Logika i teoria mnogości/Wykład 5: Para uporządkowana, iloczyn kartezjański, relacje, domykanie relacji, relacja równoważności, rozkłady zbiorów: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Rogoda (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
m Zastępowanie tekstu – „<math> ” na „<math>”
 
(Nie pokazano 71 wersji utworzonych przez 5 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
==Para uporządkowana==


Bardzo często będziemy chcieli mieć do czynienia ze zbiorem, który niesie w sobie
informację o dwóch innych zbiorach, informację tak trafnie zakodowaną, aby można było
odzyskać z niej każdą z jego składowych. Do tego celu wprowadzimy zbiór nazywany
''parą uporządkowaną'' dwóch innych zbiorów.
{{definicja|1.1.||
Niech <math>x</math> oraz <math>y</math> będą
zbiorami. Przez parę uporządkowaną <math>(x,y)</math> rozumiemy zbiór
<center><math>\left\{ \left\{x\right\}, \left\{x,y\right\}\right\}</math></center>
}}
Parę uporządkowaną można zdefiniować inaczej na wiele sposobów. Chodzi jednak o to,
aby ze zbioru, który jest parą, można było odzyskać jednoznacznie każdą z jego
składowych. Tak więc moglibyśmy zaakceptować każdą inną inną definicję pod warunkiem,
że będzie spełnione następujące twierdzenie:
<span id="twierdzenie_1_2">{{twierdzenie|1.2.||
Dla dowolnych zbiorów <math>a,b,c,d</math> zachodzi:
<center><math>(a,b) = (c,d) \Leftrightarrow  a=c  \wedge  b= d</math></center>
}}</span>
{{dowod|||
Dowód przeprowadzimy tylko ze strony lewej do prawej, bo w
odwrotnym kierunku jest to fakt oczywisty.
Niech zatem dwie pary <math>(a,b)</math> i <math>(c,d)</math> będą równe. Ponieważ
<math>\left\{a\right\} \in  (a,b)</math>, więc    <math>\left\{a\right\} \in  (c,d)</math>. Mamy zatem
<math>\left\{a\right\} = \left\{c\right\}</math> lub  <math>\left\{a\right\} = \left\{c,d\right\}</math>. W pierwszym
przypadku <math>a=c</math>, ale w drugim również jest tak, mamy bowiem, że
<math>c \in \left\{a\right\}</math>. Pierwszą część twierdzenia mamy za sobą, bo już wiemy,
że pierwsze współrzędne równych par są równe.
<center><math>(a,b) = (a,d)</math></center>
Następnie przeprowadzamy dowód przez przypadki. Jeżeli jest tak,
że <math>a=b</math>, to <math>(a,b)=\left\{\left\{a\right\}\right\}</math>. Zatem <math>\left\{\left\{a\right\}\right\} =
\left\{\left\{a\right\},\left\{a,d\right\}\right\}</math>, co daje, że <math>\left\{a,d\right\}=\left\{a\right\}</math>, a zatem
<math>d=a</math>. W przeciwnym przypadku, gdy <math>a \neq b</math> mamy, że <math>\left\{a,b\right\}
\in \left\{\left\{a\right\},\left\{a,d\right\}\right\}</math>. Daje to dwie możliwości albo
<math>\left\{a,b\right\} = \left\{a\right\}</math>, co nie może mieć miejsca, bo mielibyśmy, że <math>a=b</math>
albo zaś
<math>\left\{a,b\right\} = \left\{a,d\right\}</math>. To drugie prowadzi do naszej tezy <math>b=d</math>.
}}
{{cwiczenie|1.3||
Dla każdej pary <math>x=(a,b)</math> udowodnij, że
<center><math>\bigcap \bigcap x= a</math></center>
}}
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
Rozważymy dwa przypadki.
# Jeśli <math>a=b</math>, to <math>x=\{\{a\}\}</math> i wtedy <math>\bigcap \bigcap x= a</math>.
# Jeśli <math>a\neq b</math>, to <math>x=\{\{a\},\{a,b\}\}</math> a więc
<center><math>\bigcap x= \bigcap \{\{a\},\{a,b\}\}=  \{a\} \cap \{a,b\}= \{a\}</math>,</center>
skąd otrzymujemy
<center><math>\bigcap \bigcap x=a</math></center>
</div></div>
<span id="cwiczenie_1_4">{{cwiczenie|1.4||
Udowodnij, że dla dowolnej pary uporządkowanej <math>x</math> zbiór
<center><math>\bigcap \bigcap (\mathcal{P}(x) \setminus \mathcal{P}(\emptyset))
</math></center>
jest pusty, gdy współrzędne par są różne, a w przeciwnym przypadku jest
zbiorem jednoelementowym zawierającym współrzędną pary <math>x</math>.
}}</span>
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
Jeśli <math>x</math> jest parą, to istnieją zbiory <math>a,b</math> takie, że <math>x=(a,b)</math>.
1. Przypuśćmy, że <math>a\neq b</math>. Wtedy <math>x= \{\{a\}, \{a,b\}\}</math> i <math>\mathcal{P}(x)= \{\emptyset, \{\{a\}\}, \{\{a,b\}\},x \}</math>. Ponieważ <math>\mathcal{P}(\emptyset)=\{\emptyset\}</math> to <math>\mathcal{P}(x) \setminus \mathcal{P}(\emptyset) =\{ \{\{a\}\}, \{\{a,b\}\},x \}</math>, a wtedy
<center><math>\bigcap (\mathcal{P}(x) \setminus \mathcal{P}(\emptyset)) = \emptyset</math>,</center>
gdyż przecinany zbiór zawiera elementy rozłączne <math>\{\{a\}\}, \{\{a,b\}\}</math>.  Wobec tego również
<center><math>\bigcap \bigcap (\mathcal{P}(x) \setminus \mathcal{P}(\emptyset)) = \emptyset</math></center>
2. W przypadku, gdy <math>a=b</math>, otrzymujemy <math>x=\{\{a\}\}</math>, a więc <math>\mathcal{P}(x)=\{\emptyset ,\{\{a\}\}\}</math> i wtedy <math>\mathcal{P}(x) \setminus \mathcal{P}(\emptyset) =\{ \{\{a\}\} \}</math> skąd otrzymujemy
<center><math>\bigcap \bigcap ( \mathcal{P}(x) \setminus \mathcal{P}(\emptyset)) = \{a\}</math></center>
</div></div>
{{cwiczenie|1.5||
Pokaż, że z każdej pary <math>x</math> można otrzymać jej drugą współrzędną, posługując się
jedynie parą <math>x</math>, mnogościowymi operacjami <math>\bigcup, \bigcap, \cup,\cap,\setminus,\mathcal{P}()</math> oraz stałą <math>\emptyset</math>.
}}
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Wskazówka </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">
# Rozważ najpierw pary różnych elementów.
# Wykorzystaj zbiór z Ćwiczenia 1.4 (patrz [[#cwiczenie_1_4|ćwiczenie 1.4]]) .
</div></div>
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
Rozważmy najpierw przypadek, gdy para ma różne elementy. Zobaczymy, że dla  każdej takiej pary <math>x=(a,b)</math>, mamy
<center><math>
\bigcup (\bigcup x \setminus \bigcap x) =b. \quad \mbox{(1.1)}
</math></center>
Ponieważ <math>a\neq b</math>, to <math>x=\{\{a\}, \{a,b\}\}</math> i wtedy
<center><math>\bigcup (\bigcup x \setminus \bigcap x)= \bigcup (\{a,b\} \setminus \{a\})=
\bigcup \{b\}= b</math></center>
Zobaczmy teraz, jak proponowany wzór działa na parach o równych współrzędnych. Jeśli
<math>x=(a,a)</math>, to <math>x =\{\{a\}\}</math> i wtedy
<center><math>\bigcup (\bigcup x \setminus \bigcap x)= \bigcup (\{a\} \setminus \{a\})= \bigcup
\emptyset= \emptyset</math></center>
Musimy więc jeszcze trochę popracować. Wykorzystajmy  ćwiczenie 1.4 (patrz [[#cwiczenie_1_4|ćwiczenie 1.4]]), niech nowy wzór będzie postaci
<center><math>\bigcup (\bigcup x \setminus \bigcap x) \cup \bigcap \bigcap \bigcap (\mathcal{P}(x)
\setminus \mathcal{P}(\emptyset))</math></center>
Dla par o różnych elementach dodana część wzoru jest zbiorem pustym, więc ta sytuacja
jest analogiczna do 1.1, skąd otrzymujemy, że  tak
zdefiniowany zbiór jest równy <math>b</math>.
Dla par o równych elementach pierwsza część zbioru jest zbiorem pustym. W ćwiczeniu 1.4 (patrz [[#cwiczenie_1_4|ćwiczenie 1.4]]) pokazaliśmy, że w takim przypadku mamy <math>\bigcap \bigcap (\mathcal{P}(x)
\setminus \mathcal{P}(\emptyset))=\{b\}</math>, jeśli <math>b</math> jest współrzędną pary <math>x</math>. Wobec tego
<center><math>\bigcup (\bigcup x \setminus \bigcap x) \cup \bigcap \bigcap \bigcap (\mathcal{P}(x)
\setminus \mathcal{P}(\emptyset))= \emptyset \cup \bigcap\{b\}=b</math></center>
</div></div>
==Iloczyn kartezjański==
Zanim wprowadzimy definicję zbioru wszystkich par uporządkowanych
elementów dwóch zbiorów (zwanego dalej iloczynem kartezjańskim),
należy nam się krótkie wprowadzenie. Otóż niech <math>x\in X</math> oraz <math>y \in Y</math>.
Łatwo zauważyć, że zarówno
<math>\left\{x,y\right\}</math>, jak i <math>\left\{x\right\}</math> są podzbiorami <math>X \cup Y</math>.
Zatem
<math>\left\{x,y\right\} \in \mathcal{P} (X \cup Y)</math> oraz <math>\left\{x\right\} \in \mathcal{P} (X \cup Y)</math>.
Więc <math>\left\{\left\{x\right\},\left\{x,y\right\}\right\} \subseteq  \mathcal{P} (X \cup Y)</math>, co daje,
że <math>(x,y) \in \mathcal{P} (\mathcal{P} (X \cup Y))</math>.
Istnienie i konstrukcja iloczynu
