Pr-1st-1.1-m01-Slajd03: Różnice pomiędzy wersjami
Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| (Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Cechy | ==Cechy systemów rozproszonych== | ||
[[Image:pr-1st-1.1-m01-Slajd03.png|Cechy | [[Image:pr-1st-1.1-m01-Slajd03.png|Cechy systemów rozproszonych]] | ||
Rozproszony system informatyczny obejmuje | Rozproszony system informatyczny obejmuje środowisko przetwarzania rozproszonego oraz zbiór procesów rozproszonych. Na środowisko przetwarzania rozproszonego składają się autonomiczne jednostki przetwarzające (węzły) zintegrowane siecią komunikacyjną (łączami transmisyjnymi). Każda z jednostek przetwarzających jest wyposażona w procesor, lokalną pamięć i własne oprogramowanie zarządzające. Proces rozproszony (przetwarzanie rozproszone) jest natomiast działaniem wynikającym ze współbieżnego i skoordynowanego wykonania zbioru procesów sekwencyjnych realizujących wspólny cel przetwarzania w środowisku rozproszonym. Systemy rozproszone charakteryzują się brakiem pamięci współdzielonej przez węzły i dlatego komunikacja odbywa się w nich tylko za pomocą wymiany wiadomości (komunikatów). Wyróżnia się systemy rozproszone asynchroniczne i synchroniczne. W systemach asynchronicznych, poszczególne węzły wykonują operacje z różnymi prędkościami w takt niezależnych zegarów, a czas transmisji wiadomości jest skończony lecz nieznany. W systemach synchronicznych natomiast, działanie wszystkich węzłów jest zsynchronizowane wspólnym zegarem lub też maksymalne opóźnienie transmisji jest ograniczone i znane a priori. | ||
Ze | Ze względu na rosnące wymagania dotyczące efektywności i niezawodności systemów informatycznych, rozwój asynchronicznych systemów rozproszonych – w tym sieci komputerowych, systemów przetwarzania równoległego z rozproszoną pamięcią, rozproszonych środowisk programowania, rozproszonych systemów baz danych czy wreszcie Internetu i niezliczonych już jego aplikacji - jest obecnie jednym z najważniejszych i najbardziej obiecujących kierunków rozwoju informatyki. Stwierdzenie takie uzasadniają szczególne właściwości tych systemów: | ||
* | * duża wydajność (duża moc obliczeniowa i maksymalna przepustowość, krótki czas odpowiedzi) wynikająca z możliwości jednoczesnego udziału wielu jednostek i systemów w realizacji wspólnego celu przetwarzania; | ||
* | * duża efektywność inwestowania (względnie niskie koszty niezbędne do uzyskania wymaganej wydajności systemu) wynikająca z korzystnego stosunku ceny do wydajności; | ||
* wysoka | * wysoka sprawność wykorzystania zasobów (wysoki stopień wykorzystania zasobów i współczynnik jednoczesności) wynikająca z możliwości współdzielenia stanowisk usługowych, specyficznych urządzeń, programów i danych przez wszystkich użytkowników systemu, niezależnie od fizycznej lokalizacji użytkowników i zasobów; | ||
* | * skalowalność (możliwość ciągłego i praktycznie nieograniczonego rozwoju systemu bez negatywnego wpływu na jego wydajność i sprawność) wynikająca z modularności systemu i otwartości sieci komunikacyjnej; | ||
* wysoka | * wysoka niezawodność (odporność na błędy) wynikająca z możliwości użycia zasobów alternatywnych; | ||
* | * otwartość funkcjonalna (łatwość realizacji nowych, atrakcyjnych usług komunikacyjnych, informatycznych i informacyjnych) wynikająca z integracji otwartej sieci komunikacyjnej i efektywnych, uniwersalnych jednostek przetwarzających. | ||
[[pr-1st-1.1-m01-Slajd02 | << Poprzedni slajd]] | [[pr-1st-1.1-m01-toc|Spis | [[pr-1st-1.1-m01-Slajd02 | << Poprzedni slajd]] | [[pr-1st-1.1-m01-toc|Spis treści ]] | [[pr-1st-1.1-m01-Slajd04 | Następny slajd >>]] | ||
Aktualna wersja na dzień 18:02, 1 wrz 2006
Cechy systemów rozproszonych
Rozproszony system informatyczny obejmuje środowisko przetwarzania rozproszonego oraz zbiór procesów rozproszonych. Na środowisko przetwarzania rozproszonego składają się autonomiczne jednostki przetwarzające (węzły) zintegrowane siecią komunikacyjną (łączami transmisyjnymi). Każda z jednostek przetwarzających jest wyposażona w procesor, lokalną pamięć i własne oprogramowanie zarządzające. Proces rozproszony (przetwarzanie rozproszone) jest natomiast działaniem wynikającym ze współbieżnego i skoordynowanego wykonania zbioru procesów sekwencyjnych realizujących wspólny cel przetwarzania w środowisku rozproszonym. Systemy rozproszone charakteryzują się brakiem pamięci współdzielonej przez węzły i dlatego komunikacja odbywa się w nich tylko za pomocą wymiany wiadomości (komunikatów). Wyróżnia się systemy rozproszone asynchroniczne i synchroniczne. W systemach asynchronicznych, poszczególne węzły wykonują operacje z różnymi prędkościami w takt niezależnych zegarów, a czas transmisji wiadomości jest skończony lecz nieznany. W systemach synchronicznych natomiast, działanie wszystkich węzłów jest zsynchronizowane wspólnym zegarem lub też maksymalne opóźnienie transmisji jest ograniczone i znane a priori.
Ze względu na rosnące wymagania dotyczące efektywności i niezawodności systemów informatycznych, rozwój asynchronicznych systemów rozproszonych – w tym sieci komputerowych, systemów przetwarzania równoległego z rozproszoną pamięcią, rozproszonych środowisk programowania, rozproszonych systemów baz danych czy wreszcie Internetu i niezliczonych już jego aplikacji - jest obecnie jednym z najważniejszych i najbardziej obiecujących kierunków rozwoju informatyki. Stwierdzenie takie uzasadniają szczególne właściwości tych systemów:
- duża wydajność (duża moc obliczeniowa i maksymalna przepustowość, krótki czas odpowiedzi) wynikająca z możliwości jednoczesnego udziału wielu jednostek i systemów w realizacji wspólnego celu przetwarzania;
- duża efektywność inwestowania (względnie niskie koszty niezbędne do uzyskania wymaganej wydajności systemu) wynikająca z korzystnego stosunku ceny do wydajności;
- wysoka sprawność wykorzystania zasobów (wysoki stopień wykorzystania zasobów i współczynnik jednoczesności) wynikająca z możliwości współdzielenia stanowisk usługowych, specyficznych urządzeń, programów i danych przez wszystkich użytkowników systemu, niezależnie od fizycznej lokalizacji użytkowników i zasobów;
- skalowalność (możliwość ciągłego i praktycznie nieograniczonego rozwoju systemu bez negatywnego wpływu na jego wydajność i sprawność) wynikająca z modularności systemu i otwartości sieci komunikacyjnej;
- wysoka niezawodność (odporność na błędy) wynikająca z możliwości użycia zasobów alternatywnych;
- otwartość funkcjonalna (łatwość realizacji nowych, atrakcyjnych usług komunikacyjnych, informatycznych i informacyjnych) wynikająca z integracji otwartej sieci komunikacyjnej i efektywnych, uniwersalnych jednostek przetwarzających.
