CWGI Ćwiczenie 1: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Daniel-PW (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
m Zastępowanie tekstu – „\</math>” na „\ </math>”
 
(Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 9: Linia 9:




Układ dimetrii kawalerskiej pozwala przedstawiać elementy płaskie, bez zniekształceń, znajdujące się w płaszczyźnie <math>0yz\,</math>. Przekrojem poprzecznym rury będą okręgi. Należy, zatem przyjąć takie usytuowanie rury w układzie dimetrii kawalerskiej, aby oś rury pokrywała się z kierunkiem osi x (przekrój poprzeczny rury będzie wówczas znajdował się na rzucie <math>0yz\,</math>. Rozpoczynając rysowanie dokonujemy analizy skrótów aksonometrycznych w poszczególnych osiach. W kierunku osi <math>x\,</math> skrót aksonometryczny wynosi 1:2, a więc wymiary rury w tym kierunku będą zmniejszone o połowę. Mając takie informacje można rozpocząć konstruowanie rury. Dla pokazania przelotowości rury i jej wnętrza wyznaczamy widok z wycięta ćwiartka na całej długości (rys.C1.1).
Układ dimetrii kawalerskiej pozwala przedstawiać elementy płaskie, bez zniekształceń, znajdujące się w płaszczyźnie <math>0yz\ </math>,. Przekrojem poprzecznym rury będą okręgi. Należy, zatem przyjąć takie usytuowanie rury w układzie dimetrii kawalerskiej, aby oś rury pokrywała się z kierunkiem osi x (przekrój poprzeczny rury będzie wówczas znajdował się na rzucie <math>0yz\ </math>,. Rozpoczynając rysowanie dokonujemy analizy skrótów aksonometrycznych w poszczególnych osiach. W kierunku osi <math>x\ </math>, skrót aksonometryczny wynosi 1:2, a więc wymiary rury w tym kierunku będą zmniejszone o połowę. Mając takie informacje można rozpocząć konstruowanie rury. Dla pokazania przelotowości rury i jej wnętrza wyznaczamy widok z wycięta ćwiartka na całej długości (rys.C1.1).
|}
|}


Linia 21: Linia 21:




Czworościan foremny jest bryłą, której wszystkie ściany są trójkątami równobocznymi (przyjmujemy wielkość boku a = 50 mm). Na rysunku C1.2. przedstawiono, po prawej stronie, trójkąt ABC, który jest podstawą tego czworościanu. Wyznaczając wysokości trójkąta, można wyznaczyć spodek wysokości czworościanu, a następnie budując trójkąt prostokątny w oparciu o znaną przyprostokątną (2/3 wysokości trójkąta - <math>AS\,</math>) oraz przeciwprostokątną <math>AW\,</math> - krawędź <math>a\,</math> czworościanu) otrzymamy wszystkie jego  wielkości geometryczne, niezbędne do budowy bryły w układzie aksonometrycznym, a w szczególności wysokość <math>h\,</math> czworościanu będącą rzeczywista wielkością odcinka <math>SW\,</math>.  
Czworościan foremny jest bryłą, której wszystkie ściany są trójkątami równobocznymi (przyjmujemy wielkość boku a = 50 mm). Na rysunku C1.2. przedstawiono, po prawej stronie, trójkąt ABC, który jest podstawą tego czworościanu. Wyznaczając wysokości trójkąta, można wyznaczyć spodek wysokości czworościanu, a następnie budując trójkąt prostokątny w oparciu o znaną przyprostokątną (2/3 wysokości trójkąta - <math>AS\ </math>,) oraz przeciwprostokątną <math>AW\ </math>, - krawędź <math>a\ </math>, czworościanu) otrzymamy wszystkie jego  wielkości geometryczne, niezbędne do budowy bryły w układzie aksonometrycznym, a w szczególności wysokość <math>h\ </math>, czworościanu będącą rzeczywista wielkością odcinka <math>SW\ </math>,.  