kartezjańskiego zostało dokładnie omówione  w dodatkowym
rozdziale [[Logika i teoria mnogości/Wykład 5.2| "Iloczyn kartezjański i aksjomat wyróżniania"]] .
Proponuję przestudiowanie dodatkowego
rozdziału dopiero po zapoznaniu się z rozdziałami wcześniejszymi,
pomimo braku precyzji w następnej definicji.
<span id="definicja_2_1">{{definicja|2.1.||
Niech <math>x,y</math> będą zbiorami. Iloczynem kartezjańskim (produktem)
<math>x \times y</math> nazywamy zbiór
<center><math>\left\{z\in \mathcal{P}( \mathcal{P}( x \cup y)): \exists_{a \in x} \exists_{b \in y}
\;\; (a,b) =z\right\}</math></center>
Będziemy używać specjalnej notacji <math>x^2</math> na zbiór <math>x \times x</math>.
}}</span>
{{cwiczenie|2.2||
Pokaż następujące elementarne własności iloczynu kartezjańskiego:
<center><math>\begin{align} x \times \emptyset    &= \emptyset \quad \mbox{(2.1)}\\
x \times (y \cup z)    &=  (x \times y) \cup  (x \times z) \quad \mbox{(2.2)}\\
x \times (y \cap z)    &=  (x \times y) \cap  (x \times z) \quad \mbox{(2.3)}\\
x \times (y \setminus z)    &=  (x \times y) \setminus  (x \times z) \quad \mbox{(2.4)}
\end{align}</math></center>
}}
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
Z definicji iloczynu kartezjańskiego oraz twierdzenia 1.2 (patrz [[#twierdzenie_1_2|twierdzenie 1.2.]]) w sposób oczywisty wynika
następujący fakt, który wykorzystamy w dowodach. Dla dowolnych zbiorów <math>a,b,x,y</math>
zachodzi
<center><math>(a,b)\in x \times y \Leftrightarrow (a\in x \wedge b\in y)</math></center>
1.
<center><math>\begin{align} x \times \emptyset  =\\
\{z\in \mathcal{P}(\mathcal{P}(x \cup z)): \exists_{a\in x} \exists_{b\in \emptyset} (a,b)=z\}=\\
\{z\in \mathcal{P}(\mathcal{P}(x \cup z)): \exists_{a\in x} \exists_{b}[ (b \in \emptyset) \wedge (a,b)=z]\}
\end{align}</math></center>
Ponieważ <math>b\in \emptyset</math> jest zawsze fałszem, to powyższy zbiór jest pusty.
2. Ponieważ obydwa zbiory są zbiorami par, więc wykażemy, że dowolna para należy do jednego
wtedy i tylko wtedy, gdy należy do drugiego. Weźmy dowolną parę <math>(a,b)</math>, wtedy
<center><math>\begin{align} (a,b)\in x \times (y \cup z) \Leftrightarrow\\
a \in x \wedge b\in (y\cup z) \Leftrightarrow\\
a\in x \wedge (b\in y \vee b\in z) \Leftrightarrow\\
(a\in x \wedge b\in y) \vee (a\in x \wedge b\in z) \Leftrightarrow\\
(a,b) \in x \times y \vee (a,b)\in x \times z \Leftrightarrow\\
(a,b) \in x \times y \cup x \times z.
\end{align}</math></center>
3. Analogicznie do poprzedniego punktu, weźmy dowolną parę <math>(a,b)</math>, wtedy
<center><math>\begin{align} (a,b)\in x \times (y \cap z) \Leftrightarrow\\
a \in x \wedge b\in (y\cap z) \Leftrightarrow\\
a\in x \wedge (b\in y \wedge b\in z) \Leftrightarrow\\
(a\in x \wedge b\in y) \wedge (a\in x \wedge b\in z) \Leftrightarrow\\
(a,b) \in x \times y \wedge (a,b)\in x \times z \Leftrightarrow\\
(a,b) \in x \times y \cap x \times z.
\end{align}</math></center>
4. Analogicznie do poprzednich punktów, weźmy dowolną parę <math>(a,b)</math>, wtedy
<center><math>\begin{align} (a,b) \in (x \times y) \setminus  (x \times z) \Leftrightarrow \\
a\in x \wedge b\in y \wedge \neg(a\in x \wedge b\in z) \Leftrightarrow\\
b\in y \wedge (a\in x \wedge  (a\notin x \vee b\notin z)) \Leftrightarrow\\
b\in y \wedge [(a\in x \wedge  a\notin x) \vee (a\in x \wedge b\notin z)] \Leftrightarrow\\
b\in y \wedge  (a\in x \wedge b\notin z) \Leftrightarrow\\
a\in x \wedge (b\in y \setminus z) \Leftrightarrow\\
(a,b) \in x \times (y \setminus z).
\end{align}</math></center>
</div></div>
{{cwiczenie|2.3||
Produkt kartezjański <math>\times</math> jest monotoniczny ze względu na każdą współrzędną
osobno, to znaczy:
<center><math>\begin{align} x \subset y  &  \Rightarrow  &  (x \times z) \subset  (y \times z) \quad \mbox{(2.5)}\\
x \subset y  &  \Rightarrow  &  (z \times x) \subset  (z \times y) \quad \mbox{(2.6)} \end{align}</math></center>
}}
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
# Niech <math>x,y</math> będą dowolnymi zbiorami takimi, że <math>x\subset y</math>. Wtedy dla dowolnej pary <math>(a,b)</math> mamy
<center><math>\begin{align} (a,b)\in x\times z \Leftrightarrow\\
a\in x \wedge b \in z \Rightarrow\\
a\in y \wedge b \in z \Leftrightarrow\\
(a,b)\in y\times z.
\end{align}</math></center>
Stąd <math>(x \times z) \subset  (y \times z)</math>.
# Dla dowolnych zbiorów <math>x\subset y</math> mamy <math>x \cup y =y</math>. Z poprzedniego
ćwiczenia otrzymujemy
<center><math>z \times y =z \times (x\cup y) =  (z \times x)\cup(z \times y) \supset (z \times x)</math></center>
(Metoda z poprzedniego punktu podziała równie dobrze.)
</div></div>
{{cwiczenie|2.4||
Sprawdź, czy dla dowolnych zbiorów <math>A,B,C</math>, prawdziwa jest następująca implikacja:
<center><math>A\times B = A\times C \Rightarrow B=C
</math></center>
}}
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
Nie. Na przykład, gdy <math>A=\emptyset</math>, to dla dowolnych zbiorów <math>B,C</math> mamy
<center><math>\emptyset \times B =\emptyset = \emptyset \times C</math></center>
Biorąc różne zbiory <math>B,C</math>, otrzymamy kontrprzykład dla badanej implikacji.
</div></div>
==Relacje==
{{definicja|3.1.||
Relacją nazywamy każdy podzbiór iloczynu <math>x
\times y</math>.
}}
===Operacje na relacjach:===
{{definicja|3.2.||
Niech <math>R \subset A \times B</math> oraz <math>S \subset B \times C</math>.
<math>S \circ R  :=  \left\{(x,z)\in A \times C : \exists_{y\in B}
(x,y)\in R  \wedge  (y,z)\in S \right\}</math>
<math>R^{-1} := \left\{(y,x)\in B \times A : \;\; (x,y)\in R \right\}</math><br>
<math>R_L := \left\{x\in A : \exists_{y\in B} \;\; (x,y) \in R\right\}</math><br>
<math>R_P := \left\{y\in B : \exists_{x\in A} \;\; (x,y) \in R\right\}</math>
}}
{{cwiczenie|3.3||
Niech relacja  <math>R \subset A \times B,  S \subset B \times C</math> oraz
<math>T \subset C \times  D</math>. Pokazać elementarne własności operacji na relacjach:
<center><math>\begin{array}{rllll} T \circ ( S \circ R ) & = & (T \circ S)\circ R \quad \mbox{(3.1)}\\ (S \circ R )^{-1} & = & R^{-1} \circ S^{-1} \quad \mbox{(3.2)}\\ R & \subset & R_L \times R_P \quad \mbox{(3.3)}\\
(S \circ R)_L & \subset & R_L \quad \mbox{(3.4)}\\
(S \circ R)_P & \subset & S_P \quad \mbox{(3.5)}\\
(R^{-1} )_L & = & R_P \quad \mbox{(3.6)}
\end{array}</math></center>
}}
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
1.
<center><math>\begin{align} (x,z)\in T \circ ( S \circ R ) \Leftrightarrow\\
\exists_{u} [(x,u)\in ( S \circ R ) \wedge (u,z)\in T]\Leftrightarrow\\
\exists_{u} [\exists_{v}( (x,v)\in  R\wedge (v,u)\in  S) \wedge (u,z)\in T]\Leftrightarrow\\
\exists_{u} \exists_{v}[ (x,v)\in  R\wedge (v,u)\in  S \wedge (u,z)\in T]\Leftrightarrow\\
\exists_{v} \exists_{u}[ (x,v)\in  R\wedge ((v,u)\in  S \wedge (u,z)\in T)]\Leftrightarrow\\
\exists_{v} [ (x,v)\in  R\wedge \exists_{u}((v,u)\in  S \wedge (u,z)\in T)]\Leftrightarrow\\
\exists_{v} [ (x,v)\in  R\wedge (v,z)\in  T \circ S]\Leftrightarrow\\
(x,z) \in  (T \circ S) \circ R \\
\end{align}</math></center>
2.
<center><math>\begin{align} (x,z)\in (S \circ R )^{-1} \Leftrightarrow \\
(z,x) \in S\circ R \Leftrightarrow \\
\exists_{y} [(z,y) \in R \wedge (y,x)\in S] \Leftrightarrow \\
\exists_{y} [(y,z) \in R^{-1} \wedge (x,y)\in S^{-1}] \Leftrightarrow \\
(x,z)\in  R^{-1} \circ S^{-1} \\
\end{align}</math></center>
3.
<center><math>\begin{align} (x,z)\in R  \Rightarrow \\
\exists_{y} (x,u) \in R \wedge \exists_{v} (v,y)\in R \Leftrightarrow\\
x\in R_L \wedge y\in R_P \Leftrightarrow \\
(x,y) \in R_L \times R_P
\end{align}</math></center>
4.
<center><math>\begin{align} x \in (S \circ R)_L  \Leftrightarrow \\
\exists_{z} (x,z)\in S\circ R \Leftrightarrow\\
\exists_{z} \exists_{y} [(x,y)\in R \wedge (y,z)\in S ] \Rightarrow \\
\exists_{z} \exists_{y} (x,y)\in R  \Leftrightarrow \\
\exists_{y} (x,y)\in R  \Leftrightarrow \\
x \in R_L
\end{align}</math></center>
