Test GR: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Rogoda (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
m Zastępowanie tekstu – „<math> ” na „<math>”
 
(Nie pokazano 54 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 5: Linia 5:




<quiz type="exclusive">
------------------------------
Używane w Prologu klauzule Horna mają w następniku:
  <wrongoption reply="Źle">co najmniej jeden term</wrongoption>
  <wrongoption reply="Źle">dokładnie jeden term</wrongoption>
  <wrongoption reply="Źle">dokładnie dwa termy</wrongoption>
  <rightoption reply="Dobrze">zero lub jeden term</rightoption>
</quiz>
 
<quiz type="exclusive">
Stosowana w Prologu metoda wnioskowania to:
  <wrongoption reply="Źle">indukcja pozaskończona</wrongoption>
  <rightoption reply="Dobrze">rezolucja</rightoption>
  <wrongoption reply="Źle">unifikacja</wrongoption>
  <wrongoption reply="Źle">zasada instancjonowania prostego</wrongoption>
</quiz>
 
<quiz type="exclusive">
Klauzula ,,dziadek(X, Z) \:- ojciec(X, Y), ojciec(Y, Z)".:
  <rightoption reply="Dobrze">mówi tylko, że jeśli X jest ojcem Y i Y jest ojcem Z, to X jest dziadkiem Z</rightoption>
  <wrongoption reply="Źle">wyklucza, by któs mógł być swoim własnym dziadkiem</wrongoption>
  <wrongoption reply="Źle">wyklucza, by któs mógł być swoim własnym ojcem</wrongoption>
  <wrongoption reply="Źle">jest niepoprawna składniowo</wrongoption>
</quiz>
 
<quiz type="exclusive">
Do tworzenia i rozkładania list w Prologu stosuje się:
  <wrongoption reply="Źle">funkcje cons, head i tail</wrongoption>
  <wrongoption reply="Źle">operatory ++, + i -</wrongoption>
  <rightoption reply="Dobrze">operator | i odpowiednie dopasowania</rightoption>
  <wrongoption reply="Źle">w Prologu nie ma list</wrongoption>
</quiz>
 
<quiz type="exclusive">
Zapis ,,X is 3 * Y + 4'' w Prologu powoduje:
  <wrongoption reply="Źle">podstawienie wartości wyrażenia 3*Y+4 pod zmienną X</wrongoption>
  <rightoption reply="Dobrze">utożsamienie (lub sprawdzenie utożsamienia) zmiennej X z wartością wyrażenia 3*Y+4</rightoption>
  <wrongoption reply="Źle">wypisanie rozwiązania równania X\=3*Y+4</wrongoption>
  <wrongoption reply="Źle">taki zapis jest niepoprawny</wrongoption>
</quiz>
 
<quiz type="exclusive">
Jeśli Prologowi nie uda się udowodnić jednego z podcelów, to:
  <rightoption reply="Dobrze">wraca do poprzednich podcelów, próbując znaleźć alternatywne rozwiązania</rightoption>
  <wrongoption reply="Źle">wypisuje komunikat o niepowodzeniu rezolucji</wrongoption>
  <wrongoption reply="Źle">zgłasza błąd wykonania</wrongoption>
  <wrongoption reply="Źle">nie robi nic, tzn. kontynuuje działanie</wrongoption>
</quiz>
 
<quiz type="exclusive">
Dla stwierdzeń złożonych Prolog stosuje:
  <rightoption reply="Dobrze">przeszukiwanie w głąb</rightoption>
  <wrongoption reply="Źle">przeszukiwanie wszerz</wrongoption>
  <wrongoption reply="Źle">przeszukiwanie w głąb lub wszerz, w zależności od dostępnej pamięci</wrongoption>
  <wrongoption reply="Źle">inną metdoę, nie wymienioną tutaj</wrongoption>
</quiz>
 
<quiz type="exclusive">
Zapis [X | Y] w Prologu oznacza:
  <wrongoption reply="Źle">konkatenację list X i Y</wrongoption>
  <rightoption reply="Dobrze">listę, gdzie X jest głową, a Y -- ogonem listy</rightoption>
  <wrongoption reply="Źle">parę uporządkowaną złożoną z elementów X i Y</wrongoption>
  <wrongoption reply="Źle">wyrażenie warunkowe z dozorem X</wrongoption>
</quiz>
 
