cap (S \circ T) | <center><math>(R \cap S ) \circ T = (R \circ T) \cap (S \circ T)</math></center> | ||
</math></center> | |||
}} | }} | ||
Linia 462: | Linia 447: | ||
Udowodnij, że zbiór <math>A</math> jest relacją wtedy i tylko wtedy, gdy | Udowodnij, że zbiór <math>A</math> jest relacją wtedy i tylko wtedy, gdy | ||
<center><math>A \subset (\bigcup \bigcup A) \times (\bigcup \bigcup A) | <center><math>A \subset (\bigcup \bigcup A) \times (\bigcup \bigcup A)</math></center> | ||
</math></center> | |||
}} | }} | ||
Linia 484: | Linia 468: | ||
R</math>, a więc <math>\{(a,b)\} \subset R</math>. Stąd otrzymujemy | R</math>, a więc <math>\{(a,b)\} \subset R</math>. Stąd otrzymujemy | ||
<center><math>\bigcup \bigcup \{(a,b)\} \subset \bigcup \bigcup R | <center><math>\bigcup \bigcup \{(a,b)\} \subset \bigcup \bigcup R</math></center> | ||
</math></center> | |||
Ponieważ <math>\bigcup \bigcup \{(a,b)\}= \bigcup \{\{a\},\{a,b\}\} = \{a,b\}</math>, to otrzymujemy <math>\{a,b\} \subset R</math>, a więc <math>a\in R</math>. Analogiczne rozumowanie można | Ponieważ <math>\bigcup \bigcup \{(a,b)\}= \bigcup \{\{a\},\{a,b\}\} = \{a,b\}</math>, to otrzymujemy <math>\{a,b\} \subset R</math>, a więc <math>a\in R</math>. Analogiczne rozumowanie można | ||
Linia 517: | Linia 500: | ||
Relację <math>R \subset X \times X</math> nazywamy relacją równoważnością o | Relację <math>R \subset X \times X</math> nazywamy relacją równoważnością o | ||
polu <math>X</math>, jeżeli: | polu <math>X</math>, jeżeli: | ||
* zawiera relacje <math>1_X </math> (zwrotność <math>R</math>), | * zawiera relacje <math>1_X</math> (zwrotność <math>R</math>), | ||
* <math>R^{-1} \subset R</math> (symetria <math>R</math>), | * <math>R^{-1} \subset R</math> (symetria <math>R</math>), | ||
* <math>R \circ R \subset R</math> (przechodniość <math>R</math>). | * <math>R \circ R \subset R</math> (przechodniość <math>R</math>). | ||
Linia 541: | Linia 524: | ||
polu <math>X</math>. Klasą równoważności elementu <math>x\in X</math> jest zbiór | polu <math>X</math>. Klasą równoważności elementu <math>x\in X</math> jest zbiór | ||
<center><math>[x]_R := \left\{y \in X : (x,y) \in R\right\} | <center><math>[x]_R := \left\{y \in X : (x,y) \in R\right\}</math></center> | ||
}} | }} | ||
{{definicja|4.5.|| | {{definicja|4.5.|| | ||
Linia 582: | Linia 565: | ||
{{twierdzenie|4.7.|| | {{twierdzenie|4.7.|| | ||
Niech <math>\kappa \neq \emptyset </math> będzie pewną rodziną | Niech <math>\kappa \neq \emptyset</math> będzie pewną rodziną | ||
(zbiorem) relacji równoważności o tym samym polu <math>X</math>. Mamy że: | (zbiorem) relacji równoważności o tym samym polu <math>X</math>. Mamy że: | ||
# <math>\bigcap \kappa </math> jest relacją równoważności o polu <math>X</math>, | # <math>\bigcap \kappa</math> jest relacją równoważności o polu <math>X</math>, | ||
# <math>[x]_{ \bigcap \kappa } = \bigcap \left\{[x]_R : R\in | # <math>[x]_{ \bigcap \kappa } = \bigcap \left\{[x]_R : R\in | ||
\kappa\right\}</math>. | \kappa\right\}</math>. | ||
Linia 592: | Linia 575: | ||
{{dowod||| | {{dowod||| | ||
<math>(1)</math> Zwrotność <math>\bigcap \kappa </math> jest oczywista, ponieważ <math>1_X </math> zawiera | <math>(1)</math> Zwrotność <math>\bigcap \kappa</math> jest oczywista, ponieważ <math>1_X</math> zawiera | ||