5. Dowód <math>(S \circ R)_P \subset  S_P</math> jest analogiczny do poprzedniego.
6.
<center><math>\begin{align} x\in (R^{-1} )_L  \Leftrightarrow\\
\exists_{y} (x,y)\in R^{-1} \Leftrightarrow\\
\exists_{y} (y,x)\in R \Leftrightarrow\\
x\in  R_P
\end{align}</math></center>
</div></div>
{{cwiczenie|3.4||
Niech relacja  <math>R \subset B \times C,\;  S \subset B \times C</math> oraz
<math>T \subset A \times  B</math>. Pokaż własności:
<center><math>\begin{array}{rlllll} (R \cup  S )^{-1} & = & R^{-1} \cup S^{-1} \quad \mbox{(3.7)}\\ (R \cap  S )^{-1} & = & R^{-1} \cap S^{-1} \quad \mbox{(3.8)}\\ (R^{-1})^{-1} & = & R \quad \mbox{(3.9)}\\ (R \cup  S ) \circ T & = & (R \circ T) \cup (S  \circ T) \quad \mbox{(3.10)}\\ (R \cap  S ) \circ T & \subset &  (R \circ T) \cap (S  \circ T) \quad \mbox{(3.11)}\end{array}</math></center>
}}
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
W poniższych punktach (1-4) pokażemy, że dowolna para należy do zbioru po lewej
stronie odpowiedniej równości wtedy i tylko wtedy, gdy należy do prawej. W punkcie 5,
pokazujemy jedynie implikację w prawą stronę, gdyż mamy udowodnić inkluzję.
1.
<center><math>\begin{align} (x,y)\in (R\cup S)^{-1}  \Leftrightarrow\\
(y,x)\in (R\cup S)  \Leftrightarrow\\
(y,x)\in R \vee (y,x) \in S  \Leftrightarrow\\
(x,y)\in R^{-1} \vee (x,y) \in S^{-1}  \Leftrightarrow\\
(x,y)\in R^{-1} \cup S^{-1}
\end{align}</math></center>
2. Dowód drugiej równości jest analogiczny do dowodu pierwszej, wystarczy użyć <math>\cap</math> w miejsce <math>\cup</math> oraz <math>\wedge</math> w miejsce <math>\vee</math>.
3.
<center><math>\begin{align} (x,y)\in (R^{-1})^{-1}  \Leftrightarrow\\
(y,x)\in R^{-1}  \Leftrightarrow\\
(x,y)\in R
\end{align}</math></center>
4.
<center><math>\begin{align} (x,z)\in (R \cup  S ) \circ T  \Leftrightarrow\\
\exists_y [(x,y) \in T \wedge (y,z)\in (R \cup  S )] \Leftrightarrow\\
\exists_y [(x,y) \in T \wedge ((y,z)\in R \vee (y,z)\in S ))] \Leftrightarrow\\
\exists_y [((x,y) \in T \wedge (y,z)\in R) \vee ((x,y) \in T \wedge (y,z)\in S ))] \Leftrightarrow\\
\ [\exists_y ((x,y) \in T \wedge (y,z)\in R)] \vee [\exists_y ((x,y) \in T \wedge (y,z)\in S )] \Leftrightarrow\\
(x,z)\in (R \circ T) \vee (x,z)\in (S \circ T) \Leftrightarrow \\
(x,z)\in  (R \circ T) \cup (S  \circ T)
\end{align}</math></center>
5.
<center><math>\begin{align} (x,z)\in (R \cap  S ) \circ T  \Leftrightarrow\\
\exists_y [(x,y) \in T \wedge (y,z)\in (R \cap  S )] \Leftrightarrow\\
\exists_y [(x,y) \in T \wedge ((y,z)\in R \wedge (y,z)\in S ))] \Leftrightarrow\\
\exists_y [((x,y) \in T \wedge (y,z)\in R) \wedge ((x,y) \in T \wedge (y,z)\in S ))] \Rightarrow\\
\ [\exists_y ((x,y) \in T \wedge (y,z)\in R)] \wedge [\exists_y ((x,y) \in T \wedge (y,z)\in S )] \Leftrightarrow\\
(x,z)\in (R \circ T) \wedge (x,z)\in (S \circ T) \Leftrightarrow \\
(x,z)\in  (R \circ T) \cap (S  \circ T)
\end{align}</math></center>
</div></div>
{{cwiczenie|3.5||
Podaj przykład relacji, dla których poniższa równość nie jest prawdziwa.
<center><math>(R \cap  S ) \circ T =  (R \circ T) \cap (S  \circ T)</math></center>
}}
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
Niech <math>R=\{(1,3)\}, S= \{(2,3)\}, T=\{(0,1),(0,2)\}</math>, wtedy
# <math>R\cap S=\emptyset</math>, więc      <math>(R\cap S)\circ T=\emptyset</math>.
# <math>T\circ R =\{(0,3)\}</math> i <math>T \circ S=\{0,3\}</math>, a więc <math>(R \circ T) \cap (S  \circ T) =\{0,3\}</math>
</div></div>
{{cwiczenie|3.6||
Udowodnij, że zbiór <math>A</math> jest relacją wtedy i tylko wtedy, gdy
<center><math>A \subset (\bigcup \bigcup A) \times  (\bigcup \bigcup A)</math></center>
}}
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
Pokażemy najpierw, że dla każdej relacji <math>R</math> mamy
<center><math>
\bigcup \bigcup R = R_L \cup R_P. \quad \mbox{(3.12)}
</math></center>
Zaczniemy od inkluzji <math>\subset</math>. Weźmy dowolny element <math>x \in \bigcup \bigcup R</math>, wtedy
musi istnieć element <math>y\in \bigcup R</math> taki, że <math>x\in y</math>. Skoro <math>y\in \bigcup R</math>, to
musi istnieć para <math>(a,b) \in R</math> taka, że <math>y\in (a,b)</math>. Wobec tego z definicji pary
uporządkowanej <math>y=\{a\}</math> lub <math>y=\{a,b\}</math>. Ponieważ <math>x\in y</math>, to <math>x=a</math> i wtedy <math>x\in
R_L</math> lub <math>x=b</math> i wtedy <math>x\in R_P</math>. Wobec tego <math>x\in R_L \cup R_P</math>.
Pokażemy teraz prawdziwość inkluzji <math>\supset</math> w równaniu 3.12. Weźmy dowolny element <math>a\in R_L</math> wtedy istnieje element <math>b\in R_P</math> taki, że <math>(a,b)\in
R</math>, a więc <math>\{(a,b)\} \subset R</math>. Stąd otrzymujemy
<center><math>\bigcup \bigcup \{(a,b)\} \subset \bigcup \bigcup R</math></center>
Ponieważ  <math>\bigcup \bigcup \{(a,b)\}= \bigcup \{\{a\},\{a,b\}\} = \{a,b\}</math>, to otrzymujemy <math>\{a,b\} \subset R</math>, a więc <math>a\in R</math>. Analogiczne rozumowanie można
przeprowadzić dla elementu <math>b\in R_P</math>. Zakończyliśmy więc dowód równości 3.12.
W temacie ćwiczenia implikacja w lewą stronę jest oczywista. Jeśli <math>A</math> jest zbiorem, to <math>\bigcup \bigcup A</math> jest zbiorem i <math>A</math> jest podzbiorem iloczynu kartezjańskiego dwóch zbiorów, więc musi być relacją. Dla implikacji w prawą stronę załóżmy, że <math>A</math> jest relacją, wtedy
<center><math>A \subset A_L \times A_P \subset (A_L \cup A_P) \times (A_L \cup A_P) =    (\bigcup \bigcup A) \times (    \bigcup \bigcup A)
</math></center>
</div></div>
==Relacje równoważności ==
W tym podrozdziale poznamy ważną klasę (zbiór) relacji zwaną klasą
relacji równoważności(w innych podręcznikach mogą się państwo spotkać z nazwą relacja
abstrakcji). Relacje takie będą służyły do definiowania pojęć abstrakcyjnych, o czym
przekonamy się w wielu miejscach tego i innych wykładów. Bardzo dobrym ćwiczeniem
pokazującym abstrakcyjne metody definiowania pojęć będzie [[Logika i teoria mnogości/Wykład 8: Konstrukcje liczbowe, liczby całkowite, wymierne, konstrukcja Cantora liczb rzeczywistych: działania i porządek|wykład 8]], w którym
zaprzęgniemy relacje abstrakcji do definiowania liczb.
Rozpoczynamy rozdział od koniecznej definicji.
<span id="definicja_4_1">{{definicja|4.1.||
Dla zbioru <math>X</math> definiujemy relację <math>1_X \subset X \times X</math>
jako <math>\left\{ z \in X \times X : \exists_{x\in X} \;\; (x,x)=z  \right\}</math>.
}}</span>
{{definicja|4.2.||
Relację <math>R \subset X \times X</math> nazywamy relacją równoważnością o
polu <math>X</math>, jeżeli:
* zawiera relacje <math>1_X</math> (zwrotność <math>R</math>),
* <math>R^{-1} \subset R</math> (symetria <math>R</math>),
* <math>R \circ R \subset R</math> (przechodniość <math>R</math>).
}}
{{cwiczenie|4.3||
Pokazać, że definicje zwrotności, symetryczności i przechodniości relacji o polu <math>X</math>
są odpowiednio równoważne następującym własnościom:
* <math>\forall_{ x\in X} (x,x) \in R</math>,
* <math>\forall_{ x,y \in X} (x,y) \in R \rightarrow (y,x) \in R</math>,
* <math>\forall_{ x,y,z\in X} (x,y)\in R \wedge (y,z) \in R \rightarrow (x,z)\in R</math>.
}}
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
Ćwiczenie jest elementarne.
</div></div>
{{definicja|4.4.||
Niech <math>R</math> będzie relacją równoważności o
polu <math>X</math>. Klasą równoważności elementu <math>x\in X</math> jest zbiór
<center><math>[x]_R := \left\{y \in X : (x,y) \in R\right\}</math></center>
}}
{{definicja|4.5.||
Zbiór klas równoważności relacji <math>R</math> będący elementem zbioru <math>\mathcal{P}
( \mathcal{P} (X \times X))</math> oznaczamy przez <math>X/R</math>. 
}}
<span id="twierdzenie_4_6">{{twierdzenie|4.6.||
Niech <math>R</math> będzie relacją równoważności o polu <math>X</math>. Następujące warunki są równoważne:
# <math>[x]_R \cap [y]_R \neq \emptyset</math>,
# <math>[x]_R = [y]_R</math>,
# <math>(x,y) \in R</math>.
}}</span>