<quiz type="exclusive">
Jaką klauzulę należałoby dopisać przed ,,f(X, [_ | Y]) \:- f(X, Y).",
by otrzymać funktor sprawdzający przynależność elementu do listy?
  <wrongoption reply="Źle">f(X, []).</wrongoption>
  <wrongoption reply="Źle">f(X, [X]).</wrongoption>
  <rightoption reply="Dobrze">f(X, [X | _]).</rightoption>
  <wrongoption reply="Źle">tego nie da się tak zrobić</wrongoption>
</quiz>
 
<quiz type="exclusive">
Lista [1, [2, 3], 4, []] ma długość:
  <wrongoption reply="Źle">3</wrongoption>
  <rightoption reply="Dobrze">4</rightoption>
  <wrongoption reply="Źle">5</wrongoption>
  <wrongoption reply="Źle">jest niepoprawna składniowo</wrongoption>
</quiz>




1111111111111111111111111111111111111111111






1111111111111111111111111111111111111111111






22222222222222222222222222222222222222222


==Ciągi w przestrzeniach metrycznych. Test==




3333333333333333333333333333333333333333333333333333333333333


==Norma. Iloczyn skalarny. Test==




444444444444444444444444444444444444444444444444444444444444444


Test 6
==Ciągi i szeregi funkcyjne. Szereg Taylora. Test==


<quiz type="exclusive">
<quiz>
Czego z zasady nie ma w językach funkcyjnych?
Dany jest ciąg funkcyjny <math>\{f_n\}</math> gdzie
<wrongoption reply="Źle">parametrów z domyślnymi wartościami</wrongoption>
<math>
<rightoption reply="Dobrze">pętli</rightoption>
  f_n(x)=
<wrongoption reply="Źle">wyrażeń warunkowych</wrongoption>
  \left\{
<wrongoption reply="Źle">wywołań rekurencyjnych</wrongoption>
  \begin{array} {lll}
  1 & \text{dla} & x\in[n,n+1]\\
  0 & \text{dla} & x\in \mathbb{R}\setminus[n,n+1]
  \end{array}
  \right</math>
dla <math>n\in\mathbb{N}</math>
Ciąg ten jest
<rightoption>zbieżny punktowo do <math>f(x)\equiv 0</math></rightoption>
<wrongoption>zbieżny jednostajnie do  <math>f(x)\equiv 0</math></wrongoption>
<wrongoption>zbieżny punktowo do funkcji <math>f(x)=
  \left\{
  \begin{array} {lll}
    1 & \text{dla} & x\geq 1\\
    0 & \text{dla} & x<0
  \end{array}
  \right</math></wrongoption>
</quiz>
</quiz>


<quiz type="exclusive">
  tak, nie, nie
Która cecha jest typowa dla języków funkcyjnych, a rzadko występuje w językach imperatywnych i obiektowych?
<wrongoption reply="Źle">kompilacja do kodu pośredniego</wrongoption>
<rightoption reply="Dobrze">możliwość używania funkcji wyższego rzędu</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">silne typowanie</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">zaawansowane konstrukcje enkapsulacyjne</wrongoption>
</quiz>


<quiz type="exclusive">
<quiz>
Listy służą w Lispie do zapisywania:
Dany jest ciąg funkcyjny <math>\{f_n\}</math> gdzie
<wrongoption reply="Źle">tylko danych</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">tylko kodu</wrongoption>
<rightoption reply="Dobrze">i danych, i kodu</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">w Lispie nie ma list</wrongoption>
</quiz>


<quiz type="exclusive">
<center><math>f_n(x)=
Wywołanie ((LAMBDA (x) (* x x)) 2) w języku Scheme:
  \left\{
<wrongoption reply="Źle">podstawi 2 pod wskaźnik do zmiennej x</wrongoption>
  \begin{array} {lll}
<rightoption reply="Dobrze">wyświetli 4</rightoption>
\frac{1-n^{-x}}{1+n^{-x}} & \text{dla} & x>0\\
<wrongoption reply="Źle">zdefiniuje gwiazdkę jako operator o priorytecie 2</wrongoption>
  \\
<wrongoption reply="Źle">zdefiniuje LAMBDA jako funkcję dwuargumentową</wrongoption>
\frac{2-n^{x}}{2+n^{x}} & \text{dla} & x<0\\
</quiz>
  \\
  0 & \text{dla} & x=0\\
  \end{array}
  \right.
  \quad</math> dla <math>\ n=1,2,\ldots
</math></center>