się w każdej relacji rodziny <math>\kappa </math>. Symetria. Weźmy <math>(x,y)\in | się w każdej relacji rodziny <math>\kappa</math>. Symetria. Weźmy <math>(x,y)\in | ||
\bigcap \kappa </math>. Dla każdej relacji <math>R\in\kappa</math> jest <math>(x,y)\in R | \bigcap \kappa</math>. Dla każdej relacji <math>R\in\kappa</math> jest <math>(x,y)\in R | ||
</math>. Z symetrii każdej <math>R</math> jest więc <math>(y,x)\in R </math>, co daje <math>(y,x)\in | </math>. Z symetrii każdej <math>R</math> jest więc <math>(y,x)\in R</math>, co daje <math>(y,x)\in | ||
\bigcap \kappa </math>. Przechodniość. Niech <math>(x,y)\in \bigcap \kappa </math> | \bigcap \kappa</math>. Przechodniość. Niech <math>(x,y)\in \bigcap \kappa</math> | ||
oraz <math>(y,z)\in \bigcap \kappa </math>. Dla każdej relacji <math>R\in\kappa</math> | oraz <math>(y,z)\in \bigcap \kappa</math>. Dla każdej relacji <math>R\in\kappa</math> | ||
jest więc <math>(x,y)\in R</math> i <math>(y,z)\in R</math>. Z przechodniości każdej | jest więc <math>(x,y)\in R</math> i <math>(y,z)\in R</math>. Z przechodniości każdej | ||
relacji <math>R</math> mamy, że <math>(x,z) \in R</math>, co daje <math>(x,z)\in \bigcap \kappa | relacji <math>R</math> mamy, że <math>(x,z) \in R</math>, co daje <math>(x,z)\in \bigcap \kappa | ||
Linia 643: | Linia 626: | ||
\subset X \times X</math> następująco: | \subset X \times X</math> następująco: | ||
<center><math>(x,y) \in R_r | <center><math>(x,y) \in R_r</math> wtw <math>\exists_{C\in r} \;\; x \in C \; \wedge \; y\in C</math></center> | ||
</math></center> | |||
}} | }} | ||
{{lemat|4.11.|| | {{lemat|4.11.|| | ||
Linia 675: | Linia 657: | ||
dla dowolnych zbiorów <math>A,B \subset X</math> mamy | dla dowolnych zbiorów <math>A,B \subset X</math> mamy | ||
<center><math>(A,B)\in R \Leftrightarrow A\frac{.}{} B \subset Y | <center><math>(A,B)\in R \Leftrightarrow A\frac{.}{} B \subset Y</math></center> | ||
</math></center> | |||
(<math>A\frac{.}{}B</math> oznacza różnicę symetryczną zbiorów, czyli <math>A\frac{.}{} B = (A\setminus B)\cup | (<math>A\frac{.}{}B</math> oznacza różnicę symetryczną zbiorów, czyli <math>A\frac{.}{} B = (A\setminus B)\cup | ||
Linia 702: | Linia 683: | ||
\end{align}</math></center> | \end{align}</math></center> | ||
Ponieważ z definicji relacji <math>R</math> mamy <math>(B\frac{.}{} C) \in Y</math> oraz <math> (A\frac{.}{} B)\in Y</math>, to ich suma też jest podzbiorem <math>Y</math> | Ponieważ z definicji relacji <math>R</math> mamy <math>(B\frac{.}{} C) \in Y</math> oraz <math>(A\frac{.}{} B)\in Y</math>, to ich suma też jest podzbiorem <math>Y</math> | ||
i w konsekwencji również <math>A\frac{.}{} C \subset Y</math>. Oznacza to, że <math>(A,C)\in R</math>, a więc relacja <math>R</math> jest przechodnia. | i w konsekwencji również <math>A\frac{.}{} C \subset Y</math>. Oznacza to, że <math>(A,C)\in R</math>, a więc relacja <math>R</math> jest przechodnia. | ||
Linia 765: | Linia 746: | ||
<math>X</math>, czyli niech <math>\alpha \in \mathcal{P} ( \mathcal{P} (X^2))</math>. | <math>X</math>, czyli niech <math>\alpha \in \mathcal{P} ( \mathcal{P} (X^2))</math>. | ||
Rodzina <math>\alpha</math> jest zamknięta na przecięcia, gdy: | Rodzina <math>\alpha</math> jest zamknięta na przecięcia, gdy: | ||