{{dowod|||
Pokażemy, że <math>(1)\rightarrow (2)</math>. Niech wspólny element dwóch klas <math>[x]_R</math> oraz
<math>[y]_R</math> nazywa się <math>z</math>. Ze względu na pełną symetrię tezy wystarczy pokazać, że
<math>[x]_R \subseteq [y]_R</math>. Niech zatem <math>p\in [x]_R</math>. Mamy więc <math>(x,p) \in R</math>. Z
założenia jest również
<math>(y,z) \in R</math> oraz <math>(x,z) \in R</math>. Z symetrii otrzymujemy <math>(z,x) \in
R</math>.
Zatem <math>(y,z) \in R</math> i <math>(z,x) \in R</math> i <math>(x,p) \in R</math>.
Natychmiast z przechodniości otrzymujemy, że <math>(y,p) \in R</math>.<br>
Pokażemy, że <math>(2)\rightarrow (3)</math>. Ze zwrotności mamy, że
<math>y\in [y]_R</math>, co z założenia <math>(2)</math> daje  <math>y\in [x]_R</math>, a to tłumaczy
się na <math>(x,y) \in R</math>.
Pokażemy, że <math>(3)\rightarrow (1)</math>.
Wystarczy pokazać, że wspólnym elementem klas <math>[x]_R</math> oraz <math>[y]_R</math>
jest <math>y</math>. Dla pierwszej z nich wynika to z założenia <math>(3)</math>, a dla
drugiej ze zwrotności <math>R</math>.
}}
W następnym twierdzeniu zobaczymy, jak rodzina relacji
równoważności jest odporna na przecinanie. Pokażemy mianowicie, że przecięcie
dowolnej liczby relacji równoważności jest nadal relacją równoważności.
{{twierdzenie|4.7.||
Niech <math>\kappa \neq \emptyset</math> będzie pewną rodziną
(zbiorem) relacji równoważności o tym samym polu <math>X</math>. Mamy że:
# <math>\bigcap \kappa</math> jest relacją równoważności o polu <math>X</math>,
# <math>[x]_{ \bigcap \kappa } = \bigcap \left\{[x]_R : R\in
\kappa\right\}</math>.
}}
{{dowod|||
<math>(1)</math> Zwrotność <math>\bigcap \kappa</math> jest oczywista, ponieważ <math>1_X</math> zawiera
się w każdej relacji rodziny <math>\kappa</math>. Symetria. Weźmy <math>(x,y)\in
\bigcap \kappa</math>. Dla każdej relacji <math>R\in\kappa</math> jest <math>(x,y)\in R
</math>. Z symetrii każdej <math>R</math> jest więc <math>(y,x)\in R</math>, co daje <math>(y,x)\in
\bigcap \kappa</math>. Przechodniość. Niech <math>(x,y)\in \bigcap \kappa</math>
oraz <math>(y,z)\in \bigcap \kappa</math>. Dla każdej relacji <math>R\in\kappa</math>
jest więc <math>(x,y)\in R</math> i <math>(y,z)\in R</math>. Z przechodniości każdej
relacji <math>R</math> mamy, że <math>(x,z) \in R</math>, co daje <math>(x,z)\in \bigcap \kappa
</math>.<br>
<math>(2)</math> Niech <math>y \in [x]_{ \bigcap \kappa }</math>. Mamy zatem, że
<math>(x,y) \in \bigcap \kappa</math>, co daje <math>(x,y)\in R</math> dla każdej
relacji <math>R\in\kappa</math>. To zaś daje, że <math>y \in [x]_R</math> dla każdej <math>R \in \kappa</math>, co
jest równoważne z <math>y\in\bigcap \left\{[x]_R : R\in \kappa\right\}</math>.
}}
W szczególności przecięcie wszystkich relacji
równoważności o polu <math>X</math> daje <math>1_X</math>.  Jest ona najsilniejszą
relacją równoważności. Najsłabszą jest <math>X^2</math>.
===Rozkłady zbiorów===
{{definicja|4.8.||
Niech <math>X \neq \emptyset</math>. Rodzinę
<math>r \in \mathcal{P} ( \mathcal{P} (X))</math> nazywamy rozkładem zbioru <math>X</math>, gdy:
# <math>\forall_{C \in r} \;\; C \neq \emptyset</math>,
# <math>\bigcup r =X</math>,
# <math>(C \in r  \wedge  D \in r  \wedge  C \neq D ) \Rightarrow  C\cap D =\emptyset</math>.
}}
{{lemat|4.9.||
Dla relacji równoważności <math>R</math> o polu <math>X</math> zbiór <math>X/R</math> jest rozkładem
<math>X</math>.
}}
{{dowod|||
<math>(1)</math> Każda klasa jest niepusta, bo zawiera element, który ją
wyznacza.
<math>(2)\bigcup X/R  \subseteq X</math>, bo każda klasa jest podzbiorem
<math>X</math>. Odwrotnie każdy <math>x \in [x]_R \in X/R</math>.
<math>(3)</math> Dwie klasy, gdy są różne, muszą być rozłączne co udowodniliśmy
w twierdzeniu 4.6 (patrz [[#twierdzenie_4_6|twierdzenie 4.6.]]).
}}
{{definicja|4.10.||
Niech <math>r</math> będzie rozkładem zbioru <math>X</math>. Definiujemy relacje <math>R_r
\subset X \times X</math> następująco:
<center><math>(x,y) \in R_r</math>  wtw  <math>\exists_{C\in r} \;\; x \in C \;  \wedge  \; y\in C</math></center>
}}
{{lemat|4.11.||
Dla rozkładu <math>r \in \mathcal{P} ( \mathcal{P}
(X))</math> relacja <math>R_r</math> jest:
# równoważnością,
# <math>X/{R_r} = r</math>.
}}
{{dowod|||
<math>(1)</math> Relacja <math>R_r</math> jest zwrotna, każdy bowiem <math>x\in X</math> musi leżeć w pewnym zbiorze
<math>C</math> rozkładu <math>r</math>. Symetria <math>R_r</math> nie wymaga dowodu. Przechodniość <math>R_r</math>. Niech <math>(x,y)
\in R_r</math> i <math>(y,z) \in R_r</math>. Istnieją zatem dwa zbiory <math>C</math> i <math>D</math> rozkładu <math>r</math> takie,
że <math>x,y \in C</math> oraz <math>y,z \in D</math>. Przecięcie <math>C</math> i <math>D</math> jest więc niepuste, zatem
<math>C=D</math>, co daje tezę <math>(x,z) \in R_r</math>.<br>
<math>(2)</math> Inkluzja w prawo <math>\subseteq</math>. Niech <math>C \in X/{R_r}</math>. Klasa
<math>C</math> jest zatem wyznaczona przez pewien element <math>x</math> taki, że <math>C= [x]_{R_r}</math>.
Niech <math>D\in r</math> będzie zbiorem rozkładu <math>r</math>, do którego należy <math>x</math>.
Łatwo wykazać, że <math>C=D</math>. Inkluzja w lewo <math>\supset</math>.
Niech <math>C \in r</math>. <math>C</math> jest niepusty, więc istnieje <math>x \in C</math>. Klasa
<math>[x]_{R_r} =C</math>.
}}
{{cwiczenie|4.12||
Niech <math>X</math> będzie niepustym zbiorem oraz niech <math>Y \subset X</math>. Zdefiniujemy relację <math>R \subset \mathcal{P}(X) \times \mathcal{P}(X)</math> następująco:
dla dowolnych zbiorów <math>A,B \subset X</math> mamy
<center><math>(A,B)\in R \Leftrightarrow A\frac{.}{} B \subset Y</math></center>
(<math>A\frac{.}{}B</math> oznacza różnicę symetryczną zbiorów, czyli <math>A\frac{.}{} B = (A\setminus B)\cup
(B \setminus A)</math>). Udowodnij, że relacja <math>R</math> jest relacją równoważności.
}}
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Wskazówka </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">
Najtrudniej jest pokazać przechodniość. Udowodnij, że <math>A \frac{.}{} C \subset    (B\frac{.}{} C) \cup (A\frac{.}{} B)</math>. Dobrym punktem wyjścia
jest naszkicowanie wszystkich przecięć zbiorów <math>A,B,C</math>.
</div></div>
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
Pokażemy po kolei zwrotność, przechodniość i symetryczność.
# Dla każdego <math>A\subset X</math> mamy <math>A\frac{.}{} A= \emptyset \subset Y</math>, a więc relacja <math>R</math> jest zwrotna.
# Ponieważ dla dowolnych zbiorów <math>A\frac{.}{} B= B\frac{.}{} A</math>, to <math>(A,B)\in R</math> wtedy i tylko wtedy, gdy <math>(B,A)\in R</math>. Wobec tego relacja <math>R</math> jest symetryczna.
# Weźmy zbiory <math>A,B,C \subset X</math>, takie że <math>(A,B), (B,C) \in R</math>. Wtedy
<center><math>\begin{align} A \frac{.}{} C= (A\setminus C)  \cup (C\setminus A) =\\
(((A\cap B) \cup (A\setminus B))\setminus C)  \cup    (((C\cap B) \cup (C\setminus B))\setminus A) =\\
((A\cap B)\setminus C) \cup ((A\setminus B)\setminus C) \cup
((C\cap B)\setminus A) \cup ((C\setminus B)\setminus A) \subset\\
(B\setminus C) \cup (A\setminus B) \cup (B\setminus A) \cup (C\setminus B)=\\
(B\frac{.}{} C) \cup (A\frac{.}{} B).
\end{align}</math></center>
Ponieważ z definicji relacji <math>R</math> mamy  <math>(B\frac{.}{} C) \in Y</math> oraz <math>(A\frac{.}{} B)\in Y</math>, to ich suma też jest podzbiorem <math>Y</math>
i w konsekwencji również <math>A\frac{.}{} C \subset Y</math>. Oznacza to, że <math>(A,C)\in R</math>, a więc relacja <math>R</math> jest przechodnia.
</div></div>
{{cwiczenie|4.13||
Udowodnij, że dla relacji równoważności <math>R,S</math> na zbiorze <math>X</math>, relacja <math>R\cup S</math> jest relacją równoważności
wtedy i tylko wtedy, gdy
<center><math>
\forall_{x\in X}( [x]_R \subset [x]_S \vee [x]_R \supset [x]_S). \quad \mbox{(4.1)}
</math></center>