<quiz type="exclusive">
Ten ciąg funkcyjny jest
Funkcja DISPLAY w języku Scheme:
<wrongoption>zbieżny jednostajnie</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">nie ma żadnych efektów ubocznych</wrongoption>
<rightoption>zbieżny punktowo ale nie jednostajnie</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">nie może być używana wewnątrz funkcji rekurencyjnej</wrongoption>
<wrongoption>rozbieżny</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">wyświetla opis stanu interpretera</wrongoption>
<rightoption reply="Dobrze">wyświetla swój argument na ekranie</rightoption>
</quiz>
</quiz>


<quiz type="exclusive">
  nie, tak, nie
Wartością wyrażenia (CAR ‘(A B C)) w języku Scheme jest:
<rightoption reply="Dobrze">A</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">(B C)</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">C</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">to wyrażenie jest niepoprawne</wrongoption>
</quiz>


<quiz type="exclusive">
<quiz>
Wartością wyrażenia (CONS ‘(A B) ‘(C D)) w języku Scheme jest:
Dany jest ciąg funkcyjny <math>f_n(x)=\sqrt[n]{x}</math> dla <math>x\ge 0</math> Ten ciąg
<wrongoption reply="Źle">(A B C D)</wrongoption>
<wrongoption>jest zbieżny punktowo i jego granica jest ciągła</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">(A B (C D))</wrongoption>
<wrongoption>jest zbieżny jednostajnie i jego granica jest ciągła</wrongoption>
<rightoption reply="Dobrze">((A B) C D)</rightoption>
<rightoption>jest zbieżny punktowo i jego granica nie jest ciągła</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">to wyrażenie jest niepoprawne</wrongoption>
</quiz>
</quiz>


<quiz type="exclusive">
  nie, nie, tak
Jak w języku Scheme należy zapisać wywołanie złożenia funkcji f
z samą sobą na argumencie x, czyli (f o f)(x)?
<rightoption reply="Dobrze">(f (f x))</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">f(f(x))</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">((f f) x)</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">składanie funkcji nie jest w tym języku dozwolone</wrongoption>
</quiz>
 
<quiz type="exclusive">
Które stwierdzenie nie jest prawdziwe w odniesieniu do języka ML?
<rightoption reply="Dobrze">lista może zawierać elementy różnych typów</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">można pisać funkcje polimorficzne</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">ML stosuje niejawne nadawanie typów</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">wyrażenia arytmetyczne zapisuje się w postaci infiksowej</wrongoption>
</quiz>


<quiz type="exclusive">
<quiz>
Do łączenia list w Haskellu służy:
Dany jest szereg <math>\sum_{n=1}^{\infty}\frac{\sin nx}{2^n(x^2+1)}, \ x\in \mathbb{R}</math> Ten szereg jest
<wrongoption reply="Źle">funkcja CONS</wrongoption>
<wrongoption>zbieżny jednostajnie do funkcji <math>f(x)\equiv 0</math></wrongoption>
<rightoption reply="Dobrze">operator ++</rightoption>
<rightoption>zbieżny jednostajnie do funkcji <math>f</math> takiej, że <math>0<f(x)<3</math></rightoption>
<wrongoption reply="Źle">operator &</wrongoption>
<wrongoption>zbieżny jednostajnie do funkcji <math>f(x)=\frac{1}{2(x^2+1)}</math></wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">nie ma operatora, po prostu zapisuje się dwie listy obok siebie</wrongoption>
</quiz>
</quiz>


  nie, tak, nie


 
<quiz>
 
Funkcja <math>
 
    f(x):=\sum_{n=1}^{\infty}\frac{\sqrt[n]{x}}{n(n+1)(x^2+1)}</math>
 
Granica <math>\lim_{x\to 3}f(x)</math> wynosi
 
<rightoption><math>\frac{1}{10}</math></rightoption>
 
<wrongoption><math>\sqrt{3}</math></wrongoption>
 
<wrongoption><math>0</math></wrongoption>
Test 5
<quiz type="exclusive">
Której cechy język obiektowy nie musi posiadać?
<wrongoption reply="Źle">abstrakcyjne typy danych</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">dynamiczne wiązanie wywołań metod z metodami</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">dziedziczenie</wrongoption>
<rightoption reply="Dobrze">podprogramy rodzajowe</rightoption>
</quiz>
</quiz>


