Test GR4

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania

121212121212121212121212121212121212121212121212121212121212

Test sprawdzający

Rozważmy funkcję f:, określoną wzorem:

f(x)={x2ln|x|,x00,x=0.

Wówczas:

nie istnieje wartość największa funkcji f.

funkcja f przyjmuje wartość największą w parzystej liczbie punktów.

wartość największa funkcji f jest równa 0.

wartość największa funkcji f jest liczbą niewymierną.


Załóżmy, że próbka prosta X1,,Xn pochodzi z rozkładu ciągłego

o gęstości:

f(x)=α2xeαxI[0,)(x),

gdzie I[0,) oznacza funkcję charakterystyczną przedziału [0,), oraz że T(X1,,Xn) jest estymatorem największej wiarygodności parametru α. Wtedy:

S(X1,,Xn)=2i=1nXi2n1 jest w tym rozkładzie estymatorem największej wiarygodności wartości oczekiwanej.

nTn+1 jest estymatorem zgodnym parametru α.

T(X1,,Xn)=2ni=1nXi.

T(X1,,Xn)=2n+1i=1nXi.


Załóżmy, że prawdopodobieństwo zachorowania na pewną chorobę jest wprost proporcjonalne do wieku, ze współczynnikiem proporcjonalności θ>0. Zbadano 20-elementowe próbki ludności w różnym wieku, otrzymując następujące wyniki: \begincenter

Uzupelnij tytul
 Wiek  ||  10  ||  30  ||  80 
 Liczba chorych  ||  1  ||  5  ||  9 
.

\endcenter Jeżeli θ^ oznacza wyestymowaną, na podstawie powyższych danych, wartość nieznanego parametru θ, przy użyciu metody największej wiarygodności, to:

θ>180.

θ=0.01.

θ(0.01,0.0125).

żadne z powyższych.


Estymatorem największej wiarygodności parametru\linebreak α<0 w rozkładzie jednostajnym na odcinku [α,0] jest:

max{X1,,Xn}.

n+1nmin{X1,,Xn}.

2X¯.

min{X1,,Xn}.


Czterech koszykarzy amatorów ćwiczyło rzuty "za 3 punkty". Pierwszy z nich trafił za drugim razem, drugi -- za trzecim, trzeci -- za czwartym, zaś czwarty -- za pierwszym. Zakładając dla wszystkich graczy jednakową celność p, metodą największej wiarygodności wyznaczono estymator p^ nieznanej wartości p. Oceń prawdziwość poniższych zdań.

p^<0.5.

p^<0.4.

p^=0.4.

p^>25.


W celu oszacowania wartości przeciętnej m^ czasu bezawaryjnej pracy nowego systemu operacyjnego NIWUX 2006, przeznaczonego dla komputerów osobistych klasy PC, zainstalowano ten system na 10 losowo wybranych komputerach, a następnie (dla każdego z nich) zmierzono czas od momentu uruchomienia do momentu pierwszego "zawieszenia" systemu, otrzymując następujące wyniki (w godzinach):

2.5,2,2.5,1.5,3.5,4,4.5,2,3,3.

Jeżeli założymy, że czas bezawaryjnej pracy systemu NIWUX 2006 ma rozkład wykładniczy z parametrem λ, to, korzystając z metody największej wiarogodności, otrzymujemy:

m^=2.9.

λ^=1029, gdzie λ^ jest oceną parametru λ.

m^=λ^, gdzie λ^ jest takie jak wyżej.

λ^0.35, gdzie λ^ jest takie jak wyżej.


131313131313131313131313131313131313131313131313131313131313

Test sprawdzający

Z jednej partii pewnego towaru wybrano losowo 50 sztuk, z których dwie okazały się wadliwe. Niech (a,b) będzie 95% przedziałem ufności dla frakcji elementów wadliwych w tej partii. Wówczas:

ba(0.1,0.11).

a0.1.

a0.0143, b=0.1.

|ab|0.1.


Załóżmy, że błąd pomiaru pewnego termometru elektronicznego ma rozkład normalny o wariancji 0.04C. Ilu niezależnych pomiarów temperatury wystarczy dokonać, aby mieć 99% pewności, że średnia z otrzymanych wyników wskazuje faktyczną temperaturę, z błędem nie większym niż 0.01C?

2 670.

3 000.

2 000.

2 652.


Do weryfikacji pewnej hipotezy H0 użyto statystyki testowej U, której rozkład, przy założeniu prawdziwości H0, jest rozkładem Studenta o 10 stopniach swobody, otrzymując U1.812 oraz wartość-p w przybliżeniu równą 0.05. Jaką postać mógł posiadać zbiór krytyczny K, którego użyto w tym teście?

