Zpo-3-wyk-Slajd38

Z Studia Informatyczne
Wersja z dnia 21:54, 4 lis 2006 autorstwa Bwalter (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania

Użycie obiektów zastępczych

Użycie obiektów zastępczych


Pełna procedura przebiega w następujących krokach:

  1. Utworzenie instancji obiektów zastępczych koniecznych do utworzenia/użycia obiektu testowanego. W ten sposób przygotowane zostaje środowisko wykonania przypadku testowego
  2. Obiekty zastępcze są konfigurowane wartościami parametrów, które zostaną przekazane obiektowi testowanemu, gdy on wywoła ich metody.
  3. Obiekty zastępcze otrzymują dodatkową informację na temat spodziewanej interakcji z obiektem testowanym, np. minimalnej lub maksymalnej liczbie wywołań określonej metody. Informacja ta posłuży następnie do zweryfikowania poprawności stanu obiektów zastępczych po zakończeniu testu. W ten sposób pełni rolę dodatkowego mechanizmu weryfikacyjnego, niezależnego od asercji umieszczonych w przypadku testowym.
  4. Metoda testowana jest wywoływana przez przypadek testowy. Jeżeli to konieczne, metoda testowana otrzymuje parametry będące obiektami zastępczymi.
  5. Wyniki wywołania metody są weryfikowane przez obiekty zastępcze (patrz pkt. 3). Jeżeli jakakolwiek założona zależność nie została spełniona, zgłaszany jest wyjątek, który wskazuje na niepowodzenie przypadku testowego.


<< Poprzedni slajd | Spis treści | Następny slajd >>