Algebra liniowa z geometrią analityczną/Wykład 6: Macierze a odwzorowania liniowe

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania

W niniejszym wykładzie wszystkie rozważane przestrzenie są skończenie wymiarowe a bazy są uporządkowane.

Macierz odwzorowania liniowego

Niech dane będą przestrzenie wektorowe V i W nad ciałem 𝕂 oraz odwzorowanie liniowe f:VW.

Niech e1,,en będzie bazą przestrzeni wektorowej V, zaś e'1,,e'm bazą przestrzeni W. Dla odwzorowania liniowego f mamy


f(e1)=a11e'1+/ldots+am1e'm,   .   .   .f(en)=a1ne'1+/ldots+amne'm.      (1.1)


dla pewnych skalarów aij, i=1,,m, j=1,,n. Inaczej zapisując


f(ej)=i=1maije'i


dla każdego j=1,,n.

Plik:Ag6 1a.mp4
Macierz odwzorowania liniowego

Otrzymaliśmy więc macierz A=[aij]1im1jn, która całkowicie opisuje odwzorowanie liniowe f. Istotnie, jeśli znamy wartości odwzorowania liniowego na bazie, to znamy to odwzorowanie. Macierz tę nazywamy macierzą odwzorowania f przy bazach e1,,en i e'1,,e'm.

Jeśli mamy daną macierz A, ustalone bazy w przestrzeniach V, W, to macierz ta jest macierzą odwzorowania liniowego f:VW. Odwzorowanie to jest dane formułą (1.1).

Wygodnie jest myśleć o macierzach jako o odwzorowaniach liniowych. Jeśli żadne szczególne przestrzenie nie są wyróżnione, to macierz A=Am×n możemy traktować jako odwzorowanie liniowe f:𝕂n𝕂m dane przepisem (1.1), gdzie e1,,en jest bazą kanoniczną przestrzeni 𝕂n, zaś e'1,,e'm jest bazą kanoniczną przestrzeni 𝕂m.

Jeśli A jest macierzą odwzorowania f:VW i przez A1,,An oznaczymy kolumny macierzy A, to każda kolumna Aj jest ciągiem współrzędnych wektora f(ej) w bazie e'1,,e'm. Oznacza to, że układ kolumn macierzy A można uważać za wektory (wyrażone we współrzędnych w bazie e1,,en) f(e1),,f(en). Rząd odwzorowania f jest więc rzędem układu wektorów A1,,An macierzy A.

Mamy więc

Twierdzenie 1.1

Jeśli A jest macierzą odwzorowania f:VW przy pewnych bazach przestrzeni V i W, to rkA=rkf.

Niech f,h:VW będą dwoma odwzorowaniami liniowymi. Wiemy, że suma tych odwzorowań jest odwzorowaniem liniowym. Przy danych bazach e1,,en, e'1,,e'm przestrzeni V i W odpowiednio, macierz odwzorowania f+h jest sumą macierzy Af+Ah, gdzie Af jest macierzą odwzorowania f a Ah macierzą odwzorowania h. A zatem dodawanie macierzy odpowiada dodawaniu odwzorowań liniowych. Podobnie mnożeniu macierzy przez skalar odpowiada mnożenie odwzorowania liniowego przez skalar.

Załóżmy teraz, że mamy trzy przestrzenie wektorowe V, W, U. Załóżmy ponadto, że e1,,en jest bazą V, e'1,,e'k jest bazą W i e'1,,e'm jest bazą U. Niech f:VW i h:WU będą odwzorowaniami liniowymi. Oznaczmy przez


A=[alj]1lk1jn,   B=[bil]1im1lk,    C=[cij]1im1jn,


macierze odwzorowania f, h i hf odpowiednio, przy danych bazach. Zachodzą następujące równości


f(ej)=l=1kalje'l,h(e'l)=i=1mbile'i,(hf)(ej)=i=1mcije'i.


Z drugiej strony


(hf)(ej)=h(f(ej))=h(l=1kalje'l)=l=1kaljh(e'l)=l=1kalj(i=1mbile'i)=i=1m(l=1kbilalj)e'i.


Zatem


cij=l=1kbilalj.


Oznacza to, że


C=BA.


Krótko mówiąc, mnożenie macierzy odpowiada składaniu odwzorowań liniowych. Ponieważ składanie odwzorowań jest łączne, więc mnożenie macierzy jest łączne. Wspomnieliśmy już tę własność w poprzednim wykładzie. Teraz uzasadniliśmy jej prawdziwość.