Rozwiązanie zadania rozpoczynamy od wykreślenia układu aksonometrycznego - perspektywy kawalerskiej. Przypominając, w osiach <math>y\,</math> i <math>z\,</math>, skrót aksonometryczny wynosi 1:1, natomiast w osi <math>x\,</math> wynosi 1:2. Podstawę czworościanu wykreślimy przyjmując w niezmienionej wielkości wysokość <math>AD\,</math> podstawy i umieszczając ją równolegle do osi <math>y\,</math>, przyjmując w pierwszej kolejności spodek wysokości <math>S\,</math> w dowolnym punkcie na osi <math>y\,</math>. Bok <math>BC\,</math>, prostopadły do wysokości <math>AD\,</math>, przyjmie kierunek osi <math>x\,</math>. Wielkość boku <math>BC\,</math> będzie oczywiście o połowę mniejsza od rzeczywistej, ponieważ skrót aksonometryczny w kierunku tej osi wynosi 1:2. Ze spodka wysokości w niezmienionej wielkości wykreślamy wysokość czworościanu, wyznaczając wierzchołek <math>W\,</math> czworościanu. Łącząc wierzchołek <math>W\,</math> czworościanu z wierzchołkami <math>A, B, C\,</math> wyznaczymy zarys bryły. Na zakończenie należy uwzględnić widoczność krawędzi obserwując bryłę z kierunku prostopadłego do płaszczyzny określonej osiami <math>y, z\,</math>. Krawędzie widoczne rysuje się linią grubą ciągłą, krawędzie niewidoczne linią  
Rozwiązanie zadania rozpoczynamy od wykreślenia układu aksonometrycznego - perspektywy kawalerskiej. Przypominając, w osiach <math>y\ </math>, i <math>z\ </math>,, skrót aksonometryczny wynosi 1:1, natomiast w osi <math>x\ </math>, wynosi 1:2. Podstawę czworościanu wykreślimy przyjmując w niezmienionej wielkości wysokość <math>AD\ </math>, podstawy i umieszczając ją równolegle do osi <math>y\ </math>,, przyjmując w pierwszej kolejności spodek wysokości <math>S\ </math>, w dowolnym punkcie na osi <math>y\ </math>,. Bok <math>BC\ </math>,, prostopadły do wysokości <math>AD\ </math>,, przyjmie kierunek osi <math>x\ </math>,. Wielkość boku <math>BC\ </math>, będzie oczywiście o połowę mniejsza od rzeczywistej, ponieważ skrót aksonometryczny w kierunku tej osi wynosi 1:2. Ze spodka wysokości w niezmienionej wielkości wykreślamy wysokość czworościanu, wyznaczając wierzchołek <math>W\ </math>, czworościanu. Łącząc wierzchołek <math>W\ </math>, czworościanu z wierzchołkami <math>A, B, C\ </math>, wyznaczymy zarys bryły. Na zakończenie należy uwzględnić widoczność krawędzi obserwując bryłę z kierunku prostopadłego do płaszczyzny określonej osiami <math>y, z\ </math>,. Krawędzie widoczne rysuje się linią grubą ciągłą, krawędzie niewidoczne linią  
|}
|}


Linia 33: Linia 33:
|valign="top"|''Zadanie1.3.''  
|valign="top"|''Zadanie1.3.''  


''Narysować sześcian o danym boku w dowolnym rzucie aksonometrycznym. Wyznaczyć przekrój sześcianu płaszczyzna określona przez trzy punkty <math>(P,Q,R)\,</math>, leżące na ścianach bocznych sześcianu''
''Narysować sześcian o danym boku w dowolnym rzucie aksonometrycznym. Wyznaczyć przekrój sześcianu płaszczyzna określona przez trzy punkty <math>(P,Q,R)\ </math>,, leżące na ścianach bocznych sześcianu''




Korzystając z niezmienników rzutowania równoległego i twierdzenia o punkcie wspólnym trójki płaszczyzn, rysujemy rzut sześcianu o boku <math>a = 30 mm</math> w układzie perspektywy kawalerskiej.
Korzystając z niezmienników rzutowania równoległego i twierdzenia o punkcie wspólnym trójki płaszczyzn, rysujemy rzut sześcianu o boku <math>a = 30 mm</math> w układzie perspektywy kawalerskiej.


Obieramy dowolną trójkę punktów <math>P, Q, R,\,</math> leżących na jego ścianach bocznych (rys.C1.3a).  
Obieramy dowolną trójkę punktów <math>P, Q, R,\ </math>, leżących na jego ścianach bocznych (rys.C1.3a).  