# <math>X^2 \in \alpha | # <math>X^2 \in \alpha</math>, | ||
# jeżeli <math>\emptyset \neq \alpha ' \subset \alpha</math> to <math>\bigcap | # jeżeli <math>\emptyset \neq \alpha ' \subset \alpha</math> to <math>\bigcap | ||
\alpha ' \in \alpha</math>. | \alpha ' \in \alpha</math>. | ||
Linia 775: | Linia 756: | ||
Relacja <math>S \subset X^2</math> jest domknięciem relacji <math>R \subset X^2</math> w klasie (zbiorze) | Relacja <math>S \subset X^2</math> jest domknięciem relacji <math>R \subset X^2</math> w klasie (zbiorze) | ||
relacji <math>\alpha | relacji <math>\alpha</math>, gdy: | ||
# <math>R \subset S | # <math>R \subset S</math>, | ||
# <math>S \in \alpha | # <math>S \in \alpha</math>, | ||
# dla każdej relacji <math>T</math> jeżeli <math>R \subset T</math> oraz <math>T \in \alpha</math> to <math>S \subset T</math>. | # dla każdej relacji <math>T</math> jeżeli <math>R \subset T</math> oraz <math>T \in \alpha</math> to <math>S \subset T</math>. | ||
}}</span> | }}</span> | ||
Linia 802: | Linia 783: | ||
<math>(1) \rightarrow (2)</math>. Niech <math>R</math> będzie relacją. Utwórzmy zbiór relacji <math>\alpha '</math> | <math>(1) \rightarrow (2)</math>. Niech <math>R</math> będzie relacją. Utwórzmy zbiór relacji <math>\alpha '</math> | ||
jako <math> \left\{S\in\mathcal{P} (X^2) : R\subset S \wedge S\in\alpha \right\}</math>. Takie <math>\alpha '</math> nie jest | jako <math>\left\{S\in\mathcal{P} (X^2) : R\subset S \wedge S\in\alpha \right\}</math>. Takie <math>\alpha '</math> nie jest | ||
puste, bowiem relacja totalna <math>X^2</math> należy do <math>\alpha '</math>. Pokażmy, że <math>\bigcap \alpha | puste, bowiem relacja totalna <math>X^2</math> należy do <math>\alpha '</math>. Pokażmy, że <math>\bigcap \alpha | ||
'</math> jest domknięciem <math>R</math> w <math>\alpha</math>. Istotnie <math>R\subset \bigcap \alpha '</math>. Z założenia | '</math> jest domknięciem <math>R</math> w <math>\alpha</math>. Istotnie <math>R\subset \bigcap \alpha '</math>. Z założenia | ||
Linia 808: | Linia 789: | ||
przez: niech <math>R \subset S'</math> takie że <math>S' \in \alpha</math>. Takie <math>S'</math> musi leżeć w | przez: niech <math>R \subset S'</math> takie że <math>S' \in \alpha</math>. Takie <math>S'</math> musi leżeć w | ||
zbiorze <math>\alpha '</math>, jest | zbiorze <math>\alpha '</math>, jest | ||
więc <math>\bigcap \alpha ' \subset S' </math>.<br> | więc <math>\bigcap \alpha ' \subset S'</math>.<br> | ||
<math>(2) \rightarrow (1)</math>. Po pierwsze <math>X^2</math> leży w zbiorze <math>\alpha</math>, bo wystarczy domknąć | <math>(2) \rightarrow (1)</math>. Po pierwsze <math>X^2</math> leży w zbiorze <math>\alpha</math>, bo wystarczy domknąć | ||
<math>X^2</math>. Niech <math>\alpha '</math> będzie niepustym podzbiorem <math>\alpha</math>. Niech <math>S_0</math> będzie | <math>X^2</math>. Niech <math>\alpha '</math> będzie niepustym podzbiorem <math>\alpha</math>. Niech <math>S_0</math> będzie | ||
Linia 815: | Linia 796: | ||
dowolny element z <math>\alpha '</math>. Założenia implikacji pozostają automatycznie spełnione, | dowolny element z <math>\alpha '</math>. Założenia implikacji pozostają automatycznie spełnione, | ||
jest więc tak, że <math>S_0 \subset S'</math> dla dowolnej <math>S'</math> wyjętej z <math>\alpha '</math>. W takim | jest więc tak, że <math>S_0 \subset S'</math> dla dowolnej <math>S'</math> wyjętej z <math>\alpha '</math>. W takim | ||