Podaj przykłady relacji równoważności <math>R,S</math> takich, że <math>R\cup S</math> jest relacją
równoważności oraz <math>R\nsubseteq S</math> i <math>S\nsubseteq R</math>.
}}
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Wskazówka </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">
Przyjrzyj się dokładnie rodzinie zbiorów <math>A=\{[x]_R \cup [x]_S : x\in X\}</math>.
</div></div>
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
Zaczniemy od pokazania, że formuła 4.1 implikuje, iż relacja <math>R\cup S</math> jest relacją równoważności. Pokażemy, że rodzina <math>A=\{[x]_R \cup [x]_S : x\in X\}</math> tworzy rozkład zbioru <math>X</math>. Oczywiście, dla każdego elementu <math>x\in X</math> mamy <math>[x]_R \cup [x]_S \neq \emptyset</math> oraz <math>x\in [x]_R \cup [x]_S</math>. Wystarczy więc pokazać, że zbiory w rodzinie <math>A</math> są rozłączne. Weźmy dowolne dwa elementy rodziny <math>A</math> i przypuśćmy, że ich przecięcie jest niepuste. Niech to będą zbiory odpowiadające elementom <math>x,y\in X</math>, a więc <math>[x]_R \cup [x]_S</math> oraz <math>[y]_R \cup [y]_S</math>. Skoro te zbiory mają niepuste przecięcie, to istnieje <math>z \in([x]_R \cup [x]_S) \cap([y]_R \cup [y]_S)</math>. Ponieważ <math>z\in [x]_R \cup [x]_S</math>, to <math>z\in [x]_R \vee z \in [x]_S</math>, co jest równoważne <math>x\in [z]_R \vee x \in [z]_S</math>. Podobne rozumowanie dla <math>z</math> daje <math>y\in [z]_R \vee y \in [z] S</math>. Wobec czego dostajemy <math>x,y \in [z]_R \cup [z]_S</math>, ponieważ jednak zgodnie z formułą 4.1 jedna z tych klas jest nadzbiorem drugiej, to <math>x,y \in [z]_R</math> lub  <math>x,y \in [z]_S</math>. W przypadku, gdy <math>[z]_R\supset [z]_S</math>, dostajemy również z 4.1. <math>[z]_R=[x]_R\supset [x]_S</math> oraz <math>[z]_R=[y]_R\supset [y]_S</math>, wobec czego otrzymujemy <math>[x]_R \cup [x]_S =[z]_R=[y]_R \cup [y]_S</math>. Drugi przypadek jest analogiczny. Wobec czego rodzina <math>A</math> jest rozkładem zbioru <math>X</math>. Wystarczy teraz przekonać się, że <math>(a,b)\in R\cup S</math> wtedy i tylko wtedy, gdy <math>a \in [b]_R \cup [b]_S</math>, aby udowodnić, że jest to rzeczywiście rozkład generowany przez relację <math>R\cup S</math>. Weźmy dowolne <math>a,b \in X</math>, wtedy
<center><math>\begin{align} (a,b)\in R\cup S \Leftrightarrow (a,b)\in R \vee (a,b)\in S \Leftrightarrow a\in[b]_R \vee a\in [b]_S \Leftrightarrow a \in [b]_R \cup [b]_S.
\end{align}</math></center>
Pokażemy teraz, że jeśli <math>R\cup S</math> jest relacją równoważności, to musi być spełniona
formuła 4.1. Dla dowodu niewprost przypuśćmy, że nie jest
spełniona. Oznacza to, że istnieje element <math>x\in X</math>, dla którego <math>[x]_R \nsubseteq
[x]_S</math> oraz <math>[x]_R \nsupseteq [x]_S</math>. Wobec tego istnieje <math>y\in [x]_R \setminus
[x]_S</math> oraz <math>z \in [x]_S \setminus [x]_R</math>. Oznacza to, że <math>(y,x)\in R\setminus S</math>
oraz <math>(x,z)\in S\setminus R</math>. Skoro <math>R\cup S</math> jest relacją równoważności, to <math>(z,y)
\in R\cup S</math>. Przypuśćmy, że <math>(z,y)\in R</math>. Wtedy <math>(z,y),(y,x)\in R</math>, wobec czego
<math>(z,x)\in R</math>, co jest sprzeczne z tym, że <math>(x,z)\in S\setminus R</math>, ponieważ relacja <math>R</math>
jest symetryczna. Analogiczną sprzeczność otrzymujemy dla <math>(z,x)\in S</math>. Obie
możliwości prowadzą do sprzeczności, a więc formuła 4.1 musi być
spełniona.
Na koniec podajemy przykład relacji równoważności, równoważności <math>R,S</math> takich, że <math>R\cup S</math> jest relacją równoważności oraz <math>R\nsubseteq S</math> i <math>S\nsubseteq R</math>. Polem relacji będzie zbiór <math>X=\{0,1,2,3\}</math>. Relacje <math>R,S</math> określimy poprzez wyznaczane przez nie rozkłady odpowiednio <math>r,s</math>:
<center><math>\begin{align} r=\{\{0\},\{1\}, \{2,3\}\}\\
s=\{\{0,1\}, \{2\},\{3\}\}.
\end{align}</math></center>
Łatwo sprawdzić, że <math>R\nsubseteq S</math> i <math>S\nsubseteq R</math>, gdyż <math>(2,3)\in R\setminus S</math>
oraz <math>(0,1)\in S\setminus R</math>. Z rozkładów <math>r,s</math> w prosty sposób wynika, że formuła 4.1 jest prawdziwa dla tych relacji, wobec czego <math>R\cup S</math> jest
relacją równoważności. Wyznaczany przez nią rozkład to <math>\{\{0,1\},\{2,3\}\}</math>.
</div></div>
===Domykanie relacji===
W praktyce matematycznej często potrzebne jest rozważanie domknięć
relacji ze względu na wiele przeróżnych  własności. W podrozdziale tym dokonamy
charakteryzacji domknięć. Pokażemy między innymi, kiedy takie domykanie jest możliwe.
{{definicja|4.14.||
Niech <math>\alpha</math> będzie rodziną relacji o polu
<math>X</math>, czyli niech <math>\alpha \in \mathcal{P} ( \mathcal{P} (X^2))</math>.
Rodzina <math>\alpha</math> jest zamknięta na przecięcia, gdy:
# <math>X^2 \in \alpha</math>,
# jeżeli <math>\emptyset \neq \alpha ' \subset \alpha</math> to  <math>\bigcap
\alpha ' \in \alpha</math>.
}}
Poniżej podamy definicję domknięcia relacji w pewnej klasie (zbiorze) relacji.
Definiujemy intuicyjnie najmniejszą relację zawierającą daną  należącą do klasy.
<span id="definicja_4_15">{{definicja|4.15.||
Relacja <math>S \subset X^2</math> jest domknięciem relacji <math>R \subset X^2</math> w klasie (zbiorze)
relacji <math>\alpha</math>, gdy:
# <math>R \subset S</math>,
# <math>S \in \alpha</math>,
# dla każdej relacji <math>T</math> jeżeli <math>R \subset T</math> oraz <math>T \in \alpha</math> to <math>S \subset T</math>.
}}</span>
{{lemat|4.16.||
Domknięcie relacji (w dowolnej klasie), jeżeli istnieje, to jest jedyne.
}}
{{dowod|||
Gdyby istniały dwa domknięcia pewnej relacji, to ze względu na warunek <math>(3)</math> wzajemnie
by się zawierały.
}}
{{twierdzenie|4.17.||
Następujące warunki są równoważne:
# Klasa relacji <math>\alpha</math> jest domknięta na przecięcia.
# Każda relacja ma domknięcie w klasie relacji <math>\alpha</math>.
}}
{{dowod|||
<math>(1) \rightarrow (2)</math>. Niech <math>R</math> będzie relacją. Utwórzmy zbiór relacji <math>\alpha '</math>
jako <math>\left\{S\in\mathcal{P} (X^2) : R\subset S  \wedge  S\in\alpha \right\}</math>. Takie <math>\alpha '</math> nie jest
puste, bowiem relacja totalna <math>X^2</math> należy do <math>\alpha '</math>. Pokażmy, że <math>\bigcap \alpha
'</math> jest domknięciem <math>R</math> w <math>\alpha</math>. Istotnie <math>R\subset \bigcap \alpha '</math>. Z założenia
mamy też <math>\bigcap \alpha ' \in \alpha</math>. Minimalność <math>\bigcap \alpha '</math> stwierdzamy
przez: niech <math>R \subset S'</math> takie że <math>S' \in \alpha</math>.  Takie <math>S'</math> musi leżeć w
zbiorze <math>\alpha '</math>, jest
więc <math>\bigcap \alpha ' \subset S'</math>.<br>
<math>(2) \rightarrow (1)</math>. Po pierwsze <math>X^2</math> leży w zbiorze <math>\alpha</math>, bo wystarczy domknąć
<math>X^2</math>. Niech <math>\alpha '</math> będzie niepustym podzbiorem <math>\alpha</math>. Niech <math>S_0</math> będzie
domknięciem <math>\bigcap \alpha '</math> w <math>\alpha</math>. Wiemy, że dla dowolnej relacji <math>S'</math>,  o ile
<math>\bigcap \alpha ' \subset S'</math> i <math>S'\in \alpha</math> to <math>S_0 \subset S'</math>. Połóżmy za <math>S'</math>
dowolny element z <math>\alpha '</math>. Założenia implikacji pozostają automatycznie spełnione,
jest więc tak, że <math>S_0 \subset S'</math> dla dowolnej <math>S'</math> wyjętej z <math>\alpha '</math>. W takim
razie <math>S_0 \subset \bigcap \alpha '</math>. Ponieważ mamy też <math>\bigcap \alpha '\subset
S_0</math>, bo <math>S_0</math> było domknięciem, jest więc <math>\bigcap \alpha '= S_0</math>, a to oznacza, że
<math>S_0 \in \alpha</math>.
}}
<span id="cwiczenie_4_18">{{cwiczenie|4.18||
Pokazać jak wyglądają domknięcia w klasie relacji,
zwrotnych, symetrycznych i przechodnich.
Pokazać, stosując twierdzenie 4.17 (patrz [[#twierdzenie_4_17|twierdzenie 4.17.]]), że nie istnieje domknięcie spójne