Zadanie rozwiążemy wykorzystując twierdzenie '''''"o punkcie wspólnym trójki płaszczyzn"'''''. W tym celu przyjmijmy symboliczny opis trzech wybranych płaszczyzn, z których jedna jest płaszczyzną <math>\alpha (PQR)\,</math>, krojącą poszczególne ściany sześcianu. Dla ściślejszego zdefiniowania poszczególnych punktów <math>PQR\,</math>, w założeniach podano rzuty prostopadłe tych punktów na płaszczyznę podstawy <math>ABCD\,</math>, którą opiszemy symbolicznie literą <math>\beta\,</math>. Jako trzecią z płaszczyzn, biorących udział w konstrukcji przyjmijmy ścianę <math>BCFG\,</math> jako <math>\gamma\,</math>.  
Zadanie rozwiążemy wykorzystując twierdzenie '''''"o punkcie wspólnym trójki płaszczyzn"'''''. W tym celu przyjmijmy symboliczny opis trzech wybranych płaszczyzn, z których jedna jest płaszczyzną <math>\alpha (PQR)\ </math>,, krojącą poszczególne ściany sześcianu. Dla ściślejszego zdefiniowania poszczególnych punktów <math>PQR\ </math>,, w założeniach podano rzuty prostopadłe tych punktów na płaszczyznę podstawy <math>ABCD\ </math>,, którą opiszemy symbolicznie literą <math>\beta\ </math>,. Jako trzecią z płaszczyzn, biorących udział w konstrukcji przyjmijmy ścianę <math>BCFG\ </math>, jako <math>\gamma\ </math>,.  


Zadaniem naszym jest wyznaczenie krawędzi przecięcia się płaszczyzny <math>\alpha (PQR)\,</math> ze ścianami sześcianu.   
Zadaniem naszym jest wyznaczenie krawędzi przecięcia się płaszczyzny <math>\alpha (PQR)\ </math>, ze ścianami sześcianu.   
|}
|}


Linia 51: Linia 51:
|valign="top"|Krawędzie poszczególnych par płaszczyzn oznaczymy kolejno:
|valign="top"|Krawędzie poszczególnych par płaszczyzn oznaczymy kolejno:


<math>k_1=\alpha \cap \beta\, </math>, <math>k_2=\beta \cap \gamma\, </math>, <math>k_3=\alpha \cap \gamma\, </math>   
<math>k_1=\alpha \cap \beta\ </math>, <math>k_2=\beta \cap \gamma\ </math>, <math>k_3=\alpha \cap \gamma\ </math>   


Wyznaczając konstrukcyjnie krawędzie <math>k_1\, </math> i <math>k_2\, </math>, możemy następnie, korzystając z twierdzenia o punkcie wspólnym trójki płaszczyzn, wyznaczyć poszukiwaną w zadaniu krawędź <math>k_3\, </math>.
Wyznaczając konstrukcyjnie krawędzie <math>k_1\ </math> i <math>k_2\ </math>, możemy następnie, korzystając z twierdzenia o punkcie wspólnym trójki płaszczyzn, wyznaczyć poszukiwaną w zadaniu krawędź <math>k_3\ </math>.




'''Wyznaczanie krawędzi <math>k_1\, </math>'''
'''Wyznaczanie krawędzi <math>k_1\ </math>'''


