SO-1st-2.3-w11.tresc-1.0-Slajd4
Podstawowe definicje i oznaczenia
Programowanie współbieżne opiera się na dwóch zasadniczych pojęciach: instrukcji atomowej i przeplocie . Instrukcja atomowa to taka instrukcja, która wykonywana jest w sposób niepodzielny. W trakcie jej wykonywania nie są obsługiwane żadne przerwania.
W systemach z jedną jednostką przetwarzającą warunki te spełnia każdy rozkaz procesora, gdyż sprawdzanie wystąpienia przerwań oraz ewentualna ich obsługa wykonywana jest zawsze na końcu cyklu rozkazowego. Poza tym skutki wykonania takiej instrukcji są natychmiast widoczne dla instrukcji następnych.
W systemach wieloprocesorowych instrukcje mogą być wykonywane jednocześnie przez różne jednostki przetwarzające. Takie wykonanie instrukcji odbywa się w izolacji, co gwarantuje, że żadne częściowe (tymczasowe) wyniki nie są widoczne i tym samym nie wpływają na wykonanie innych instrukcji. Jeśli jednak jednocześnie wykonywane instrukcje operują na tych samych danych, konieczne jest najczęściej wykonanie ich w określonej sekwencji. W systemach wieloprocesorowych, opartych na wspólnej magistrali, efekt ten można uzyskać przez zablokowanie dostępu do magistrali systemowej na czas wykonywania instrukcji. W architekturach Intel, w tym celu przekazywany jest sygnał LOCK, który jest integralnie związany z cyklem rozkazowym w przypadku niektórych rozkazów (np. xchg) lub wynika z jawnego żądania ze strony wykonywanego programu, poprzez użycie prefiksu LOCK.
W przyjętych oznaczeniach ei (c , O ) oznacza wykonanie w ramach procesu Pi operacji c ∈C , w wyniku której czytane lub modyfikowane są operandy (argumenty) ze zbioru O = {o1 , o2 ,..., on } ⊆ D . Formalnie wykonanie operacji jest zatem elementem iloczynu kartezjańskiego C × 2D .