razie <math>S_0 \subset \bigcap \alpha '</math>. Ponieważ mamy też <math> | razie <math>S_0 \subset \bigcap \alpha '</math>. Ponieważ mamy też <math>\bigcap \alpha '\subset | ||
S_0</math>, bo <math>S_0</math> było domknięciem, jest więc <math>\bigcap \alpha '= S_0</math>, a to oznacza, że | S_0</math>, bo <math>S_0</math> było domknięciem, jest więc <math>\bigcap \alpha '= S_0</math>, a to oznacza, że | ||
<math>S_0 \in \alpha</math>. | <math>S_0 \in \alpha</math>. | ||
Linia 835: | Linia 816: | ||
1. Pokażemy, że dla każdej relacji <math>R\in X^2</math> jej domknięcie w klasie relacji zwrotnych na <math>X</math> to <math>R\cup 1_X</math>. Pokażemy po kolei, że spełnia warunki domknięcia: | 1. Pokażemy, że dla każdej relacji <math>R\in X^2</math> jej domknięcie w klasie relacji zwrotnych na <math>X</math> to <math>R\cup 1_X</math>. Pokażemy po kolei, że spełnia warunki domknięcia: | ||
:(a) <math>R \subset R \cup 1_X | :(a) <math>R \subset R \cup 1_X</math>, | ||
:(b) <math>1_X \subset R \cup 1_X</math>, a więc jest zwrotna, | :(b) <math>1_X \subset R \cup 1_X</math>, a więc jest zwrotna, | ||
:(c) weźmy dowolną zwrotną relację <math>T\supset R</math>. Ponieważ <math>T</math> jest zwrotna to <math>T\supset 1_X</math>, a więc <math>T\supset R \cup 1_X</math>. | :(c) weźmy dowolną zwrotną relację <math>T\supset R</math>. Ponieważ <math>T</math> jest zwrotna to <math>T\supset 1_X</math>, a więc <math>T\supset R \cup 1_X</math>. | ||
2. Pokażemy, że dla każdej relacji <math>R\in X^2</math> jej domknięcie w klasie relacji symetrycznych na <math>X</math> to <math>R\cup R^{-1}</math>. Pokażemy po kolei, że spełnia warunki domknięcia: | 2. Pokażemy, że dla każdej relacji <math>R\in X^2</math> jej domknięcie w klasie relacji symetrycznych na <math>X</math> to <math>R\cup R^{-1}</math>. Pokażemy po kolei, że spełnia warunki domknięcia: | ||
:(a) <math>R \subset R \cup R^{-1} | :(a) <math>R \subset R \cup R^{-1}</math>, | ||
:(b) <math>(R \cup R^{-1})^{-1} = R^{-1} \cup (R^{-1})^{-1}= R^{-1} \cup R= R \cup R^{-1} </math>, a więc jest symetryczna , | :(b) <math>(R \cup R^{-1})^{-1} = R^{-1} \cup (R^{-1})^{-1}= R^{-1} \cup R= R \cup R^{-1}</math>, a więc jest symetryczna , | ||
:(c) weźmy dowolną symetryczną relację <math>T\supset R</math>. Ponieważ <math>T</math> jest symetryczna to <math>T \supset T^{-1}</math>. Skoro <math>T \supset R</math> to <math>T^{-1} \supset R^{-1}</math>. Ponieważ <math>T \supset T^{-1}</math>, to <math>T\supset R\cup R^{-1}</math>. | :(c) weźmy dowolną symetryczną relację <math>T\supset R</math>. Ponieważ <math>T</math> jest symetryczna to <math>T \supset T^{-1}</math>. Skoro <math>T \supset R</math> to <math>T^{-1} \supset R^{-1}</math>. Ponieważ <math>T \supset T^{-1}</math>, to <math>T\supset R\cup R^{-1}</math>. | ||
3 Posługując się intuicyjnym pojęciem liczb naturalnych, przedstawimy szkic konstrukcji przechodniego domknięcia, pomimo że konstrukcja ta wyprzedza prezentowany materiał. Dla dowolnej liczby <math>n\in N \setminus\{0\}</math> przez <math>R^n</math> będziemy oznaczać <math>n</math>-krotne złożenie relacji <math>R</math> z sobą (czyli <math>R^1=R</math> oraz <math>R^{n+1}= R^n \circ R</math> dla <math>n>1</math>). Zdefiniujmy rodzinę <math>\mathcal{R}</math> jako zbiór wszystkich skończonych wielokrotnych złożeń relacji <math>R</math> z sobą, czyli <math>\mathcal{R}=\{r\subset