Poprowadźmy dwie proste należące do płaszczyzny <math>\alpha (PQR)\, </math>: prostą <math>a\,</math> przechodzącą przez punkty <math>Q\,</math>, <math>R\,</math> oraz prostą b przechodzącą przez punkty <math>Q\,</math>, <math>P\,</math>. Proste te przecinają się w punkcie <math>Q\,</math>. Rzuty <math>a_{xy}\, </math> i <math>b_{xy}\, </math> tych prostych na płaszczyznę podstawy <math>\beta (ABCD)\, </math>, będą przecinały się w punkcie <math>Q_{xy}\, </math>. Proste <math>a\, </math> i <math>a_{xy}\, </math> przecinają się w punkcie oznaczonym cyfrą <math>I\,</math>. Punkt <math>I\,</math> jest, zatem wspólnym dla płaszczyzn <math>\alpha\, </math> i <math>\beta\, </math>, ponieważ należy do prostych <math>a\, </math> i <math>a_{xy}\, </math>, a te z kolei należą odpowiednio do płaszczyzn <math>\alpha\, </math> i <math>\beta\, </math>. Drugi punkt <math>II\,</math> wspólny płaszczyzn <math>\alpha\, </math> i <math>\beta\, </math> wyznaczymy prowadząc dwie, należące odpowiednio do płaszczyzn <math>\alpha \cap \beta\, </math>, kolejne proste <math>b\, </math> i <math>b_{xy}\, </math> które przetną się właśnie w tym punkcie. Łącząc punkty <math>I\,</math> i <math>II\,</math> wyznaczymy pierwsza z poszukiwanych krawędzi <math>k_1 =\alpha \cap \beta\, </math>. Jak widać na rysunku C1.3b krawędź <math>k_1\, </math> leży na płaszczyźnie <math>\beta (ABCD)\,</math>, lecz nie przecina ściany <math>ABCD\,</math> sześcianu.  
Poprowadźmy dwie proste należące do płaszczyzny <math>\alpha (PQR)\ </math>: prostą <math>a\ </math>, przechodzącą przez punkty <math>Q\ </math>,, <math>R\ </math>, oraz prostą b przechodzącą przez punkty <math>Q\ </math>,, <math>P\ </math>,. Proste te przecinają się w punkcie <math>Q\ </math>,. Rzuty <math>a_{xy}\ </math> i <math>b_{xy}\ </math> tych prostych na płaszczyznę podstawy <math>\beta (ABCD)\ </math>, będą przecinały się w punkcie <math>Q_{xy}\ </math>. Proste <math>a\ </math> i <math>a_{xy}\ </math> przecinają się w punkcie oznaczonym cyfrą <math>I\ </math>,. Punkt <math>I\ </math>, jest, zatem wspólnym dla płaszczyzn <math>\alpha\ </math> i <math>\beta\ </math>, ponieważ należy do prostych <math>a\ </math> i <math>a_{xy}\ </math>, a te z kolei należą odpowiednio do płaszczyzn <math>\alpha\ </math> i <math>\beta\ </math>. Drugi punkt <math>II\ </math>, wspólny płaszczyzn <math>\alpha\ </math> i <math>\beta\ </math> wyznaczymy prowadząc dwie, należące odpowiednio do płaszczyzn <math>\alpha \cap \beta\ </math>, kolejne proste <math>b\ </math> i <math>b_{xy}\ </math> które przetną się właśnie w tym punkcie. Łącząc punkty <math>I\ </math>, i <math>II\ </math>, wyznaczymy pierwsza z poszukiwanych krawędzi <math>k_1 =\alpha \cap \beta\ </math>. Jak widać na rysunku C1.3b krawędź <math>k_1\ </math> leży na płaszczyźnie <math>\beta (ABCD)\ </math>,, lecz nie przecina ściany <math>ABCD\ </math>, sześcianu.  
    
    
|}
|}
Linia 69: Linia 69:




'''Wyznaczanie krawędzi <math>k_2\, </math>'''
'''Wyznaczanie krawędzi <math>k_2\ </math>'''


Krawędź <math>k_2\, </math> wyznaczymy w sposób natychmiastowy, albowiem stanowi ona wspólną krawędź ścian '''''ABCD''''' oraz BCFG sześcianu.
Krawędź <math>k_2\ </math> wyznaczymy w sposób natychmiastowy, albowiem stanowi ona wspólną krawędź ścian <math>ABCD\ </math>, oraz <math>BCFG\ </math>, sześcianu.