Zauważmy także, że jeśli h1,h2:WU, to (h1+h2)f=h1f+h2f. Jeśli f1,f2:VW, to h(f1+f2)=hf1+hf2. W języku macierzy oznacza to, że (B1+B2)A=B1A+B2A oraz B(A1+A2)=BA1+BA2 (jeśli występujące tu dodawania i mnożenia macierzy można wykonać). Te własności rachunku macierzy również wymieniliśmy w poprzednim wykładzie.

Macierz dualna i odwzorowanie dualne

Niech e1*,,en* będzie bazą dualną do bazy e1,,en przestrzeni V i e'1*,,e'm* bazą dualną do bazy e'1,,e'm przestrzeni W. Rozważmy odwzorowanie dualne f*:W*V*. Chcemy znaleźć macierz f* przy wyróżnionych właśnie bazach dualnych. Oznaczmy poszukiwaną macierz przez B=[bji]1jn1im, czyli


f*(e'i*)=j=1nbjiej*.


Po obydwu stronach powyższej równości mamy wektory z V*, czyli odwzorowania liniowe określone na V i o wartościach w 𝕂. Obliczymy wartość tych odwzorowań na wektorach bazy e1,,en. Otrzymujemy


(f*(e'i*))(es)=((e'i*)f)(es)=e'i*(l=1malse'l)=l=1mals(e'i*(e'l))=l=1malsδil=ais.


Z drugiej strony


(j=1nbjiej*)(es)=j=1nbji(ej*(es))=j=1nbjiδjs=bsi.


A zatem ais=bsi, co oznacza, że macierz B jest macierzą dualna do macierzy A.

Macierz odwzorowania dualnego jest macierzą dualną do macierzy odwzorowania danego, jeśli w przestrzeniach dualnych wybierzemy bazy dualne.

Stąd, że dla odwzorowań liniowych zachodzi formuła (fh)*=h*f*, otrzymujemy analogiczną formułą dla macierzy.

Twierdzenie 2.1

Jeśli iloczyn AB jest wykonalny, to wykonalny jest iloczyn B*A* oraz


(AB)*=B*A*.


Udowodnimy teraz następujące twierdzenie

Twierdzenie 2.2

Rząd odwzorowania dualnego do f jest równy rzędowi odwzorowania f.

Dowód

Wiemy, że

rkf*=dimW*dimkerf*=dimWdimkerf*      (2.2)


Przyjrzyjmy się więc przestrzeni kerf*. Mamy


kerf*={βW*| βf=0}={βW*| β|imf=0}.


Weźmy bazę w1,,wk przestrzeni imf. Jeśli imf=W, to rkf=dimW i kerf*={0}. Twierdzenie w tym przypadku jest prawdziwe..

Jeśli imfW, to układ w1,,wk rozszerzmy do bazy


w1,,wk,wk+1,,wm


przestrzeni W. Przestrzeń U rozpięta na wektorach wk+1,,wm jest dopełnienieniem algebraicznym do imf w W, czyli W=Uimf. Zauważmy, że odwzorowanie


ϕ:kerf*ββ|UU*


jest izomorfizmem. Oczywiście odwzorowanie ϕ jest liniowe. Jeśli ϕ(β)=0, to β|U i β|imf są odwzorowaniami zerowymi. A zatem, β jest odwzorowaniem zerowym na całym W. Odwzorowanie ϕ jest więc monomorfizmem.

Jest też epimorfizmem. Jeśli bowiem γ:U𝕂 jest liniowe, to odwzorowanie liniowe β:W𝕂 zdefiniowane na bazie przestrzeni W następująco: β(wi)=0 dla i=1,,k,β(wi)=γ(wi) dla i=k+1,,m, jest takie, że ϕ(β)=γ.

Ponieważ ϕ jest izomorfizmem, więc dimkerf*=dimU*=dimU=mk=dimWrkf. Porównując tę równość z równością z pierwszego zdania tego dowodu otrzymujemy żądaną tezę.

Z powyższego twierdzenia i stąd, że macierz odwzorowania dualnego jest macierzą dualną do macierzy odwzorowania danego wynika następujący wniosek

Wniosek 2.3

Dla dowolnej macierzy A zachodzi równość rkA=rkA*.

Przypomnijmy sobie teraz operacje dopuszczalne na macierzy (ze względu na rząd macierzy). Korzystając z równości rkA=rkA* dostajemy natychmiast kilka kolejnych operacji dopuszczalnych, tzn. nie zmieniających rzędu macierzy. Mianowicie, dodając do danego wiersza macierzy A kombinację liniową pozostałych wierszy tej macierzy, nie zmieniamy jej rzędu. Mnożąc dowolny wiersz przez niezerowy skalar nie zmieniamy rzędu macierzy. I wreszczcie, permutując wiersze macierzy nie zmieniamy jej rzędu.