X^2 : \exists_{n\in N} (n\neq 0 \wedge R^n=r)\}</math>. Do formalnego zdefiniowania rodziny <math>\mathcal{R}</math> potrzebne są pojęcia liczb naturalnych, funkcji oraz definiowania przez indukcje, które zostaną przedstawione w następnych rozdziałach. Pokażemy teraz, że domknięcie relacji <math>R</math> w klasie relacji przechodnich na <math>X</math> to relacja <math>\bigcup \mathcal{R}</math>. Pokażemy po kolei, że spełnia warunki domknięcia: | 3 Posługując się intuicyjnym pojęciem liczb naturalnych, przedstawimy szkic konstrukcji przechodniego domknięcia, pomimo że konstrukcja ta wyprzedza prezentowany materiał. Dla dowolnej liczby <math>n\in N \setminus\{0\}</math> przez <math>R^n</math> będziemy oznaczać <math>n</math>-krotne złożenie relacji <math>R</math> z sobą (czyli <math>R^1=R</math> oraz <math>R^{n+1}= R^n \circ R</math> dla <math>n>1</math>). Zdefiniujmy rodzinę <math>\mathcal{R}</math> jako zbiór wszystkich skończonych wielokrotnych złożeń relacji <math>R</math> z sobą, czyli <math>\mathcal{R}=\{r\subset X^2 : \exists_{n\in N} (n\neq 0 \wedge R^n=r)\}</math>. Do formalnego zdefiniowania rodziny <math>\mathcal{R}</math> potrzebne są pojęcia liczb naturalnych, funkcji oraz definiowania przez indukcje, które zostaną przedstawione w następnych rozdziałach. Pokażemy teraz, że domknięcie relacji <math>R</math> w klasie relacji przechodnich na <math>X</math> to relacja <math>\bigcup \mathcal{R}</math>. Pokażemy po kolei, że spełnia warunki domknięcia: | ||
:(a) <math>R=R^1 \subset \bigcup \mathcal{R} | :(a) <math>R=R^1 \subset \bigcup \mathcal{R}</math>, | ||
:(b) Aby pokazać, że relacja <math>\bigcup \mathcal{R}</math> jest przechodnia, weźmy dowolne dwie pary <math>(a,b),(b,c) \in \mathcal{R}</math>. Wtedy muszą istnieć liczby <math>n,m \in N</math> takie, że <math>(a,b)\in R^n</math> oraz <math>(b,c)\in R^m</math>. Wobec tego <math>(a,c)\in R^m \circ R^n</math>. Z łączności składania relacji wynika, że <math>R^m \circ R^n= R^{m+n}</math>. Wobec tego <math>(a,c)\in R^{m+n} \subset \bigcup \mathcal{R}</math>. | :(b) Aby pokazać, że relacja <math>\bigcup \mathcal{R}</math> jest przechodnia, weźmy dowolne dwie pary <math>(a,b),(b,c) \in \mathcal{R}</math>. Wtedy muszą istnieć liczby <math>n,m \in N</math> takie, że <math>(a,b)\in R^n</math> oraz <math>(b,c)\in R^m</math>. Wobec tego <math>(a,c)\in R^m \circ R^n</math>. Z łączności składania relacji wynika, że <math>R^m \circ R^n= R^{m+n}</math>. Wobec tego <math>(a,c)\in R^{m+n} \subset \bigcup \mathcal{R}</math>. | ||
:(c) Weźmy dowolną przechodnią relację <math>T</math> taką, że <math>R\subset T</math>, pokażemy indukcyjnie, że dla każdego <math>n\in N\setminus \{0\}</math> mamy <math>R^n\subset T</math>. | :(c) Weźmy dowolną przechodnią relację <math>T</math> taką, że <math>R\subset T</math>, pokażemy indukcyjnie, że dla każdego <math>n\in N\setminus \{0\}</math> mamy <math>R^n\subset T</math>. | ||
Linia 868: | Linia 849: | ||
# dla dowolnej relacji <math>R</math> zachodzi | # dla dowolnej relacji <math>R</math> zachodzi | ||
<center><math>((R^\alpha)^\beta)^\gamma =((R^\gamma)^\beta)^\alpha | <center><math>((R^\alpha)^\beta)^\gamma =((R^\gamma)^\beta)^\alpha</math></center> | ||
</math></center> | |||
W każdym z powyższych przypadków proszę podać dowód lub | W każdym z powyższych przypadków proszę podać dowód lub | ||