'''Wyznaczanie krawędzi <math>k_3\, </math>'''
'''Wyznaczanie krawędzi <math>k_3\ </math>'''


Krawędź <math>k_2\, </math> przecina krawędź <math>k_1\, </math> w punkcie oznaczonym cyfrą '''''III'''''. Punkt '''''III''''' jest, zatem punktem '''''wspólnym trójki płaszczyzn''''' <math>\alpha\,</math>, <math>\beta\,</math> i <math>\gamma\,</math>. Przez ten punkt, zgodnie z cytowanym wcześniej twierdzeniem, będzie przechodziła trzecia krawędź <math>k_3=\alpha \cap \gamma\, </math>. Drugi punkt wspólny tych płaszczyzn jest punktem '''''R''''' (z założenia punkt należący do płaszczyzny <math>\alpha\,</math> i <math>\beta\,</math>). Punkty '''''III''''' i '''''R''''' wyznaczą nam poszukiwaną krawędź <math>k_3\,</math>, która jest krawędzią przekroju płaszczyzny <math>\alpha\,</math> z jedną ze ścian sześcianu. Krawędź <math>k_3\,</math> przecina krawędzie sześcianu: '''''BF''''' w punkcie '''''1''''' oraz '''''CG''''' w punkcie '''''2'''''. Punkty te wyznaczają odcinek będący krawędzią przekroju ściany '''''BCGF''''' sześcianu płaszczyzną <math>\alpha\,</math>.  
Krawędź <math>k_2\ </math> przecina krawędź <math>k_1\ </math> w punkcie oznaczonym cyfrą <math>III\ </math>,. Punkt <math>III\ </math>, jest, zatem punktem '''''wspólnym trójki płaszczyzn''''' <math>\alpha\ </math>,, <math>\beta\ </math>, i <math>\gamma\ </math>,. Przez ten punkt, zgodnie z cytowanym wcześniej twierdzeniem, będzie przechodziła trzecia krawędź <math>k_3=\alpha \cap \gamma\ </math>. Drugi punkt wspólny tych płaszczyzn jest punktem <math>R\ </math>, (z założenia punkt należący do płaszczyzny <math>\alpha\ </math>, i <math>\beta\ </math>,). Punkty <math>III\ </math>, i <math>R\ </math>, wyznaczą nam poszukiwaną krawędź <math>k_3\ </math>,, która jest krawędzią przekroju płaszczyzny <math>\alpha\ </math>, z jedną ze ścian sześcianu. Krawędź <math>k_3\ </math>, przecina krawędzie sześcianu: <math>BF\ </math>, w punkcie <math>1\ </math>, oraz <math>CG\ </math>, w punkcie <math>2\ </math>,. Punkty te wyznaczają odcinek będący krawędzią przekroju ściany <math>BCGF\ </math>, sześcianu płaszczyzną <math>\alpha\ </math>,.  


|}
|}
Linia 84: Linia 84:
{| border="0" cellpadding="4" width="100%"
{| border="0" cellpadding="4" width="100%"
|valign="top" width="500px"|[[Grafika:CWGI_CW1_Slajd6.png]]
|valign="top" width="500px"|[[Grafika:CWGI_CW1_Slajd6.png]]
|valign="top"|Kolejne krawędzie przekroju sześcianu płaszczyzną <math>\alpha\,</math> można wyznaczyć powtarzając nasze rozumowanie, przy założeniu, że w miejsce jednej z płaszczyzn, np. <math>\gamma\,</math> wprowadzimy kolejną płaszczyznę przechodzącą przez inną ścianę sześcianu. Możemy jednak wyznaczyć następne boki przekroju korzystając z '''''niezmienników rzutowania równoległego''''' (rys.c1.3d).  
|valign="top"|Kolejne krawędzie przekroju sześcianu płaszczyzną <math>\alpha\ </math>, można wyznaczyć powtarzając nasze rozumowanie, przy założeniu, że w miejsce jednej z płaszczyzn, np. <math>\gamma\ </math>, wprowadzimy kolejną płaszczyznę przechodzącą przez inną ścianę sześcianu. Możemy jednak wyznaczyć następne boki przekroju korzystając z '''''niezmienników rzutowania równoległego''''' (rys.c1.3d).  