<quiz type="exclusive">
  tak, nie, nie
Jakie ograniczenie na przedefiniowywanie metod trzeba narzucić
w języku silnie typowanym?
<wrongoption reply="Źle">przedefiniowana metoda musi być bezparametrowa</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">przedefiniowana metoda musi być typu void</wrongoption>
<rightoption reply="Dobrze">przedefiniowana metoda musi zachować taki sam protokół</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">nie trzeba narzucać żadnych ograniczeń</wrongoption>
</quiz>


<quiz type="exclusive">
<quiz>
Rozstrzyganie odwołań do bytów o takiej samej nazwie mających definicje w dwóch klasach bazowych odbywa się w C++ za pomocą:
Szereg <math>\sum_{n=1}^{\infty}\frac{1}{n(x^4+4)}</math> jest
<rightoption reply="Dobrze">operatora \:\: (dwa dwukropki)</rightoption>
<wrongoption>zbieżny punktowo</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">operatora . (kropka)</wrongoption>
<wrongoption>zbieżny jednostajnie </wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">tego nie da się zrobić</wrongoption>
<rightoption>rozbieżny</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">dziedziczenie wielokrotne nie jest w C++ dozwolone</wrongoption>
</quiz>
</quiz>


<quiz type="exclusive">
  nie, nie, tak
W języku C++ obiekty zaalokowane na stosie dealokowane są:
<rightoption reply="Dobrze">niejawnie</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">za pomocą delete</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">za pomocą free</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">w C++ nie ma takich obiektów</wrongoption>
</quiz>


<quiz type="exclusive">
<quiz>
Językiem, w którym stosowane jest zawsze dynamiczne wiązanie
Czwarty z kolei wyraz rozwinięcia w szereg Maclaurina funkcji <math>f(x)=\cos 2x</math> to
wywołań z metodami, jest:
<wrongoption><math>-\frac{2^6}{6!}</math></wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">C++</wrongoption>
 
<wrongoption reply="Źle">C\#</wrongoption>
<wrongoption><math>\frac{2^6}{6!}x^6</math></wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">Java</wrongoption>
 
<rightoption reply="Dobrze">Smalltalk</rightoption>
<rightoption><math>\frac{-4}{45}x^6</math></rightoption>
</quiz>
</quiz>


<quiz type="exclusive">
  nie, nie, tak
Językiem, w któym klasa może być samoistna (tzn. nie mieć nadlasy), jest:
<rightoption reply="Dobrze">C++</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">C\#</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">Java</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">Smalltalk</wrongoption>
</quiz>


<quiz type="exclusive">
<quiz>
W języku C++ metody, które mają być wiązane dynamicznie, deklaruje się za pomocą:
Szósty z kolei wyraz rozwinięcia w szereg Taylora funkcji <math>f(x)=\frac{1}{2+x}</math> o środku w <math>x_0=0</math> wynosi
<wrongoption reply="Źle">operatora -> (strzałka)</wrongoption>
<wrongoption><math>\frac{-1}{64}x^6</math></wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">słowa abstract</wrongoption>
 
<wrongoption reply="Źle">słowa dynamic</wrongoption>
<rightoption><math>\frac{-1}{64}x^5</math></rightoption>
<rightoption reply="Dobrze">słowa virtual</rightoption>
 
<wrongoption><math>\frac{1}{2}x^6</math></wrongoption>
</quiz>
</quiz>


<quiz type="exclusive">
  nie, tak, nie
Który nagłówek poprawnie deklaruje w C++ metodę abstrakcyjną?
<wrongoption reply="Źle">virtual void p();</wrongoption>
<rightoption reply="Dobrze">virtual void p() \=0;</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">void p() \=0;</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">abstract void p();</wrongoption>
</quiz>