Linia 880: | Linia 860: | ||
<center><math>(\bigcup\{R^n:n\in N \setminus \{0\}\})^{-1} = \bigcup\{(R^n)^{-1}:n\in N \setminus \{0\}\}= | <center><math>(\bigcup\{R^n:n\in N \setminus \{0\}\})^{-1} = \bigcup\{(R^n)^{-1}:n\in N \setminus \{0\}\}= | ||
\bigcup\{R^n:n\in N \setminus \{0\}\} | \bigcup\{R^n:n\in N \setminus \{0\}\}</math>,</center> | ||
</math></center> | |||
a więc przechodnie domknięcie relacji symetrycznej jest symetryczne. Oznacza to, że relacja <math>((R^\alpha)^\beta)^\gamma</math> jest symetryczna. Wcześniej pokazaliśmy, że jest zwrotna. Ponieważ jest przechodnim domknięciem, to jest też przechodnia. Wobec tego jest relacją równoważności. | a więc przechodnie domknięcie relacji symetrycznej jest symetryczne. Oznacza to, że relacja <math>((R^\alpha)^\beta)^\gamma</math> jest symetryczna. Wcześniej pokazaliśmy, że jest zwrotna. Ponieważ jest przechodnim domknięciem, to jest też przechodnia. Wobec tego jest relacją równoważności. |
Aktualna wersja na dzień 22:13, 11 wrz 2023
Para uporządkowana
Bardzo często będziemy chcieli mieć do czynienia ze zbiorem, który niesie w sobie informację o dwóch innych zbiorach, informację tak trafnie zakodowaną, aby można było odzyskać z niej każdą z jego składowych. Do tego celu wprowadzimy zbiór nazywany parą uporządkowaną dwóch innych zbiorów.
Definicja 1.1.
Niech oraz będą zbiorami. Przez parę uporządkowaną rozumiemy zbiór
Parę uporządkowaną można zdefiniować inaczej na wiele sposobów. Chodzi jednak o to, aby ze zbioru, który jest parą, można było odzyskać jednoznacznie każdą z jego składowych. Tak więc moglibyśmy zaakceptować każdą inną inną definicję pod warunkiem, że będzie spełnione następujące twierdzenie:
Twierdzenie 1.2.
Dla dowolnych zbiorów zachodzi:
Dowód
Dowód przeprowadzimy tylko ze strony lewej do prawej, bo w odwrotnym kierunku jest to fakt oczywisty. Niech zatem dwie pary i będą równe. Ponieważ , więc . Mamy zatem lub . W pierwszym przypadku , ale w drugim również jest tak, mamy bowiem, że . Pierwszą część twierdzenia mamy za sobą, bo już wiemy, że pierwsze współrzędne równych par są równe.
Następnie przeprowadzamy dowód przez przypadki. Jeżeli jest tak, że , to . Zatem , co daje, że , a zatem . W przeciwnym przypadku, gdy mamy, że . Daje to dwie możliwości albo , co nie może mieć miejsca, bo mielibyśmy, że albo zaś . To drugie prowadzi do naszej tezy .

Ćwiczenie 1.3
Dla każdej pary udowodnij, że
Ćwiczenie 1.4
Udowodnij, że dla dowolnej pary uporządkowanej zbiór
jest pusty, gdy współrzędne par są różne, a w przeciwnym przypadku jest zbiorem jednoelementowym zawierającym współrzędną pary .
Ćwiczenie 1.5
Pokaż, że z każdej pary można otrzymać jej drugą współrzędną, posługując się jedynie parą , mnogościowymi operacjami oraz stałą .
Iloczyn kartezjański
Zanim wprowadzimy definicję zbioru wszystkich par uporządkowanych elementów dwóch zbiorów (zwanego dalej iloczynem kartezjańskim), należy nam się krótkie wprowadzenie. Otóż niech oraz . Łatwo zauważyć, że zarówno , jak i są podzbiorami . Zatem oraz . Więc , co daje, że .
Istnienie i konstrukcja iloczynu kartezjańskiego zostało dokładnie omówione w dodatkowym rozdziale "Iloczyn kartezjański i aksjomat wyróżniania" . Proponuję przestudiowanie dodatkowego rozdziału dopiero po zapoznaniu się z rozdziałami wcześniejszymi, pomimo braku precyzji w następnej definicji.
Definicja 2.1.