Wyznaczony wcześniej punkt '''''2''''' należy do krawędzi <math>k_3\,</math>, a wiec należy do płaszczyzny <math>\alpha\,</math>Punkt ten należy również do ściany '''''EFGH''''' sześcianu. Drugim punktem wspólnym płaszczyzny <math>\alpha\,</math> i górnej podstawy '''''EFGH''''' jest punkt '''''Q''''' z założenia należący do tych płaszczyzn. Zatem Kolejna krawędź <math>k_4\,</math> będzie przechodziła przez punkty '''''Q''''' i '''''2'''''. Krawędź <math>k_4\,</math>, jak wynika z niezmienników rzutowania równoległego (płaszczyzna kroi dwie równoległe do siebie płaszczyzny wzdłuż dwóch prostych równoległych) będzie równoległa do krawędzi <math>k_1\,</math>.  
Wyznaczony wcześniej punkt <math>2\ </math>, należy do krawędzi <math>k_3\ </math>,, a wiec należy do płaszczyzny <math>\alpha\ </math>,Punkt ten należy również do ściany <math>EFGH\ </math>, sześcianu. Drugim punktem wspólnym płaszczyzny <math>\alpha\ </math>, i górnej podstawy <math>EFGH\ </math>, jest punkt <math>Q\ </math>, z założenia należący do tych płaszczyzn. Zatem Kolejna krawędź <math>k_4\ </math>, będzie przechodziła przez punkty <math>Q\ </math>, i <math>2\ </math>,. Krawędź <math>k_4\ </math>,, jak wynika z niezmienników rzutowania równoległego (płaszczyzna kroi dwie równoległe do siebie płaszczyzny wzdłuż dwóch prostych równoległych) będzie równoległa do krawędzi <math>k_1\ </math>,.  


Kolejna krawędź <math>k_5\,</math>, należąca do przekroju, będzie przechodziła przez punkt '''''3''''' znajdujący się na krawędzi <math>k_4\,</math> oraz boku '''''EH''''' sześcianu. Krawędź ta będzie również równoległa do krawędzi <math>k_3\,</math>. Zamykająca przekrój krawędź <math>k_6\,</math> będzie przechodziła przez punkty '''''4''''', '''''P''''',  i '''''1'''''.  
Kolejna krawędź <math>k_5\ </math>,, należąca do przekroju, będzie przechodziła przez punkt <math>3\ </math>, znajdujący się na krawędzi <math>k_4\ </math>, oraz boku <math>EH\ </math>, sześcianu. Krawędź ta będzie również równoległa do krawędzi <math>k_3\ </math>,. Zamykająca przekrój krawędź <math>k_6\ </math>, będzie przechodziła przez punkty <math>4\ </math>,, <math>P\ </math>,,  i <math>1\ </math>,.  


|}
|}
Linia 96: Linia 96:
{| border="0" cellpadding="4" width="100%"
{| border="0" cellpadding="4" width="100%"
|valign="top" width="500px"|[[Grafika:CWGI_CW1_Slajd7.png]]
|valign="top" width="500px"|[[Grafika:CWGI_CW1_Slajd7.png]]
|valign="top"|Kończąc zadanie: usuwamy części krawędzi sześcianu, które zostały odcięte płaszczyzną <math>\alpha\,</math> oraz kreskujemy figurę  w płaszczyźnie przekroju, zgodnie z zasadami zapisu konstrukcji.
|valign="top"|Kończąc zadanie: usuwamy części krawędzi sześcianu, które zostały odcięte płaszczyzną <math>\alpha\ </math>, oraz kreskujemy figurę  w płaszczyźnie przekroju, zgodnie z zasadami zapisu konstrukcji.
|}
|}


<hr width="100%">
<hr width="100%">

Aktualna wersja na dzień 12:05, 5 wrz 2023

Ćwiczenia 1. Bryły i przekroje w rzucie aksonometrycznym


Zadanie1.1.

Narysować rurę stożkową o danych wymiarach w układzie dimetrii kawalerskiej


Układ dimetrii kawalerskiej pozwala przedstawiać elementy płaskie, bez zniekształceń, znajdujące się w płaszczyźnie 0yz ,. Przekrojem poprzecznym rury będą okręgi. Należy, zatem przyjąć takie usytuowanie rury w układzie dimetrii kawalerskiej, aby oś rury pokrywała się z kierunkiem osi x (przekrój poprzeczny rury będzie wówczas znajdował się na rzucie 0yz ,. Rozpoczynając rysowanie dokonujemy analizy skrótów aksonometrycznych w poszczególnych osiach. W kierunku osi x , skrót aksonometryczny wynosi 1:2, a więc wymiary rury w tym kierunku będą zmniejszone o połowę. Mając takie informacje można rozpocząć konstruowanie rury. Dla pokazania przelotowości rury i jej wnętrza wyznaczamy widok z wycięta ćwiartka na całej długości (rys.C1.1).