<quiz type="exclusive">
<quiz>
Klasy ,,lekkie'', deklarowane jako struct, alokowane na stosie i nie
Sumujemy cztery kolejne wyrazy rozwinięcia w szereg Taylora funkcji <math>\sqrt{x}</math> ośrodku w <math>x_0=1</math> Współczynnik przy <math>x</math> wynosi
pozwalające na dziedziczenie występują w:
<rightoption><math>\frac{15}{16}</math></rightoption>
<wrongoption reply="Źle">C++</wrongoption>
 
<rightoption reply="Dobrze">C\#</rightoption>
<wrongoption><math>\frac{5}{16}</math></wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">Javie</wrongoption>
 
<wrongoption reply="Źle">we wszystkich wymienionych tu językach</wrongoption>
<wrongoption><math>\frac{1}{16}</math></wrongoption>
</quiz>
</quiz>


<quiz type="exclusive">
  tak, nie, nie
Który element nie występuje w JavaScripcie?
<rightoption reply="Dobrze">klasy</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">obiekty złożone z par (nazwa własności, wartość)</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">operator new</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">zmienne</wrongoption>
</quiz>


5555555555555555555555555555555555555555555555555555


==Szereg potęgowy. Trygonometryczny szereg Fouriera. Test==




101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010


==Wielowymiarowa całka Riemanna. Test==




1111111111111111111111111111111111111111111111111111


==Twierdzenie Fubiniego. Twierdzenie o zmianie zmiennych. Test==




1212121212121212121212121212121212121212121212121212121212


==Całki krzywoliniowe. Twierdzenie Greena. Test==


Test 4
<quiz type="exclusive">
Który język nie pozwala na użycie parametrów z wartością domyślną?
<wrongoption reply="Źle">Ada</wrongoption>
<rightoption reply="Dobrze">C</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">C++</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">PHP</wrongoption>
</quiz>
<quiz type="exclusive">
Przekazanie funkcji jako parametru można w C\# osiągnąć za pomocą mechanizmu:
<wrongoption reply="Źle">bezpośrednio, bez dodatkowych mechanizmów</wrongoption>
<rightoption reply="Dobrze">delegatów</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">tablic wielowymiarowych</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">wskaźników do funkcji</wrongoption>
</quiz>


<quiz type="exclusive">
1414141414141414141414141414141414141414141414141414
Który język nie sprawdza zgodności typów parametrów?
<wrongoption reply="Źle">Ada</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">C#</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">Java</wrongoption>
<rightoption reply="Dobrze">PHP</rightoption>
</quiz>


<quiz type="exclusive">
==Równania różniczkowe zwyczajne -- przegląd metod rozwiązywania. Test==
Przy której deklaracji procedury f wywołanie f(2*x + 3) jest poprawne?
<wrongoption reply="Źle">procedure f(n: in out Integer) w Adzie</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">procedure f(n: out Integer) w Adzie</wrongoption>
<rightoption reply="Dobrze">void f(int n) w języku C</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">void f(int *n) w języku C</wrongoption>
</quiz>
 
<quiz type="exclusive">
Chcąc w języku C przekazać do funkcji tablicę przez wartość, trzeba:
<rightoption reply="Dobrze">,,obudować'' ją strukturą i przekazać tę strukturę</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">użyć nawiasów kwadratowych po nazwie tablicy w wywołaniu funkcji</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">użyć nawiasów kwadratowych po nazwie parametru w nagłówku funkcji</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">nie trzeba robić niczego szczególnego</wrongoption>
</quiz>
 
<quiz type="exclusive">
Jaką dodatkową cechę mają parametry stałe deklarowane w C++
z użyciem const w stosunku do parametrów w trybie wejściowym w ogóle?
<rightoption reply="Dobrze">nie mogą być zmieniane nawet w obrębie podprogramu</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">są zawsze alokowane statycznie</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">wymuszają statyczne sprawdzenie zgodności typu</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">nie mają żadnej dodatkowej cechy</wrongoption>
</quiz>
 
 
<quiz type="exclusive">
Załóżmy, że x jest parametrem w trybie out w procedurze w Adzie.
Która instrukcja ma szansę być poprawna?
<wrongoption reply="Źle">x \:\= x + 1</wrongoption>
<rightoption reply="Dobrze">x \:\= y + 1</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">y \:\= x + 1</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">y \:\= T(x)</wrongoption>
</quiz>
 