Tak jak w dowodzie twierdzenia o istnieniu bazy z Wykładu 2. możemy stwierdzić, że rząd skończonego układu wektorów jest równy maksymalnej liczbie wektorów liniowo niezależnych, które można wybrać z danego układu wektorów.

A zatem mamy następujące twierdzenie

Twierdzenie 2.4 [Rząd macierzy]

Niech AM(m,n;𝕂).

  1. Rząd macierzy A jest równy maksymalnej liczbie kolumn liniowo niezależnych, które można wybrać z macierzy A.
  2. Rząd macierzy A jest równy maksymalnej liczbie wierszy liniowo niezależnych, które można wybrać z macierzy A.

Macierz odwrotna, ogólna grupa liniowa

Załóżmy teraz, że V=W i f:VV jest endomorfizmem. Wybieramy jedną bazę, tzn. bazę e1,,en przestrzeni V, i definiujemy macierz kwadratową A=[aij]1i,jn formułą


f(e1)=a11e1++an1en,   .   .   .f(en)=a1ne1++annen.      (3.3)


Ponieważ mnożenie macierzy odpowiada składaniu odwzorowań, więc odwracalność macierzy A jest równoważna izomorficzności odwzorowania f. Ponadto macierz odwrotna A1 do macierzy A jest macierzą odwzorowania odwrotnego f1.

Ogólną grupę liniową GL(n;𝕂) możemy traktować jako grupę wszystkich izomorfizmów liniowych f:𝕂n𝕂n, z działaniem będącym składaniem odwzorowań. Pamiętamy, że grupa ta dla n>1 jest nieprzemienna. Zauważyliśmy już, że macierz kwadratowa A jest odwracalna wtedy i tylko wtedy, gdy jest macierzą izomorfizmu. Odwzorowanie liniowe f:𝕂n𝕂n jest izomorfizmem wtedy i tylko wtedy, gdy rkf=n. Oznacza to, że prawdziwe jest następujące twierdzenie

Twierdzenie 3.1

Macierz kwadratowa A=An×n jest odwracalna wtedy i tylko wtedy, gdy rkA=n.

Macierz przejścia

Niech e1,,en będzie bazą przestrzeni V i niech e'1,,e'n będzie inną bazą tej samej przestrzeni. Istnieją jednoznacznie określone skalary pij, 1i,jn, takie, że


e'j=i=1npijei,      (4.4)


dla j=1,,n. Macierz P=[pij]1i,j nazywa się macierzą przejścia od bazy e1,,en do bazy e'1,,e'n. Macierz przejścia jest macierzą izomorfizmu przestrzeni V, który przekształca bazę e1,,en na bazę e'1,,e'n i macierz ta jest utworzona przy bazie e1,,en. W szczególności, macierz przejścia jest macierzą odwracalną.

Zamieńmy rolami dane bazy. Istnieją jednoznacznie wyznaczone skalary qij, 1i,jn, takie, że


ei=j=1nqjie'j.


Macierz [qij] oznaczmy przez Q.

Otrzymujemy więc następujące równości


ei=j=1nqjie'j=j=1nqjil=1npljel=l=1n(j=1npljqji)el


dla każdego i=1,,n. Oznacza to, że j=1npljqji=δli i, w konsekwencji, macierze P i Q są wzajemnie odwrotne.

Niech teraz f:VV będzie odwzorowaniem liniowym. Niech A będzie macierzą tego odwzorowania przy bazie e1,,en i B będzie macierzą tego samego odwzorowania f przy bazie e'1,,e'n. Chcemy ustalić związek między macierzami A i B.

Mamy następujące równości


f(e'i)=j=1nbjie'j=j=1nl=1npljbjiel=l=1n(j=1npljbji)el.


Z drugiej strony


f(e'i)=f(j=1npjiej)=j=1npjif(ej)=j=1npji(l=1naljel)=j=1nl=1naljpjiel=l=1n(j=1naljpji)el.


Otrzymaliśmy równość AP=PB. A zatem udowodniliśmy następujące twierdzenie

Twierdzenie 4.1

Jeżeli A jest macierzą endomorfizmu f przy bazie e1,,en i B jest macierzą tego samego endomorfizmu przy bazie e'1,,e'n, to


B=P1AP,


gdzie P jest macierzą przejścia od bazy e1,,en do bazy e'1,,e'n.