Programowanie funkcyjne/Wytyczne: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 34: | Linia 34: | ||
Najlepiej, aby program zaliczeniowy wykorzystywał któryś z mechanizmów charakterystyczny dla | Najlepiej, aby program zaliczeniowy wykorzystywał któryś z mechanizmów charakterystyczny dla | ||
programowania funkcyjnego, np. procedury wyższych rzędów, funktory, odraczanie (uleniwianie) obliczeń czy strumienie. | programowania funkcyjnego, np. procedury wyższych rzędów, funktory, odraczanie (uleniwianie) obliczeń czy strumienie. | ||
(Dlatego właśnie propozycje zadań na laboratoria nie towarzyszą późniejszym wykładom.) | |||
</p> | </p> |
Aktualna wersja na dzień 22:57, 8 lis 2006
Kolejnym wykładom towarzyszą strony z materiałami do ćwiczeń i laboratoriów. Na stronach tych znajdują się zadania podzielone na "prace domowe", "ćwiczenia" i "laboratorium". "Prace domowe" to dwa-trzy proste zadania sprawdzające zrozumienie wykładu. "Ćwiczenia" zawierają zadania bardziej pasujące do samodzielnego wykonania na ćwiczeniach (tablicowych), a "laboratorium" zawiera zadania bardziej pasujące do samodzielnego rozwiązania przy komputerze. Faktyczny sposób wykorzystania tych zadań zależy od formuły studiów.
W przypadku studiów internetowych, prace domowe stanowią propozycje zadań, jakie studenci mają rozwiązywać regularnie, a rozwiązania przesyłać do oceny prowadzącemu zajęcia. Zadania umieszczone jako "ćwiczenia" i "laboratorium" mają charakter uzupełniający.
W przypadku studiów stacjonarnych "prace domowe" nadają się do wykorzystania na koniec wykładu. Jeżeli wykładom towarzyszą zarówno ćwiczenia, jak i laboratoria, to dział "ćwiczenia" zawiera propozycje zadań na ćwiczenia, a dział "laboratoria" zawiera propozycje zadań na laboratoria. Jeżeli wykładom towarzyszy tylko jeden rodzaj zajęć, ćwiczenia albo laboratoria, to można na nich wykorzystywać zadania z obu tych działów.
Propozycji zadań jest często więcej, niż można rozwiązać w trakcie standardowych 90 minut. Wybór zadań pozostawiamy w prowadzącym zajęcia.
Proponujemy, aby mniej więcej w połowie cyklu dydaktycznego, gdy studenci poznają już podstawy Ocamla oraz podstawowe techniki programowania funkcyjnego, zaprzestać rozwiązywania zadań na laboratoriach, na rzecz większego programu zaliczeniowego. Najlepiej, aby program zaliczeniowy wykorzystywał któryś z mechanizmów charakterystyczny dla programowania funkcyjnego, np. procedury wyższych rzędów, funktory, odraczanie (uleniwianie) obliczeń czy strumienie. (Dlatego właśnie propozycje zadań na laboratoria nie towarzyszą późniejszym wykładom.)