Niech będą zbiorami. Iloczynem kartezjańskim (produktem) nazywamy zbiór
Będziemy używać specjalnej notacji na zbiór .
Ćwiczenie 2.2
Pokaż następujące elementarne własności iloczynu kartezjańskiego:
Ćwiczenie 2.3
Produkt kartezjański jest monotoniczny ze względu na każdą współrzędną osobno, to znaczy:
Ćwiczenie 2.4
Sprawdź, czy dla dowolnych zbiorów , prawdziwa jest następująca implikacja:
Relacje
Definicja 3.1.
Relacją nazywamy każdy podzbiór iloczynu .
Operacje na relacjach:
Definicja 3.2.
Niech oraz .
Ćwiczenie 3.3
Niech relacja oraz . Pokazać elementarne własności operacji na relacjach:
Ćwiczenie 3.4
Niech relacja oraz . Pokaż własności:
Ćwiczenie 3.5
Podaj przykład relacji, dla których poniższa równość nie jest prawdziwa.
Ćwiczenie 3.6
Udowodnij, że zbiór jest relacją wtedy i tylko wtedy, gdy
Relacje równoważności
W tym podrozdziale poznamy ważną klasę (zbiór) relacji zwaną klasą relacji równoważności(w innych podręcznikach mogą się państwo spotkać z nazwą relacja abstrakcji). Relacje takie będą służyły do definiowania pojęć abstrakcyjnych, o czym przekonamy się w wielu miejscach tego i innych wykładów. Bardzo dobrym ćwiczeniem pokazującym abstrakcyjne metody definiowania pojęć będzie wykład 8, w którym zaprzęgniemy relacje abstrakcji do definiowania liczb.
Rozpoczynamy rozdział od koniecznej definicji.
Definicja 4.1.
Dla zbioru definiujemy relację jako .
Definicja 4.2.
Relację nazywamy relacją równoważnością o polu , jeżeli:
- zawiera relacje (zwrotność ),
- (symetria ),
- (przechodniość ).
Ćwiczenie 4.3
Pokazać, że definicje zwrotności, symetryczności i przechodniości relacji o polu są odpowiednio równoważne następującym własnościom:
- ,
- ,
- .
Definicja 4.4.
Niech będzie relacją równoważności o polu . Klasą równoważności elementu jest zbiór
Definicja 4.5.
Zbiór klas równoważności relacji będący elementem zbioru oznaczamy przez .
Twierdzenie 4.6.
Niech będzie relacją równoważności o polu . Następujące warunki są równoważne:
- ,
- ,
- .
Dowód
Pokażemy, że . Niech wspólny element dwóch klas oraz
nazywa się . Ze względu na pełną symetrię tezy wystarczy pokazać, że
. Niech zatem . Mamy więc . Z
założenia jest również
oraz . Z symetrii otrzymujemy .
Zatem i i .
Natychmiast z przechodniości otrzymujemy, że .
Pokażemy, że . Ze zwrotności mamy, że
, co z założenia daje , a to tłumaczy
się na .
Pokażemy, że .
Wystarczy pokazać, że wspólnym elementem klas oraz
jest . Dla pierwszej z nich wynika to z założenia , a dla
drugiej ze zwrotności .

W następnym twierdzeniu zobaczymy, jak rodzina relacji równoważności jest odporna na przecinanie. Pokażemy mianowicie, że przecięcie dowolnej liczby relacji równoważności jest nadal relacją równoważności.
Twierdzenie 4.7.
Niech będzie pewną rodziną (zbiorem) relacji równoważności o tym samym polu . Mamy że:
- jest relacją równoważności o polu ,
- .
Dowód
Zwrotność jest oczywista, ponieważ zawiera
się w każdej relacji rodziny . Symetria. Weźmy . Dla każdej relacji jest . Z symetrii każdej jest więc , co daje . Przechodniość. Niech
oraz . Dla każdej relacji
jest więc i . Z przechodniości każdej
relacji mamy, że , co daje .
Niech . Mamy zatem, że
, co daje dla każdej
relacji . To zaś daje, że dla każdej , co
jest równoważne z .

W szczególności przecięcie wszystkich relacji równoważności o polu daje . Jest ona najsilniejszą relacją równoważności. Najsłabszą jest .
Rozkłady zbiorów
Definicja 4.8.
Niech . Rodzinę nazywamy rozkładem zbioru , gdy:
- ,
- ,
- .
Lemat 4.9.
Dla relacji równoważności o polu zbiór jest rozkładem .