ani antysymetryczne. (Relacja <math>R</math> jest spójna, gdy <math>\forall x,y (x,y) \in R  \vee
(y,x)\in R</math>. Relacja <math>R</math> jest antysymetryczna, gdy z faktu, że <math>(x,y) \in R</math> oraz
<math>(y,x) \in R</math>, da się pokazać, że <math>x=y</math>).
}}</span>
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
1. Pokażemy, że dla każdej relacji <math>R\in X^2</math> jej domknięcie w klasie relacji zwrotnych na <math>X</math> to <math>R\cup 1_X</math>. Pokażemy po kolei, że spełnia warunki domknięcia:
:(a)  <math>R \subset R \cup 1_X</math>,
:(b)  <math>1_X \subset R \cup 1_X</math>, a więc jest zwrotna,
:(c)  weźmy dowolną zwrotną relację <math>T\supset R</math>. Ponieważ <math>T</math> jest zwrotna to <math>T\supset 1_X</math>, a więc <math>T\supset R \cup 1_X</math>.
2. Pokażemy, że dla każdej relacji <math>R\in X^2</math> jej domknięcie w klasie relacji symetrycznych na <math>X</math> to <math>R\cup R^{-1}</math>. Pokażemy po kolei, że spełnia warunki domknięcia:
:(a)  <math>R \subset R \cup R^{-1}</math>,
:(b)  <math>(R \cup R^{-1})^{-1} = R^{-1} \cup (R^{-1})^{-1}= R^{-1} \cup R= R \cup R^{-1}</math>, a więc jest symetryczna ,
:(c) weźmy dowolną symetryczną relację <math>T\supset R</math>. Ponieważ <math>T</math> jest symetryczna to <math>T \supset T^{-1}</math>. Skoro <math>T \supset R</math> to <math>T^{-1} \supset R^{-1}</math>. Ponieważ <math>T \supset T^{-1}</math>, to <math>T\supset R\cup R^{-1}</math>.
3 Posługując się intuicyjnym pojęciem liczb naturalnych, przedstawimy szkic konstrukcji przechodniego domknięcia, pomimo że konstrukcja ta wyprzedza prezentowany materiał. Dla dowolnej liczby <math>n\in N \setminus\{0\}</math> przez <math>R^n</math> będziemy oznaczać <math>n</math>-krotne złożenie relacji <math>R</math> z sobą (czyli <math>R^1=R</math> oraz <math>R^{n+1}= R^n \circ R</math> dla <math>n>1</math>). Zdefiniujmy rodzinę <math>\mathcal{R}</math> jako zbiór wszystkich skończonych wielokrotnych złożeń relacji <math>R</math> z sobą, czyli <math>\mathcal{R}=\{r\subset X^2 : \exists_{n\in N}  (n\neq 0 \wedge R^n=r)\}</math>. Do formalnego zdefiniowania rodziny <math>\mathcal{R}</math> potrzebne są pojęcia liczb naturalnych, funkcji oraz definiowania przez indukcje, które zostaną przedstawione w następnych rozdziałach. Pokażemy teraz, że domknięcie relacji <math>R</math> w klasie relacji przechodnich na <math>X</math> to relacja <math>\bigcup \mathcal{R}</math>. Pokażemy po kolei, że spełnia warunki domknięcia:
:(a) <math>R=R^1 \subset \bigcup \mathcal{R}</math>,
:(b) Aby pokazać, że relacja <math>\bigcup \mathcal{R}</math> jest przechodnia, weźmy dowolne dwie pary <math>(a,b),(b,c) \in \mathcal{R}</math>. Wtedy muszą istnieć liczby <math>n,m \in N</math> takie, że <math>(a,b)\in R^n</math> oraz <math>(b,c)\in R^m</math>. Wobec tego <math>(a,c)\in R^m \circ R^n</math>. Z łączności składania relacji wynika, że <math>R^m \circ R^n= R^{m+n}</math>. Wobec tego <math>(a,c)\in R^{m+n} \subset \bigcup \mathcal{R}</math>.
:(c) Weźmy dowolną przechodnią relację <math>T</math> taką, że <math>R\subset T</math>, pokażemy indukcyjnie, że dla każdego <math>n\in N\setminus \{0\}</math> mamy <math>R^n\subset T</math>.
::i. Baza indukcji. Dla <math>n=1</math> mamy <math>R^1=R</math>, a więc z założenia <math>R^1\subset T</math>.
::ii. Krok indukcyjny. Weźmy dowolne <math>n\in N\setminus \{0,1\}</math> i przypuśćmy, że dla każdego <math>0<m<n</math> zachodzi <math>R^m\subset T</math>. Weźmy dowolną parę <math>(a,c)\in R^n</math>. Ponieważ <math>n>1</math>, to <math>R^n= R^{n-1} \circ R</math>. Oznacza to, że istnieje element <math>b\in X</math> taki, że <math>(a,b)\in R</math> oraz <math>(b,c)\in R^{n-1}</math>. Z założenia indukcyjnego wynika, że <math>(a,b)\in T</math> oraz <math>(b,c)\in T</math>. Ponieważ <math>T</math> jest przechodnia to <math>(a,c)\in T</math>. Wobec dowolności wyboru pary <math>(a,c)</math> otrzymujemy <math>R^n \subset T</math>.
Skoro dla każdego <math>n\in N\setminus \{0\}</math> mamy <math>R^n \subset T</math>, to również <math>\bigcup \mathcal{R} \subset T</math>.
Pokażemy teraz, że istnieje zbiór <math>X</math> taki, że klasa relacji spójnych na zbiorze <math>X</math> i
klasa relacji symetrycznych na zbiorze <math>X</math> nie są domknięte na przecięcia. W obliczu
Twierdzenia 4.17 (patrz [[#twierdzenie_4_17|Twierdzenie 4.17.]]) będzie to oznaczało, że nie wszystkie relacje mają
domknięcia  w tych klasach. Niech <math>X=\{0,1\}</math>.
# Relacje <math>\{(0,1),(0,0),(1,1)\}, \{(1,0),(0,0),(1,1)\}</math> są spójne na <math>X</math>, a ich przecięcie, czyli zbiór <math>\{(0,0),(1,1)\}</math>, nie jest.
# Relacja <math>X^2</math> nie jest antysymetryczna, a więc klasa relacji antysymetrycznych na <math>X</math> nie jest domknięta na przecięcia.
</div></div>
{{cwiczenie|4.19||
Dla relacji <math>R</math> niech <math>R^\alpha</math>, <math>R^\beta</math>, <math>R^\gamma</math> oznaczają odpowiednio zwrotne, symetryczne, przechodnie domknięcie relacji <math>R</math>. Czy prawdą jest, że:
# dla dowolnej relacji <math>R</math> relacja <math>((R^\alpha)^\beta)^\gamma</math> jest relacją równoważności,
# dla dowolnej relacji <math>R</math> zachodzi
<center><math>((R^\alpha)^\beta)^\gamma =((R^\gamma)^\beta)^\alpha</math></center>
W każdym z powyższych przypadków proszę podać dowód lub
kontrprzykład.
}}
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none"> 
1. Zaczniemy od pokazania, że dowolne domknięcie relacji zwrotnej jest zwrotne. Rozważamy relacje na zbiorze <math>X</math>. Z definicji zwrotności mamy, <math>R</math> jest zwrotna wtedy i tylko wtedy gdy <math>R\supset 1_X</math>. W definicji domknięcia 4.15 (patrz [[#definicja_4_15|Definicja 4.15.]]) punkt pierwszy mówi, że jeśli <math>S</math> jest domknięciem to <math>S\supset R</math>. Wobec tego konieczne jest, aby <math>S\supset 1_X</math>. Zwróćmy uwagę, że powyższy argument działa dla dowolnych klas rodzin relacji domkniętych na przecięcia. Stąd otrzymujemy, że symetryczne domknięcie relacji zwrotnej jest zwrotne, i przechodnie domknięcie relacji zwrotnej jest zwrotne. Ponieważ relacja <math>R^\alpha</math> jest zwrotna, to również zwrotna musi być <math>((R^\alpha)^\beta)^\gamma</math>. Pokażemy teraz, że przechodnie domknięcie relacji symetrycznej jest symetryczne. Wykorzystamy charakteryzację domknięcia przechodniego z ćwiczenia 4.18 (patrz [[#cwiczenie_4_18|ćwiczenie 4.18.]]). Można łatwo pokazać indukcyjnie, że dla dowolnego <math>n\in N\setminus\{0\}</math> mamy <math>(R^n)^{-1}=(R^{-1})^n</math>. Dla relacji symetrycznych dostajemy więc <math>(R^n)^{-1}=R^n</math>. Wobec tego mamy:
<center><math>(\bigcup\{R^n:n\in N \setminus \{0\}\})^{-1} = \bigcup\{(R^n)^{-1}:n\in N \setminus \{0\}\}=
\bigcup\{R^n:n\in N \setminus \{0\}\}</math>,</center>
a więc przechodnie domknięcie relacji symetrycznej jest symetryczne. Oznacza to, że relacja <math>((R^\alpha)^\beta)^\gamma</math> jest symetryczna. Wcześniej pokazaliśmy, że jest zwrotna. Ponieważ jest przechodnim domknięciem, to jest też przechodnia. Wobec tego jest relacją równoważności.
2. Pokażemy relację <math>R</math>, dla której relacja <math>((R^\gamma)^\beta)^\alpha</math> nie jest przechodnia. Ponieważ relacja <math>((R^\alpha)^\beta)^\gamma</math> jest przechodnia, będzie to oznaczało, że te relacje są różne. Niech <math>X=\{0,1,2\}</math> oraz <math>R=\{(0,2),(1,2)\}</math>. Relacja <math>R</math> jest przechodnia, więc <math>R^\gamma=R</math>; jej symetryczne domknięcie to <math>(R^\gamma)^\beta=\{(0,2),(2,0),(1,2),(2,1)\}</math>. I po zwrotnym domknięciu otrzymujemy <math>((R^\gamma)^\beta)^\alpha=\{(0,2),(2,0),(1,2),(2,1),(0,0),(1,1),(2,2)\}</math>. Łatwo zauważyć, że otrzymana relacja nie jest przechodnia,
gdyż <math>(0,2),(2,1)\in ((R^\gamma)^\beta)^\alpha</math>, podczas gdy <math>(0,1)\notin ((R^\gamma)^\beta)^\alpha</math>.
</div></div>