Zadanie1.2.

Narysować czworościan foremny o danym boku a, w układzie dimetrii kawalerskiej


Czworościan foremny jest bryłą, której wszystkie ściany są trójkątami równobocznymi (przyjmujemy wielkość boku a = 50 mm). Na rysunku C1.2. przedstawiono, po prawej stronie, trójkąt ABC, który jest podstawą tego czworościanu. Wyznaczając wysokości trójkąta, można wyznaczyć spodek wysokości czworościanu, a następnie budując trójkąt prostokątny w oparciu o znaną przyprostokątną (2/3 wysokości trójkąta - AS ,) oraz przeciwprostokątną AW , - krawędź a , czworościanu) otrzymamy wszystkie jego wielkości geometryczne, niezbędne do budowy bryły w układzie aksonometrycznym, a w szczególności wysokość h , czworościanu będącą rzeczywista wielkością odcinka SW ,.


Rozwiązanie zadania rozpoczynamy od wykreślenia układu aksonometrycznego - perspektywy kawalerskiej. Przypominając, w osiach y , i z ,, skrót aksonometryczny wynosi 1:1, natomiast w osi x , wynosi 1:2. Podstawę czworościanu wykreślimy przyjmując w niezmienionej wielkości wysokość AD , podstawy i umieszczając ją równolegle do osi y ,, przyjmując w pierwszej kolejności spodek wysokości S , w dowolnym punkcie na osi y ,. Bok BC ,, prostopadły do wysokości AD ,, przyjmie kierunek osi x ,. Wielkość boku BC , będzie oczywiście o połowę mniejsza od rzeczywistej, ponieważ skrót aksonometryczny w kierunku tej osi wynosi 1:2. Ze spodka wysokości w niezmienionej wielkości wykreślamy wysokość czworościanu, wyznaczając wierzchołek W , czworościanu. Łącząc wierzchołek W , czworościanu z wierzchołkami A,B,C , wyznaczymy zarys bryły. Na zakończenie należy uwzględnić widoczność krawędzi obserwując bryłę z kierunku prostopadłego do płaszczyzny określonej osiami y,z ,. Krawędzie widoczne rysuje się linią grubą ciągłą, krawędzie niewidoczne linią


Zadanie1.3.

Narysować sześcian o danym boku w dowolnym rzucie aksonometrycznym. Wyznaczyć przekrój sześcianu płaszczyzna określona przez trzy punkty (P,Q,R) ,, leżące na ścianach bocznych sześcianu


Korzystając z niezmienników rzutowania równoległego i twierdzenia o punkcie wspólnym trójki płaszczyzn, rysujemy rzut sześcianu o boku a=30mm w układzie perspektywy kawalerskiej.

Obieramy dowolną trójkę punktów P,Q,R, , leżących na jego ścianach bocznych (rys.C1.3a).

Zadanie rozwiążemy wykorzystując twierdzenie "o punkcie wspólnym trójki płaszczyzn". W tym celu przyjmijmy symboliczny opis trzech wybranych płaszczyzn, z których jedna jest płaszczyzną α(PQR) ,, krojącą poszczególne ściany sześcianu. Dla ściślejszego zdefiniowania poszczególnych punktów PQR ,, w założeniach podano rzuty prostopadłe tych punktów na płaszczyznę podstawy ABCD ,, którą opiszemy symbolicznie literą β ,. Jako trzecią z płaszczyzn, biorących udział w konstrukcji przyjmijmy ścianę BCFG , jako γ ,.

Zadaniem naszym jest wyznaczenie krawędzi przecięcia się płaszczyzny α(PQR) , ze ścianami sześcianu.


Krawędzie poszczególnych par płaszczyzn oznaczymy kolejno:

k1=αβ , k2=βγ , k3=αγ 

Wyznaczając konstrukcyjnie krawędzie k1  i k2 , możemy następnie, korzystając z twierdzenia o punkcie wspólnym trójki płaszczyzn, wyznaczyć poszukiwaną w zadaniu krawędź k3 .