<quiz type="exclusive">
Jawne przekazywanie przez referencję jest w C\# możliwe, jeśli
umieścimy słowo kluczowe ref:
<wrongoption reply="Źle">przy parametrze aktualnym</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">przy parametrze formalnym</wrongoption>
<rightoption reply="Dobrze">i przy parametrze formalnym, i przy aktualnym</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">to w ogóle nie jest możliwe</wrongoption>
</quiz>
 
<quiz type="exclusive">
W językach z zakresem widoczności zmiennych wiązanym statycznie
jako środowiska wykonywania przekazanego przez parametr podprogramu najczęściej używa się:
<wrongoption reply="Źle">środowiska instrukcji (w podprogramie), wywołującej przekazany podprogram</wrongoption>
<rightoption reply="Dobrze">środowiska definicji przekazanego podprogramu</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">środowiska instrukcji, która przekazała podprogram jako parametr</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">żadnego z wymienioinych środowisk</wrongoption>
</quiz>
 
<quiz type="exclusive">
W implementacji podprogramów bez zagnieżdżeń, ale z rekurencją
i z dynamicznymi zmiennymi lokalnymi na stosie potrzebne jest przechowywanie w rekordzie aktywacyjnym:
<rightoption reply="Dobrze">tylko łącza dynamicznego</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">tylko łącza statycznego</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">łącza dynamicznego i statycznego</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">żadnego z nich</wrongoption>
 
</quiz>
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Test 3
<quiz type="exclusive">
Pojęcie typu w językach imperatywnych bliskie jest pojęciu:
<wrongoption reply="Źle">całki Riemanna</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">pary uporządkowanej</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">zbioru nieskończonego</wrongoption>
<rightoption reply="Dobrze">zbioru skończonego</rightoption>
</quiz>
 
<quiz type="exclusive">
Który z opisanych poniżej typów można uznać za typ abstrakcyjny?
Rzecz dzieje się w języku C:
<wrongoption reply="Źle">struktura wraz z kilkoma działającymi na niej funkcjami</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">typ wskaźnikowy T *, gdzie T jest zdefiniowane następująco\: typedef int T[10];</wrongoption>
<rightoption reply="Dobrze">wbudowany typ float</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">unia złożona z pól tego samego typu</wrongoption>
</quiz>
 
<quiz type="exclusive">
W której sytuacji tablica asocjacyjna byłaby istotnie wygodniejsza
niż zwykła tablica?
<wrongoption reply="Źle">mamy katalogi ponumerowane od 1 do 100 i zapisujemy ich rozmiar</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">sortujemy obszerną tablicę liczb typu double</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">wyszukujemy największą liczbę w tablicy</wrongoption>
<rightoption reply="Dobrze">zapisujemy kolor przejeżdżających samochodów, identyfikując je numerami rejestracyjnymi</rightoption>
</quiz>
 
<quiz type="exclusive">
Ewentualne luki między przechowywanymi w pamięci polami rekordu biorą się z:
<wrongoption reply="Źle">konieczności sprawdzenia zgodności typów</wrongoption>
<rightoption reply="Dobrze">konieczności umieszczania pól pod adresami, których 1 lub 2 najmniej znaczące bity są zerami</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">niedoskonałości kompilatorów</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">szybkich przesunięć cyklicznych w jednostce arytmetyczno-logicznej procesora</wrongoption>
</quiz>
 
<quiz type="exclusive">
Załóżmy, że w języku C sprawdzamy równość struktur (oczywiście tego samego typu).
Dlaczego w ogólności nie można tego zrobić przez porównywanie bloków pamięci?
<wrongoption reply="Źle">istnieje kilka rozmiarów liczb całkowitych</wrongoption>
<rightoption reply="Dobrze">napisy mogą zawierać nieistotne znaki za znacznikiem końca</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">nie można z góry przewidzieć, czy napisy są zapisane w kodzie ASCII, czy Unicode</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">reprezentacja liczb float i double nie jest jednoznaczna</wrongoption>
</quiz>
 
<quiz type="exclusive">
Który operator języka C jest potrzebny, gdy wykorzystujemy wskaźniki
do adresowania pośredniego?
<rightoption reply="Dobrze">&</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">++</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">--</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">nawiasy kwadratowe do indeksowania</wrongoption>
</quiz>
 