Dowód
Każda klasa jest niepusta, bo zawiera element, który ją wyznacza. , bo każda klasa jest podzbiorem . Odwrotnie każdy . Dwie klasy, gdy są różne, muszą być rozłączne co udowodniliśmy w twierdzeniu 4.6 (patrz twierdzenie 4.6.).

Definicja 4.10.
Niech będzie rozkładem zbioru . Definiujemy relacje następująco:
Lemat 4.11.
Dla rozkładu relacja jest:
- równoważnością,
- .
Dowód
Relacja jest zwrotna, każdy bowiem musi leżeć w pewnym zbiorze
rozkładu . Symetria nie wymaga dowodu. Przechodniość . Niech i . Istnieją zatem dwa zbiory i rozkładu takie,
że oraz . Przecięcie i jest więc niepuste, zatem
, co daje tezę .
Inkluzja w prawo . Niech . Klasa
jest zatem wyznaczona przez pewien element taki, że .
Niech będzie zbiorem rozkładu , do którego należy .
Łatwo wykazać, że . Inkluzja w lewo .
Niech . jest niepusty, więc istnieje . Klasa
.

Ćwiczenie 4.12
Niech będzie niepustym zbiorem oraz niech . Zdefiniujemy relację następująco: dla dowolnych zbiorów mamy
( oznacza różnicę symetryczną zbiorów, czyli ). Udowodnij, że relacja jest relacją równoważności.
Ćwiczenie 4.13
Udowodnij, że dla relacji równoważności na zbiorze , relacja jest relacją równoważności wtedy i tylko wtedy, gdy
Podaj przykłady relacji równoważności takich, że jest relacją równoważności oraz i .
Domykanie relacji
W praktyce matematycznej często potrzebne jest rozważanie domknięć relacji ze względu na wiele przeróżnych własności. W podrozdziale tym dokonamy charakteryzacji domknięć. Pokażemy między innymi, kiedy takie domykanie jest możliwe.
Definicja 4.14.
Niech będzie rodziną relacji o polu , czyli niech . Rodzina jest zamknięta na przecięcia, gdy:
- ,
- jeżeli to .
Poniżej podamy definicję domknięcia relacji w pewnej klasie (zbiorze) relacji. Definiujemy intuicyjnie najmniejszą relację zawierającą daną należącą do klasy.
Definicja 4.15.
Relacja jest domknięciem relacji w klasie (zbiorze) relacji , gdy:
- ,
- ,
- dla każdej relacji jeżeli oraz to .
Lemat 4.16.
Domknięcie relacji (w dowolnej klasie), jeżeli istnieje, to jest jedyne.
Dowód
Twierdzenie 4.17.
Następujące warunki są równoważne:
- Klasa relacji jest domknięta na przecięcia.
- Każda relacja ma domknięcie w klasie relacji .
Dowód
. Niech będzie relacją. Utwórzmy zbiór relacji
jako . Takie nie jest
puste, bowiem relacja totalna należy do . Pokażmy, że jest domknięciem w . Istotnie . Z założenia
mamy też . Minimalność stwierdzamy
przez: niech takie że . Takie musi leżeć w
zbiorze , jest
więc .
. Po pierwsze leży w zbiorze , bo wystarczy domknąć
. Niech będzie niepustym podzbiorem . Niech będzie
domknięciem w . Wiemy, że dla dowolnej relacji , o ile
i to . Połóżmy za
dowolny element z . Założenia implikacji pozostają automatycznie spełnione,
jest więc tak, że dla dowolnej wyjętej z . W takim
razie . Ponieważ mamy też , bo było domknięciem, jest więc , a to oznacza, że
.

Ćwiczenie 4.18
Pokazać jak wyglądają domknięcia w klasie relacji, zwrotnych, symetrycznych i przechodnich.
Pokazać, stosując twierdzenie 4.17 (patrz twierdzenie 4.17.), że nie istnieje domknięcie spójne ani antysymetryczne. (Relacja jest spójna, gdy . Relacja jest antysymetryczna, gdy z faktu, że oraz , da się pokazać, że ).
Ćwiczenie 4.19
Dla relacji niech , , oznaczają odpowiednio zwrotne, symetryczne, przechodnie domknięcie relacji . Czy prawdą jest, że:
- dla dowolnej relacji relacja jest relacją równoważności,
- dla dowolnej relacji zachodzi
W każdym z powyższych przypadków proszę podać dowód lub kontrprzykład.