Wyznaczanie krawędzi k1 

Poprowadźmy dwie proste należące do płaszczyzny α(PQR) : prostą a , przechodzącą przez punkty Q ,, R , oraz prostą b przechodzącą przez punkty Q ,, P ,. Proste te przecinają się w punkcie Q ,. Rzuty axy  i bxy  tych prostych na płaszczyznę podstawy β(ABCD) , będą przecinały się w punkcie Qxy . Proste a  i axy  przecinają się w punkcie oznaczonym cyfrą I ,. Punkt I , jest, zatem wspólnym dla płaszczyzn α  i β , ponieważ należy do prostych a  i axy , a te z kolei należą odpowiednio do płaszczyzn α  i β . Drugi punkt II , wspólny płaszczyzn α  i β  wyznaczymy prowadząc dwie, należące odpowiednio do płaszczyzn αβ , kolejne proste b  i bxy  które przetną się właśnie w tym punkcie. Łącząc punkty I , i II , wyznaczymy pierwsza z poszukiwanych krawędzi k1=αβ . Jak widać na rysunku C1.3b krawędź k1  leży na płaszczyźnie β(ABCD) ,, lecz nie przecina ściany ABCD , sześcianu.


Wyznaczanie kolejnych krawędzi przedstawiono na rysunku C1.3c.


Wyznaczanie krawędzi k2 

Krawędź k2  wyznaczymy w sposób natychmiastowy, albowiem stanowi ona wspólną krawędź ścian ABCD , oraz BCFG , sześcianu.


Wyznaczanie krawędzi k3 

Krawędź k2  przecina krawędź k1  w punkcie oznaczonym cyfrą III ,. Punkt III , jest, zatem punktem wspólnym trójki płaszczyzn α ,, β , i γ ,. Przez ten punkt, zgodnie z cytowanym wcześniej twierdzeniem, będzie przechodziła trzecia krawędź k3=αγ . Drugi punkt wspólny tych płaszczyzn jest punktem R , (z założenia punkt należący do płaszczyzny α , i β ,). Punkty III , i R , wyznaczą nam poszukiwaną krawędź k3 ,, która jest krawędzią przekroju płaszczyzny α , z jedną ze ścian sześcianu. Krawędź k3 , przecina krawędzie sześcianu: BF , w punkcie 1 , oraz CG , w punkcie 2 ,. Punkty te wyznaczają odcinek będący krawędzią przekroju ściany BCGF , sześcianu płaszczyzną α ,.


Kolejne krawędzie przekroju sześcianu płaszczyzną α , można wyznaczyć powtarzając nasze rozumowanie, przy założeniu, że w miejsce jednej z płaszczyzn, np. γ , wprowadzimy kolejną płaszczyznę przechodzącą przez inną ścianę sześcianu. Możemy jednak wyznaczyć następne boki przekroju korzystając z niezmienników rzutowania równoległego (rys.c1.3d).

Wyznaczony wcześniej punkt 2 , należy do krawędzi k3 ,, a wiec należy do płaszczyzny α ,Punkt ten należy również do ściany EFGH , sześcianu. Drugim punktem wspólnym płaszczyzny α , i górnej podstawy EFGH , jest punkt Q , z założenia należący do tych płaszczyzn. Zatem Kolejna krawędź k4 , będzie przechodziła przez punkty Q , i 2 ,. Krawędź k4 ,, jak wynika z niezmienników rzutowania równoległego (płaszczyzna kroi dwie równoległe do siebie płaszczyzny wzdłuż dwóch prostych równoległych) będzie równoległa do krawędzi k1 ,.

Kolejna krawędź k5 ,, należąca do przekroju, będzie przechodziła przez punkt 3 , znajdujący się na krawędzi k4 , oraz boku EH , sześcianu. Krawędź ta będzie również równoległa do krawędzi k3 ,. Zamykająca przekrój krawędź k6 , będzie przechodziła przez punkty 4 ,, P ,, i 1 ,.


Kończąc zadanie: usuwamy części krawędzi sześcianu, które zostały odcięte płaszczyzną α , oraz kreskujemy figurę w płaszczyźnie przekroju, zgodnie z zasadami zapisu konstrukcji.