<quiz type="exclusive">
Załóżmy, że p jest zmienną wskaźnikową. W którym języku wyrażenie ++p
jest poprawne?
<rightoption reply="Dobrze">C++</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">C\#</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">Java</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">Pascal</wrongoption>
</quiz>
 
<quiz type="exclusive">
Które stwierdzenie jest fałszywe w odniesieniu do klas w języku C++?
<wrongoption reply="Źle">definicja klasy nie musi zawierać destruktora</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">funkcje z klasy mogą być kompilowane jako inline</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">konstruktor ma taką samą nazwę jak klasa</wrongoption>
<rightoption reply="Dobrze">konstruktor nie może być przeciążany</rightoption>
</quiz>
 
<quiz type="exclusive">
W Javie obiekty są alokowane:
<rightoption reply="Dobrze">dynamicznie na stercie</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">dynamicznie na stosie</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">statycznie na stercie</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">statycznie na stosie</wrongoption>
</quiz>
 
<quiz type="exclusive">
Sparametryzowane typy abstrakcyjne uzyskuje się w C++ za pomocą
deklaracji z użyciem słowa kluczowego:
<wrongoption reply="Źle">args</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">generic</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">params</wrongoption>
<rightoption reply="Dobrze">template</rightoption>
</quiz>
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Test 2
<quiz type="exclusive">
Program może zawierać dwie różne zmienne o tej samej nazwie, gdy są to zmienne:
<wrongoption reply="Źle">alokowane dynamicznie</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">globalne</wrongoption>
<rightoption reply="Dobrze">lokalne w dwóch różnych blokach</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">lokalne w tym samym bloku</wrongoption>
</quiz>
 
<quiz type="exclusive">
L-wartością nazywamy:
<rightoption reply="Dobrze">bieżący adres zmiennej</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">wynik wyrażenia arytmetycznego</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">indeks tablicy</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">wartość zmiennej po dokonaniu podstawienia</wrongoption>
</quiz>
 
<quiz type="exclusive">
Wiązanie statyczne:
<wrongoption reply="Źle">może zmienić się w trakcie wykonania programu</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">następuje w trakcie wykonania programu</wrongoption>
<rightoption reply="Dobrze">następuje przed wykonaniem programu</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">odnosi się tylko do zmiennych globalnych</wrongoption>
</quiz>
 
<quiz type="exclusive">
Wnioskowanie o typie zmiennej jest najczęstsze w językach:
<rightoption reply="Dobrze">funkcyjnych</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">logicznych</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">obiektowych</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">nie występuje w żadnym przyzwoitym języku</wrongoption>
</quiz>
 
<quiz type="exclusive">
Okres życia zmiennej to:
<rightoption reply="Dobrze">czas pomiędzy alokacją zmiennej a jej dealokacją</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">czas od uruchomienia programu do chwili wykonania na tej zmiennej delete, free itp.</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">obszar kodu pomiędzy deklaracją zmiennej a końcem zawierającego ją bloku</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">czas od pierwszego podstawienia pod tę zmienną do ostatniego jej użycia w programie</wrongoption>
</quiz>
 
<quiz type="exclusive">
Obiekty w Javie są alokowane:
<rightoption reply="Dobrze">dynamicznie, na stercie</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">dynamicznie, na stosie</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">dynamicznie, na stosie lub na stercie (decyzję podejmuje kompilator)</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">statycznie</wrongoption>
</quiz>
 
<quiz type="exclusive">
Spośród wymienionych tu języków najbliższy silnemu typowaniu jest:
<wrongoption reply="Źle">C</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">C++</wrongoption>
<rightoption reply="Dobrze">C\#</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">PHP</wrongoption>
</quiz>
 
<quiz type="exclusive">
Silne typowanie bywa ,,osłabiane'' przez:
<wrongoption reply="Źle">jawne konwersje typów</wrongoption>
<rightoption reply="Dobrze">niejawne konwersje typów</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">dynamiczne sprawdzanie zgodności typów</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">statyczne sprawdzanie zgodności typów</wrongoption>
</quiz>
 
