Programowanie funkcyjne/Wytyczne: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Kubica (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Kubica (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
 
Linia 34: Linia 34:
Najlepiej, aby program zaliczeniowy wykorzystywał któryś z mechanizmów charakterystyczny dla  
Najlepiej, aby program zaliczeniowy wykorzystywał któryś z mechanizmów charakterystyczny dla  
programowania funkcyjnego, np. procedury wyższych rzędów, funktory, odraczanie (uleniwianie) obliczeń czy strumienie.  
programowania funkcyjnego, np. procedury wyższych rzędów, funktory, odraczanie (uleniwianie) obliczeń czy strumienie.  
(Dlatego właśnie propozycje zadań na laboratoria nie towarzyszą późniejszym wykładom.)
</p>
</p>

Aktualna wersja na dzień 22:57, 8 lis 2006

Kolejnym wykładom towarzyszą strony z materiałami do ćwiczeń i laboratoriów. Na stronach tych znajdują się zadania podzielone na "prace domowe", "ćwiczenia" i "laboratorium". "Prace domowe" to dwa-trzy proste zadania sprawdzające zrozumienie wykładu. "Ćwiczenia" zawierają zadania bardziej pasujące do samodzielnego wykonania na ćwiczeniach (tablicowych), a "laboratorium" zawiera zadania bardziej pasujące do samodzielnego rozwiązania przy komputerze. Faktyczny sposób wykorzystania tych zadań zależy od formuły studiów.

W przypadku studiów internetowych, prace domowe stanowią propozycje zadań, jakie studenci mają rozwiązywać regularnie, a rozwiązania przesyłać do oceny prowadzącemu zajęcia. Zadania umieszczone jako "ćwiczenia" i "laboratorium" mają charakter uzupełniający.

W przypadku studiów stacjonarnych "prace domowe" nadają się do wykorzystania na koniec wykładu. Jeżeli wykładom towarzyszą zarówno ćwiczenia, jak i laboratoria, to dział "ćwiczenia" zawiera propozycje zadań na ćwiczenia, a dział "laboratoria" zawiera propozycje zadań na laboratoria. Jeżeli wykładom towarzyszy tylko jeden rodzaj zajęć, ćwiczenia albo laboratoria, to można na nich wykorzystywać zadania z obu tych działów.

Propozycji zadań jest często więcej, niż można rozwiązać w trakcie standardowych 90 minut. Wybór zadań pozostawiamy w prowadzącym zajęcia.

Proponujemy, aby mniej więcej w połowie cyklu dydaktycznego, gdy studenci poznają już podstawy Ocamla oraz podstawowe techniki programowania funkcyjnego, zaprzestać rozwiązywania zadań na laboratoriach, na rzecz większego programu zaliczeniowego. Najlepiej, aby program zaliczeniowy wykorzystywał któryś z mechanizmów charakterystyczny dla programowania funkcyjnego, np. procedury wyższych rzędów, funktory, odraczanie (uleniwianie) obliczeń czy strumienie. (Dlatego właśnie propozycje zadań na laboratoria nie towarzyszą późniejszym wykładom.)