K=[a,a].

K=(,a][a,).

K=[a,).

K=(,a].


Z pewnej populacji, w której iloraz inteligencji posiada rozkład N(μ,10), wybrano losowo 10 000 osób, zbadano ich iloraz inteligencji otrzymując średnią 123.5, a następnie na poziomie istotności α=0.1 przetestowano hipotezę H0:μ=124, przy alternatywie H1:μ<124. Oceń prawdziwość poniższych zdań.

Wynik testu sugerował odrzucenie H0 na korzyść H1.

Nie byłoby podstaw do odrzucenia H0, gdyby α było równe 110000000.

Wynik testu świadczył o tym, iż nie ma podstaw do odrzucenia hipotezy H0.

Wartość-p wyniosła w tym teście około 0,00000029.


Testujemy pewną hipotezę H0, wykorzystując statystykę T oraz zbiór krytyczny K. Które z poniższych wielkości oznaczają błąd drugiego rodzaju?

P(TKH0 -- prawdziwa ).

P(TKH0 -- fałszywa ).

P(TKH0 -- prawdziwa ).

1P(TKH0 -- fałszywa ).


Pewna firma wypuszcza nowy produkt na rynek i chce sprawdzić, która z pięciu proponowanych nazw tego produktu (powiedzmy A, B, C, D lub E) najbardziej spodoba się klientom. Poproszono więc grupę losowo wybranych osób, aby wskazali najbardziej przypadającą im do gustu nazwę, otrzymując następujące wyniki: \begincenter

Uzupelnij tytul
A B C D E
       35 ||  45 ||  40 ||  50 ||  30 

\endcenter Oceń prawdziwość poniższych zdań.

Jeżeli testem zgodności χ2 weryfikujemy na poziomie istotności α=0.01 hipotezę, że nazwy te podobają się w takim samym stopniu, to otrzymujemy wartość statystyki testowej równą 6.5.

Jeżeli testem zgodności χ2 weryfikujemy na poziomie istotności α=0.01 hipotezę, że nazwy te podobają się w takim samym stopniu, to otrzymujemy zbiór krytyczny K=(a,), gdzie a0.297.

Wynik testu zgodności χ2 na poziomie istotności α=0.075 wskazuje na to, że nazwy te podobają się klientom w istotnie niejednakowym stopniu.

Wynik testu zgodności χ2 na poziomie istotności α=0.05 wskazuje na to, że nazwy te w jednakowym stopniu podobają się klientom.


14141414141414141414141414141414141414141414141414141414141414

Test sprawdzający

Na bazie próbki prostej:

0.75,0.03,0.72,0.6,

pochodzącej z rozkładu jednostajnego na odcinku (-1,0), używając jednej z opisanych w tym module metod wyznaczono 4-elementową próbkę losową z rozkładu o gęstości:

f(x)=0,25I[0,1]+0,75I(1,2].

Spośród poniższych ciągów wybierz te, które mogły być wynikami działania tej procedury.

1.96,1,0.29,0.13.

1.67,0.12,0.29,0.13.

1,0.12,1.63,1.47.

1.47,1.63,0.12,1.67.


W których z poniższych przypadków, generator liczb pseudolosowych:

Xn+1=aXn+b(modp),

z pewnością nie da zadowalających rezultatów?

a=b=p.

b=0, ap.

b=0, X0=p2 .

ab, X0>0.


Czy na bazie próbki prostej, pochodzącej z rozkładu N(m,σ) (m i σ -- znane), można wyznaczyć próbkę liczb pseudolosowych z rozkładu jednostajnego na odcinku (a,b) (a i b -- dowolne)?

Tak.

Tak, ale tylko w przypadku, gdy m=σ=1.

Tak, ale tylko w przypadku, gdy a=0 i b=1.

Tak, ale tylko w przypadku, gdy m=σ=b=1 i a=0.


Które z poniższych funkcji są jądrami?

K(x)={|x|,|x|<10,|x|1.

K(x)={|x1|,0<x<20,x0lubx2.

K(x)=12cosxI[π2,π2](x).

K(x)={12,|x|<20,|x|2.


Estymatorem bootstrapowym wartości oczekiwanej (opartym na średniej z próbki) nieznanego rozkładu, wyznaczonym na podstawie 10 replikacji próbki:

4,1,1,

może być:

0.535.

2.275.

4.12.

2.271.


Dla próbki prostej:

1,3,2,3,4,2,5,

otrzymano, przy użyciu jądra trójkątnego, estymator jądrowy gęstości f^ taki, że f^(2)=14. Jaka szerokości pasma mogła zostać w tym przypadku zastosowana?

67.

87.

2.

0.1.