Biografia Maclaurin, Colin

Colin Maclaurin (1698-1746) – matematyk szkocki.

Zasłynął już w młodości jako jeden z najzdolniejszych uczniów Izaaka Newtona. Edukację na poziomie uniwersyteckim rozpoczął w wieku zaledwie 11 lat na Uniwersytecie w Edynburgu, gdzie już trzy lata później osiągnął pierwszy stopień naukowy. W 1717 został profesorem matematyki na Uniwersytecie w Aberdeen. W 1725, po rekomendacji Newtona, objął posadę zastępcy katedry matematyki w Edynburgu. W 1745 przeciwstawił się rebelii jakobitów i, po obronie Edynburga, był zmuszony do ucieczki do Yorku.

Account of Newton's Discoveries (1750) to hołd złożony przez Maclaurina swojemu nauczycielowi

Maclaurin starał się wprowadzić metody geometryczne starożytnych Greków, m.in. Archimedesa, do obliczeń Newtona. W swojej pracy Treatise of fluxions Maclaurin używa szczególnego przypadku szeregu Taylora, który później został nazwany jego imieniem, i za który jest najczęściej pamiętany. Szereg Maclaurina nie jest odkryciem zupełnie niezależnym, a jedynie częścią składową większej pracy Taylora, co Maclaurin wielokrotnie podkreślał. Innym osiągnięciem Maclaurina, nie noszącym jednak jego nazwiska, jest kryterium całkowe zbieżności szeregów nieskończonych. Treatise of fluxions nie jest jednak pracą opartą wyłącznie na wnikliwych kalkulacjach, gdyż Maclaurin postarał się o wzbogacenie wyliczeń wieloma przykładami. Jako ilustrację zastosowania swojej metody, badał na przykład wzajemne przyciąganie dwu obracających się elipsoid.

Prace Maclaurina dotyczyły analizy matematycznej. Zajmował się on także zbieżnością szeregów i teorią potencjału oraz podał teorię krzywych II i III stopnia. Badając teorię pływów stworzył tzw. elipsoidę Maclaurina. Najważniejsze prace to: Geometria Organica (1720), De Linearum Geometricarum Proprietatibus (1720), Treatise on Fluxions (1742), Treatise on Algebra (1748) oraz Account of Newton's Discoveries (1750). Większość dzieł została wydana dopiero pośmiertnie (jeden z jego traktatów został opublikowany dopiero w 1996). Wyrazem uzania osiągnięć było przyjęcie Maclaurina do Royal Society. Jego nazwiskiem mianowano także jeden z kraterów na Księżycu.