Aktualna wersja na dzień 22:13, 11 wrz 2023

Para uporządkowana

Bardzo często będziemy chcieli mieć do czynienia ze zbiorem, który niesie w sobie informację o dwóch innych zbiorach, informację tak trafnie zakodowaną, aby można było odzyskać z niej każdą z jego składowych. Do tego celu wprowadzimy zbiór nazywany parą uporządkowaną dwóch innych zbiorów.

Definicja 1.1.

Niech x oraz y będą zbiorami. Przez parę uporządkowaną (x,y) rozumiemy zbiór

{{x},{x,y}}

Parę uporządkowaną można zdefiniować inaczej na wiele sposobów. Chodzi jednak o to, aby ze zbioru, który jest parą, można było odzyskać jednoznacznie każdą z jego składowych. Tak więc moglibyśmy zaakceptować każdą inną inną definicję pod warunkiem, że będzie spełnione następujące twierdzenie:

Twierdzenie 1.2.

Dla dowolnych zbiorów a,b,c,d zachodzi:

(a,b)=(c,d)a=cb=d

Dowód

Dowód przeprowadzimy tylko ze strony lewej do prawej, bo w odwrotnym kierunku jest to fakt oczywisty. Niech zatem dwie pary (a,b) i (c,d) będą równe. Ponieważ {a}(a,b), więc {a}(c,d). Mamy zatem {a}={c} lub {a}={c,d}. W pierwszym przypadku a=c, ale w drugim również jest tak, mamy bowiem, że c{a}. Pierwszą część twierdzenia mamy za sobą, bo już wiemy, że pierwsze współrzędne równych par są równe.

(a,b)=(a,d)

Następnie przeprowadzamy dowód przez przypadki. Jeżeli jest tak, że a=b, to (a,b)={{a}}. Zatem {{a}}={{a},{a,d}}, co daje, że {a,d}={a}, a zatem d=a. W przeciwnym przypadku, gdy ab mamy, że {a,b}{{a},{a,d}}. Daje to dwie możliwości albo {a,b}={a}, co nie może mieć miejsca, bo mielibyśmy, że a=b albo zaś {a,b}={a,d}. To drugie prowadzi do naszej tezy b=d.

Ćwiczenie 1.3

Dla każdej pary x=(a,b) udowodnij, że

x=a
Rozwiązanie

Ćwiczenie 1.4

Udowodnij, że dla dowolnej pary uporządkowanej x zbiór

(𝒫(x)𝒫())

jest pusty, gdy współrzędne par są różne, a w przeciwnym przypadku jest zbiorem jednoelementowym zawierającym współrzędną pary x.

Rozwiązanie

Ćwiczenie 1.5

Pokaż, że z każdej pary x można otrzymać jej drugą współrzędną, posługując się jedynie parą x, mnogościowymi operacjami ,,,,,𝒫() oraz stałą .

Wskazówka


Rozwiązanie

Iloczyn kartezjański

Zanim wprowadzimy definicję zbioru wszystkich par uporządkowanych elementów dwóch zbiorów (zwanego dalej iloczynem kartezjańskim), należy nam się krótkie wprowadzenie. Otóż niech xX oraz yY. Łatwo zauważyć, że zarówno {x,y}, jak i {x} są podzbiorami XY. Zatem {x,y}𝒫(XY) oraz {x}𝒫(XY). Więc {{x},{x,y}}𝒫(XY), co daje, że (x,y)𝒫(𝒫(XY)).

Istnienie i konstrukcja iloczynu kartezjańskiego zostało dokładnie omówione w dodatkowym rozdziale "Iloczyn kartezjański i aksjomat wyróżniania" . Proponuję przestudiowanie dodatkowego rozdziału dopiero po zapoznaniu się z rozdziałami wcześniejszymi, pomimo braku precyzji w następnej definicji.

Definicja 2.1.

Niech x,y będą zbiorami. Iloczynem kartezjańskim (produktem) x×y nazywamy zbiór

{z𝒫(𝒫(xy)):axby(a,b)=z}

Będziemy używać specjalnej notacji x2 na zbiór x×x.

Ćwiczenie 2.2

Pokaż następujące elementarne własności iloczynu kartezjańskiego:

x×=(2.1)x×(yz)=(x×y)(x×z)(2.2)x×(yz)=(x×y)(x×z)(2.3)x×(yz)=(x×y)(x×z)(2.4)
Rozwiązanie

Ćwiczenie 2.3

Produkt kartezjański × jest monotoniczny ze względu na każdą współrzędną osobno, to znaczy:

xy(x×z)(y×z)(2.5)xy(z×x)(z×y)(2.6)
Rozwiązanie

Ćwiczenie 2.4

Sprawdź, czy dla dowolnych zbiorów A,B,C, prawdziwa jest następująca implikacja:

A×B=A×CB=C
Rozwiązanie

Relacje

Definicja 3.1.

Relacją nazywamy każdy podzbiór iloczynu x×y.

Operacje na relacjach:

Definicja 3.2.

Niech RA×B oraz SB×C.

SR:={(x,z)A×C:yB(x,y)R(y,z)S}

R1:={(y,x)B×A:(x,y)R}
RL:={xA:yB(x,y)R}
RP:={yB:xA(x,y)R}

Ćwiczenie 3.3

Niech relacja RA×B,SB×C oraz TC×D. Pokazać elementarne własności operacji na relacjach:

T(SR)=(TS)R(3.1)(SR)1=R1S1(3.2)RRL×RP(3.3)(SR)LRL(3.4)(SR)PSP(3.5)(R1)L=RP(3.6)
Rozwiązanie

Ćwiczenie 3.4

Niech relacja RB×C,SB×C oraz TA×B. Pokaż własności:

(RS)1=R1S1(3.7)(RS)1=R1S1(3.8)(R1)1=R(3.9)(RS)T=(RT)(ST)(3.10)(RS)T(RT)(ST)(3.11)
Rozwiązanie

Ćwiczenie 3.5

Podaj przykład relacji, dla których poniższa równość nie jest prawdziwa.

(RS)T=(RT)(ST)
Rozwiązanie

Ćwiczenie 3.6

Udowodnij, że zbiór A jest relacją wtedy i tylko wtedy, gdy

A(A)×(A)
Rozwiązanie

Relacje równoważności

W tym podrozdziale poznamy ważną klasę (zbiór) relacji zwaną klasą relacji równoważności(w innych podręcznikach mogą się państwo spotkać z nazwą relacja abstrakcji). Relacje takie będą służyły do definiowania pojęć abstrakcyjnych, o czym przekonamy się w wielu miejscach tego i innych wykładów. Bardzo dobrym ćwiczeniem pokazującym abstrakcyjne metody definiowania pojęć będzie wykład 8, w którym zaprzęgniemy relacje abstrakcji do definiowania liczb.