<quiz type="exclusive">
Podtyp to:
<rightoption reply="Dobrze">typ powstały przez ograniczenie zakresu istniejącego typu, zgodny z owym typem</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">nowy typ oparty na już istniejącym, niezgodny z dotychczasowym</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">typ tablicowy, w którym ograniczono zakres indeksów</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">jedno z pól unii</wrongoption>
</quiz>
 
<quiz type="exclusive">
W języku C++ dostęp do przesłoniętej zmiennej nielokalnej można
uzyskać za pomocą operatora:
<rightoption reply="Dobrze">\:\: (dwa dwukropki)</rightoption>
<wrongoption reply="Źle">. (kropka)</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">* (gwiazdka)</wrongoption>
<wrongoption reply="Źle">-> (strzałka)</wrongoption>
</quiz>

Aktualna wersja na dzień 22:12, 11 wrz 2023





1111111111111111111111111111111111111111111


1111111111111111111111111111111111111111111


22222222222222222222222222222222222222222

Ciągi w przestrzeniach metrycznych. Test

3333333333333333333333333333333333333333333333333333333333333

Norma. Iloczyn skalarny. Test

444444444444444444444444444444444444444444444444444444444444444

Ciągi i szeregi funkcyjne. Szereg Taylora. Test

Dany jest ciąg funkcyjny {fn} gdzie Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle f_n(x)= \left\{ \begin{array} {lll} 1 & \text{dla} & x\in[n,n+1]\\ 0 & \text{dla} & x\in \mathbb{R}\setminus[n,n+1] \end{array} \right} dla n Ciąg ten jest

zbieżny punktowo do f(x)0

zbieżny jednostajnie do f(x)0

zbieżny punktowo do funkcji Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle f(x)= \left\{ \begin{array} {lll} 1 & \text{dla} & x\geq 1\\ 0 & \text{dla} & x<0 \end{array} \right}

 tak, nie, nie

Dany jest ciąg funkcyjny {fn} gdzie

fn(x)={1nx1+nxdlax>02nx2+nxdlax<00dlax=0 dla  n=1,2,

Ten ciąg funkcyjny jest

zbieżny jednostajnie

zbieżny punktowo ale nie jednostajnie

rozbieżny

 nie, tak, nie

Dany jest ciąg funkcyjny fn(x)=xn dla x0 Ten ciąg

jest zbieżny punktowo i jego granica jest ciągła

jest zbieżny jednostajnie i jego granica jest ciągła

jest zbieżny punktowo i jego granica nie jest ciągła

 nie, nie, tak

Dany jest szereg n=1sinnx2n(x2+1), x Ten szereg jest

zbieżny jednostajnie do funkcji f(x)0

zbieżny jednostajnie do funkcji f takiej, że 0<f(x)<3

zbieżny jednostajnie do funkcji f(x)=12(x2+1)

 nie, tak, nie

Funkcja f(x):=n=1xnn(n+1)(x2+1) Granica limx3f(x) wynosi

110

3

0

 tak, nie, nie

Szereg n=11n(x4+4) jest

zbieżny punktowo

zbieżny jednostajnie

rozbieżny

 nie, nie, tak

Czwarty z kolei wyraz rozwinięcia w szereg Maclaurina funkcji f(x)=cos2x to

266!

266!x6

445x6

 nie, nie, tak

Szósty z kolei wyraz rozwinięcia w szereg Taylora funkcji f(x)=12+x o środku w x0=0 wynosi

164x6

164x5

12x6

 nie, tak, nie

Sumujemy cztery kolejne wyrazy rozwinięcia w szereg Taylora funkcji x ośrodku w x0=1 Współczynnik przy x wynosi

1516

516

116

 tak, nie, nie

5555555555555555555555555555555555555555555555555555

Szereg potęgowy. Trygonometryczny szereg Fouriera. Test

101010101010101010101010101010101010101010101010101010101010

Wielowymiarowa całka Riemanna. Test

1111111111111111111111111111111111111111111111111111

Twierdzenie Fubiniego. Twierdzenie o zmianie zmiennych. Test

1212121212121212121212121212121212121212121212121212121212

Całki krzywoliniowe. Twierdzenie Greena. Test

1414141414141414141414141414141414141414141414141414

Równania różniczkowe zwyczajne -- przegląd metod rozwiązywania. Test