Rozpoczynamy rozdział od koniecznej definicji.

Definicja 4.1.

Dla zbioru X definiujemy relację 1XX×X jako {zX×X:xX(x,x)=z}.

Definicja 4.2.

Relację RX×X nazywamy relacją równoważnością o polu X, jeżeli:

  • zawiera relacje 1X (zwrotność R),
  • R1R (symetria R),
  • RRR (przechodniość R).

Ćwiczenie 4.3

Pokazać, że definicje zwrotności, symetryczności i przechodniości relacji o polu X są odpowiednio równoważne następującym własnościom:

  • xX(x,x)R,
  • x,yX(x,y)R(y,x)R,
  • x,y,zX(x,y)R(y,z)R(x,z)R.
Rozwiązanie

Definicja 4.4.

Niech R będzie relacją równoważności o polu X. Klasą równoważności elementu xX jest zbiór

[x]R:={yX:(x,y)R}

Definicja 4.5.

Zbiór klas równoważności relacji R będący elementem zbioru 𝒫(𝒫(X×X)) oznaczamy przez X/R.

Twierdzenie 4.6.

Niech R będzie relacją równoważności o polu X. Następujące warunki są równoważne:

  1. [x]R[y]R,
  2. [x]R=[y]R,
  3. (x,y)R.

Dowód

Pokażemy, że (1)(2). Niech wspólny element dwóch klas [x]R oraz [y]R nazywa się z. Ze względu na pełną symetrię tezy wystarczy pokazać, że [x]R[y]R. Niech zatem p[x]R. Mamy więc (x,p)R. Z założenia jest również (y,z)R oraz (x,z)R. Z symetrii otrzymujemy (z,x)R. Zatem (y,z)R i (z,x)R i (x,p)R. Natychmiast z przechodniości otrzymujemy, że (y,p)R.
Pokażemy, że (2)(3). Ze zwrotności mamy, że y[y]R, co z założenia (2) daje y[x]R, a to tłumaczy się na (x,y)R. Pokażemy, że (3)(1). Wystarczy pokazać, że wspólnym elementem klas [x]R oraz [y]R jest y. Dla pierwszej z nich wynika to z założenia (3), a dla drugiej ze zwrotności R.

W następnym twierdzeniu zobaczymy, jak rodzina relacji równoważności jest odporna na przecinanie. Pokażemy mianowicie, że przecięcie dowolnej liczby relacji równoważności jest nadal relacją równoważności.

Twierdzenie 4.7.

Niech κ będzie pewną rodziną (zbiorem) relacji równoważności o tym samym polu X. Mamy że:

  1. κ jest relacją równoważności o polu X,
  2. [x]κ={[x]R:Rκ}.

Dowód

(1) Zwrotność κ jest oczywista, ponieważ 1X zawiera się w każdej relacji rodziny κ. Symetria. Weźmy (x,y)κ. Dla każdej relacji Rκ jest (x,y)R. Z symetrii każdej R jest więc (y,x)R, co daje (y,x)κ. Przechodniość. Niech (x,y)κ oraz (y,z)κ. Dla każdej relacji Rκ jest więc (x,y)R i (y,z)R. Z przechodniości każdej relacji R mamy, że (x,z)R, co daje (x,z)κ.
(2) Niech y[x]κ. Mamy zatem, że (x,y)κ, co daje (x,y)R dla każdej relacji Rκ. To zaś daje, że y[x]R dla każdej Rκ, co jest równoważne z y{[x]R:Rκ}.

W szczególności przecięcie wszystkich relacji równoważności o polu X daje 1X. Jest ona najsilniejszą relacją równoważności. Najsłabszą jest X2.

Rozkłady zbiorów

Definicja 4.8.

Niech X. Rodzinę r𝒫(𝒫(X)) nazywamy rozkładem zbioru X, gdy:

  1. CrC,
  2. r=X,
  3. (CrDrCD)CD=.

Lemat 4.9.

Dla relacji równoważności R o polu X zbiór X/R jest rozkładem X.

Dowód

(1) Każda klasa jest niepusta, bo zawiera element, który ją wyznacza. (2)X/RX, bo każda klasa jest podzbiorem X. Odwrotnie każdy x[x]RX/R. (3) Dwie klasy, gdy są różne, muszą być rozłączne co udowodniliśmy w twierdzeniu 4.6 (patrz twierdzenie 4.6.).

Definicja 4.10.

Niech r będzie rozkładem zbioru X. Definiujemy relacje RrX×X następująco:

(x,y)Rr wtw CrxCyC

Lemat 4.11.

Dla rozkładu r𝒫(𝒫(X)) relacja Rr jest:

  1. równoważnością,
  2. X/Rr=r.

Dowód

(1) Relacja Rr jest zwrotna, każdy bowiem xX musi leżeć w pewnym zbiorze C rozkładu r. Symetria Rr nie wymaga dowodu. Przechodniość Rr. Niech (x,y)Rr i (y,z)Rr. Istnieją zatem dwa zbiory C i D rozkładu r takie, że x,yC oraz y,zD. Przecięcie C i D jest więc niepuste, zatem C=D, co daje tezę (x,z)Rr.
(2) Inkluzja w prawo . Niech CX/Rr. Klasa C jest zatem wyznaczona przez pewien element x taki, że C=[x]Rr. Niech Dr będzie zbiorem rozkładu r, do którego należy x. Łatwo wykazać, że C=D. Inkluzja w lewo . Niech Cr. C jest niepusty, więc istnieje xC. Klasa [x]Rr=C.

Ćwiczenie 4.12

Niech X będzie niepustym zbiorem oraz niech YX. Zdefiniujemy relację R𝒫(X)×𝒫(X) następująco: dla dowolnych zbiorów A,BX mamy

(A,B)RA.BY

(A.B oznacza różnicę symetryczną zbiorów, czyli A.B=(AB)(BA)). Udowodnij, że relacja R jest relacją równoważności.

Wskazówka


Rozwiązanie

Ćwiczenie 4.13

Udowodnij, że dla relacji równoważności R,S na zbiorze X, relacja RS jest relacją równoważności wtedy i tylko wtedy, gdy

xX([x]R[x]S[x]R[x]S).(4.1)

Podaj przykłady relacji równoważności R,S takich, że RS jest relacją równoważności oraz RS i SR.

Wskazówka


Rozwiązanie

Domykanie relacji

W praktyce matematycznej często potrzebne jest rozważanie domknięć relacji ze względu na wiele przeróżnych własności. W podrozdziale tym dokonamy charakteryzacji domknięć. Pokażemy między innymi, kiedy takie domykanie jest możliwe.

Definicja 4.14.

Niech α będzie rodziną relacji o polu X, czyli niech α𝒫(𝒫(X2)). Rodzina α jest zamknięta na przecięcia, gdy:

  1. X2α,
  2. jeżeli αα to αα.

Poniżej podamy definicję domknięcia relacji w pewnej klasie (zbiorze) relacji. Definiujemy intuicyjnie najmniejszą relację zawierającą daną należącą do klasy.

Definicja 4.15.

Relacja SX2 jest domknięciem relacji RX2 w klasie (zbiorze) relacji α, gdy:

  1. RS,
  2. Sα,
  3. dla każdej relacji T jeżeli RT oraz Tα to ST.

Lemat 4.16.

Domknięcie relacji (w dowolnej klasie), jeżeli istnieje, to jest jedyne.

Dowód

Gdyby istniały dwa domknięcia pewnej relacji, to ze względu na warunek (3) wzajemnie by się zawierały.

Twierdzenie 4.17.

Następujące warunki są równoważne:

  1. Klasa relacji α jest domknięta na przecięcia.
  2. Każda relacja ma domknięcie w klasie relacji α.

Dowód

(1)(2). Niech R będzie relacją. Utwórzmy zbiór relacji α jako {S𝒫(X2):RSSα}. Takie α nie jest puste, bowiem relacja totalna X2 należy do α. Pokażmy, że α jest domknięciem R w α. Istotnie Rα. Z założenia mamy też αα. Minimalność α stwierdzamy przez: niech RS takie że Sα. Takie S musi leżeć w zbiorze α, jest więc αS.
(2)(1). Po pierwsze X2 leży w zbiorze α, bo wystarczy domknąć X2. Niech α będzie niepustym podzbiorem α. Niech S0 będzie domknięciem α w α. Wiemy, że dla dowolnej relacji S, o ile αS i Sα to S0S. Połóżmy za S dowolny element z α. Założenia implikacji pozostają automatycznie spełnione, jest więc tak, że S0S dla dowolnej S wyjętej z α. W takim razie S0α. Ponieważ mamy też αS0, bo S0 było domknięciem, jest więc α=S0, a to oznacza, że S0α.

Ćwiczenie 4.18

Pokazać jak wyglądają domknięcia w klasie relacji, zwrotnych, symetrycznych i przechodnich.

Pokazać, stosując twierdzenie 4.17 (patrz twierdzenie 4.17.), że nie istnieje domknięcie spójne ani antysymetryczne. (Relacja R jest spójna, gdy x,y(x,y)R(y,x)R. Relacja R jest antysymetryczna, gdy z faktu, że (x,y)R oraz (y,x)R, da się pokazać, że x=y).

Rozwiązanie

Ćwiczenie 4.19

Dla relacji R niech Rα, Rβ, Rγ oznaczają odpowiednio zwrotne, symetryczne, przechodnie domknięcie relacji R. Czy prawdą jest, że:

  1. dla dowolnej relacji R relacja ((Rα)β)γ jest relacją równoważności,
  2. dla dowolnej relacji R zachodzi
((Rα)β)γ=((Rγ)β)α

W każdym z powyższych przypadków proszę podać dowód lub kontrprzykład.

Rozwiązanie